عفونت گوش در بزرگسالان

منبع: فرزند

239

1398/11/21

19:38


عفونت گوش در بزرگسالان

عفونت های گوش در بزرگسالان به اندازه کودکان شایع نیست، اگرچه می توانند جدی تر باشند.

علائم عفونت گوش در بزرگسالان باید از نزدیک توسط پزشک مورد بررسی و تشخیص قرار گیرد تا از بروز هرگونه عوارض جلوگیری شود.

برخی از موقعیت ها و اقدامات برخی از افراد را بیشتر از سایرین در معرض خطر عفونت گوش قرار می دهد. با این وجود چندین مرحله مفید وجود دارد که می تواند در جهت پیشگیری و درمان برداشته شود. در این مقاله درباره آنها بیشتر بدانید.

علائم عفونت گوش

علائم عفونت گوش ممکن است شامل تغییرات شنوایی، سرگیجه و درد باشد.

گوش قسمت پیچیده بدن است که از چندین قسمت مختلف تشکیل شده است. عفونت های گوش می توانند در هر یک از این قسمت ها ایجاد شده و علائم مختلفی ایجاد کنند.

سه قسمت اصلی گوش به گوش داخلی، میانه و بیرونی معروف است.

عفونت ها بیشتر در گوش میانی و گوش بیرونی مشاهده می شود. عفونت گوش داخلی کمتر دیده می شود و بعضی اوقات نشانه بیماری زمینه ای دیگری است.

علائم عفونت گوش در بزرگسالان بسته به موقعیت مکانی متفاوت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • التهاب و درد
  • حساسیت به لمس
  • تغییرات شنوایی
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • سرگیجه
  • تب
  • سردرد
  • تورم گوش

ترشحات ناشی از گوش علائم جدی تر است و باید سریعا توسط پزشک تشخیص داده شود.

عفونت گوش میانی

گوش میانی ناحیه ای است که مستقیما در پشت پرده گوش وجود دارد. عفونت گوش میانی معمولا هنگامی ایجاد می شود که باکتری ها یا ویروس های دهان، چشم ها و مجاری بینی در پشت پرده گوش اسیر می شوند نتیجه آن درد و احساس ناراحتی در گوش است.

ممکن است برخی از افراد در شنوایی دچار مشکل شوند، زیرا پرده گوش ملتهب آنقدر که لازم است به صدا حساس نیست. همچنین در پشت پرده گوش یک مایعات یا چرک وجود دارد که می تواند شنوایی را مشکل تر کند. ممکن است احساس کند که گوش در زیر آب است.

اگر پرده گوش به دلیل ایجاد فشار ناشی از عفونت دچار ترشحات شود، ممکن است مایعات از گوش تخلیه شوند.

تب و خستگی عمومی همچنین می تواند با عفونت گوش میانی همراه باشد.

عفونت گوش بیرونی

گوش بیرونی از مجرای گوش در قسمت بیرونی پرده گوش تا بازوی بیرونی گوش امتداد دارد.

عفونت گوش بیرونی می تواند با جوش های خارش دار در قسمت بیرونی گوش شروع شود. کانال گوش گرم و تاریک مکان مناسبی برای انتشار میکروب ها است و ممکن است نتیجه عفونت گوش خارجی باشد.

عفونت گوش بیرونی همچنین می تواند ناشی از تحریک یا صدمه به کانال گوش از اشیاء خارجی مانند گوش پاک کن یا ناخن باشد.

علائم شایع شامل کانال گوش یا گوش است که دردناک، متورم و حساس به لمس است. تا زمان از بین رفتن عفونت ممکن است پوست قرمز و گرم شود.

علل و عوامل خطر عفونت گوش

عفونت گوش ممکن است در اثر ویروس یا باکتری ایجاد شود و در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف شایع تر است.

عفونت های گوش در بزرگسالان به طور معمول در اثر میکروب ها، مانند ویروس ها، قارچ ها یا باکتری ها ایجاد می شوند. نحوه آلوده شدن فرد معمولا نوع عفونت دریافتی را تعیین می کند.

افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف یا التهاب در ساختارهای گوش ممکن است بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به عفونت گوش باشند. دیابت یکی دیگر از عوامل خطرزا است که می تواند باعث ابتلا فرد به عفونت گوش شود.

