سندرم درد پاتلوفمورال چیست؟ + علل، علائم، تشخیص و درمان

سندرم درد پاتلوفمورال هنگامی رخ می دهد که اعصاب بافت نرم و استخوان اطراف کشکک زانو، احساس درد کنند. این بافت های نرم شامل تاندون ها، لایه چربی زیر پاتلا و بافت سینوویال هستند که مفصل زانو را شکل می دهند. کندرومالاسی پاتلا، جزء سندرم درد پاتلوفمورال است که نرمی و شکنندگی غضروف مفصلی در قسمت زیرین کشکک زانو می باشد. در غضروف مفصل، عصبی وجود ندارد- بنابراین آسیب غضروف به خودی خود نمی تواند مستقیماً باعث ایجاد درد شود. اما می تواند منجر به التهاب سینوویوم و درد در استخوان زیرین شود. در ادامه این مقاله ار بخش مقالات پزشکی دکتر سلام به توضیج کامل سندرم درد پاتلوفمورال پرداخته و با آن آشنا می شویم.

زانوی دونده و سندرم درد پاتلوفمورال

انواع مختلفی از این سندرم وجود دارد که می تواند شما را آزرده کند. آسان ترین راه برای شناسایی وضعیت شما ایزوله کردن ناحیه ای از زانوست که بیشترین صدمه را متحمل شده است.

سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS)

شایع ترین شکل زانوی دونده است که معمولاً در جلو، اطراف و در زیر زانو احساس می شود. زانوی دونده PFPS هنگام بالا رفتن از پله ها باعث احساس درد می شود، اما این درد معمولاً به آرامی شدت می گیرد و ممکن است پس از طی ماه ها و سال ها وخیم تر شود. ممکن است متوجه این موضوع شوید که به هنگام نشستن با زانوهای خمیده، این مسئله تشدید می شود، اما هنگام برخاستن آسیب بیشتری می رساند.

سندرم آی تی بی (ITBS)

ما شرط می بندیم که این مورد، قبلا نیز به گوشتان خورده باشد- یا متاسفانه، حتی آن را تجربه کرده باشید. ایلیوتیبیال باند (IT) یک ساختار کلاژنی تاندون مانند است که از مفصل ران فرد به سمت ران و زانوی او می رود. وقتی ایلیوتیبیال باند تحریک شد، ممکن است باعث ایجاد درد در سمت زانو شده و منجر به ITBS شود.

این سندرم هنگام نزول، احساس بدتری القا می کند و احساس درد در آن، معمولاً ناگهانی تر از سندرم PFPS بروز می کند. هنگامی که کاسه زانو به زانویتان فشار محکمی وارد می کند، هیچ حساسیت خاصی را تجربه نمی کنید، اما ممکن است یک موضع دردناک واقعاً حساسی در کناره زانو داشته باشید.

کندرومالاسی پاتلا

کندرومالاسی پاتلا نرم شدن و شکستن غضروف زانو است. احتمالاً در قسمت جلوی زانو در پشت کشکک، درد و احساس کرخی خواهید داشت. همیشه قبل از تعیین دوره درمانی خود، بهتر است به یک متخصص مراجعه کنید تا دقیقا دریابید که چه اقدامی بهتر است. کرخی و سوزن سوزن شدن، نشانه زانوی دونده نیست، بنابراین به محض تجربه این شرایط به پزشک مراجعه کنید.

بیشتر بخوانید: روشهای موثر بعد از عمل جراحی مفصل زانو

سندرم درد پاتلوفمورال چیست؟

سندرم درد پاتلوفمورال اصطلاح گسترده ای است که برای توصیف درد در ناحیه جلویی زانو و اطراف پاتلا یا کشکک زانو استفاده می شود. گاهی اوقات “زانوی دونده” یا “زانوی جهنده” نامیده می شود زیرا در ورزشکاران- به خصوص زنان و نوجوانان ورزشکار- متداول است، اما این سندرم ممکن است در افراد عادی نیز رخ دهد. درد و سفتی ناشی از آن می تواند بالا رفتن از پله ها، زانو زدن و انجام سایر فعالیت های روزمره را دشوار کند.

موارد بسیاری ممکن است در ایجاد سندرم درد پاتلوفمورال نقش داشته باشند. مشکلات مربوط به هم تراز کردن زانوها و انجام بیش از حد ورزش های جدی یا تمرینات، اغلب عوامل مهمی هستند. علائم، اغلب با درمان محافظه کارانه ای چون تغییر در سطح فعالیت یا ورزش درمانی، تسکین می یابد.

