مجله اینترنتی کولاک ، ترجمه: سمیرا فیض آبادی: شاید عمران هاشمی که علاقه‌ای به بازیگری نداشت نمی‌دانست که با یک تصمیم موقت و بازی در فیلم «فوت استپ» در سال ۲۰۰۳ وارد راهروهای نمایش شده و دیگر خروجی درکار نیست. او با بازی در فیلم‌های موفقی همچون «زهر»، «قتل»، «جنت» و «گانگستر» به چهره‌ای محبوب و موفق تبدیل شده بود و مسیر کاری‌اش این گونه پیش رفت. چند سال قبل پسر کوچکش ایان ناگاه به سرطان مبتلا شد و عمران که همه زندگی‌اش ایان کوچولو بود از کار فاصله گرفت و همه وقت و توانش را صرف پسرش کرد تا او از این بیماری التیام پیدا کرد و همین تلنگر نگاه او را به زندگی تغییر داد و به همین خاطر به طور مشترک با نویسنده دیگری به نام بلال صدیقی کتابی به نام «The Kiss of Life» نوشت و بعد از آن در یک سریال اینترنتی از نتفلیکس به نام « Bard Of Blood» به تهیه کنندگی شاهرخ خان بازی کرد. به بهانه این سریال با این بازیگر متفاوت سینمای هند مصاحبه‌‌ای انجام شده است که در اینجا می‌توانید شاهد این گفتگو باشید…
با توجه به اینکه شما اخیرا مشغول فعالیت در در سریالی اینترنتی Bard Of Blood بودید، بفرمایید بازی در سریال چقدر با بازی در فیلم و سینما متفاوت است؟
ما مجموعه ۷ قسمت ۴۵ دقیقه‌ای کار کردیم و این مدت زمان تقریبا دو برابر زمانی است که صرف ساخت وفیلمبرداری یک اثر سینمایی می‌شود. قوانین کار مشابه هستند اما بار و حجم کار در سریال بیشتر است. شما مدت طولانی‌تری با شخصیت خود زندگی می کنید و می‌توانید تفاوت های ظریف بیشتری را در بازی شناسایی کرده و نمایش دهید.
سخت‌ترین بخش بازی در نقش یک جاسوس برایتان چه بود؟
فکر می‌کنم شناختن جنبه‌های روانی کاراکتر کار دشواری بود. حوادثی که یک جاسوس با آنها مواجه می‌شود، ترس‌هایی که تجربه می‌کند، وضعیت ذهنی او در سرزمین دشمن. تناسب اندام هم برای یک جاسوس خیلی مهم است. زبان بدن باید به درستی اجرا شود. فیلمبرداری در لاداک آنه هم در ارتفاع ۱۳هزار فوت خیلی چالش برانگیز بود. شما باید به کاراکتری که روی یک کاغذ نوشته شد ابعاد تازه‌ای ببخشید. من معمولا سر فیلمبرداری بداهه گویی هم زیاد دارم. ما می‌خواستیم که به برای این سریال مخاطب بین‌المللی جذب کنیم. بنابراین خط داستان را باید لطیف در عین حال جذاب پپیش می‌بردیم.
از بازی در آثار هیجان انگیز عاشقانه تا درام‌های واقع گرایانه رسیدن به سریال‌های اینترنتی…. تغییرات صورت گرفته در حرفه خود را چطور می‌بینید؟
امروز سینما در حال کشف مفاهیم و مضامین جدید است. به عنوان یک بازیگر ما باید کاراکترهای متفاوت را بازی کنیم و تجربه کسب کنیم. باید با هر فیلم خودمان را احیا کنیم. زمان خوبی برای بروز توانایی های بازیگران است. سریال‌های اینترنتی هم می‌توانند موج مخاطبین جهانی را به همراه داشته باشند.
وقتی به گذشته کاری‌تان نگاه می‌کنید آیا احساس پشیمانی دارید؟
من به هر کاری که تا به امروز انجام داده‌ام افتخار می‌کنم و هیچ حس پشیمانی‌ای ندارم. آنچه که امروز هستم به خاطر بازی در یک سری فیلم‌های خاص است. من از آن نوع سینما چیزهای زیادی به دست آوردم. فیلم‌های بسیاری هستند که شما احساس می‌کنید برای شما ساخته نشدند و یا آن طور که باید ساخته می‌شدند ساخته نشدند اما همان هم یک پروسه یادگیری را در دل خود داشته است. اگر اشتباه نکنید چطور می‌خواهید رشد کنید و بزرگ شوید؟ باید نسبت به تمام آن چیزی که سر راه شما قرار می‌گیرد قضاوت منصفانه‌ای داشته باشید. همیشه باید سخت کار کرد تا خودت را دائما احیا کنی.
