2 قسمت ابتدایی سری فیلمهای « ترمیناتور » در دهه هشتاد و نود میلادی قرار بود یک اکشن معمولی مانند بسیاری از اکشن های سایبورگی آن دوران باشند. اما مخصوصاً درباره « ترمیناتور 2: روز داوری » ورق کاملاً برگشت و آن اثر حتی تا به امروز یکی از بهترین فیلمهای اکشن تاریخ سینما محسوب می شود که با گذشت نزدیک به 30 سال، گذر زمان ابداً بر روی آن تاثیری نگذاشته و به راحتی می توان به تماشای آن نشست و از اکشن و جلوه های ویژه اش لذت برد. قسمت دوم « ترمیناتور » حتی از این حیث در جایگاه ارزشمندی قرار می گیرد که یکی از بهترین قهرمانان اکشن زن یعنی شخصیت سارا کانر را به سینما معرفی کرد که حتی تا به امروز نیز بازیگران زن در آثار اکشن نتوانسته اند به جایگاهی که لیندا همیلتون در دهه 90 میلادی با این فیلم کسب کرده بود برسند.
اما موفقیت های بی پایان « ترمیناتور » با انتشار قسمت های جدید هربار کمرنگ تر از گذشته شد. قسمت سوم اثر با حضور شخصیت زن منفی عجیب و غریبی با بازی کریستینا لوکن بسیاری از طرفداران را ناامید کرد اما این ماجرا در همین جا به پایان نرسید. با انتشار دنباله های دیگر اثر، شیب سقوط سری فیلمهای « ترمیناتور » بیش از قبل شد به حدی که به نظر می رسید پنجمین قسمت یک پایان غم انگیز برای « ترمیناتور » در سینما باشد. اما جیمز کامرون ناگهان اعلام کرد که دنبال جدیدی برای این آثار ساخته خواهد شد و همچنین اعلام کرد که تماشاگران هرچه را که تا الان پس از « ترمیناتور 2 » دیده اند فراموش کنند چراکه قسمت جدید دنباله ای راستین و به حق برای این سری از فیلم ها خواهد بود! در ادامه نیز کامرون تمام بازیگران اصلی قسمت دوم « ترمیناتور 2 » ( به جز رابرت پاتریک ) را به پروژه اضافه کرد تا عطش طرفداران سرسخت این فیلم برای بازگشت باشکوه این فیلم به سینما بیش از پیش شود. اما با انتشار قسمت جدید به نظر می رسد که صبر طرفداران فیلم خیلی ثمره ای به همراه نخواهد داشت و بار دیگر ناامیدی سراسر وجودشان را در بر خواهد گرفت!
داستان فیلم در سال 1998 آغاز می شود یعنی جایی که سارا کانر ( لیندا همیلتون ) و پسرش جان در حال فرار هستند اما یک نابودگر از راه می رسد و کار را برای آنها سخت می کند. 22 سال پس از آن اتفاق، بار دیگر دو فرد از آینده به گذشته سفر می کنند تا ماموریت شان را انجام دهند. اولی گریس ( مکنزی دیویس ) نام دارد که انسانی ارتقاء یافته است و وظیفه دارد از دختر جوانی به نام دنی ( ناتالی ریس ) محافظت نماید و در نقطه مقابل، یک نابودگر جدید ( گابریل لونا ) هم فرستاده شده تا دنی را نابود نماید و آینده را تغییر دهد. در میان تقابل این افراد، به یکباره سارا کانر هم از راه می رسد و این سه زن تصمیم می گیرند سفری را برای نجات آینده آغاز نمایند و در این راه سراغ یک آشنای قدیمی ( آرنولد شوارتزنگر ) هم می روند که...
طرفداران و کارشناسان سینمایی بر این عقیده هستند که ترمیناتور 2 : روز داوری (Terminator 2: Judgment Day ) یکی از بهترین آثار تاریخ سینما محسوب می شود و احتمالاً به همین دلیل است که ترمیناتور : سرنوشت تاریک (Terminator: Dark Fate ) قصد داشته تمام المان هایی که در آن اثر وجود داشته را در اینجا بازخوانی نماید و آن موفقیت ها را تکرار نماید. کامرون به خوبی می دانسته که تمام راه های طی شده در دو دهه اخیر برای ادامه حضور ربات هایش در سینما به شکست منجر شده و به همین دلیل به همراه خودش، 5 نویسنده دیگر را هم استخدام کرد تا دور هم بنشینند و داستانی برای بازگشت به دوران اوج به نگارش درآوردند. اما همانطور که قابل پیش بینی است، حضور 6 نویسنده همواره یک پل لغزانِ به شدت خطرناک برای اثری سینمایی به شمار می رود و در اینجا باعث شده تا کل مجموعه سقوط را تجربه نماید.
« ترمیناتور: سرنوشت تاریک » در بخش فیلمنامه هیچ دستاوردی به همراه ندارد و قصه از زمان آغاز به شدت کلیشه ای و تکراری و البته با رگه های طنز اضافه است. شخصیت های تازه قصه در اینجا فاقد هویت هستند و هیچ حسی را در تماشاگر ایجاد نمی کنند. اگر در قسمت دوم « ترمیناتور » تماشاگر به سارا کانر و ترس هایش به همراه دلبستگی جان کانر به تی 800 اهمیت داده می شد، در اینجا ما با شخصیت های جدیدی مواجه هستیم که به یکباره از آسمان به زمین می آیند و در تمام طول مدت زمان فیلم یا در حال فرار هستند و یا جنگ و مبارزه! در واقع زمانی که فیلم برای مدت اندکی از حرکت می ایستد و تصمیم می گیرد تعامل شخصیت های داستان را به نمایش بگذارد، دچار سردرگمی می شود و هیچ برنامه ای برای شناساندن بیشتر آدمهای داستان به ما ندارد.