آناتومی

زانوی شما بزرگ ترین مفصل در بدن و یکی از پیچیده ترین آنهاست. این قسمت، از انتهای تحتانی استخوان ران (فمور)، انتهای فوقانی استخوان درشت نی (ساق پا) و پاتلا (کاسه زانو) تشکیل شده است. رباط ها و تاندون ها استخوان ران را به استخوان های پایینی پا متصل می کنند. در زانو چهار رباط اصلی، به استخوان ها وصل شده و مانند طناب های قوی عمل می کنند تا استخوان ها را کنار هم نگه دارند.

عضلات توسط تاندون ها به استخوان ها متصل می شوند. تاندون چهار سر ران، عضلات جلوی ران را به پاتلا وصل می کند. بخش هایی از تاندون چهار سر ران (موسوم به رتیناکولای کشکک) به استخوان درشت نی متصل شده و به تثبیت پاتلا کمک می کند. امتداد پاتلا تا درشت نی، تاندون پاتلا است.

چندین ساختار در مفصل زانو، حرکت آن را آسان تر می کند. به عنوان مثال، پاتلا در شیاری در بالای فمور یا استخوان ران قرار دارد که به آن تروکلئار گفته می شود. وقتی زانوی خود را خم کرده یا صاف می کنید، پاتلا در داخل این شیار تروکلئار به جلو و عقب حرکت می کند. ماده لغزنده ای به نام غضروف مفصلی انتهای استخوان ران، شیار تروکلئار و قسمت زیرین پاتلا را در بر می گیرد. غضروف مفصلی به فرد کمک می کند تا استخوان های وی در حین حرکت دادن پای خود به راحتی روی هم بلغزند.

همچنین سینوویوم- آستر نازکی از بافت که سطح مفصل را می پوشاند- به حرکت کمک می کند. سینوویوم مقادیر کمی مایع تولید می کند که غضروف را روان و لغزنده می کند. علاوه بر این، دقیقاً زیر کشکک زانو یک لایه چربی کوچک قرار دارد که آن را زیرسازی می کند و به عنوان ضربه گیر عمل می کند.

علت سندرم درد پاتلوفمورال

به کارگیری بیش از حد

در موارد بسیاری، سندرم درد پاتلوفمورال ناشی از فعالیت های شدید جسمی و وارد آمدن فشار مکرر بر زانو است- مانند دویدن، چمباتمه زدن و بالا رفتن از پله ها. همچنین می تواند ناشی از تغییر ناگهانی در فعالیت بدنی- مثلا در فرکانس آن- باشد، از جمله افزایش تعداد روزهایی که هر هفته ورزش می کنید. همچنین می تواند در طول یا شدت فعالیت باشد- مانند دویدن مسافت های طولانی تر.

فاکتورهای دیگری که ممکن است در درد پاتلوفمورال نقش داشته باشد عبارت اند از:

• استفاده از فنون نادرست آموزشی- ورزشی یا تجهیزات
• تغییر در کفش یا سطح بازی

عدم تقارن پاتلار

سندرم درد پاتلوفمورال همچنین می تواند در اثر حرکت غیر طبیعی کشکک زانو در ناحیه شیار تروکلئار ایجاد شود. در این شرایط، هنگام خم شدن زانو، کشکک به یک طرف شیار رانده می شود. این ناهنجاری ممکن است باعث افزایش فشار بین پشت کشکک و تروکلئار شده و موجب تحریک بافت های نرم شود.

عواملی که باعث حرکت ضعیف کشکک زانو می شوند. مشکلی در تراز کردن پاها بین هیپ و قوزک پا وجود داشته باشد. مشکلات مربوط به هم ترازی ممکن است منجر به این شود که کشکک زانو خیلی به سمت خارج یا داخل پا حرکت کند، یا خیلی زیاد در شیار تروکلئار حرکت ‌کند، شرایطی که به پاتلا آلتا معروف است.

عدم تعادل یا ضعف عضلانی، به ویژه در عضلات چهار سر ران در قسمت جلوی ران. هنگامی که زانو خم و راست می شود، عضلات و تاندون چهار سر ران به نگه داشتن کشکک زانو در داخل شیار تروکلئار کمک می کنند. چهار سر ران ضعیف یا نامتعادل می تواند باعث حرکت ضعیف کشکک زانو در داخل شیار شود.

