دلیل خنده و ریشه‌یابی چگونگی خندیدن انسان

آیا هرگز از خود پرسیده‌اید که دلیل خنده انسان در چیست؟ و چگونه باید دلایل به خنده افتادن انسان‌ها را ریشه‌یابی کرد؟ همه ما انسان‌ها بنا به موقعیت‌های خاص و موضوعات مختلف بارها خندیده‌ایم و لذت برده‌ایم اما برای تحلیل دلیل خنده انسان و یافتن ریشه عمل خندیدن پاسخی نیافته‌ایم. در این مقاله قصد داریم درباره ریشه‌های خنده انسان صحبت کرده و طی یک طبقه‌بندی دقیق به تحلیل انواع مختلف خنده آدمی بپردازیم.

یافتن دلیل خنده در انسان‌ها

در علم روانشناسی جمله ای بسیار معروف درباره تعریف خندیدن وجود دارد که می گوید خنده یک رفتار طبیعی انسان است که در هنگام شادی بروز پیدا می کند، اما برای روشن تر شدن موضوع دلیل خنده لازم است این پدیده را از سطحی ترین لایه تا عمیق ترین ریشه مورد بررسی قرار دهیم. در واقع باید بذر این ریشه را بیابیم تا بتوانیم درک درستی از پدیده خنده داشته باشیم. جالب است بدانید که بذر این پدیده در ماهیت ادراک آدمی می باشد که قابلیت تشخیص تشابه، تناقض و تطابق سطوح و لایه های مختلف معنایی را داراست. انسان امروزی در محاصره انواع شرطی شدگی هاست و به همین دلیل تعاریفی از پیش تعیین شده را در صندوقچه ذخایر تفکر و تحلیل خود انباشته است. این ورودی ها باعث به وجود آمدن یک چهارچوب و مدل فکری در او شده که در مواجهه با پدیده های مختلفی که با ذخایر فکری او مغایرت داشته باشد از خود واکنش هایی قابل پیش بینی نشان خواهد داد، یکی از این واکنش ها پدیده خندیدن است.

انواع دیگر واکنش ها می تواند گریه کردن، خشم، تحریک غرور، حسادت و… باشد. دلیل خنده انسان ها در واقع حیرت و تحسینی است که پس از تشخیص تفاوت و کیفیت دو سطح از لایه ادراک به او دست می دهد که هم می تواند ادراک جدید را پذیرفته و به عنوان تجربه جدیدی از درک و فهم در ذخایر مغزی خود قرار دهد و هم می تواند این کیفیت را پس بزند. در هر دوی این موارد چون ورودی های جدید دارای تناقض با ورودی های قبلی است یک شوک عصبی به مغز وارد شده و انسان برای تعدیل و یکدست کردن اطلاعات قبلی و جدید شروع به خندیدن می نماید. آسان طب از شما دعوت می کند برای آشنایی بیشتر با انواع خنده ادامه مقاله را مطالعه فرمائید.

دسته بندی انواع خنده

برای یافتن دلیل خنده لازم است که این پدیده را در یک دسته بندی صحیح قرار دهیم، خنده انسان می تواند دارای کیفیتی در 5 حالت مختلف فرضی باشد که از سطحی ترین لایه شروع شده و به عمیق ترین ریشه خنده ختم خواهد شد.

• خنده مصنوعی
• خنده واقعی
• خنده حقیقی
• لبخند
• صامت-ادراک

بنابر این دسته بندی می توان پیچیدگی های پدیده خنده، دلیل خنده و تاثیرات آن بر سلامت جسمی و درونی افراد را توضیح داده و همچنین شفابخش‌ترین نوع خنده را از این لیست برگزینید، البته باید توجه داشت که در یافتن دلیل خنده در هر یک از لایه های سطحی خنده وجود یک ورژن کپی شده از عمیق ترین لایه ها ممکن است تشخیص را دچار اشکال سازد. به عنوان مثال لایه شماره 4 که پدیده لبخند زدن است در لایه شماره یک دارای یک کپی می باشد که همه انسان ها هر روزه آن را تجربه می نمایند. به عنوان مثالی دیگر می توان از انواع قهقهه نام برد که در حالت معمولی و در اثر تصویرسازی فکری برای انسان اتفاق می افتد.

