داریوش اقبالی بازیگر ،خواننده و فعال اجتماعی ۱۵ بهمن ماه سال ۱۳۲۹ در تهران متولد شده است.
او فعالیت در این زمینه را از سال ۱۳۴۹ آغاز کرده است. هوشنگ گلمکانی منتقد و روزنامه نگار حوزه
سینما به تازگی نوشته ای درمورد ممنوع الکاری و دستگیری داریوش اقبالی در صفحه اینستاگرامش
منتشر کرده است. در قسمت زیر ماجرای ممنوع الکاری داریوش اقبالی خواننده ایرانی را قرار
داده ایم. برای افزایش اطلاعاتتان در این زمینه در سایت نیک صالحی همراه ما باشید.
داریوش اقبالی خواننده
هوشنگ گلمکانی منتقد و روزنامهنگار حوزه سینما در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
این روزها نمیدانم چرا چند بار یاد ماجرایی افتادم مربوط به ۴۵ سال پیش، زمانی که مدتی از دستگیری
داریوش گذشته و او ممنوعالکار بود. این ماجرا با انواع خبرها و شایعاتی درباره ماهیت سیاسی
دستگیری (همراه با حبس ایرج جنتی عطایی و شهیار قنبری) آمیخته بود و منابع رسمی تلاش
میکردند آن را با موضوع اعتیاد و مواد مخدر هم ربط بدهند.
به هر حال داریوش حدود هفت ماه زندانی و مدتی بیش تر ممنوعالکار بود. آن وقتها هم «مجرمان
سیاسی» را میآوردند پای مصاحبه تلویزیونی تا اظهار ندامت کنند، اما در مورد داریوش «ابتکار» به
خرج دادند و اظهار ندامت او را تبدیل به اجرای زنده یک ترانه در ستایش شاه کردند که ایرج جنتی
عطایی با غنوان «رسول رستاخیز» سروده بود و آهنگ ساخته بابک بیات را منصور ایراننژاد با پیانو
مینواخت.
علت ممنوع الکار شدن داریوش اقبالی خواننده
به روایت جنتی عطایی این برنامه را برای روز ششم بهمن تدارک دیده بودند که سالگرد «انقلاب سفید
» شاه بود. خوب یادم هست که موقع اجرای ترانه، وقتی داریوش تکهای از ترانه را میخواند و بعد
سکوت میکرد تا پیانو نواخته شود، در سکوت، به شکل معناداری سرش را تکان میداد. ظاهر قضیه
این بود که مثل هر اجرای دیگری، این هم بخشی از «اکت» خواننده هنگام اجرا است، اما داریوش به
شکل ماهرانهای، میزان بامعنایی از اغراق را در تکان دادنهای سرش اجرا کرد تا به بیننده حالی کند
که او را وادار به این کار کردهاند و از این بابت شرمسار است.
فردای آن روز فهمیدم که اشتباه نکردهام و ترتیبدهندگان این نمایش هم پیام را گرفتهاند و در حالی
که قاعدتا قرار بود پس از این «اظهار ندامت» از او رفع ممنوعیت شود، برای تنبیه این شیرینکاری،
ممنوعیت فعالیت داریوش چند ماه دیگر ادامه پیدا کرد.
حالا اصلا نمیدانم ربط آن ماجرا با اوضاع امروز ما چیست، اما سر تکان دادنهای داریوش در آن اجرای
تحمیلی را فراموش نمیکنم.
برترین ها