علائم سندرم درد پاتلوفمورال

شایع ترین علائم سندرم درد پاتلوفمورال، درد کسل کننده ای در قسمت جلویی زانو است که باعث تیر کشیدن زانو می شود. این درد- که معمولاً به تدریج شروع می شود و اغلب مربوط به فعالیت است- ممکن است در یک یا هر دو زانو وجود داشته باشد.

سایر علائم شایع عبارت اند از:

• درد به هنگام ورزش و فعالیت هایی که مکررا باعث خم شدن زانویتان می شوند، مانند بالا رفتن از پله ها، دویدن، پرش یا چمباتمه زدن.
• احساس درد بعد از نشستن طولانی مدت با زانوهای خمیده، مانند نشستن در سینما یا هواپیما.
• درد ناشی از تغییر سطح فعالیت یا شدت آن، سطح بازی یا تجهیزات.
• صدای ترق و تروق زانوها به هنگام بالا رفتن از پله ها یا ایستادن پس از نشستن طولانی مدت.

جلو یا پهلوی زانو؟ محل درد، اصلی ترین و بارز ترین تفاوت بین ایلیوتیبیال باند (IT) و درد پاتلوفمورال است. ساده ترین راه برای بیان تفاوت بین این دو بیماری صرفاً با مشخص شدن محل علائم است. سندرم درد پاتلوفمورال، بر کشکک زانو و ناحیه اطراف آن تأثیر می گذارد، در حالی که سندرم آی تی بی، قطعا در درجه اول روی کناره زانو (طرف رو به بیرون آن) تأثیر می گذارد.

محل PFPS کمتر قابل پیش بینی است، اما معمولاً دارای یک مرکز قدامی است .سندرم آی تی بی، خیلی فراتر از هات اسپات خود، روی کناره ی زانو گسترش نمی یابد. ITBS تعریف خاصی دارد. این، تنها به درد شدید در کناره ی زانو، در اپیکوندیل جانبی یا بالای آن اشاره دارد. درد در مفصل ران یا ران مسئله دیگری است.

سندرم درد پاتلوفمورال چگونه بر فرد تأثیر خواهد گذاشت؟

سوال خوبی است. زانوی فرد، احتمالاً چه به خودی خود و چه با مسکن ها و تمرینات ساده، بهتر خواهد شد. هیچ ارتباطی بین این نوع درد زانو و بروز آرتریت عمومی در زندگی بعدی فرد وجود ندارد.

درمان های خانگی سندرم درد پاتلوفمورال

در بسیاری از موارد، درد پاتلوفمورال با درمان های ساده خانگی بهبود می یابد.

تغییر فعالیت

تا زمانی که درد شما برطرف نشده است، از انجام فعالیت هایی که باعث درد زانویتان می شود، خودداری کنید. این ممکن است به معنای تغییر روال تمرینی به فعالیت های کم تأثیری باشد که فشار کمتری روی مفصل زانویتان وارد می کند. دوچرخه سواری و شنا گزینه های خوبی هستند. اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن نیز به کاهش فشار روی زانوهایتان کمک خواهد کرد.

روش RICE

RICE مخفف استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع است.

استراحت

از وارد کردن وزن زیاد، بر روی زانوی دردناک خود خودداری کنید.

یخ

چندین بار در روز به طور همزمان، از بسته های سرد- به مدت 20 دقیقه- استفاده کنید. یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید.

فشرده سازی

برای جلوگیری از تورم بیشتر، زانو را در یک باند الاستیک بپیچید و یک سوراخ در ناحیه کشکک ایجاد کنید. اطمینان حاصل کنید که بانداژ کاملاً راحت و مناسب بسته شده باشد و باعث درد اضافی نشود.

ارتفاع

تا جایی که ممکن است، زانویتان را بلندتر از قلب خود نگه دارید.

بیشتر بخوانید: علل و درمان دررفتگی و جابجایی کشکک زانو

تشخیص سندرم درد پاتلوفمورال

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند به کاهش تورم و تسکین درد کمک کنند. اگر دردتان همچنان ادامه داشته باشد یا حرکت دادن زانویتان دشوارتر شده باشد، برای ارزیابی دقیق تر با پزشک خود تماس بگیرید.

