ماه رمضان همانقدر که ماه رحمت و مغفرت است به همان اندازه فرصتی است برای ایجاد دگرگونی هایی در ما انسان ها؛ ما که در طول سال درگیر زندگی روزمره و فعالیت های کاری و شغلی و خانه داری و ده ها مساله دیگر هستیم. این تغییر البته باید ابتدا در خانه و رفتارهای ما با افراد خانواده بروز کند؛ رفتارهایی که شاید به آنها عادت کرده ایم و کم و کسری هایشان را درست درک نمی کنیم.

 

فکر کرده اید ما آدم ها گاهی تا چه اندازه شبیه یک ماشین عمل می کنیم؟

صبح که از خواب بیدار می شویم تا شب که دوباره به رختخواب می رویم.

 

چه قدر کارهای یکنواخت با روال یکسان انجام می دهیم؟

این نوع رفتار را در خانم های خانه دار بیشتر می توان دید. شاید به دلیل نوع کارهای خانه که کمتر تنوع دارد؛ شاید هم دلیلش روحیه زن های خانه دار باشد یا...
به هرحال همه این ها باعث شده اند که ما ضعف ها و کاستی های رفتاری خودمان را کمتر درک کنیم.شاید یکی از آن رفتارها که این ماه فرصت خوبی برای تغییرش باشد، زیاده روی در پذیرایی و تعارف در مهمانی ها باشد.

نمی دانم از چه تاریخی ما ایرانی ها این گونه رفتار می کنیم؟

وقتی 4 نفر مهمان داریم، برای 8 نفر غذا می پزیم و برای 10 نفر میوه می خریم. سر سفره علاوه بر دو یا سه نوع غذا، سالاد، سبزی، ماست، خیار و... هم باید باشد؛ اگر دوغ داریم، می رویم و دو نوع نوشابه هم می خریم؛ مبادا به مهمان ها بربخورد! یا یکی بگوید پذیرایی چندان که باید مناسب نبود.
این عادت که شاید بهتر باشد با عنوان اسراف از آن نام ببریم، باعث می شود مهمانی ها و رفت وآمدها به تدریج کمتر شود. مهمانی بجای دور هم بودن و از هم صحبتی هم لذت بردن، تبدیل به موضوعی می شود که از چند روز پیش از شروع تا چند روز پس از پایانش ذهن ما را درگیر می کند و می شود یکی از معضلات زندگی امروز!

چند وقت پیش که منزل یکی از فامیل ها مهمان بودیم، بعد از این که شام مفصلی خوردیم و به نظر می رسید همه بیش از ظرفیت شان هم خورده باشند، خانم صاحبخانه با اصرار و نوعی خواهش از مهمان ها می خواست که به قول خودش آن یک لقمه باقی مانده را هم بخورند تا غذایی در سفره نماند. البته آن یک لقمه چیزی بود در حد غذای 5 نفر!

همه ما از این نوع تعارف ها دیده و شنیده ایم. تعارف هایی که گاهی دلیلش را هم نمی دانیم؛ شاید خودمان هم همین طور رفتار کرده و بکنیم اما آنچه مهم است، عزمی است برای تغییر در این رفتار.

چرا این گونه نباشیم؟

ما هم می توانیم مانند بسیاری از مردم مناطق دیگر جهان از رودربایستی ها و تعارف ها کم کنیم و بیشتر به روابط منطقی با دوستان و آشنایان فکر و عمل کنیم.
ما هم می توانیم اگر 4 نفر مهمان داریم، برای 4 نفر غذا درست کنیم. اگر بر حسب اتفاق کسی هم فکر کرد ممکن است سیر نشود، می تواند غذایش را با نان بخورد.
شاید خواندن این جمله ها برای برخی از خوانندگان، عجیب به نظر برسد، اما بدانید و اطمینان داشته باشید که می توان این طور رفتار کرد. فقط باید یاد بگیریم و به آن عمل کنیم.
نمی دانم چرا هنوز بعضی ها فکر می کنند، میزان غذاهای باقی مانده در سفره، معادل احترام صاحبخانه به مهمانان است! ما که آموزه های دینی مان فراوان در این مورد تاکید کرده اند؛ ما که از صدها سال پیش، رفتن به جایی را به دلیل «روی باز» می دانستیم و نه «در باز و سفره گسترده»؛ پس چه شده که حالا این گونه رفتار می کنیم؟

تغییر ممکن است

آنچه مهم است و باید به عنوان یک روش به آن باور داشته باشیم این است که تغییر در زندگی ممکن است؛ در خانه و خانه داری هم می توان تغییراتی ایجاد کرد. این تغییرات گاهی در ظاهر و رویه زندگی است و گاهی در روش و لایه های زیرین زندگی؛ به یقین تغییر در روش کاری مهم تر و به همان نسبت مشکل تر است، اما نشدنی نیست.
پس خوب است در این ماه عزیز ما خانم ها ، چه کار بیرون از خانه داشته باشیم چه نداشته باشیم، تلاش کنیم زمینه های این دگرگونی را در خانه فراهم کنیم؛ پیشنهاد ما کم کردن از تعارف ها، اسراف ها و... است. اطمینان داشته باشید، این قبیل تغییرات، زندگی را شیرین تر می کنند.

 

 

منبع : jamejamonline.ir