ویژگی های نوزاد نارس

ویژگی های نوزاد نارس

مجموعه: دانستنيهاي نوزادان

ویژگی های نوزاد نارس:
نوزادان نارس کودکانی هستند که زودتر از موعد به دنیا می آیند. هر جنین به طور متوسط باید بین 38 تا 42 هفته یعنی حدود 280 روز در رحم باقی بمانند. اگر نوزادی زودتر از 38 هفته به دنیا بیاید، نوزاد نارس به شمار می رود. نوزادی که به صورت نارس به دنیا می آید، به طور معمول کوچک و لاغر است. زیرا بافت چربی بدن در زیر پوست جنین در طی هفته های آخر تشکیل می شود. به همین علت زود به دنیا آمدن کودک موجب شده تا بافت های چربی لازم تشکیل نشده و کودک لاغر به دنیا بیاید. در برخی از موارد به دنیا آمدن زودتر از موعد موجب عدم تشکیل کامل اندام های داخلی مانند: دستگاه تنفسی شده و نوزاد دچار مشکل شود.

رنگ پوست نوزاد نارس صورتی است زیرا پوست او بسیار نازک بوده و عروق موئینه قابل رؤیت است. شفاف بودن پوست از عدم وجود چربی های زیر پوست ناشی می شود. این لایه چربی پوششی است که با پوشاندن سطح بدن موجب گرم نگه داشتن بدن نوزاد می شود. در برخی از موارد این موضوع به قدری قابل لمس است که نوزاد تا حدی کوچک است که در کف دستان پدر جای می گیرد.

به دنیا آمدن نوزاد به صورت نارس به طور معمول شوک بزرگی به خانواده وارد می کند اما باید در نظر داشت که با پیشرفت علم پزشکی این اتفاق مشکل بزرگی به حساب نمی آید.

نارس بودن نوزاد در برخی از موارد بر روی اندام تناسلی نوزاد نیز تأثیر می گذارد. در نوزادان پسر ممکن است بیضه ها پایین نیامده باشند و در دختران لبه آلت تناسلی به طور کامل شکل نگرفته باشد. همچنین ممکن است اثری از ناخن های دست و پا نیز وجود نداشته باشد.

در نوزادان نارس ممکن است از نظر رفتاری نیز مشکلاتی وجود داشته باشد. به طور مثال: واکنش هایی مانند مکیدن، چنگ زدن و چرخیدن به سمت منبع شیر که در نوزادان کامل مشاهده می شود، در نوزادان نارس دیده نشود.

کف دست ها و پاهای نوزادان نارس نیز متفاوت است. این نواحی به طور معمول صاف و دارای شیار کمی می باشد. 

لاله های گوش نوزاد نارس نیز متفاوت است. این نوزادان دارای لاله های پهن می باشند و برجستگی هایی که در لاله گوش نوزاد کامل دیده می شود در نوزادان نارس وجود ندارد.

عدم رشد کامل عضلات در نوزادان نارس موجب شلی و سستی بدن آن ها شده و بر خلاف نوزادان کامل که پاهایی جمع دارند، نوزادان نارس دارای پاهای کشیده ای می باشند.

این نوزادان که هفته ها زودتر از موعد به دنیا می آیند در بدن خود موهای جنینی دارند که در هفته های آخر جنینی از بین می روند.

دست و پای کودکان نارس نیر به هنگام تولد دارای ورم هستند. به طور معمول نوزادان نارس به بخش مراقبت های ویژه انتقال داده می شوند. نوزادان را درون محفظه های مخصوصی به نام انکوباتور قرار می دهند. این محفظه نوزاد را گرم، خشک و از هرگونه عفونت احتمالی ایمن نگه می دارد.
 

نگهداری از نوزاد نارس:
به دلیل گرم بودن محفظه، برای جلوگیری از خشک شدن پوست نوزاد، هوای درون محفظه را مرطوب نگه می دارند. اگر وزن نوزاد کمتر از 1800 گرم باشد 5 تا 6 هفته زودتر متولد شده باشد، او را درون دستگاه قرار می دهند. در طی دوره درمان، کودک مراقبت های پزشکی مطلوب را دریافت می کند، اما باید در نظر داشته باشید که والدین در رشد فرزندان خود نقش مهمی را ایفا می کنند. نوزاد نارس به مراقبت های ویژه والدین خود نیاز دارد.