معاینه پزشک

معاینه ی جسمی

پزشک در طول معاینه فیزیکی، در مورد سلامت عمومی شما و علائمی که تجربه کرده اید، با شما صحبت خواهد کرد. او از شما سؤال می کند که چه موقع درد زانویتان شروع شده و همچنین در مورد شدت و ماهیت دردتان (که آهسته است یا  تیر می کشد) از شما سوالاتی خواهد پرسید. سوال بعدی پزشک در مورد فعالیت هایی است که باعث بدتر شدن دردتان می شود.

برای تعیین محل دقیق درد، پزشک ممکن است به آرامی جلوی زانو و کشکک آن را فشار داده و بکشد. او همچنین ممکن است از شما بخواهد که در طول تست، چمباتمه بزنید، بپرید، یا بخیزید تا قدرت زانو و هسته اصلی بدن تان را آزمایش کند.

 برای کمک به تشخیص علت درد و رد هرگونه مشکل جسمانی دیگر، پزشک ممکن است موارد زیر را نیز بررسی کند:

• هم ترازی قسمت پایینی پا و وضعیت کشکک زانو
• پایداری زانو، چرخش هیپ و دامنه ی حرکت زانو و هیپ
• علائم نرمی کشکک زانو
• اتصال عضلات ران به کشکک زانو
• استحکام، انعطاف پذیری، ثبات و تون مفصل ران یا هیپ، ماهیچه های جلوی ران (چهار سر ران) و عضلات پشت ران (همسترینگ)
• سفت شدن پاشنه پا و انعطاف پذیری پا

سرانجام، پزشک ممکن است برای معاینه طرز قدم زدن تان از شما بخواهد که به سمت جلو و عقب قدم بزنید. او به دنبال مشکلاتی در راه رفتن شما خواهد بود که ممکن است در درد زانویتان نقش داشته باشد.

اشعه ایکس

معمولاً پزشک، تنها با معاینه جسمی قادر به تشخیص سندرم درد پاتلوفمورال خواهد بود. با این حال، در بیشتر موارد، وی برای رد آسیب ساختار زانو و بافت هایی که به آن وصل هستند انجام اشعه ایکس را برایتان پیشنهاد می دهد.

درمان سندرم درد پاتلوفمورال

درمان پزشکی سندرم درد پاتلوفمورال به منظور تسکین درد و بازگرداندن دامنه ی حرکت و قدرت، طراحی شده است. در بیشتر موارد، درد پاتلوفمورال را می توان به صورت غیر جراحی درمان کرد.

درمان غیر جراحی

علاوه بر تغییر در فعالیت ها، روش RICE و داروهای ضد التهابی، پزشک ممکن است موارد زیر را برایتان توصیه کند:

تمرینات فیزیوتراپی

تمرینات خاص به بهبود دامنه حرکتی، قدرت و استقامت تان کمک می کنند. توجه به تقویت و کشش عضلات چهار سر ران از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا این عضلات تثبیت کننده ی اصلی زانوی شما هستند. برای تقویت ماهیچه های شکم و کمر نیز ممکن است تمرینات اساسی توصیه شوند.

ارتوتیک یا کفی های مناسب

انتخاب کفی های مناسب می تواند به هم تراز و تثبیت کردن کف و قوزک پا کمک کند و فشار پایین پا را کاهش دهد. ارتوتیک ها را می توان به صورت سفارشی برای پای خود تهیه کرد و یا به صورت آماده خریداری کرد.

درمان جراحی

درمان جراحی دردهای پاتلوفمورال بسیار نادر و فقط در موارد شدید آن- که فرد به درمان غیرجراحی پاسخ نداده- انجام می گیرد.

درمان های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آرتروسکوپی

در طی آرتروسکوپی، جراح، یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ را وارد مفصل زانو می کند. این دوربین، تصاویر را بر روی صفحه مانیتور نمایش می دهد و جراح از این تصاویر برای هدایت ابزارهای جراحی کوچک استفاده می کند.

دبریدمنت

در برخی موارد، برداشتن غضروف مفصل آسیب دیده از سطح پاتلا می تواند باعث تسکین درد شود.

انتشار جانبی

اگر تاندون رتیکولوم جانبی به اندازه کافی محکم باشد که پاتلا را از شیار تروکلئار بیرون بکشد، متد آزادسازی جانبی می تواند بافت را شل کرده و هم ترازی پاتلا را اصلاح کند.

