کودکان بیش فعال چگونه اند | خصوصیات کودکان بیش فعال

کودکان بیش فعال چگونه اند | خصوصیات کودکان بیش فعال

اکثر والدین پدر مادران خوبی برای فرزندان خود هستند در این میان اگر کودک شما اختلال بیش فعالی _ کم توجهی دارد شاید خوب بودنتان به عنوان پدر و مادر کافی نباشد. برای اینکه فرزندتان چه الان چه در آینده فرزند شاد و متعادلی باشد و شما بتوانید محلی امن برایشان فراهم کنید باید برای فرزندتان پدر و مادر عالی باشید.

برای تبدیل شدن به والدین عالی نیازی به کارهای سخت نیست و با رعایت کردن نکاتی ریز در رفتار و اخلاقتان و تعامل با فرزندتان میتوانید این کار را انجام دهید.

بپذیرید که فرزند شما مثل همه‌ بچه‌ های دیگر، بی‌ عیب نیست

ابتلا به ADHD در بین کودکان بسیار شایع است ولی به راحتی قابل درک نیست. قبول اینکه فرزندتان بیش فعال است کار ساده ای نیست ولی کودکی که خشم و بدبینی پدر و مادرش را در مورد ویژگی‌ هایش حس میکند. این کودک نمیتواند اعتماد بنفس خوبی داشته باشد و به سوی انسانی شاد و متعادل قدم بردارد.

یک کودک برای اینکه حس کند مورد حمایت و قبول والدینش است باید احساس کند والدینش به توانمندی های او ایمان دارند. وقتی که والدین یاد میگیرند که ویژگی خاص فرزند بیش فعالشان را به چشم نعمت و فرصت ببینند چیزهایی مثل خلاقیت، انرژی فوق العاده و مهارت های فردی.

همه تلاشتان را بکنید تا فرزندتان را بدون قید و شرط دوست داشته باشید. اینگونه رفتار باعث میشود به او کمک شود تا همانی بشود که شما میخواهید.

همه‌ خبر‌های بد و گله و شکایت‌ ها در مورد فرزند بیش فعالتان را باور نکنید

اصلا برایمان خوشایند نیست که معلم ها و مربی های مدرسه فرزندمان بگویند کودکتان کند ذهن و یا بی انضباط است اما نگذارید که قضاوت های منفی و نظرات نامطلوب دیگران باعث کم شدن تلاش هایتان برای جمایت فرزندتان در آنچه برای تحصیل نیاز دارد شود. کودکان بیش فعال نیز میتوانند همانند دیگر کودکان موفق شوند اما این در صورتی است که کمک مورد نیازشان را دریافت کنند.

درست است که ذهن فرزندتان کمی متفاوت تر کار میکند ولی بدون شک توانایی موفق شدن را همانند هر کودک دیگری دارد. بیایید جور دیگر تصور کنیم: اگر کودکتان مبتلا به آسم و یا دیابت بود باز هم شما لحظه ای برای انجام دادن هرکاری که به نفع اوست شک میکردید؟ همانطور که فرد مبتلا به آسم نیاز به تنفس دارد کودک بیش فعال نیز نیاز به تنظیماتی در محیط آموزشی اش دارد.

فرزند شما کودکی بسیار باهوش و شگفت انگیز است و فکری با ایده های بزرگ دارد و ممکن است در مدرسه و یا جامعه برچسب ناتوان در موفقیت بزنند. اگر شما به عنوان پدر و مادر این کودکی باور داشته باشید که کودکتان توانمند است و شرایط را برایش مهیا سازید تا از استعدادهایش استفاده کند. همچنین جوری موقعیت را درست کنید و از جهت مثبت کودکتان را به چالش بکشید تا تجربه کسب کند و از زندگی درس بگیرد.

اهمیت و تاثیر دارو‌های ADHD را بزرگنمایی نکنید

بی شک برای خیلی از بچه‌ هایی که دچار اختلال بیش‌ فعالی – کم توجهی هستند، داروی مناسب ADHD میتواند فرق بزرگی در بهتر شدن رفتار‌های بد ایجاد کند. اما در هیچ شرایطی دارو درمانی تنها وسیله ایجاد این تفاوت نیست.

به یاد داشته باشید در مصرف دارو طوری با فرزندتان حرف نزنید که انگار کارهای خوبی که انجام میدهد بخاطر دارویی است که استفاده میکند و نه تلاش های خودش برای بهتر شدن رفتارش.