همچنین ممکن است مبتلایان به بیماری مزمن پوستی از جمله اگزما یا پسوریازیس مستعد ابتلا به عفونت گوش بیرونی باشند.

عفونت گوش میانی

سرماخوردگی، آنفولانزا و آلرژی ها می تواند منجر به عفونت گوش میانی شود. سایر مشکلات تنفسی فوقانی، مانند عفونت سینوسی یا گلو، می تواند منجر به عفونت گوش می شود، زیرا باکتری ها از طریق گذرگاه های متصل و به داخل لوله های گوش راه می یابند.

لوله های استوا از گوش به بینی و گلو وصل می شوند و وظیفه کنترل فشار در گوش را بر عهده دارند. موقعیت آنها باعث می شود آنها اهداف میکروب را آسان کنند.

لوله های اوستاژیک آلوده می توانند متورم و از تخلیه مناسب ترشحات جلوگیری کنند، که به سمت علائم عفونت گوش میانی پیش می رود.

همچنین ممکن است افرادی که سیگار می کشند یا در اطراف آن ها سیگار می کشند، احتمال ابتلا به عفونت گوش میانی را داشته باشند.

عفونت گوش بیرونی

یکی از عفونت های گوش خارجی شایع به گوش شناگر معروف است. افرادی که زمان زیادی را در آب می گذرانند ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع عفونت گوش خارجی باشند.

آبی که بعد از شنا یا استحمام در مجرای گوش می نشیند، مکانی مناسب برای تکثیر میکروب ها است. به همین دلیل، ممکن است آب تصفیه نشده باعث عفونت گوش خارجی شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

عفونت های گوش در بسیاری از موارد می توانند به خودی خود از بین بروند، بنابراین ممکن است یک درد جزئی گوش نگران کننده نباشد.

اگر علائم در طی ۳ روز بهبود نیافته باشد، معمولا باید به پزشک مراجعه کرد. در صورت بروز علائم جدید مانند تب یا از بین رفتن تعادل، باید فورا به پزشک مراجعه شود.

هرگونه علامت ترشح از گوش نیز نیاز به مراجعه به پزشک دارد.

تشخیص عفونت گوش

برای تشخیص صحیح پزشکان باید از سابقه پزشکی یک فرد اطلاع داشته باشند. آنها در مورد علائمی که رخ داده است و همچنین داروهایی که فرد مصرف می کند سؤال می کنند.

پزشک ممکن است برای علائم عفونت از ابزاری به نام اتوسکوپ استفاده کند تا پرده گوش و کانال گوش را مشاهده کند. این روش ممکن است با یک پف کوچک هوا همراه باشد.

پزشکان نحوه واکنش گوش را به هوا تحت فشار قرار می دهند، که می تواند به تشخیص عفونت گوش میانی کمک کند.

درمان عفونت گوش

بسته به علت، برخی از عفونت ها بدون درمان از بین می روند. علائم ممکن است در این مدت مدیریت شود، و یک پزشک ممکن است سایر روشها را برای تسریع روند بهبودی توصیه کند.

آنتی بیوتیک‌ها و سایر نسخه‌ها

طبق گفته مراکز قابل اعتماد و کنترل بیماریها (CDC) ، استفاده از آنتی بیوتیک ها از راه دهان برای درمان عفونت های گوش ممکن است در موارد خاص برای عفونت گوش میانی و بیرونی توصیه شود.

درمان به علت و شدت عفونت و همچنین سایر مشکلات سلامتی فرد ممکن است بستگی داشته باشد. آنتی بیوتیک ها در برابر عفونت گوش ناشی از ویروس ها مؤثر نیستند.

قطره های گوش ممکن است راهی باشد که پزشک بتواند برخی از عفونت های گوش را درمان کند. قطره های گوش همچنین گاهی اوقات برای درمان علائم درد قابل استفاده است.

داروهای بدون نسخه

داروها از جمله استامینوفن (تیلنول) و ایبوپروفن (Advil) به بسیاری از بزرگسالان مبتلا به عفونت گوش کمک می کند تا درد ناشی از التهاب را درمان کنند.

داروهای ضد احتقان یا آنتی هیستامین ها، مانند شبه ادریدین (سودافد) یا دیفن هیدرامین (بنادریل) ، همچنین ممکن است به تسکین برخی علائم، به ویژه مواردی که مخاط بیش از حد در لوله های استاش وجود دارد، کمک کند.