انتقال توبرکول (برجستگی) تیبیا یا درشت نی

در بعضی موارد، ممکن است لازم باشد تا با حرکت دادن تاندون پاتلار به همراه قسمتی از توبرکول تیبیا -برجستگی استخوانی روی درشت نی (استخوان بازو)- کشکک زانو را مجدداً هم تراز کرد.

یک عمل جراحی باز سنتی برای این روش مورد نیاز است

دکتر به طور کامل و با جزئیات تیبیا یا درشت نی را تمیز می‌کند تا استخوان و تاندون به طرف قسمت داخلی زانو حرکت کنند. سپس قطعه استخوان با استفاده از پیچ ‌هایی به درشت ‌نی متصل می ‌شود. در بیشتر موارد، این انتقال امکان حرکت بهتر کشکک زانو در شیار تروکلئار را فراهم می کند.

تمرین درمانی

تقویت عضله چهار سر ران یک کلید طلایی در برنامه توان بخشی است

تمرینات بدون درد به هنگام درمان PFPS بسیار مهم اند. تمرینات ایزومتریک در حالی که زانو کاملاً کشیده است (پاتلا هیچ ارتباطی با کندیل ندارد) در ابتدای درمان قابل استفاده است، زیرا در ضمن تقویت عضلات چهار سر ران، فشار مفصل پاتلوفمورال- مینیمال را به حداقل می رساند. مثال ورزشی:1 . ورزش با پای صاف: به پشت خود دراز بکشید، یک زانوی خود را با زاویه 90 درجه خم کنید (اگر زانویتان تحت تأثیر PFPS باشد، این حرکت دردی در پی نخواهد داشت) و پایتان را به صورت صاف روی زمین قرار دهید.

زانوی دیگرتان کاملاً کشیده می شود. قبل از استراحت، پا را دراز کرده و به مدت 40 ثانیه آن را در این وضعیت نگه دارید (انقباض متحرک نیز امکان پذیر است و باعث پویایی آن می شود). حتما لوردوز یا قوس کمری نرمال خود را حفظ کنید و با لگن یا تشتک خود، وزن تان را جبران نکنید..2  تمرین فشار آوردن به بالش. با متکی بودن به تنه ی خود به راحتی بنشیند. هر دو زانوی خود را دراز کنید. یک بالش (یا حوله) را زیر یک زانوی خود قرار دهید (ممکن است آن زانو کمی خمیده شود). سعی کنید با کشیدن زانوی خود، بالش یا حوله را بر میز فشار دهید. (انقباض چهار سر ران).

تمرینات زنجیره حرکتی بسته (CKC) در مقابل تمرینات زنجیره حرکتی باز (OKC)

CKC نسبت به OKC عملکرد بیشتری دارد و باعث تحریک فشار وارده بر مفاصل پاتلوفمورال پایینی- به خصوص در محدوده انتهایی یا ترمینال کشش کامل می شود (انحنای زانو از صفر تا حداکثر 40 درجه است). بنابراین تمرینات باید در این محدوده انجام شود و بدون درد باشد. به طور مثال در مورد اسکات، اطمینان حاصل کنید که زانوی بیمار جلوتر از انگشتان پایش قرار نگیرد، یعنی وقتی‌که بیمار از بالا به زانوهایش نگاه می‌کند باید بتواند انگشتان پایش را ببینید. اگر چنین نباشد، فشار روی مفاصل پاتلوفورمورال وی بسیار زیاد می شود و ممکن است باعث تحریک درد وی شود.

اگر بیمار قادر به تحمل تمرینات CKC نباشد، ممکن است تمرینات OKC گزینه مناسبی برای وی  باشند زیرا بار مورد استفاده در آن ها می تواند بهتر از CKC کنترل شود، البته تا زمانی که این تمرینات بدون درد باشند! هنگام استفاده از تمریناتOKC ، بیمار باید در محدوده حرکات فاقد درد (ROM) زانوی خمیده- یعنی بین 40 تا 90 درجه- تمرین کند.

عضلات پهن داخلي مايل (VMO)

برای برخی از بیماران مبتلا بهPFPS ، البته نه همه آن ها، آموزش عضله VMO مناسب است. ارزیابی عضلات پهن داخلي مايل، باید تیر کشیدن، توده عضلانی مقطعی و توانایی های استقامت و افروختگی در زوایای مختلف زانو را تشخیص داده و از عملکرد بهره گیرد. از تمرکز بیش از حد بر فعال سازی انتخابی عضله VMO باید اجتناب شود، زیرا هیچ مدرکی برای اثبات ایزوله کردن آن وجود ندارد.

