ایسنا: گوردون براون، نخست وزیر اسبق انگلیس در مقاله‌ای که در نشریه دیلی میل منتشر کرد، نوشته است: «اتحاد در بریتانیا با خطری مرگبار روبرو شده است و در تمامی تاریخ ۳۱۲ ساله موجودیت‌اش هیچ‌گاه به اندازه الان تهدید نشده است. در پنج سال گذشته روند گفتمان سیاسی در بین ملت‌های تحت قیمومیت اتحاد بریتانیا افراطی‌تر، اختلاف‌برانگیزتر و مسموم‌تر شده است. اما حالا این اتحاد با تهدیدی موجودیتی یعنی تهدید تشدید ملی‌گرایی‌هایی متخاصم و رقیب با یکدیگر در بطن خود اتحاد مواجه است.»
گوردون براون در ادامه این مطلب خود خاطر نشان می‌کند: «چیزی که الان سرنوشت‌ساز است نه فقط نوع برگزیتی که قرار است ما داشته باشیم بلکه از آن مهم‌تر نوع بریتانیایی است که ما قرار است تبدیل به آن بشویم. اساساً سرنوشت اتحاد بریتانیا نمی‌تواند در رقابت برای تعیین نخست وزیر جدید نادیده گرفته شود. چیزی که اکنون در خطر است هم اتحاد و یکپارچگی بریتانیا و هم ارزش‌های مشترک در آن یعنی شکیبایی، احترام به تنوع و نگاه به سمت بیرون است؛ ارزش‌هایی که ما را تبدیل به موفق‌ترین الگوی یک همکاری چند ملیتی صرف نظر از تمامی پستی بلندی‌هایش در جهان ساخته‌اند.
خطر پیش روی ما، از هم باز شدن تار و پود جامعه‌ای مبتنی بر منافع متقابل و اهداف و آرمان‌های مشترک آن هم به سبب معطوف شدن توجه هر یک از ملت‌های این اتحاد به داخلش و به خود است.»
این نخست وزیر اسبق انگلیس در ادامه خطر مربوط به تشدید ملی‌گرایی در اسکاتلند و ایرلند را گوشزد می‌کند. او تصریح می‌کند: «همچنان که تمامی توجه سیاسی معطوف به حرکت بریتانیا از یک بریگزیت نرم به سمت یک بریگزیت سخت شده، ملی‌گرایان اسکاتلند به شکلی تقریباً مغفول مانده، شروع به حرکت از مطالبه یک شکل نرم از جدایی به سمت مطالبه یک شکل سخت و افراطی‌تر استقلال کرده‌اند. در حالی که اکنون احزاب جریان اصلی بریتانیا اعم از محافظه‌کار، لیبرال - دموکرات و حزب کارگر باید نسبت به این تهدید جدید بیدار شوند و زنگ خطر را به صدا درآورده و به سمت قدرتمندترین حمایت ممکن از اتحاد در بریتانیا بروند، اما در عمل مدافعان این اتحاد کمتر و کمتر به چشم می‌آیند.»
گوردون براون همچنین دورنمای نخست وزیر شدن بوریس جانسون در بریتانیا را برای اتحاد در آن مضر دانسته و او را متهم به در پیش گرفتن سیاستهایی در جهت تشدید استقلال طلبی در اسکاتلند می‌کند. وی می‌نویسد: اکنون کمتر کسی تردید دارد که بوریس جانسون چه از طریق نادانی، چه از طریق بدخواهی و یا بی‌مبالاتی حاضر است زمانی که نیازهای انتخاباتی شخصی او ایجاب کند، اتحاد در بریتانیا را تضعیف کند و این کار را از جمله با دامن زدن به ملی‌گرایی انگلیسی در مقابل ملی‌گرایی اسکاتلندی انجام می‌دهد.»
