تئاتر موزیکال با چنین فلسفه‌ای در قرن 17 تا 18 میلادی شکل گرفت. سبک تئاتری متفاوت که توانست به سرعت در میان سبک‌های گوناگون جا باز کند و همچنان هم با قدرت در حال پیش‌تازی باشد.
رسیدن هماهنگی روایت به صورت موسیقایی، هنریست که اجرای آن را سخت می‌کند و به نظر کار هرکسی نمی‌رسد. با این حال نتیجه کار آنقدر مخاطب‌پسند است که بسیاری از هنرمندان در این عرصه، سختی این سبک را به جان خریده و تلاش می‌کنند تا به بهترین شکل آن را ارائه دهند. تئاتری که موسیقی و نمایش به شکل زیبایی بر روی یکدیگر تاثیر گذاشته و تکمیل کننده یکدیگرند.
«اپرای نمایشی اسکیکی» اثر جیاموکو پوچینی در سال 91 اولین تئاتر موزیکال پس از انقلاب بود که توسط هادی قضات به روی صحنه رفت. تئاتر موزیکالی که موجب شد نخستین گام‌ها برای جوانه زدن مجدد تئاتر موزیکال در سالن‌های نمایش کشور آغاز شود. اتفاقی که سرآغازی شد برای پوست‌اندازی دوباره تئاتر ایران.
موفق‌ترین تئاتر موزیکال پس از انقلاب
اکران این تئاتر در سال 91 آغاز مجدد سبک نویی در کشور شد که بماند هنوز هم در دانشگاه‌های کشور این سبک تئاتر آموزش داده نمی‌شود و بیشتر براساس تجربه و مشاهدات از کشورهای صاحب سبک همچون فرانسه و آلمان پیش می‌رود و البته با استقبال خوب مردمی هم مواجه شده است. به طوری که یکی از ساخته‌های موفق تئاتر در این سال‌های اخیر ساخت تئاتر موزیکال «اولیور توئیست» به کارگردانی حسین پارسایی بود که توانست مخاطب‌های بسیاری را در زمان اکران به سمت خود جلب کند.
اما عنوان موفق‌ترین تئاتر موزیکال ایران بعد از شروع مجددش بعد از انقلاب اسلامی به «بینوایان» ساخته همین کارگردان می‌رسد. تئاتر موزیکالی که از تجربیات تئاتر موزیکال «اولیور توئیست» استفاده کرد و توانست یکی از مهم‌ترین نیازهای مخاطب امروز در زمینه تئاتر را برآورده کند. مخاطبی تنوع طلب که حالا به مدد شبکه‌های اجتماعی سبک سلیقه و توقعات‌اش نسبت به نسل‌های قبل نیز متفاوت‌تر و تاحدودی سخت‌تر و مطالبه‌گرتر شده است.
سنگینی کفه تراوزی چهره‌های مطرح
از جمله مهم‌ترین دلایل موفقیت این دو تئاتر ذکر شده موزیکال علاوه بر سبک متفاوت آن در نوع نمایش، وجود بازیگران مطرح و شناخته شده‌ای بودند که حالا بر روی صحنه تئاتر با ظاهری متفاوت و سبکی که تا به حال دیده نشده بودند ظاهر شدند. اتفاقی که اتفاقا در زمان اکران موجی از خبرهای گوناگون و حواشی‌های متنوع را به وجود آورد. اما در هر صورت تمام اخبار منفی و مثبت نتوانست از میزان استقبال این سبک از تئاتر نوپا در کشور بکاهد.
به همین دلیل هم هر روز شاهد ساخته شدن تئاترهای موزیکال متنوع هستیم و در این روزها نیز سالن‌های تئاتر خالی از تئاترهای موزیکال نیست. این روزها تئاتری که بیشتر از سایر تئاترهای موزیکال بر سر زبان‌ها افتاده تئاتر «اشک‌ها و لبخندها» به کارگردانی هادی قضات و رهبری ارکستر نصیر حیدریان است که در این شب‌ها تئاتر وحدت آن را میزبانی می‌کند. تئاتر موزیکالی که با یک گروه نوازنده ارکستر بزرگ به همراه بازیگرانی که البته هیچ‌کدام آنها شناخته شده نیستند و بیشتر در عرصه آواز و موسیقی فعالیت دارند هر شب به روی صحنه می‌روند و صندلی‌های تئاتر وحدت نیز پر می‌شود از مشتاقانی که دوست دارند این سبک تئاتر را از نزدیک ببینند.
چهره‌های ناشناخته اما موفق در تئاتر موزیکال
اجرایی که البته برای نخستین بار در تهران سال 92 به اجرا درآمده بود؛ اما امسال به صورت تکمیل شده و با سبک دکوری متمایز که به گفته کارگردانش تکنیکی جدید است که برای اولین‌بار درایران مورد استفاده قرار گرفته مجدد به روی صحنه و اجرای زنده آمده‌اند. تغییر صحنه‌هایی سریع که در جلوی دید مخاطب صورت می‌گیرد به گونه‌ای که ببینده با دیدن این تغییرات هم احساس رضایت و لذت بیشتری کده د و با حیرت و تعجب به این بخش از اجرای تئاتر موزیکال نگاه می‌کند که تا به حال آن را تجربه نکرده بود.
تئاتر موزیکالی که از کودکان نیز به خوبی استفاده شده و ریتم هماهنگ بزرگ‌ترین تا کوچک‌ترین آنها تحسین تماشاگر ان را برمی‌انگیزد که موجب می‌شود پس از هر اجرا صدای تشویق رضایت حضار نیز به گوش برسد.
تئاتر موزیکال «اشک‌ها و لبخندها» از 6 مرداد بر روی صحنه رفته است و به دلیل استقبال تماشاگران نیز تمدید شده. اتفاقی که باز هم نشان می‌دهد تئاتر موزیکال حلقه مفقوده‌ای بوده که پس از سال‌ها تئاتر ایران آن را یافته و در تلاش است بتواند به بهترین شکل ممکن در زنده نگه داشتن و پویایی تئاتر کشور از آن استفاده کنند.
نقل از ایرنا