با این حال، در هدایت پاتلا به داخل تروکلئار بسیار مهم است و از این رو، اگر چه در طیف وسیعی فعال است، نقش اصلی آن بین انحنای صفر تا سی درجه است. نیاز به عملکرد بهتر VMO با دیسپلازی تروکلئار، پاتلا آلتا، پارگی رباط داخلی پاتلوفمورال یا در صورت وجود TTTG بزرگ افزایش می یابد.

VMO به ویژه از تورم و یا درد متاثر است. 10 میلی لیتر از مایعات باعث مهار  VMOاما 40 میلی لیتر باعث مهار VL می شود. به همین ترتیب درد باعث تاخیر در VMO می شود و هرچه درد بیشتر باشد، تأخیر بیشتر می شود. این به توضیح این مساله کمک می‌کند که چرا بیماران پس از تروما و یا جراحی که اغلب جریان مشترکی دارند، دچار PFPS می‌ شوند. همچنین توضیح می دهد که چرا رفع افیوژن، هدف اصلی است و اجتناب و کاهش درد نیز مهم و در اولویت است. تمرینات دردناک فقط اتلاف وقت است.

آموزش VMO به VMO ای با هدف صفر تا 30 درجه خلاصه نمی شود، آن با تمرینات استقامتی ترکیب می شود و به همراه تونیک مورب تجویز می شود تا عملکرد کیفیتی عضله را نشان دهند. تحقیقات اخیر نشان می دهند که تمرینات نوع VMO باعث ایجاد تغییر در زاویه فیبر VMO (نسبت به محور استخوان ران) می شود. زاویه فیبر از 40 درجه عمودی به 70 درجه میانی تغییر می یابد.

تمرین عضلات هیپ

برنامه توانبخشی برای PFPS باید تمرینات تقویت کننده مفصل ران و روتاتور جانبی را نیز شامل شود. ثابت شده است که درد هنگام فعالیت های روزانه کم تر بوده و عملکرد، زمانی بیشتر می شود که تمرین‌ های زانو با تمرینات‌ مفصل ران ترکیب می ‌شوند. یک مطالعه تحقیقاتی دیگر نشان داد که در رفتگی غیر عادی هیپ در بیماران PFPS در مقایسه با افراد سالم، کم تر بوده است. بنابراین، توصیه می شود که از تمرینات تقویت كننده در رفتگی غیر عادی مفصل ران بهره گیرید.

تمرین اختصاصی

ثابت شده است كه كیفیت اختصاصی در زانوی بیماران مبتلا به PFPS کاهش یافته است. حتی با PFPS یک طرفه، گیرنده حسی در هر دو زانو (زانوی پاتولوژیک و غیرپاتولوژیک) کاهش می یابد! بنابراین، تمرین اختصاصی (تمرینات بدون درد) زانو باید جزئی از برنامه توان بخشی باشد.

 الکتروتراپی

برخی از بیماران ممکن است به دلیل عدم تعادل (عصبی- عضلانی) بین VMO و VL دچار PFPS شوند. علت اصلی آتروفی عضلانی  VMOو حرکت جانبی بیش از حد یا غیر طبیعی پاتلا، به دلیل نیروی باقی مانده VL است. در صورت عدم تعادل عصبی و عضلانی بین VMO وVL ، تحریک الکتریکی VMO باید برای متمم ورزش درمانی در نظر گرفته شود، زیرا انتخابی است و بر فشار مفصل پاتلوفمورال تأثیر نمی گذارد.

 نمونه ای از چگونگی انجام تحریک:

بیمار با تنی که توسط پاهای صاف و زانوهای نسبتا خمیده حمایت می شود، می نشیند و عضلات اندام تحتانی خود را کاملاً شل می کند.

در تحقیق از پارامترهای زیر استفاده می شود (انقباض ایزومتریک VMO):

• قرار دادن الکترود= یکی روی نقطه حرکتی و دیگری در کنار آن.
• جریان دو قطبی نامتقارن.
• پهنای پالس= 5/0 میلی ثانیه
• فرکانس پالس = 50 هرتز
• شدت= حداکثر. بیمار می تواند بدون زمان پروترومبین= 7 دقیقه => 6 تکرار، به مدت 6 ثانیه و دوازده ثانیه مکث کند و تا 32 دقیقه پیشرفت کند، 11 تکرار، برای 12 ثانیه و مکث به مدت 12 ثانیه.

