یک استارتاپ انرژی در اوریگون می خواهد دیدگاه ما را نسبت به انرژی هسته ای تغییر داده و شک ما در مورد آن را برطرف نماید. استارتاپ NuScale Power در حال مطالعه بر روی یک تکنولوژی رآکتوری جدید است که در آزمایشگاه دانشگاه ایالتی اوریگون در حال انجام بوده و فصلی تازه را در جنجال قدیمی مربوط به نیروگاه های هسته ای رقم خواهد زد. رآکتور فوق پیشرفته ساخت این تیم تحقیقاتی بسیار کوچک بوده و به گفته سازندگانش بسیار ایمن تر از رآکتورهای هسته ای کنونی است و دیدگاه منفی ما نسبت به انرژی هسته ای را به کلی تغییر خواهند داد. قدیمی ترین رآکتور موجود در نیروگاه های هسته ای ایالات متحده در سال ۱۹۶۹ فعالیت خود را آغاز کرده و حتی جدیدترین نیروگاه های کشور نیز در اواسط دهه ۱۹۹۰ افتتاح شدند.
یکی از این نیروگاه ها که ساخت آن از سال ۱۹۷۳ آغاز شده بود بالاخره در سال ۲۰۱۶ افتتاح گردید. بر اساس گزارش ها، در حال حاضر تنها دو رآکتور در حال ساخت در ایالات متحده بوده اما هزینه ساخت آن ها میلیاردها دلار بیشتر از برآوردهای اولیه بوده و تکمیل آن ها سال ها نیز از برنامه اولیه عقب افتاده است. بدین ترتیب همانند زیرساخت های فرسوده و خطرناک دیگر ایالات متحده، این نیروگاه های هسته ای و رآکتورهای آن ها نیز نیاز به روزآمدسازی عمده و جایگزینی در سریع ترین زمان ممکن دارند. با این شرایط اما دو سوم خروجی انرژی تجدید پذیر در ایالات متحده از این نیروگاه های هسته ای می آید و این بدین معناست که هر رآکتوری که به پایان عمر خود برسد می تواند به مقدار قابل توجهی انرژی تجدید پذیر تولید شده در کشور را کاهش دهد.
رآکتور کوچک، جدید و بسیار پیشرفته NuScale Power و نصب آن با توجه به میزان نیروی برق مورد نیاز هر منطقه در تعداد و ردیف های مختلف صورت گرفته و بسیار ایمن است. همچنین به دلیل اندازه بسیار کوچک، این رآکتورها براحتی در داخل ابزارهای امنیتی قرار گرفته و در صورت وقوع شرایط اضطراری می توان آن ها را به خوبی و به طور کامل در کمترین زمان ممکن قرنطینه کرد. رآکتور جدید این استارتاپ همچنین به برج های بلند و بزرگ برای سرد کردن نیز نیاز ندارد. این رآکتور را می توان در یک کارخانه ساخته و به هر نقطه ای از جهان منتقل کرد، هر چقدر که دور باشد. شبیه سازی های گسترده و دقیق نشان می دهد که این رآکتور می تواند هر گونه شرایط اضطراری و خطرناک را بدون ذوب شدن مدیریت نماید.
یکی از دلایل این قابلیت این است که رآکتور مذکور در مقایسه با رآکتورهای معمول به ندرت از سوخت هسته ای استفاده می کند در حالی که حجم آن به اندازه بخش بسیار کوچکی از این رآکتورهاست. ساخت چنین رآکتوری می تواند خبر خوبی برای سیاره ای باشد که با بحران تغییرات اقلیمی مواجه است. انرژی هسته ای در برخی از محافل طرفداران محیط زیست نام و سابقه بدی دارد اما بسیاری از کارشناسان انرژی و سیاست سازان این عرصه بر این نکته توافق دارند که شکافت اتم ها بخشی اجتناب ناپذیر و ناگزیر در عرصه کربن زدایی از تولید الکتریسیته در جهان خواهد بود.
