سهراب سپهری شاعر ,نویسنه و نقاش معاصر ایرانی که در سال ۵۹ دار فانی را وداع گفت و ایرانیان را با شعرهایش تنها گذاشت. اشعار او به چندین زبان زنده دنیا ترجمه شده است و در دنیا سرشناس است. یک نقاش فرانسوی که در ایران درس خوانده, نقاشی چهره سهراب سپهری را کشیده است که در ادامه در نیک صالحی می بینید.
نقاشی چهره سهراب سپهری شاعر معاصر
پرتره سهراب سپهری، شاعر و نقاش بزرگ معاصر توسط هنرمند فرانسوی،
ایوان اُ.ژیرار کشیده شده است.
ژیرار از هنرمندان فعال عرصه نقاشی و آموزش هنر ایران، در دهه ۱۳۵۰ بود.
ژیرار متولد فرانسه است و سال‌ها در ایران مشغول تدریس در دانشکده
هنرهای تزیینی(دانشکده هنر فعلی) بوده است.
نقاشی چهره سهراب سپهری شاعر
وی درباره آشنایی خود با سهراب سپهری و ماجرای آمدنش به ایران گفته است:
«من برای تعطیلات آمده بودم. برادر من در این‌جا یک کارخانه تأسیس کرده بود و
از من خواست که در تعطیلات، به ایران سفر کنم. در این‌جا، آقای تجویدی وقتی
کار هنری من را دید، گفت به شما احتیاج داریم. من هم قبول کردم.
زندگی من در فرانسه بود اما آن را ول کردم.
تمام خارجی‌هایی که می‌آمدند این‌جا، بعد از چند سال می‌رفتند اما من ماندم چون
به مردم این‌جا علاقه‌مند شده بودم و دوستان زیادی داشتم. سهراب سپهری را
به واسطه برادرم شناختم؛ همان وقتی که آمدم ایران. خیلی زود با هم دوست شدیم.
یک پرتره فوق‌العاده از او کشیدم و به او دادم. دو پرتره خیلی بزرگ دیگر هم،
از فروغ فرخزاد کشیدم که الان نمی‌دانم دست کیست.»
بد نیست درباره زندگی سهراب سپری کمی بدانید
سهراب سپهری، در ۱۵ مهر ۱۳۰۷ دیده به جهان گشود. سهراب کودکی را در کاشان، در باغ اجدادی گذراند که در محله دروازه عطا قرار داشت. پدر سهراب سپهری، اسداللّه خان سپهری و مادر سهراب، فروغ سپهری نام داشتند. سهراب سپهری، به جز سرودن شعر، نقاشی هم می کرد. خانواده سهراب سپهری اهل فرهنگ و هنر و ادب بودند و تأثیری که سهراب از چنین فضایی می گرفت، در بیشتر زندگیش به شکل گیری باورها و شخصیتش کمک می کرد.
یکی از خصوصیات اخلاقی سهراب سکوت کردن بود او می توانست ساعت ها در یک جمع، خاموش بنشیند و اغلب فکر می کرد. از این رو بود که هیچ کس از دوستان وهنرمندان سخنی را از او به یاد ندارد که در رد و اثبات کسی بر زبان آورده باشد سهراب سپهری انسانی است پویا و جستجوگر که سیر زندگی اوپیوسته رو به تعالی بود. این تعالی روحی و معنوی یک روزی در شعر و زمانی در نقاشی هایش متجلی میشد گویی شعر و نقاشی دو بال پرواز او برای رسیدن به افق های دوردست و زیبا بود. وی در این سیرسلوک و پویایی به موفقیتی کم نظیر دست یافت.
آفتاب و گویدا