اگر کودکتان کار اشتباهی انجام میدهد به او نگویید که باز امروز داروهایت را نخورده ای یا برای تنبیه نگویید که داروهایت را بیشتر میکنم. با این حرف های کودتان این پیام را دریافت میکند که رفتارهایش با عوامل بیرونی قابل کنترلند.شما به عنوان پدر و مادر باید به اون بفهمانید که داروها تاثیر گذار هستند ولی قرارنیست معجزه کنند و جادو کند تمام مشکلاتت را حل کند.

شما میتوانید به فرزندتان بگویید که داروهایت مثل عینک میمانند عینک بینایی فرد را بهتر میکند. کودک شما باید به این باور برسد که خود کنترلی، بزرگ‌ترین مهارت اوست و فرقی نمیکند چه محدودیت‌ هایی دارد.

فرق بین تربیت و تنبیه را خوب بدانید

چند مرتبه تا حالا پیش اقوام مشاور فرزندتان گله کردید که نصیحت میکنم، تنبیه میکنم، تهدید میکنم، فرصت میدهم، اسباب بازی هایش را میگیرم، رشوه میدهم، خواهش میکنم ولی هیچکدام فایده ای ندارد. هر کودکی که در مقابل تربیت های جورواجور قرار میگیرد گیج میشود.

خیلی از والدین از عبارت تنبیه و تربیت را بجای هم استفاده میکنند ولی واقعیت اینست که تنبیه و تربیت کاملا با هم متفاوتند. تربیت به کودکی یاد میدهد که چجوری رفتار کند که شامل توضیح و شفاف ساز رفتارهای بد و هدایت به سمت رفتارهای درست است و همچنین هربار که کودک رفتار خوبی انجام میدهد بازخورد مثبتی از شما دریافت میکند.

ولی تنبیه چیزیست که از ترس و تهدید و خجالت برای وادار کردن کودک به انجام رفتار خاصی استفاده میکند. مطمئنا تنبیه نیز جایگاه خودش را دارد ولی نباید بدرفتاری فیزیکی یا کلامی باشد. تنبیه به عنوان آخرین راه استفاده میشود مثلا وقتی بارها به کودکتان گفتید که دم گربه را نکشد ولی او باز اینکار را انجام داد، باید تنبیه شود.

بیشتر، بهترین راه تنبیه برای کودک ADHD این است که برنامه‌ ساده‌ ای از اصلاحات رفتاری برایش تنظیم کنید که: مناسب با سن او باشد، قابل انجام باشد و بعد هر دست آورد کوچکی طبق سیستم جایزه دادن، تشویق شود تا این رفتار خوب تبدیل به عادت شود.

با جایزه دادن رفتار‌های مثبت کودک (به جای تنبیه رفتار‌های منفی)، شما به فرزندتان کمک میکنید احساس موفقیت کند و انگیزه اش برای انجام کار‌های درست بیشتر شود.

هرگز کودک را برای رفتاری که نمیتواند کنترل کند تنبیه نکنید

فرض کنید به کودک ده سالتان گفتید که تختش را مرتب کندو بعد از ده دقیقه میبینید که درحالی که تختش نامرتب است روی آن نشسته و با کارت هایش بازی میکند. چه رفتاری باید نشان دهید؟ آیا باید تندی کنید و کارت هایش را بگیرید و دستور دهید که همین حالا تختت را مرتب کن؟

مطمئنا این رفتار بهترین نیست. ممکن است در خیلی موارد کودک ADHD از شما اطائت کند ولی نه به این دلیل که نافرمان است. به این دلیل که در آن واحد خواسش پرت شده است. حواس پرتی یکی از اختلالات شایع بیش فعالی _ کم توجهی است و کودک نمیتواند آن را کنترل کند.

وقتی والدین اکثرا کودک را بخاطر رفتاری که در کنترلش نیست تنبیه میکنید او را مستعد شکست و موفق نشدن میکنید. در نتیجه تمایل درونی اش را برای راضی کردن شما از دست میدهد. چون با خودش فکر میکند: چرا خودم را به زحمت بندازم وقتی نتیجه همیشه همین خواهد بود. و در آخر رابطه والدین و فرزند آسیب میبیند.

بهترین راه حل در این موقعیت ها اینست که به فرزندتان یادآوری کنید که کاری را که از او خواسته اید را انجام بدهد. تنبیه کودک در زمانی باید باشد که فرزندتان به دفعات و آشکارا نافرمانی میکند مثلا میگوید نمیخواهم تختم را مرتب کنم.

دیگران را برای مشکلاتی که فرزندتان دارد سرزنش نکنید و مقصر ندانید

آیا شما هم از آن دسته والدینی هستید که همه کس غیراز فرزندتان را مقصر میدانید؟ مثلا میگویید راننده سرویس اصلا نمیتواند بچه ها را در سرویس مدرسه کنترل کند یا اگر معلم پسرم میدانست چجوری به بچها رفتار کند، پسرم انقدر در مدرسه مشکل نداشت.

