متولد ۱۲۹۵ سلطان آباد یا همان اراک فعلی بود. به پایتخت آمد و از دارالفنون فارغ التحصیل شد. جلال الدین همایی و علی اکبرسیاسی از معلمان او بودند. از همان مدرسه فارغ التحصیل شد و به مدرسه حقوق در خیابان لاله زار رفت که زیر نظر علی اکبردهخدا اداره می شد « البته علامه دهخدا مشغول تدوین لغتنامه بود و کمتر می آمد. دکترسیدعلی شایگان دانشکده را اداره می کرد و اساتید بسیار دانشمندی هم بودند از جمله خود آقای شایگان و دکتر سنجابی و آیت الله زاده مازندرانی»
به خدمت نظام وظیفه رفت و بعد از آن قاضی وزارت دادگستری ای شد که خشت آن را علی اکبرداور گذاشته بود. دادستانی ثبت کل، رییس دادگاه مبارزه با گرانفروشی، معاون اداره بازرسی وزارت دادگستری و رییس اداره سرپرستی صغار از جمله مسوولیت های بعدی او بود «از این کار بسیاربسیاربسیار راضی بودم چون می توانستم مستقیما خدمت کنم به افراد صغیر و محجور».
مستشار استیناف رییس کتابخانه دادگستری کرد که از آن کار هم بسیار بسیار راضی بود.رییس اداره سرپرستی صغار که بود آیه شریفه « ولا تقربوا مال الیتیم الی بالتی هی احسن (هرگز به مال یتیم نزدیک نشوید جز به آن وجه که نیکوتر است تا آنکه به حدّ رشد و کمال رسد.) را بالای سر خود نصب کرده بود و در روی قیم نامه ها هم چاپ کرده بود. یکی از او پرسید این جا چه می خواهی بنویسی؟«گفتم خوش تر از این گوشه پادشاه ندارد. برای این که ارباب رجوعی نداشتم و فقط سر و کارم با کتاب بود» اما رزم آرا ترور و علا نخست وزیر و دکتر سمیعی معاون وزیر دادگستری که با او دوست بود او را رییس دفتر وزارتی کرد.
سالهای پایانی زندگی مصدق در احمدآباد. از راست: نصرت الله امینی، محمدمصدق و علی اکبردهخدا. روی عکس توسط دهخدا و مصدق امضا شده است
نقل از ایرنا
