بدون شک روزهای اولی که سریال مانکن در شبکه نمایش خانگی عرضه شد و پس از آن وب فارسی به طور کامل توسط گذاره های دانلود سریال مانکن و همچنین اخبار آن پر شده بود انتظار کاربران دیدن یک شاهکار یا حداقل اثری در خور شائن که ارزش زمانی را که برای دیدن آن صرف می شود داشته باشد اما متاسفانه هرجا که پول وجود داشته باشد دست های زیاد باعث خرابی آن حرفه و صنعت می شود.
پس از موفقیت سریال های شهرزاد و عاشقانه سریال های شبکه های خانگی به صورت قارچ مانند رشد کردند ، سریال هایی که به لحاظ کیفیت حرفی برای گفتن نداشتند ، البته که صدا و سیما در این رخداد بسیار مقصر است چرا که سال های اخیر صدا و سیما ژانر سریال های تلوزیونی را به درام محدود کرده است و تنوع سابق را برای مخاطبانش در نظر نمی گیرد این کار باعث شده بسیاری از کارگردان ها از نیاز مخاطبان برای تماشای یک سریال کمدی یا عاشقانه سو استفاده کنند و بدون توجه به کیفیت کار صرفا یک داستان بی سر و ته را با بازیگرانی که ملاک انتخاب شان فالور های اینستگرام آن هاست بسازند.
اما آیا این سبک ساخت سریال و هزینه کردن مبالغ میلیاردی سودی به سینمای ایران رسانده است یا صرفا سودی کوتاه مدت برای جیب عده ای فرصت طلب است؟ سریال مانکن شاید امیدی بود برای شبکه نمایش خانگی که بتواند پس از افت طولانی از زمان عرضه سریال شهرزاد این بخش را یک بار دیگر زنده کند اما حتی تیم قوی این سریال که از بازیگران اسم و رسم داری همچون محمدرضا فروتن ، مریلا زارعی و نفیسه روشن تشکیل شده است نتوانست کاستی های داستان از هم گسیخته ی این سریال را جمع و جور کند.
شاید سم کشنده سینما و موزیک ایران قانع نبودن افراد به استعداد خودشان است ، فرزاد فرزین خواننده خوب و قابل احترامی است اما اصرار او برای اینکه تم کمدی و بامزه به خود بگیرد و در فیلم و سریال ها هنرنمایی بکند شاید تا به امروز جز شکست نتیجه ای نداشته است. شاید بسیاری از هنرجویانی که در کلاس های بازیگری در حال تلاش برای پذیرفته شدن در یک فیلم و سریال هستند سطح کیفی این سریال را می توانستند بسیار بالا تر ببرند اما شاید حسین سهیلی‌زاده کارگردان این سریال بود که نتواست ریسک پذیر باشد و اثرش را صرفا بر روی اسم بازیگران ساخت.
سریال مانکن هدف و مفهوم داستانی خوب و واقعی دارد اما شخصیت پردازی ضعیف این سریال حتی مفهوم داستان را که قرار بود درباره مشکلات اقتصادی و اختلاف طبقاتی موجود در جامعه را نشان بدهد زیر سوال برده ، بسیاری از منتقدین اعلام کرده اند که انتظار داستان بهتری از بابک کایدان نویسنده جوان کشورمان داشتند اما خب این طور نشد و شاید اثر بعدی او حرفی برای گفتن داشته باشد.
تا لحظه نگارش این مقاله 4 قسمت از این سریال عرضه شده است هنوز 22 قسمت دیگر از این سریال باقی مانده بسیاری از منتقدین هنوز شانسی برای این سریال قائل هستند و امیدوارند در قسمت های بعدی شاهد تغییراتی در کیفیت هنرنمایی بازیگران و سطح کلی سریال مانکن باشند اما شخصا اعتقاد نویسنده این مقاله این است که این سریال اگر حرفی برای گفتن داشت آن را برای قسمت های آخر نمی گذاشت و از همان اول شروعی قوی داشت ساخت یک سریال قوی نیاز به فکر و برنامه ریزی دارد ، اگر به سریال های خارجی توجه کنید از زمان اعلام خبر ساخت یک سریال در آینده تا رسیدن به زمان فیلمبرداری و سپس مراحل تدوین و در نهایت پخش فاصله ای دو تا سه ساله وجود دارد اما در سینمای ایران ساخت فیلم و سریال ها یک شبه برنامه ریزی و یک شبه اجرا می شود طبیعی است که انتظار دیدن فیلم و سریال در حد آثار منتخب را نباید داشته باشیم.