چه روش های درمانی، با بهترین شواهد موجود، پشتیبانی می شوند؟

تایلر و همکاران نقش عملکرد عضلات هیپ در درمان PFPS را ذکر کردند. در بهبود مقاومت فلکسور هیپ و عادی سازی تست های Ober (تنسور فاسیا لاتا یا ایلوتیبیال باند) و توماس (هیپ فلکسور)، 93 درصد موفقیت رخ داده است. گزارش موردی از ماسكال و همكاران، ضعف عضله ی دور کننده مفصل ران، عضله منبسط و روتاتورهای خارجی در آزمایش 2 بیمار مبتلا به  PFPSرا نشان داد.

درمان شامل به کارگیری و آموزش استقامتی عضله هیپ، لگن و تنه بود که به کاهش معنی دار درد، بهبود کینماتیک LS در طول تست پویا و توانایی بازگشت به سطح اصلی عملکرد منجر می شد. ویتینگام و همكاران، تأثیر مداخله و ورزش روزانه بر روی درد و عملکرد افراد مبتلا به PFPS را بررسی كردند. نتایج حاکی از آن بود که ضربه زدن به پاتلا همراه با تقویت ورزش ممکن است برای افزایش سرعت بهبودی مفید باشد. 2 مقاله در رابطه با تأثیر اورتوزیس پا بر PFPS مورد بررسی قرار گرفت.

هر دو مطالعه نشان داد که استفاده از ارتوتیک ها در بیمارانی که دچار درد بیش از حد هستند منجر به بهبود درد یا سفتی می شود (توجه: مداخلات متعدد در این مطالعات از جمله اورتوزیس ها استفاده شده است). بیمار دارای درد پاتلوفمورال می تواند از اورتوزیس پا بهره ببرد، البته در صورتی که بیمار شرایط زیر را داشته باشد: پرونیشن بیش از اندازه کف پا به خارج و یا پروفایل هم ترازی LE که شامل چرخش داخلی بیش از حد اندام تحتانی در حین تحمل وزن و افزایش زاویه Q است. مطالعات اضافی برای ارزیابی اثربخشی درمان اورتوزیس پا برای بیماران مبتلا به PFPS مورد نیاز است.

سندرم درد پاتلوفمورال در نوجوانان

درد پاتلوفمورال در نوجوانان به طور اختصاصی در متن حاضر آورده نشده است. با این حال، نکات خوبی در رابطه با آن ارائه شده شده است. درد پاتلوفمورال در نوجوانان، بیشتر از سایرین اتفاق می افتد و به طور کلی، کمتر جدی و مشکل است. این شرایط بیشتر موقتی است، چرا که نوجوانان راحت تر از بزرگسالان بهبود می یابند یا رشد می کنند.

اگر چه موارد جدی ممکن است در نوجوانان اتفاق بیفتد، ولی سن آن ها، ارتباطی با این موارد ندارد. به یک مورد جدی در نوجوان باید تقریباً به همان روشی که در یک بزرگسال انجام می شود، رسیدگی کرد. بنابراین اگر چه سن، عاملی است که در این متن توجهی به آن نشده است، با این حال، همه عواملی که روی آن تمرکز شده است باید مورد توجه نوجوانان با درد مداوم در زانو، قرار گیرد.

عوارض سندرم درد پاتلوفمورال

به طور کلی، در صورت عدم درمان، این سندرم با گذشت زمان بدتر می شود. اگر استفاده از زانوی آسیب دیده را بدون درمان ادامه دهید، ممکن است آسیب بیشتری را بر آن وارد کنید.

فیزیوتراپی و سندرم درد پاتلوفمورال

مهم است که عضلات ران (چهار سر ران) خود را محکم و متعادل نگه دارید تا از فشار آوردن به مفصل زانو خودداری کنید. خود پزشک ممکن است تمریناتی را برای انجام دادن به شما ارائه دهد یا به شما توصیه کند که به یک فیزیوتراپیست مراجعه کنید تا در صورت لزوم تمرینات دیگری را برایتان پیشنهاد دهند.