پدیده ای با عنوان خنده حقیقی

همانطور که در توضیح دلیل خنده گفتیم، خندیدن یکی از رفتارهای طبیعی (یا واکنش های طبیعی) انسان و نشانه وجود احساس شادی در اوست. این نوع از خنده (یعنی در هنگام شادی انسان) در سطحی ترین لایه قرار گرفته و می تواند به هر دلیلی سر باز کرده و شروع به ریزش نماید. یعنی دلیل خنده انسان ها در زمان شاد بودن وجود عنصر شادی می باشد که نیازی برای دلیل و مدرکی برای خندیدن ندارد و در این حالت به جزئی ترین اتفاقات و موضوعات شروع به خندیدن یا حداقل لبخند زدن می کند.

اما اگر بخواهیم دلایل به خنده افتادن ( دلیل خنده واقعی و از ته دل) انسان را در یک حالت کلی بررسی نمائیم باید بگوئیم که این امکان وجود دارد هر پدیده ای که با شرطی شدگی انسان مغایرت داشته باشد می تواند انسان را به خنده وادار کند. در واقع وارد آمدن چنین شوکی به بدنه شرطی شدگی های انسان می تواند ادراک انسان را در لایه ای فراتر و در دایره ای بزرگتر فعال کرده و مغایرت داشتن این دو سطح (یعنی سطح شرطی شدگی و سطحی خارج از آن) این قابلیت را دارد که انسان را بخنداند، بنابراین اگر بخواهیم این مجموعه را در کنار یکدیگر قرار دهیم می توان گفت که خنده در واقع واکنشی است به ادراکی ماورای شرطی شدگی های معمول و نهادینه درون انسان. به همین ترتیب می توان گفت مغایرت داشتن دو هویت در یک قالب، نگنجیدن هویتی در یک هویت متفاوت و ادراک خارج از تعاریف و قوانین رایج شخصی – اجتماعی همچون ضربه ای عمل کرده و در این حالت رشته ای از وقایع و پدیده ها در کنار یکدیگر قرار گرفته و معنایی را در خرد انسان تشکیل خواهند داد که باعث وارد آوردن شوکی عصبی به مغز می شود و در وهله اول باعث سکون (پایان مرز مدل منحصر به فرد تفکر) و در مرحله بعد برای دور کردن و پس زدن این سطح از ادراک متفاوت و غریبه، (و یا در موارد نادر پذیرش آن) شروع به واکنشی به نام خنده می نماید. از طرفی می دانیم که دلیل خنده در انسانهای مختلف، متفاوت از یکدیگر بوده و موضوعاتی که ممکن است شخصی را به راحتی بخنداند شاید در دیگری باعث خشم یا افسردگی و… شود. بنابراین دلایل به خنده افتادن انسان نسبت مستقیم با نوع شرطی شدگی ها، عقاید و آموزه‌های پیشین او دارد. به همین دلیل پس از ضربه به بدنه این ستون های نهادینه در درون انسان باعث در هم شکسته شدن چهارچوب های خشک فکری شده و واکنش خندیدن اتفاق می افتد.

در این هنگام لایه تفکر انسان به دلیل عدم تعریف برای این ادراک جدید، ساکت و خاموش شده و بدن دچار نوعی ریلکسی و سرخوشی می شود و در نهایت هر چقدر که میزان شوک اولیه شدیدتر باشد یعنی تفاوت بین 2 سطح بیشتر باشد، خنده عمیق و عمیق‌تر شده که در اصطلاح به آن قهقهه می گویند. طبق این تعریف می توان گفت که اولین باری که انسان در زندگی اش شروع به خندیدن حقیقی می کند به دلیل تجربه متفاوتی از ادراک است که حتی قدرت تغییرات اساسی را در لایه تفکرات انسان داراست، چنین پدیده ای را می توان همچون موهبتی برای بشر دانست و به جرات می توان گفت که این پدیده جزء نادرترین تجربه های بشری می باشد. در این حالت دلیل خنده انسان درک تجربه ای فراسوی تجربیات قبلی اوست و معمولا در مواقع مواجه شدن او با پدیده های تحسین برانگیز طبیعت، مشاهده رفتارهای معنادار کودکان و… اتفاق می افتد.

درباره خنده واقعی

این نوع از خندیدن از زیر مجموعه های خنده حقیقی است اما با آن تفاوتی اساسی دارد، تفاوت اساسی آن با خنده حقیقی در این است که در خنده واقعی (که همه آدم ها آن را تجربه کرده اند) تجربه متفاوت درک به این شکل اتفاق می افتد که مغایرت معنی دار یا بی معنی دو سطح یا تعریف به نوعی با مدل فکری او ارتباط برقرار کرده و چراغی را در تفکر یا تخیلات او روشن می سازد. به این ترتیب که تخیل انسان با توجه به موضوع پیش آمده به وسیله آموزه های قبلی شروع به تصویر سازی نموده و تشابه یا تناقض همین تصاویر با تعاریف محکم فکری او باعث به خنده افتادن افراد می شود. از طرفی می تواند با دخالت حافظه همراه شده و تداعی کننده یک انطباق در خاطرات فرد شود که منجر به خندیدن بیشتر و طولانی تر خواهد شد. در این حالت دلیل خنده انسان درک تفاوت سطوح تعریف شده و تصویرسازی مغزی و مشابهت با خاطرات فرد می باشد.

درباره خنده مصنوعی

این نوع از خنده در طبقه بندی ریشه یابی خنده بسیار معمول و رایج بوده و بارها در طی روز برای افراد اتفاق می افتد. این نوع از خندیدن در واقع کپی کردن خنده واقعی بوده اما دارای کیفیتی بسیار پایین تر از 2 نوع اصلی خنده می باشد. در این حالت موضوعی جالب برای خنده وجود ندارد اما می توان گفت که افراد در این حالت طبق عادت و یا حتی اجبار شروع به خندیدن می‌کنند و این همان چیزی است که در تکنیک خنده درمانی از آن استفاده شده و به وسیله اصل عدم تشخیص بدن درباره خنده واقعی و مصنوعی اقدام به ایجاد شبیه سازی فیزیکی خنده می کند تا با استفاده از مجموعه درمانگر ” هورمون اندورفین، اکسیژن رسانی عمیق و کاهش ضربان قلب” بتواند فضایی جهت تمرکز، آسایش و یا حتی کاهش درد ایجاد نماید تا بدن توانایی ترمیم خود و یا پذیرش درمان را پیدا کند. خنده درمانی به عنوان درمانی مکمل در کنار درمان های رایج پزشکی در زمینه درمان افسردگی ، درمان بیماری‌های مزمن، بیماریهای تنفسی و… مفید و موثر است. در این حالت دلیل خنده اجباری و بنا به مصلحت انجام می شود.

با مروری کامل به موضوع دلیل خنده می توان اینطور نتیجه گرفت که هر چند در ظاهر امر، مغز انسان و در نتیجه بدن او نمی تواند تفاوتی بین انواع مختلف خنده قائل شود اما باید گفت که انسان در نهفته ترین سنسورهای حساس درونی دارای قابلیت تشخیص تفاوت این سطوح از هم می باشد و به همین دلیل تاثیرات لایه های عمقی از تاثیرات لایه های سطحی بیشتر است، چرا که دلایل به وجود آمدن بسیاری از بیماریها در آدمی، منشاء فکری و روانی داشته و مستقیما با ادراک او در ارتباط است.