خیلی از افراد چهره خود را دوست ندارند وخود را زشت می پندارند و خود را قربانی انواع
اعمال جراحی می کنند به راستی که این اختلال ها نشات گرفته از چه چیزی است و چند درصد
از افراد واقعا این حس درونی خود زشت پنداری برایشان جدی است ما در این مطلب از پرشین وی
قصد داریم نکاتی پیرامون وسواس زشت بودن را برایتان آماده کرده ایم
وسواس زشت بودن
دانشمندان آمریکایی دریافتند عملکرد نادرست برخی از فرایندهای مغزی در دیدن چهره موجب وسواس زشت بودن در افرادی میشود که
از بیماری “بد ریخت هراسی” رنج میبرند.
حدود دو درصد از مردم دنیا از بیماری “اختلال بد ریختی بدنی” (body dysmorphic disorder) و یا “بد ریخت هراسی”
(Dysmorphophobia) رنج میبرند.
این افراد زمانی که در مقابل آینه میایستند خود را بسیار زشت و بد ریخت میبینند و به تدریج نسبت
به اینکه در آینه نگاه کنند دچار وسواس و ترس میشوند.
حدود یک چهارم از افراد مبتلا به این بیماری در اثر رنجی که از دیدن چهره خود در آینه میبرند
اقدام به خودکشی میکنند.
بسیاری دیگر از آنها نیز تصور میکنند که واقعا در چهره و بدن دچار نقص هستند و بنابراین بارها تحت
عمل جراحی زیبایی قرار میگیرند اما هرگز احساس خوبی از چهره خود ندارند.
اکنون گروهی از محققان مدرسه پزشکی دانشگاه لس آنجلس کشف کردند که مغز این بیماران تصور چهره آنها را به
روشی غیرواقعی پردازش میکند.
فعالیت مغز این افراد هم در مراکز بصری و هم در سیستم جسم مخطط در لب پیشانی تغییر کرده است.
براساس گزارش CNN، این محققان کشف کردند که مورد اشتباهی در مغز این افراد وجود دارد که میتواند دلیل این
باشد که این افراد خود را زشت ببینند.
مغز ۱۷ فرد “بد ریخت هراس” و ۱۷ فرد سالم برای درک بهتر این موضوع با کمک رزونانس مغناطیسی مورد
بررسی قرار گرفتند درحالی که تمام این افراد به عکسی از چهره خود و یا عکس یک هنرپیشه معروف نگاه
میکردند.
به این ترتیب این دانشمندان مشاهده کردند که در مغز “بد ریخت هراسها” فضاهای مختلف نورونی لب پیشانی به روشی
ناهنجار و غیرعادی روشن میشوند.
نتایج این تحقیقات میتواند به درک بهتر اینکه آیا این اختلال ذاتی و یا اکتسابی است کمک کند.
بیشتر بدانید ازاختلال باید دیسمورفیک چیست؟
در این اختلال، فرد به صورت افراطی در مورد شکل ظاهری ناحیه ای از بدن خود حساسیت نشان
می دهد و در مورد آن فاجعه انگاری می کند. این موضوع به طور مداوم فکر فرد را به خود مشغول
و او را از زندگی عادی دور می کند. فرد مبتلا به اختلال به شدت نگران نقصی در بدن خود است،
نقصی خیالی یا بسیار کوچک که بقیه افراد یا آن را نقص نمی دانند یا آنقدر که او فکر می کند بزرگ و مهم نمی بینند.
نگرانی این افراد می تواند طیفی از مشغولیت های ذهنی شامل « جذاب و دوست داشتنی نبودن»
تا «زشت و مانند هیولا بودن» را در برگیرد. آنها روی یک یا چند عضو بدن متمرکز می شوند و روزانه
حدود ۳ تا ۸ ساعت از وقت شان را صرف خود می کنند. این افراد برای پوشاندن عیب و نقص مورد
نظرشان اقدامات مختلفی انجام می دهند؛ از آرایش ها و پوشش های خاص و استفاده از مواد
و محصولات آرایشی و دارویی مختلف گرفته تا اعمال جراحی سنگین.
این افراد معتقدند موارد مانند ریزش مو، جوش های صورت، چین و چروک های پوست، خال، شکل
و رنگ دندان ها، لب ها، چشم ها و رنگ پوست یا موهای صورتشان، آنها را بسیار زشت کرده است.
این حساسیت می تواند در مورد سایر اندام های بدن هم وجود داشته باشد.
دیسمورفی عضلانی، نارضایتی آقایان نسبت به هیکل و حجم ماهیچه موجب افراطی در تلاش
و انجام اعمال خطرناک برای پرورش و زیبایی اندام خواهدشد. این اختلال در روان شناسی در
گروه اختلال وسواسی- اجباری گروه بندی می شود که اشاره به رفتارهای وسواس گونه و
تکراری افراد مبتلا دارد. رفتارهای تکراری و خسته کننده مانند نگاه کردن دائمی خود در آینه،
به خود رسیدن و آراستن خود به طور افراطی، تلاش برای دلگرمی گرفتن و تعریف شنیدن
از دیگران و مقایسه خود با دیگران، بخش مهمی از زندگی روزمره این افراد است.
آنها معتقدند به دلیل وجود نقص ظاهری مورد نظرشان مورد توجه و تمسخر اطرافیان هستند.
به همین دلیل گوشه گیر، بدخلق و افسرده می شوند. اغلب در جمع مضطرب و نگران هستند
و خجالت می کشند درباره نگرانی شان با دیگران صحبت کنند. این مساله می تواند فرد را در
زمینه های مختلف زندگی خانوادگی، شغلی، تحصیلی و روابط اجتماعی دچار نابسامانی های
عملکردی شدید کند و کار او را به افسردگی شدید، بروز اختلالات روانی و حتی خودزنی و خودکشی
برساند. مطالعات، نرخ اقدام به خودکشی در مبتلایان به اختلال بدشکل انگاری بدن را تا ۴۵ درصد تخمین زده اند.
اغلب افراد مبتلا به این اختلال، به دلیل باور قوی به وجود نقص در بدن خود، در ترجیح می دهند برای مشاوره
و حل مشکلشان نزد متخصصان داخلی، پوست و زیبایی بروند تا متخصصان و مشاوران روان. در نهایت مساله
زمانی آشکار می شود که فرد مبتلا به باید دیسمورفیک بعد از انجام جراحی زیبایی نیز متوجه می شود
مشکل او نه تنها حل نشده، بلکه در بعضی موارد بدتر هم شده است. در این زمان آن جراحی های
بعدی و نارضایتی های بعدی و حتی بروز مسائلی که به شکایت و درگیری با پزشکان و… می انجامد، مواجه می شود.
تک محفل دات کام / yjc