سال گذشته فیلمی تحت عنوان « بیوه ها » (Widows ) به کارگردانی استیو مک کوئین و حضور انبوهی از ستارگان هالیوود اکران شد که قرار بود یکی از امیدهای فصل جوایز سینمایی باشد. اما ضعف های اثر سبب شد که نام « بیوه ها » خیلی زود فراموش شود. در آن فیلم ما داستان زنانی را دنبال می کردیم که در نبود همسرانشان تصمیم می گرفتند اسلحه به دست گرفته و به مشکلات غلبه نمایند. پس از گذشت یکسال، حالا فیلم « آشپزخانه » با موضوعی کاملاً مشابه به اکران درآمده با این تفاوت که این اثر اقتباسی است از یک داستان مصور متعلق به کمپانی DC که در آن باز هم زنان تصمیم می گیرند تا حرفه گنگستری همسرانشان را پیش بگیرند.
داستان فیلم در دهه 70 روایت می شود و ما شاهد زندگی مردانی هستیم که برای یه گروه تبهکار فعالیت می کنند. اما دیری نمی پاید که این سه مرد دستگیر شده و نبود آنها باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی همسرانشان می شود. حالا 3 همسرِ این مردان که در تامین مخارج زندگی با مشکل مواجه شده اند، تصمیم می گیرند خود وارد معرکه شده و شغل با شرافت گنگستری همسرانشان را دنبال نمایند و در این راه به موفقیت هایی نیز دست پیدا می کنند اما موفقیت آنان مشکلاتی به همراه دارد که...
« آشپزخانه » علی رغم دارا بودن مشکلاتی که « بیوه ها » نیز از آن رنج می برد، ایرادات بسیار زیاد دیگری هم دارد که باعث می شود تماشای اثر کار چندان راحتی نباشد. در بخش روایت، داستان چندپاره و سردرگم است و نمی تواند از پس شخصیت هایی که معرفی می کند برآید. در ابتدای فیلم و در یک مقدمه سریع ما با موضوع اصلی فیلم آشنا می شویم و شخصیت ها نیز به تماشاگر معرفی می شوند. ما می دانیم که قرار است این زنان آسیب دیده در ادامه راه، مسیر گنگستری همسرانشان را پیش بگیرند اما ساختار اولیه فیلمنامه به قاطعیت اعلام کرده که برای رسیدن به لایه ای دیگر از فیلمنامه، حتما می بایست مسیری منطقی طی شود تا سیر تحول شخصیت های داستان شکل بگیرد و تماشاگر بتواند شخصیت های قصه را درک کند؛ اتفاقی که در « آشپزخانه » رخ نمی دهد.
شاید بتوان گفت که لحن سرگردان فیلم یکی از عواملی است که موجب ضعف آشکار اثر گردیده است. « آشپزخانه » در دقایقی یک اثر خشونت آمیز سیاه با رگه هایی از اکشن به سبک آثار تارانتینو است و در دقایقی دیگر موقعیت های کمیک در آن مشاهده می شود که هیچ خط ارتباطی میان انها برقرار نیست و ابداً چنین ساز و کاری منجر به درک لحن اثر توسط مخاطب نمی شود. شاید تارانتینو بتواند در عین حال که اکشنی نفس گیر و غافلگیر کننده خلق می کند، موقعیت های کمیک غیرمنتظره ای را هم در لحظه به تصویر بکشد، اما فیلمنامه آشفته « آشپزخانه » ابداً چنین قابلیت و فرصتی را در اختیار اندری برلوف، کارگردان اثر قرار نداده است.
هدف اثر همانطور که در نگاه اول به راحتی قابل تشخیص است، انتقال این پیام است که زنان می توانند پا به پای مردان وارد هر عرصه ای شده و قدرت را بدست بگیرند و مطمئن باشند که در آن حرفه بهترین هستند. پیامی در حمایت از برابری زنان و مردان که در دو سال گذشته آثار بسیاری در هالیوود با چنین هدفی روانه سینما شده اند. اما فیلم در انتقال این مفهوم کاملاً ناتوان است چراکه نمی تواند پیام خود را در قالب داستان و با ساختن شخصیت و نقطه گذاری در فیلمنامه به تماشاگر عرضه کند. فیلم مملوء از سکانس های بی اهمیت و عجیب و غریبی است که مدت زمان مفید قصه را بی جهت کش داده اند و بدتر از آن، شخصیت های مکمل فراوانی در داستان وجود دارند که نه تنها پرداختی ندارند، بلکه بود و نبودشان ابداً تاثیری در روایت داستان ندارد.
سه بازیگر اصلی فیلم نیز نتوانسته اند در این اثر سردرگم درخششی داشته باشند. ملیسا مک کارتی که با کاهش وزن شدید خود، تلاش جدیدی را برای حضور جدی در عرصه آثار غیر کمدی آغاز کرده و در این راه یک نامزدی اسکار هم برای « هرگز می‌توانی مرا ببخشی؟ » نصیبش شده، در اینجا وضعیت بهتری از دیگر بازیگران دارد اما حتی او هم نتوانسته فیلم را از منجلاب خارج کند. تیفانی هدیش کمدین و الیزابت ماس نیز دیگر بازیگرانی هستند که حضور ناامید کننده ای در فیلم داشته اند. در مجموع ترکیب این بازیگران در فیلمی که قرار است خشن و تا حدی گنگستری باشد، به نظر می رسد که انتخاب چندان هوشمندانه ای نباشد!
« آشپزخانه » می خواهد که توسط مخاطب جدی گرفته شود اما هیچ ویژگی ندارد که بتواند تماشاگر را مجاب به انجام اینکار کند. شخصیت های گیج و سردرگم فیلم هر لحظه می توانند یک علامت سوال بزرگ برای تماشاگر بر جای بگذارند و به تمام این موارد باید پایان بندی ناامید کننده اثر را هم بیفزایم که وضعیت بغرنج فیلم را دوچندان می کند تا بدانیم که « آشپزخانه » حتی در مقایسه با « بیوه ها » اثر به مراتب با شایستگی های بیشتر برای فراموش شدن می باشد. اثری که البته این پتانسیل را هم دارد که حتی در هنگام تماشا فراموش شود و آن را نیمه کاره به حال خود رها کرد!
منتقد : میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت " مووی مگ " به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
آشپزخانه (The Kitchen)
کارگردان : Andrea Berloff
نویسنده : Ming Doyle، Ollie Masters
بازیگران :
Melissa McCarthy...Kathy Brennan
Tiffany Haddish ...Ruby O'Carroll
Elisabeth Moss...Claire Walsh
Domhnall Gleeson...Gabriel O'Malley
رده سنی : R (مناسب برای افراد بالای 13 سال)
ژانر : اکشن
زمان : 102 دقیقه