چهره‌‌ها و رقبای بسیاری روی کار آمده‌اند، به عنوان یک بازیگر احساس ناامنی نمی‌کنید؟
تاکنون هیچ وقت احساس ناامنی نکرده‌ام چون صنعت سینمای هند مکان بسیار بزرگی است و همیشه از استعدادهای تازه و چهره‌های جدید استقبال کرده است. امروز راه های جدید بسیاری زیادی افتتاح شده است و همه نوع فیلمی ساخته می‌شود. مدیوم مهم دیگر بلکه توانایی و استعداد مهم است. اگر توانایی داشته باشید فرصت کار به دست خواهید آورد. برای هم کار هست. درواقع ما باید از تازه‌واردین یاد بگیریم. آنها ایده‌های تازه‌ای با خود می‌آورند.
امروز تازه‌واردین با خودشان چه چیزی به همراه دارند که شما در بدو ورودتان به این حرفه نداشتید؟
نسل فعلی بیشتر در معرض دید قرار گرفته است. چیزی که پسرم آیان از تماشای فیلم ها دریافت می کند بسیار بیشتر از چیزی است که من به عنوان یک جوان دریافت می‌کردم. او به سیستم عامل های OTT ، یوتیوب، رسانه های اجتماعی و… دسترسی دارد. من در دهه هشتاد به دنیا آمدم زمانی که فقط یک کانال داشتیم؛ دوردارشن. ما هر آنچه که می‌توانستیم از آن کانال جذب می‌کردیم. بعدا ماهواره آمد. هنگامی که جوانان در معرض ابزارهای بسیار زیادی قرار دارند، ناگزیر به ایجاد شگفتی هستند.
منتظر ماندن برای یک فیلمنامه خود عمل مایوس کننده‌ای است؟
یاس و ناامیدی‌ای به این مفهوم وجود ندارد. شما فقط باید به طور مداوم کار کنید و تلاش کنید تا شانس‌های خود را افزایش دهید و آرام آرام پروژه‌هایی را بدست خواهید آورد که مورد علاقه شما هستند. هرچه بیشتر یا بگیرید مهارت بازیگری شما هم بهتر خواهد شد. هیچ وقت با ناامیدی مواجه نشده‌ام. فیلم‌هایم چه خوب فروش کنند و چه شسکت بخورند این صنعت همیشه به من کار داده است و هیچ وقت مجبور نبوده‌ام در خانه بنشینم. همچنین هر نوع فیلمی که بخواهم در کمپانی فیلمسازی خودم می‌سازم.
نقطه عطف حرفه شما چه بوده است؟
به نظرم هر فیلمی خدوش یک نقطه عطف است. مسیر هرگز خطی نیست. همیشه فراز و نشیب وجود دارد. هیچ وقت آینده قابل پیش‌بینی نیست اما در زندگی شخصی تولدم پسرم برای من در زندگی یک نقطه عطف به حساب می‌آید.
طی این سال‌ها شخصیت خودتان چه تغییراتی کرده است؟
به عنوان یک فرد من همان آدمی هستم که ش۰ سال قبل بودم. اما شما جهان بینی تان را توسعه می دهید و به عنوان یک انسان تکامل می‌یابید. دیدگاه من نسبت به مردم و فیلم‌ها تغییر کرده است که البته وصف آن با کلمات برایم دشوار است. شما در طول دوره حرفه خود تغییر می کنید. بعد از ازدواج تغییر می‌کنید، بعد از پدر و مادر شدن تغییر می کنید. وقتی مرگ یکی از نزدیکانتان را تجربه می کنید تغییر می‌کنید. قطعا تجربه شما را تغییر می‌دهد.
آیا بعد از آنکه پسرتان ایان مبتلا به سرطان شد نگاه شما به زندگی تغییر کرد؟
بله، قبلا درمورد آینده خیلی فکر می‌کردم اما این نگاه برایم تغییر کرد. امروز از داشته‌هایم راضی هستم و در لحظه زندگی می‌کنم و دوست دارم با مسئولیت پذیری و با نظم زندگی کنم و حسابگرتر شده‌ام.
پسرتان کدام یک از فیلم‌های شما را دوست دارد؟
او هیچ کدام از فیلم‌های مرا ندیده است و دوست ندارم آنها را ببیند (با خنده). پسر من فقط ۹ سال دارد و هیچ کدام از فیلم‌های مناسب سن او نیست. وقتی ۱۳ ساله شود سریال « Bard Of Blood» را به او نشان خواهم داد. ایان دوست دارد بازیگر شود. فضای دور و اطراف او این چنین است. اما درحال حاضر باید درس بخواند تفریح کند و از زندگی‌اش لذت ببرد. وقتی ۲۰ ساله شود درک بهتری از مسائل پیدا خواهد کرد و قطعا سینما آن موقع گونه دیگری خواهد بود و شاید نظر او کاملا تغییر کند. زندگی غیرقابل پیش بینی است. خود من هم تمایلی برای بازیگر شدن نداشتم اما تقدیر من با این حرفه گره خورد.