همان طور که پژوهش ها نشان می دهد نوزادان نارسی که به آغوش مادر کشیده و نوازش می شوند، رشد سریع تری نسبت به سایر هم نوعان خود دارند. اگر فرزند شما درون دستگاه قرار داد به او اجازه دهید که انگشت شما را بگیرد. این کار موجب آرامش و سهولت بیشتر تنفس برای نوزاد می شود.
 

بهترین تغذیه نوزاد نارس:
برای نوزادان نارس، شیر مادر بهترین ماده غذایی است، زیرا آنتی‌ بادی‌های موجود در شیر مادر از او در برابر عفونت‌ها حفاظت می‌کند و کلستروم سرشار از مواد مغذی، سیستم گوارش او را فعال می‌سازد.

شیر مادر سرشار از DHA است که برای رشد مغز، چشم و اعصاب او ضروری است. به طور معمول نوزادان نارس در 24 ساعت اول زندگی خود شیر دریافت نمی کنند. کودکان نارس برای گوارش غذای خود انرژی زیادی مصرف می کنند. به گونه ای که تغذیه آن ها در دفعات بیشتر و مقدار کمتری صورت می گیرد.

احتمالا تا کنون اصطلاح مراقبت کانگورویی را شنیده اید که به چه شکل کودک از طریق تماس از پوست مادرش بهره مند می شود. تحقیقات نشان داده‌اند، " اگر نوزادی که دمای بدنش پایین است را روی سینه برهنه مادرش قرار دهند، بلافاصله، دمای بدن مادر افزایش می‌یابد تا دمای بدن نوزاد را افزایش دهد و شرایط ایمنی را برای نوزاد ایجاد کند." با نزدیکی بدن نوزاد و مادر سیستم ایمنی مادر در برابر باکتری‌های خاص موجود در بدن نوزاد، آنتی بادی‌هایی تولید می‌کند که از طریق شیر مادر به نوزاد می‌رسد. اگر نوزادان قبل از 35 ماهگی به دنیا بیایند ممکن است توانایی مکیدن پستان مادر را نداشته باشند.

بنابراین از طریق لوله ای که از راه بینی به معده متصل است شیر را به بدن او وارد می کنند. اختلال تنفسی، زردی نوزادان و کم بودن قند خون از جمله اختلالاتی ست که کودکان نارس به آن دچار می شوند.

زمانی که کودک توانایی خوردن شیر را پیدا کند، او را از دستگاه خارج کرده و مادر به او شیر می دهد. مقدار پروتئین شیر مادرانی که نوزادان نارس دارند بیشتر از مادرانی با نوزادان کامل است. زیرا نوزادان نارس حدود 20 درصد پروتئین بیشتر نیازمندند. نوزادان نارس، زمان کافی را در رحم مادر نبوده و زودتر از موقع متولد شده اند، اما دسته ای دیگر از نوزادان، زمان کافی در رحم مادر بوده‌اند ولی در رحم رشد کافی نکرده‌اند، این نوزادان را نوزادان کوچک با سن داخل رحمی طبیعی می‌نامند. این گروه از نوزادان از نظر ظاهری به نوزادان نارس شبیه هستند ولی پوستشان مانند نوزادان کامل می باشد و اندازه سر آنها نسبت به بدنشان بزرگتر است.

این نوزادان، نسبت به نوزادان نارس به مشکلات و اختلالات کمتری دچار می شوند اما ممکن است بعد از تولد به کمبود قند خون دچار شوند.

در صورتی که نوزاد نارس وزنی کم‌تر از 1500 گرم داشته باشد یا حاملگی کمتر از 32  هفته را طی کرده باشد، یا نوزاد مشکل کمبود اکسیژن داخل رحمی داشته یا خونریزی مغزی یا اختلال تنفسی یا تشنج داشته باشند، انتهای چشم آنها 4 تا 6 هفته بعد از تولد از نظر مشکلات شبکیه بررسی می شود تا در صورت وجود مشکل در چشم با لیزر درمان شوند و از نظر مشکلات دید و کوری پیشگیری گردد. اگر نوزاد نارس هنگام تولد یا بعد از آن دچار مشکل نشود و بعد از تولد از او مراقبت صحیح و دقیقی انجام شده و به تغذیه او توجه شود در آینده زندگی یکسانی همانند کودکان کامل، تجربه خواهد کرد.
 

گردآوری: بخش کودکان بیتوته