داروهایی مانند این ها ممکن است به خلاص شدن از درد عفونت گوش کمک کنند، اما خود به خودی این عفونت را درمان نمی کنند.

درمان‌های خانگی

قطره گوش

قطره های گوش که ممکن است به عفونت گوش کمک کند را می توان خریداری کرد یا می توان آن را در خانه درست کرد.

قطره های گوش بدون نسخه ممکن است در درمان موارد خفیف گوش شناگر مفید باشد.

به گفته متخصصان گوش، با تهیه مخلوطی از نصف الکل و نصف سرکه سفید، می توان یک ترکیب ساده در منزل را تهیه کرد. استفاده از چند قطره داخل گوش می تواند به خشک شدن کانال گوش کمک کرده و روند بهبودی را تسریع کند.

این قطره ها همچنین نباید در افرادی که لوله های گوش دارای مشکل (T-tub) ، صدمات دائمی در پرده گوش یا جراحی های خاصی در گوش دارند، استفاده شود.

اگر عفونت بهتر نشود یا علائم دیگری ایجاد شود، فرد باید از استفاده از قطره ها دست بکشد و به پزشک خود مراجعه کند.

فرد نباید از هر قطره گوشی استفاده کند، مگر اینکه توسط پزشک تجویز شود.

ترشحات گوش یا خون علامت یک عارضه بزرگتر از جمله پارگی گوش است که به مراقبت فوری پزشکی احتیاج دارد.

کمپرس

یک کمپرس گرم ممکن است به تسکین فشار ایجاد شده در گوش کمک کند. استفاده از کمپرس به مدت ۲۰ دقیقه در هنگام استراحت می تواند به کاهش درد کمک کند. این می تواند به همراه سایر درمان های درد، از جمله داروهای بدون نسخه انجام شود.

پیشگیری از عفونت گوش

برخی از مراحل ساده روزمره به جلوگیری از بسیاری از عفونت های گوش کمک می کند. برخی از نکات اساسی بهداشت و انتخاب شیوه زندگی نیز از پیشگیری پشتیبانی می کند.

ترک سیگار گام مهمی در جلوگیری از عفونتهای تنفسی فوقانی و گوش است. سیگار کشیدن به طور مستقیم به بافتهای ظریف موجود در این قسمت از بدن آسیب می رساند و همچنین باعث کاهش کارایی سیستم ایمنی بدن می شود. همچنین التهاب ایجاد می کند.

گوش خارجی باید بعد از شنا یا استحمام به درستی تمیز و خشک شود. کارشناسان برای جلوگیری از ابتلا به عفونت گوش ناشی از آب در گوش در مرحله اول استفاده از نوار گوش را توصیه می کنند. ضربات حوله و خشک کردن با حوله بلافاصله پس از شنا نیز می تواند کمک کند.

فرد برای تمیز کردن گوش ها نباید از گوش پاک کن یا اشیاء دیگر استفاده کند، زیرا این موارد می تواند به مجرای گوش و لاله گوش آسیب برساند و منجر به عفونت شود.

شستن منظم با دست می تواند به جلوگیری از شیوع میکروب هایی که ممکن است باعث عفونت گوش شوند، کمک کند. هرکسی که سعی در جلوگیری از عفونت گوش دارد باید از قرار دادن انگشتان در گوش یا نزدیکی گوش خود نیز خودداری کند.

افراد مبتلا به آلرژی باید تا حد ممکن از ایجاد حساسیت خودداری کنند تا از کاهش التهاب و ایجاد مخاط که می تواند به عفونت کمک کند، بکاهند.

درمان هر دو آلرژی فصلی و شرایط پوستی گامهای ضروری دیگری در جلوگیری از عفونت گوش است.

چشم انداز عفونت گوش

عفونت گوش در بزرگسالان می تواند منجر به عواقب جدی از جمله کاهش شنوایی در صورت عدم کنترل شود. یک عفونت درمان نشده ممکن است در سایر نقاط بدن نیز گسترش یابد.

هرگونه عفونت مشکوک گوش باید توسط پزشک تشخیص داده شود. افرادی که سابقه عفونتهای مکرر گوش را دارند باید به متخصص گوش مراجعه کنند.

راهنمایی پزشک می تواند به افراد در رفع علائم خود و درمان عفونت کمک کند و همچنین برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت قدم بردارد.

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو