تا اینجا که تقریبا مشخص شده یحیی گل محمدی و پرسپولیس به هم نمی رسند و مالک چغر و بد بدن پدیده به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی اجازه خروج سرمربی موفق خود را از تیمش نمی دهد.
این شاید بزرگترین خوشبختی گل محمدی باشد؛این که او در این شرایط به پرسپولیس نرود.
جدایی گل محمدی از پدیده و حضورش در پرسپولیس جدا از حاشیه هایی که برایش رخ می داد و آه و نفرین مشهدی ها را هم پشت سرش داشت،گل محمدی را با یک چالش خیلی جدی مواجه می کرد؛چالش قهرمانی های پرسپولیس.
پرسپولیس اکنون صاحب سه جام قهرمانی است. واقعیتش جرات می خواهد هدایت تیمی با این افتخارات را در دست گرفت، آن هم تیمی مثل پرسپولیس که طرفدارانش خیلی عادت ندارند به مربیان ایرانی فرصت دهند، البته استقلالی ها هم همینطور هستند، کلی ترش این که تقریبا همه تیم های ایرانی چنین اند و آن فرصتی که به مربی خارجی می دهند به ایرانی جماعت نمی دهند.
گل محمدی را خدا دوست داشت که زمینه حضورش در پرسپولیس فراهم نشد؛ چون ممکن بود با چند بازی نتیجه نگرفتن و اعتراض هوادارن مجبور به کناره گیری شود و سرنوشت مربی موفقی چون او بشود: «از این جا رانده و از آن جامانده.»