و اینجاست که رآکتور هسته ای ماژولار وارد می شود، رآکتوری که طراحی آن طوری است که امکان ترکیب چند مورد و تشکیل یک واحد وجود دارد. بدین ترتیب اگر تنها به مقدار متوسطی انرژی نیاز باشد می تواند تنها چند ماژول از این رآکتورها را نصب کرد و اگر قصد تامین برق یک شهر بزرگ را داشته باید چند ده رآکتور دیگر را می توانید به این واحد اضافه کنید. از آنجایی که این رآکتورها کوچک بوده می توان بسیار راحتتر آن ها را در تعداد انبوه تولید کرده و در تعداد کم به دورترین نقاط منتقل کرد. از همه مهم تر این که رآکتورهای ماژولار کوچک می توانند از چندین مکانیسم خنک کردن و ایمنی برخوردار باشند که در برادران غول پیکرشان امکان آن وجود ندارد و تنها گارانتی که می تواند در مورد آن ها وجود داشته باشد این است که به چرنوبیل آینده تبدیل نشوند. استارتاپ NuScale از یک رآکتور آب سبک استفاده می کند که معمول ترین رآکتور مورد استفاده در نیروگاه های هسته ای تجاری است اما در همینجاست که شباهت های این رآکتور جدید با رآکتورهای مرسوم به پایان می رسد.
رآکتور جدید ۶۵ فوت (۱۹٫۸ متر) طول و ۹ فوت (۲٫۷ متر) قطر داشته و در درون مخزنی قرار دارد که تنها کمی از خود رآکتور بزرگ تر است. از انتهای یک طرف تا انتهای طرف دیگر این رآکتور به طول دو اتوبوس مدرسه است و می توان در حدود ۱۰۰ عدد از آن ها را در یک سالن محافظ رآکتورهای معمول جای داد. اما چنین رآکتور کوچکی می تواند تا ۶۰ مگاوات برق تولید کند که حدود یک دهم تولیدی کوچکترین رآکتور فعال در ایالات متحده است. خوزه ریس، موسس استارتاپ NuScale و رییس بخش تکنولوژی آن بر این باور است که کوچک بودن رآکتور فواید و مزایای متعددی دارد. این رآکتورها ایمن تر بوده زیرا به دلیل سایز کوچکشان می توانند در درون استخرهای آب زیرزمینی قرار داده شوند.
اگر رآکتور دچار نشت شود، گرما آرام آرام به استخر آب منتقل می شود. همچنین این موضوع بدین معنا خواهد بود که رآکتورها را می توان در فاصله ای نزدیک به محل استقرار ساخت بدون اینکه به ۱۰ مایل منطقه بافر امنی که در مورد نیروگاه های هسته ای مرسوم رعایت می شود نیاز وجود داشته باشد. کمیته قانونگذاری هسته ای از سال ۲۰۱۶ مشغول بررسی این رآکتور جدید بوده و در صورتی که این کمیسیون تاییدیه های لازم را صادر کند، کمپانی سازنده می تواند اولین نسخه تجاری از رآکتور خود را تولید کند. مراحل بررسی این رآکتور توسط کمیته قانونگذاری هسته ای بسیار سختگیرانه و دقیق بوده و یک سال دیگر طول خواهد کشید اما استارتاپ NuScale مجوز ساخت ۱۲ رآکتور در آزمایشگاه ملی آیداهو را دریافت کرده است که ممکن است در سال ۲۰۲۶ تامین برق مورد نیاز ایالت های غربی ایالات متحده را آغاز کنند.
رآکتورهای کوچک ماژولار شاید اولین نیروگاه های هسته ای کوچکی باشند که وارد شبکه توزیع برق در ایالات متحده می شوند اما آخرین آن ها نخواهند بود. وزارت انرژی همچنین در حال تحقیق بر روی ریزرآکتورهاست، نیروگاه های هسته ای دارای قابلیت «وصل کن و بازی کن» که معمولاً کمتر از ۵۰ مگاوات برق تولید می کنند. درحالی که رآکتورهای کوچک ماژولار برای فرآیندهای صنعتی و دیگر موارد نیازمند به مقدار بالای جریان الکتریسیته مناسب هستند، ریزرآکتورها برای نیازهای کوچکتر مانند تامین برق پایگاه های نظامی دوردست یا روشن نگه داشتن لامپ ها در جوامع کوچک آلاسکا ایده آل خواهند بود اما در آینده ای نزدیک می توان از آن ها به عنوان یک منبع انرژی فاقد کربن «همیشه روشن» در شهرها استفاده کرد.
بیشتر بخوانید: «چرنوبیل روی یخ»؛ نیروگاه هسته ای شناور روسیه که تداعی کننده کشتی تایتانیک است
