روزنامه اصولگرای فرهیختگان از روند برگزاری جایزه جلال انتقاد کرده، به هر حال جایزه جلال را به نوعی متعلق به اصولگرایان و ارزشی‌های می‌دانند، بخش‌های از گزارش فرهیختگان را بخوانید:
می‌گویند: «هدف از اهدای جایزه ملی جلال آل‌احمد «ارتقای زبان و ادبیات ملی ـ دینی» از رهگذر بزرگداشت پدیدآورندگان آثار ادبی برجسته، بدیع و پیشرو است.» تبصره‌ای هم برای آن در نظر گرفته‌اند؛ «تنظیم ضوابط و ارائه مشوق‌های مربوط به جایزه مزبور باید در راستای تولید فکر ادبی ـ هنری اسلام‌گرا و تقویت روحیه انتقادی ـ علمی نسبت به ترجمه‌های موجود ادبی و هنری باشد.» همین هدف خودش نشان می‌دهد چه کتاب‌هایی باید در این جایزه انتخاب شوند و چقدر کتاب‌های اشتباهی در این جشنواره انتخاب شده است.
«در پنج دوره اخیر (دوره هفتم تا یازدهم) آثار منتشرشده از 22 ناشر از جایزه جلال جایزه گرفته‌اند که در این میان آثار نشر چشمه چهار بار موفق به دریافت جایزه و آثار نشرهای نی، مرکز، سوره مهر، نیماژ و هرمس هرکدام دو بار و نشرهای دیگر (از بین 22 نشر) تنها یک بار برنده جایزه جلال شده‌اند.
مطمئنا کسی نمی‌گوید کتاب‌هایی که انتخاب می‌شوند، کتاب‌های بدی هستند، اما اگر به ابتدای گزارش برگردیم، متوجه می‌شویم که هدف از این جایزه و شرایط انتخاب کتاب‌ها، با این عنوان است که کتاب‌ها باید در راستای تولید فکر ادبی ـ هنری اسلام‌گرا باشند، اما نگاهی به آثار انتخاب‌شده در این چند دوره نشان می‌دهد داوران به این اصل مهم توجه نکرده‌اند
جایزه جلال قرار است با توجه به اهدافش، آورده‌ای داشته باشد؛ آورده‌ای از جنس داستان برگزیده که همه چیز را در خود جای داده است، داستانی با محتوا و ساختار مناسب که در حوزه ادبیات بگنجد، اما در این چند سال می‌بینیم که از این هدف دور شده‌ایم. وقتی داستانی با محتوای خیانت، برگزیده می‌شود و برای آن هم حسابی مانور می‌روند، متوجه می‌شویم که چقدر از آن جایزه اولیه و اهدافی که برایش مدنظر بوده است، دور شده... شاید وقت آن رسیده که هیات امنای این جایزه و در راس آن وزیر ارشاد، برای آن تصمیمی بگیرند و با برگزاری یک جلسه، اهداف آن را دوباره مرور کنند و به جلالی برسند که باید باشد، نه جلالی که هست... .