دیگران فقط میتوانند در این مشکل مرتبط باشند ولی اگر همیشه تقصیر را گردن دیگران بیاندازید کودکتان را تشویق میکنید که به رفتارهایش ادامه دهد. وقتی والدین میتواند تقصیرها را گردن دیگران بیندازد چرا کودکتان بایدمسئولیت اشتباهاتش را گردن بگیرد؟

یادتان باشد که «بچه‌ی بد» نداریم؛ بلکه «رفتار بد» داریم

کودکانی که همیشه تعاریف بدی درباره خودشان میشنوند بالاخره یسری از آنها را باور میکنند. فرقی ندارد که رفتار فرزند شما چقدر خسته کننده و کسل کننده باشد شما باید یادتان باشد که هیچوقت او را تنبل، خنگ، عصبی و یا خیالاتی خطاب نکنید. سعی کنید هروقت میخواهید جملات سرزنش آمیز بکار ببرید جلوی خودتان را بگیرید و به او نگویید که چت شده چرا همیشه اتاقت نامرتبه هزار بار گفتم اتاقتو مرتب کن انگار اصلا نمیشنوی.

یادتان باشد که رزند شما بچه بدی نیست و رفتارهای بد او شما را ناراحت میکند. وقتی شما مشکلاتی که مربوط به اختلال فرزندتان است را به شخصیتش ربط میدهید باعث میشود که اعتماد بنفسش افت کند ولی وقتی با منطق برای رفتارهایش راه حل می یابید و همراهیش میکنید فضایی بوجود می آید و فرزندتان احساس میکند با وجود ایراد هایی که دارد دوستش دارید.

ایندفعه اگر اتاقش نامرتب بود به او بگویید ما مشکلی دارم و برای حل آن به کمک تو نیاز دارم. به او بگویید شب ها به سختی میتوانید وارد اتاقش شود و به او سر بزنید چون میترسید پایتان روی اسباب بازی هایش برود.  از فرزندتان بخواهید تا راه حلی برای این مشکل بیابد. با این روش مشکل بهتر حل خواهد شد.

سری «نه» نگویید

همه بچها باید گاهی نه بشنوند برای اینکه از کارهای خطرناک منع شوند ولی بعضی از والدین با اینکه میدانند بله گفتن میتواند ضرری نداشته باشد باز هم نه میگویند. ضمنا بچه ای همیشه نه میشنود تمابل به مخالفت کردن پیدا کرده هرچند خواسته اش چندان نابجا باشد.

چرا والدین خیلی زود نه میگویند بیشتر بخاطر ترس مثلاتو نمیتوانی تنها به مدرسه بروی یا نگرانی مثلا تو نمیتوانی شب خانه دوستت بمانی تا وقتی که من با پدر و مادر دوستت آشنا بشوم. اما والدین باهوش میدانند که چه زمانی به فرزندشان نه بگویند و چه زمانی با فرزندشان موافقت کنند.

خیلی وقت ها یک تغییر کوچک در نحوه‌ استفاده از «بله» و «خیر» در مقابل فرزندتان میتواند فرق زیادی بین یک تعامل خوشایند و یک مقابله‌ ناخوشایند ایجاد کند. فکر کنید فرزند شما دوست دارد بیرون برود و بازی کند، اما شما می‌ خواهید در خانه بماند و تکالیفش را انجام بدهد.

به جای اینکه «نه» بگویید، از او بخواهید کمکتان کند تا راه حل خیلی خوب بیابید. سپس فرزند شما احساس میکند دست کم تا حدی بر شرایط خود کنترل دارد و شما سعی دارید با خواسته‌ هایش موافقت کنید. شما نیز کمتر احساس خستگی و کلافگی می‌ کنید و رابطه والد و فرزندیتان دوستانه‌ تر میشود.

به رفتار‌های مثبت فرزندتان بیشتر توجه کنید

بیشتر والدین ها با جنگ برای بهتر کردن رفتار های بد نمیتوانند رفتار مثبت فرزندشان را ببینند و در نتیجه جو خانه منفی میشود و همین باعث میشود همه جنبه های زندگی کودک تحت تاثیر قرار بگیرد.

تمرین کنید که رفتارهای مثبت فرزندتان را ببینید و بعد از انجام کار خوب و مثبت سری تشویق و تحسینش کنید و با تشویق کردن شما به او میفهمانید که چه رفتاری را میخواهید.

تحقیقات نشان داده که به ازای یک نظر منفی سه نظر مثبت دریافت کنند باعث میشود بهترین نتایج از جهت ایجاد رفتارهای مثبت، اعطاف پذیری و بهترین رابطه والد با فرزند ایجاد شود.