ناامید کننده تر از همه اینکه حتی لیندا همیلتون که در قسمت اول و دوم « ترمیناتور » به خوبی شخصیت پردازی شده بود و انتظار می رفت که بتواند نقش محوری در فیلم داشته باشد و حداقل اثر جدید را نجات دهد، در اینجا به ضعف مشابه دیگر شخصیت ها دچار شده و مجموعه ای از دیالوگ های عجیب و غریب را بر زبان می آورد که نشانی از نبوغ یا خشم یا ترس یا هر ویژگی دیگری که از او به یاد داشتیم را ندارد. شخصیت پردازی سارا کانر در فیلم به خوبی این نکته را مطرح می کند که گذشت چند دهه از سینما و تغییر ذائقه تماشاگران سینما چه نتیجه ویرانگری به همراه داشته است. جایی که شخصیت پردازی های سطحی و تصمیمات آنی با یک موسیقی حماسی و در مقاطی همراه با صدای مسلح کردن شات گان، جای خود را به رشد تدریجی شخصیت ها داده است. ضعف ها درباره شخصیت منفی داستان نیز صدق می کند. اینکه 6 نویسنده موفق نشده اند یک شرور قدرتمند خلق کنند و در نهایت تصمیم گرفته اند به سراغ یک تی-1000 دیگر با اندکی تغییرات جدید بروند، باعث لوس شدن ویژگی های هیجان انگیز شخصیتی شده که در قسمت دوم « ترمیناتور » باعث وحشت و استرس مخاطب می شد. Rev-9 در « سرنوشت تاریک » تکراری و خسته کننده است و رویت او نیز هیجانی را در مخاطب ایجاد نمی کند چراکه نسخه بسیار با کیفیت تر او را حدود 30 سال پیش رویت کرده بودیم.
متاسفانه « ترمیناتور: سرنوشت تاریک » در بخش اکشن نیز به همان دام آشنایی گرفتار شده که اغلب آثار اکشن امروز به آن دچار می شوند یعنی فراموش کردن منطق های اولیه در موقعیت سازی. در اینجا نیز مطابق سنت چند ساله سینما که پرچم آن در دستان سری مجموعه های « سریع و خشمگین » می باشد، جاذبه نقش حداقلی را در فیلم ایفا می کند بطوریکه آدم های فیلم در آسمان و زمین معلق می شوند و با قدرت و فشار به این سو و آن سو پرتاب می شوند اما حتی آسیب های حداقلی هم به آنان وارد نمی شود! کیفیت CGI های بکار رفته در فیلم نیز قابل قبول نیست و به راحتی می توان شخصیت ها را از فضای اطرافشان تفکیک کرد که همین مورد منجر به از دست رفتن هیجان تماشاگر می شود. البته که جلوه های ویژه هنوز هم در مقایسه با فیلمنامه و روندی که طی می کند در مرتبه بالاتری قرار می گیرد!
نقش آفرینی بازیگران فیلم در « ترمیناتور: سرنوشت تاریک » به دلیل مشکلات شخصیت پردازی شان درخشان نیست و این مشکل درباره بازیگران قدیمی مجموعه بیش از دیگران صدق می کند. لیندا همیلتون که پس از 30 سال دوباره به مجموعه ملحق شده، نتوانسته بازی تاثیرگذاری از خود به نمایش بگذارد که بخش زیادی از این مشکل به شخصیت پردازی او مربوط می شود. آرنولد شوارتزنگر نیز کار چندانی در فیلم برای انجام دادن نداشته و در این بین تنها مکنزی دیویس است که تا حدودی توانسته از پس ایفای نقش برآید؛ هرچند که در نهایت بازی او هم زیر انبوه مشکلات فیلم فراموش خواهد شد و به طور قطع کسی هم این شخصیت را به ذهن نخواهد سپرد.
انتظار می رفت که « ترمیناتور: سرنوشت تاریک » بتواند این سری از فیلمها را بار دیگر به دوران اوجشان باز گرداند اما به نظر می رسد که باید کماکان « ترمیناتور » را اثری ناامید کننده بدانیم که حتی حضور جیمز کامرون به عنوان تهیه کننده هم نتوانسته تغییری در این وضعیت ایجاد نماید. « ترمیناتور: سرنوشت تاریک » فرصتی برای روایت قصه به اثر نمی دهد و خیلی زود آدمهای داستان را به جان هم می اندازد تا مخاطب از تماشای آنها به وجد آید. تقابل و جدل هایی که مقدمه چینی درستی برای آن صورت نمی گیرد و همین مسئله موجب می شود خیلی زود از شلوغی ها و بی برنامه گی های اثر خسته شویم و به دنبال نقطه پایانی داستان بگردیم که آن هم به نوعی ناامیدمان می کند.
منتقد: میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت " مووی مگ " به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
ترمیناتور: سرنوشت تاریک (Terminator: Dark Fate)
کارگردان : Tim Miller
نویسنده : James Cameron، Charles H. Eglee
بازیگران :
Linda Hamilton...Sarah Connor
Arnold Schwarzenegger...T-800 / Carl
Mackenzie Davis...Grace
Natalia Reyes...Dani Ramos
رده سنی : R (مناسب برای افراد بالای 17 سال)
ژانر : اکشن
زمان : 128 دقیقه
