به گزارش بهداشت نیوز: فرناز المعی‌نژاد متخصص فیزیوتراپی درباره تنگی کانال نخاع گردنی اظهار کرد: طناب نخاعی رشته‌ای از فیبر‌های عصبی است که به کمک کانال استخوانی ستون فقرات محافظت می‌شود؛ هر وضعیتی که این کانال را تنگ کند، طناب نخاعی را تحت فشار قرار می‌دهد. وقتی این تنگی در کانال مهره‌های گردنی اتفاق بیفتد به آن تنگی کانال نخاع گردنی گفته می‌شود.
او بیان کرد: در تنگی کانال نخاع گردنی طناب نخاع گردنی و غلاف سفید رنگ آن که «میلین» نام دارد، تحت فشار قرار می‌گیرد که به این حالت میلوپاتی گردنی گفته می‌شود. میلوپاتی به علت مشکلاتی که برای مثانه و روده‌ها ایجاد می‌کند، سختی و ناتوانی در راه رفتن و سختی در نگهداشتن اشیاء در دست‌ها بسیار اهمیت دارد.
عوامل موثر در بروز تنگی کانال نخاع گردنی
المعی‌نژاد افزود: برخی نقایص مادرزادی، آرتروز، بی‌ثباتی مهره‌های گردنی، فتق دیسک و مشکلات عروق خون رسان به نخاع گردنی از جمله عوامل موثر در بروز تنگی کانال نخاع گردنی هستند. در افرادی که با برخی نقایص مادرزادی متولد می‌شوند، اندازه مجرای نخاعی در بدو تولد کمتر از حالت طبیعی است که این موضوع در دهه میانسالی به بعد می‌تواند مشکلاتی را برای اشخاص ایجاد کند.
او درباره تاثیر آرتروز در تنگی کانال نخاع گردنی تاکید کرد: زواید استخوانی و تغییرات فرسایشی که به مرور زمان و با افزایش سن در غضروف مفاصل فاست گردنی، دیسک بین مهره‌ای، رباط‌های داخل کانال مهره‌ای رخ می‌دهد، فضای داخل مجرای نخاعی را تنگ می‌کند، بنابراین فشار روی نخاع گردنی وارد می‌شود. آرتروز شایع‌ترین علت تنگی کانال نخاع گردنی است.
این متخصص فیزیوتراپی درباره بی‌ثباتی مهره‌های گردنی تصریح کرد: برخی بیماری‌های بافت نرم یا آسیب‌های ناشی از تصادفات، در افزایش دامنه حرکت یک مهره روی مهره مجاور خود تاثیر دارند، بنابراین نخاع گردنی تحت فشار قرار می‌گیرد.
المعی‌نژاد درباره فتق دیسک گفت: وظیفه دیسک بین مهره‌ای گردن، جذب شوک و فشار وارد شده از سر، روی مهره‌های گردنی است. اگر دیسک بین مهره‌ای بر اثر فرسایش یا ضربه پاره شود، محتویات هسته دیسک به کانال نخاع گردنی وارد، بنابراین این مجرا تنگ و فشار روی نخاع گردنی وارد می‌شود.
این متخصص فیزیوتراپی درباره مشکلات عروق خون رسان به نخاع گردنی اظهار کرد: هر عاملی که فشار روی عروق تغذیه کننده نخاع گردنی را موجب شود، از جریان مناسب خون به نخاع جلوگیری می‌کند. در این وضعیت نخاع به دلیل کاهش خون رسانی عملکرد طبیعی خود را از دست می‌دهد.
نشانه‌های تنگی کانال نخاع گردنی چیست؟
او بیان کرد: علائم تنگی کانال نخاع گردنی به آهستگی و با افزایش سن بروز پیدا می‌کنند.البته در مواردی مانند تصادفات و ضربه، تنگی نخاع گردنی می‌تواند به شکل ناگهانی ایجاد شود. نخستین علامت تنگی کانال نخاع گردنی در پاها بروز پیدا می‌کند به این صورت که فرد احساس می‌کند، عضلات پاهایش سفت شده‌اند و به سختی راه می‌رود. علامت بعدی بی حسی در دست‌هاست به این صورت که فرد از این موضوع شکایت می‌کند که پیوسته اشیاء از دست‌هایش می‌افتد یا به سختی قلم را در دست می‌گیرد و می‌نویسد.
المعی‌نژاد افزود: از دیگر نشانه‌های تنگی کانال نخاع گردنی می‌توان به ضعف و تحلیل عضلات شانه و کتف، درد تیر کشنده از گردن به سمت بازو‌ها و دست‌ها، بی حسی در بازو‌ها و دست‌ها و درجات مختلفی از سختی در دفع ادرار و مدفوع یا بی اختیاری ادرار و مدفوع که بسته به شدت تنگی کانال نخاع گردنی در افراد، متفاوت است.
تنگی کانال نخاع گردنی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
این متخصص فیزیوتراپی تاکید کرد: مهم‌ترین قدم در تشخیص کانال نخاع گردنی گرفتن شرح حال کامل و دقیق از بیمار است، بنابراین اگر پزشک به تنگی کانال نخاع گردنی مشکوک شود، رادیوگرافی ساده از مهره‌های گردن، MRI، سی تی اسکن و نوار عصب و عضله به تشخیص دقیق‌تر مقطع مهره‌ای درگیر و میزان درگیری کمک می‌کنند.
درمان تنگی کانال نخاع گردنی
او تصریح کرد: تنگی کانال نخاع گردنی یک وضعیت پزشکی خاص و جدی است که اگر به موقع درمان نشود، صدمات برگشت ناپذیری را به فرد تحمیل می‌کند، بنابراین بیمار باید از نظر شدت و سرعت بروز علائم، زیر نظر پزشک باشد. تنگی کانال نخاع گردنی در موارد خفیف به کمک روش‌های غیر جراحی درمان می‌شود که بستن گردنبند طبی نرم و فیزیوتراپی از جمله روش‌های غیر جراحی هستند. بیمار علاوه بر مراجعه به فیزیوتراپیست، باید از انجام هر گونه کار سنگین که روی گردن فشار زیاد وارد می‌کند، بپرهیزد.
المعی‌نژاد گفت: از جمله درمان‌های فیزیوتراپی می‌توان به استفاده از تحریکات الکتریکی برای کاهش درد و اسپاسم عضلات گردن، استفاده از امواج فراصوت، میدان‌های الکترومغناطیس و پرتو لیزر برای کاهش التهاب بافت نرم و اعمال کشش ملایم روی مهره‌های گردنی اشاره کرد. فیزیوتراپیست همچنین تمرین‌هایی برای تقویت عضلات عمقی گردن و کاهش اسپاسم عضلات به بیمار آموزش می‌دهد. او همچنین نحوه صحیح خوابیدن و انجام فعالیت‌های شخصی روزانه را به فرد یاد می‌دهد.
او اظهار کرد: در مواردی که درمان نگهدارنده و غیر جراحی اولیه موثر واقع نشود و علائم فشار روی نخاع گردنی تشدید پیدا کند، بیمار باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد. جراحی، بسته به عاملی که تنگی کانال نخاع گردنی را ایجاد کرده است می‌تواند شامل روش‌هایی باشد که از جمله این روش‌ها می‌توان به لامینکتومی، برداشتن دیسک و تخلیه محتویات دیسک پاره شده از داخل مجرای نخاعی، فیوژن و گذاشتن گراف در ستون مهره‌های گردنی اشاره کرد.
تمرین‌های ورزشی برای مبتلایان به تنگی کانال نخاع گردنی
این متخصص فیزیوتراپی بیان کرد: در تمرین نخست فرد باید حالت غبغب بگیرد، برای این منظور باید در حالی‌که به روبرو نگاه می‌کند، چانه را به سمت عقب بکشد، ۱۰ ثانیه چانه را در این وضعیت نگه دارد و این حرکت را پنج بار تکرار کند.
المعی‌نژاد افزود: در تمرین دوم شخص باید مطابق تصویر کشش عضلات گردن را انجام دهد.
او یادآوری کرد: در تمرین سوم فرد باید دست خود را بالای گوش بگذارد و به طور همزمان دست و سر را به هم فشار دهد، ۱۰ ثانیه بدن را در این وضعیت نگه دارد و این حرکت را سه بار تکرار کند.
منبع: باشگاه خبرنگاران