آن ها زانوی شما را ارزیابی می کنند تا تشخیص دهند که چه چیزی باعث دردتان می شود و کدام تمرینات- به بهترین وجه- با مشکل خاص شما مطابقت دارند. آن ها همچنین اطمینان حاصل می کنند که تمرینات را به درستی و ایمن انجام می دهید. ممکن است قبل از اصلاح هرگونه عدم تعادل یا ضعف عضلانی، حداقل 12 هفته تمرین- چندین بار در روز و در کل به مدت 30 دقیقه- انجام شود و حتی ممکن است مدتی بعد از آن هم، تمرینات ادامه داشته باشند تا این که درد زانویتان به طور کامل برطرف شود.

بیشتر بخوانید: پارگی رباط صلیبی قدامی؛ علائم، علل، درمان آن

پیش گیری از سندرم درد پاتلوفمورال

سندرم درد پاتلوفمورال معمولاً با اقدامات ساده یا فیزیوتراپی کاملاً تسکین می یابد. با این وجود ممکن است در صورت اجرا نکردن تغییراتی در روال آموزشی یا میزان فعالیت خود، بیماری تان عود کند. حفظ وضعیت مناسب عضلات اطراف زانو، خصوصاً چهار سر ران و همسترینگ ضروری است. اقدامات دیگری نیز وجود دارند که می توان برای جلوگیری از عود درد پاتلوفمورال زانو انجام داد.

این اقدامات شامل موارد زیر است:

• پوشیدن کفش متناسب با فعالیت های بدنی خود
• گرم کردن کامل بدن قبل از فعالیت بدنی
• انجام تمرینات کششی و انعطاف پذیری چهار سر ران و همسترینگ در روال گرم کردن خود و انجام حرکات کششی بعد از فعالیت بدنی
• افزایش تدریجی آموزش
• کاهش هرگونه فعالیتی که در گذشته به زانویتان آسیب می زد
• حفظ وزن سالم بدن برای جلوگیری از وارد آمدن فشار بیش از حد به زانوها

3 تمرین برتر

اگر چه ورزش درمانی می تواند یکی از بهترین روش های درمان سندرم درد پاتلوفمورال باشد، اما مراقب باشید زیرا برخی از ورزش ها به جای اینکه مفید باشند، می توانند صدمات بیشتری را بر زانویتان وارد کنند! به یاد داشته باشید: ورزش هرگز نباید باعث درد شود (احتمالاً باعث ناراحتی زانو شود، اما هرگز نباید منجر به درد شود). اگر به هنگام ورزش، درد ناگهانی یا تیرکشیدنی در مفصل زانویتان تجربه کردید، لطفاً ادامه ندهید و با پزشک یا فیزیوتراپیست خود مشورت کنید.

 در صورت داشتن درد پاتلوفمورال باید از انجام این 3 تمرین خودداری کنید:

1. اسکات های عمیق
2. استفاده از دستگاه کشش پا
3. پرش ناگهانی

این که آیا شما کاملاً ورزش را کنار گذاشته اید یا یک ورزشکار فصلی هستید، دانستن چگونگی محافظت از زانو در برابر تمرینات آسیب رسان، می تواند به معنای تفاوت بین زندگی طولانی و پر جنب و جوش و یا در بستر بودن در زندگی آینده باشد. ورزش می تواند شما را به سمت توانبخشی سوق دهد اما با اجتناب از فعالیت های ذکر شده در این متن، از اختلال در عملکرد و اختلالات زانو جلوگیری می کنید.

 سایر فعالیت هایی که می توانند درد پاتلوفمورال شما را بدتر کنند عبارت اند از:

• هرگونه تمرینی که شامل زانو زدن مستقیم بر روی زانو باشد (با این حال، در صورتی که نتوانید از زانو زدن خودداری کنید، پشت بند می تواند به شما در این امر کمک کند)
• دویدن (مخصوصاً در تپه ها)
• دستگاه پرس پا
• والیبال
• بسکتبال
• استفاده از هر دستگاه پله دار
• فوتبال

به طور کلی، بهتر است تمرینات ملایمی داشته باشید. علاوه بر تقویت و تمرینات کششی روزمره، سعی کنید برخی از تمرینات کاردیوی مفید برای زانوهایتان را نیز امتحان کنید. بسیاری از افراد مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال عاشق دستگاه های بیضی شکل، شنا و ایروبیک در آب هستند. هر یک از این فعالیت ها، استرس بسیار کمی را روی زانوهایتان وارد می کنند، در حالی که چربی سوزی خوبی هم را دارند!