اما میثم امرودی کیست؟ آشنایی مستقیم خبرنگاران با معاون اجتماعی قالیباف در سال ۹۴ با یک نشست هم‌اندیشی با رسانه‌ها شروع شد؛ به‌ویژه آنجایی که معاون جدید شهردار - میثم امرودی - که مأموریت متفاوتی هم گرفته بود، مأموریت حل مشکل محله هرندی تهران و مسئله کارتن‌خواب‌های آن بود، برای این مأموریت سخت و مهم زمان‌بندی‌ای شش‌ماهه هم گذاشت. در همان جلسه وقتی با واکنش خبرنگاران برای این قول عجیب روبه‌رو شد، آن‌چنان محکم توی پیشانی خودش کوبید که عینکش افتاد و بعد گفت: «اگر هرندی را شش‌ماهه جمع نکردم، تا عید استعفا می‌دهم».
او که استعفا نداد و غیر از آن شش ماه، چند شش ماه دیگر هم شهرداری تهران میلیاردها تومان در این منطقه پول خرج کرد و نتیجه‌اش را همه کف خیابان‌های منطقه ۱۲ و مناطق اطرافش دیدند. اما میثم امرودی نه تنها برای جمع‌کردن معتادان هرندی مناسب نبود، بلکه به عنوان معاون اجتماعی برای روزهای انتخاباتی محمدباقر قالیباف در سال ۹۶ هم مناسب نبود و این‌گونه بود که قالیباف ترجیح داد مجتبی عبداللهی را از معاونت خدمات شهری به معاونت اجتماعی بیاورد. او اما حالا به حکم پیروز حناچی، شهردار اصلاح‌طلب تهران، رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری پایتخت شده است.
میثم امرودی که امروز پشت میز ریاست سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران نشسته است، در آخرین مسئولیت بزرگ و مهمش چه میزان موفق بوده و از آن سیلی محکمی که خودش به پیشانی خودش کوبید، چه عبرتی گرفته است.
انتخاب این روحانی از چند هفته قبل واکنش‌های زیادی را در فضای خبری حوزه شورا و شهرداری و اخبار مرتبط با آن ایجاد کرد. اما در نهایت امرودی که در این سال‌ها علاوه بر اصولگرایان، ارتباطاتش را با اصلاح‌طلبان در مقاطعی خاص حفظ کرده و ارادت و ارتباطاتی با برخی اعضای فعلی شورا هم دارد، به تنها گزینه روی میز برای سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران تبدیل شد؛ فردی که از ابتدا گفته شد پیروز حناچی برای انتخاب او اصرار دارد اما در این روزها مثل همیشه اختلافات داخلی در شورای شهر، صداهایی دیگر را منعکس کرد.
اینکه شهردار تهران به اصرار چند عضو خود را مجبور به انتخابی پرحاشیه می‌کند اما آن اعضا خودشان را پشت یک نفر دیگر پنهان می‌کنند و تمایلی به اعلام این مواضع‌شان ندارند، نمی‌تواند اصل موضوع را کنار بزند. اینکه تعدادی از اعضای شورا درباره انتخاب امرودی آن هم برای سازمانی که همواره بر سر بودجه و عملکردش حرف و حدیث بوده است، جای سؤال دارد و مهم‌تر اینکه اگر عضو یا اعضایی چنین تصمیمی می‌گیرند که نتیجه تصمیم‌شان برای کل شورا تبعات و هزینه دارد، چرا نباید به طور رسمی درباره این تصمیم موضع‌گیری کنند و پشت انتخاب‌شان بایستند.
اصلاح‌طلبان در این سه سال و اندی که مدیریت شهری را پس از سال‌ها در اختیار گرفته‌اند، با چالش مهم نداشتن مدیرانی قابل و نزدیک به خودشان مواجه بودند. از سوی دیگر، مدیرانی سر برآوردند که پس از سال‌ها همکاری در جریان اصولگرا و شهردار اسبق تهران، یکباره خود را اصلاح‌طلبی خاموش معرفی کردند و پشت میزشان ماندند! از همان ابتدای دوره حضور اصلاح‌طلبان هم یکی از مهم‌ترین اعتراضات و حواشی مربوط به انتصاباتی کوچک و بزرگ از اصولگرایان در بدنه شهرداری بود و اصلاح‌طلبان هم با گفتن این جمله که ما دنبال کار سیاسی نیستیم، به نظرشان سر موضوع را می‌بستند اما با انتصابی دیگر این داستان تکرار شد و تا امروز ادامه دارد.
پیروز حناچی در مراسم معارفه میثم امرودی گفته است: داشتن سابقه و تجربه کار فرهنگی، حضور در بدنه شهرداری و داشتن تجربه و دنیادیدگی از مهم‌ترین پارامترها برای انتخاب رئیس سازمان فرهنگی هنری بوده است و به همین دلیل اعضای هیئت امنا نظرشان بر انتخاب این فرد بوده و رسیدن به فردی که هم هیئت امنا، هم شورا و هم بدنه سازمان درباره آن به اجماع برسند، راحت نبود. به هر روی، شهردار تهران باید بداند عملکرد هر فرد منصوب او مستقیم به نام او نوشته می‌شود، همان‌طور که عملکرد امرودی در هرندی به پای قالیباف نوشته شد، عملکرد همین مدیر در سازمان فرهنگی هنری هم به پای او خواهد بود. اگرچه انتخاب رئیس سازمان فرهنگی هنری فقط به شهرداری مربوط نیست اما تأیید نهایی شهردار تهران حتما اثر خودش را دارد.