فراموش نکنید که بعضی از مشکلات رفتاری که بچه‌ های ADHD دچارش هستند امکان دارد در همه بچه‌ها در این سنین دیده شود. پس سعی کنید اطلاعات و دانش خود را در این زمینه با مطالعه‌ منابع معتبر بالا ببرید.

شادی و خنده را یکی از رکن های اصلی قرار دهید با بچها به بیرون بروید خوش بگذرانید بله حتما رابطه با بچه ADHD میتواند چالش برانگیز باشد ولی پدر و مادری که میتوانند رابطه خوب با فرزند خود برقرار کنند لذت بیشتری از این نعمت میبرند.

یاد بگیرید که برای موقعیت‌ های خاص از قبل آماده باشید

والدینی که فرزند ADHD میدانند که یک مهمانی پر از استرس یعنی چه.شما همیشه نمیتوانید که تصمیم بگیرید به مهمانی نروید تا دردسر های احتمالی پیش نیاید.

خیلی از پدر مادرها زمان زیادی را صرف واکنش به فرزندشان میکنند ولی باید بدانید که رفتار های فرزندتان را پیش بینی کرده و قبل از رفتن به مهمانی درباره شان با فرزندتان گفتگو کنید. اما با این حال ممکن است اتفاقی پیش بیاید پس باید در میان مهمانی 5 دقیقه با فرزندتان در یک کنار حرف بزنید و با راه حل به مهمانی بازگردید. در بعضی موارد هم شاید مجبور شوید کمی زودتر مهمانی را ترک کنید.

هر کاری که انجام مدهید باید پیوسته باشد و فرزندان به پیوستگی و همیشگی بودن قوانین نیاز دارند ADHD بیشتر و جدی تر به تداوم نیاز دارند. یک تغییر یهویی یا لحظه آخری در برنامه و یا یک اختلال در روتین خانواده میتواند اثرهای بدی بر کودک بیش فعال بگذارد. بهتر است روتین‌ ها و برنامه‌ هایی تعیین کنید و همه‌ شما با بیشترین حد توان و امکان خود به آنها پایبند بمانید.

فضای منزلتان را جوری بچینید که کودکتان تشویق به نظم و مسئولیت شود. سعی کنید لوازم مربوط به فرزندتان در دسترس او باشد و همه چیز سرجای خودش قرار بگیرد تا علاوه بر اینکه نظم داشته باشد فرزندتان به راحتی وسایلش را بیابد.

شما و همسرتان باید با هم همسو باشید و در قوانین و در مسائل تربیتی و قوانین خانه باهم توافق داشته باشید. والدینی که رویکرد‌هایشان با هم یکی نیست، برای فرزند ADHD خود تناقض و مشکلات بیشتری ایجاد میکنند. دخالت های رفتاری برای بچه‌ های ADHD موفق نخواهد بود مگر اینکه به طور پیوسته و همیشگی به کار برده شود.

زمانی که والدین به شکل یک واحد عمل میکنند بچها دقیقا میدانند که چکار کنند. محیط داخلی خانه هرچه آرام تر و قابل پیش بینی تر باشد همه اعضای خانه شادتر هستند.

الگوی خوبی باشید

والدن بانفوذترین الگوی فرزند هستند پس باید به دقت به رفتارهایتان فکر کنید. اگر شما نمیتوانید رفتارهای خود را کنترل کنید چگونه انتظار دارید کودکتان این کار را انجام دهد؟ داد زدن یک نمونه غلط نشان دادن واکنش به هیحانات است. والدین فکر میکنند هر چه صدایشان بالاتر باشد تاثیر بیشتری بر روی فرزندشان میگذارد اما فرزندان آنچه از رفتار شما دریافت میکنند تنها خشم است.

این طبیعیست که گاهی از دست فزندتان عصبی شوید ولی درست نیست مدام سرش داد بزنید. حتما برایتان پیش آمده که از دوستان و یا همکاران خود عصبی شده اید در این مواقع چگونه خشمتان را کنترل میکنید؟ پس اگر لازم باشد شما میتوانید خشمتان را کنترل کنید.

اگر اینبار فرزندتان شما را خشمگین کرد در همان لحظه اتاق را ترک کرده و نفس عمیق بکشید و یا کاری که آرامتان میکند را انجام دهید زمانی که شما ترفندهای خود کنترلی و آرام کردن را انجام میدهید به فرزندتان یاد میدهید که کنترل و مدیریت هیجانات چقدر مهم است ولی اگر نتوانستید خودتان را کنترل کنید و حرکت اشتباهی انجام دادی بعد آن از فرزندتان عذر خواهی کنید تا یاد بگیرد در ازای کار اشتباه باید معذرت بخواهد.