کودکان فلج مغزی، مروری بر درمان ها

با اینکه درمان نمی شود، با این حال درمان هایی برای حداکثر استفاده از توانایی ها و قدرت فیزیکی، بدتر شدن و ارتقای کیفیت زندگی وجود دارد.
در صورت بروز مشکلاتی جدید درمان ها به طور فردی تغییر می کند. به طور کلی، هدف درمان ها ارتقای کیفیت زندگی و سلامت عمومی است.
ویزیت های مکرر پزشک و متخصص برای کنترل شرایط کودک ضروری است.
درمان های فلج مغزی (CP) به این قرار است:
-درمان بدنی، که باعث حداکثر حرکت بدن می شود.
-داروها، که برخی از نشانه ها را کنترل می کند و از پیشرفت جلوگیری می کند.
-ابزار و تجهیزات مانند بریس، کست و آتل.
-مدیریت درمان
درمان بدنی و تجهیزات خاص می تواند همزمان استفاده شود، مثلا برای حرکت درمانی محدود شده، که شکل دهی گفته می شود. با نشان دادن فعالیت ها و اشیا و تشویق این باعث تشویق کودک برای افزایش حرکت می شود زیرا از ماهیچه های کم تحرک تر استفاده می کند.
درمان مداوم برای CP روی تداوم و تعدیل درمان های کنونی و افزایش درمان های مورد نظر تمرکز دارد.
کار کردن با دیگر همکاران، درک نیازها و حقوق کودک، و مراقبت از خود و اعضای خانواده همه مهم هستند.

درمان فیزیکی
درمان فیزیکی ( کاردرمانی – فیزیوتراپی ) درمانی مهم بلافاصله بعد از تشخیص است. اغلب در طول زندگی کودک ادامه دارد. بسته به نشانه ها می تواند قبل از تشخیص قطعی شروع شود.
درمان فیزیکی از نیاز برای جراحی جلوگیری می کند. اما تمرکز ان می تواند بعد از جراحی یا برای مشکلاتی که جدید یا بدتر هستند تغییر کند. بعد از جراحی، درمان فیزیکی تخصصی برای شش ماه یا بیشتر مورد نیاز است.

ابزارها و تجهیزات
خیلی از افراد از ابزاری برای حفظ و تقویت حرکت مفاصل، تقویت ماهیچه و تسکین ماهیچه های فعال، و کمک به فعالیت های روزانه استفاده می کنند. این ابزارها عصا، آرتروز، کست، نگه دارنده، صندلی خاص، واکر، ویلچیر، کفش های خاص و دیگر روش ها برای کمک به مسایل خاص است.
ابزارها به نیاز افراد بستگی دارد. مثلا کودک بعد از جراحی یا برای محدود کردن حرکات در یک ناحیه به منظور تقویت ماهیچه ها و تاندون ها در بخش دیگر بد از کست استفاده می کند. اگر هر دو پا تحت تاثیر فلج مغزی باشد، کودک یاد می گیرد تا تا با کمک صفحه اسکوتر، یک استرولر، و ویل چیر یا ابزار دیگر در اطراف حرکت کند.

درمان های دیگر
بسته به نیازهای خاص درمان های دیگری استفاده می شود.
کاردرمانی به نوجوانان و بزرگسالان کمک می کند تا با محدودیت های خود کنار بیایند و تا حد ممکن مستقل زندگی کنند.
گفتار درمانی به حرکات ماهیچه دهان کمک می کند. این درمان برای کودکانی با مشکل تکلم و خوردن مفید است. گفتار درمانی اغلب قبل از ورود کودک به مدرسه شروع می شود و در کل سالهای تحصیل وجود دارد.
یک متخصص تغذیه می تواند زمانی که کودک دچار مشکلاتی در تغذیه و کمبود وزن می شود کمک کند.
هم ماساژدرمانی و هم یوگا می تواند به تسکین، تقویت، و انعطاف ماهیچه ها و مفاصل کمک کند. تمرینات تنفسی یوگا گاهی برای جلوگیری از عفونت ریه استفاده می شوند. تحقیقات بیشتری برای کشف مزایای این درمان ها باید انجام شود.
درمان هایی برای تحریک یادگیری و رشد عقلی می تواند به نوزادان و جوانان کم کند. برخی از ان ها برای سنین دیگر هم خوب است. این درمان ها نمی تواند بخش های اسیب دیده ی مغز را درمان کند. اما می تواند برای تحریک بخش های آسیب ندیده مغز خوب باشد.
رفتار درمانی می تواند به کودکان مدرسه ای کمک کند تا راه های بهتر ارتباطی را پیدا کنند.
بازخوردهای زیستی هم می تواند به عنوان بخشی از درمان فیزیکی یا به تنهایی مفید باشد. اگر چه به همه این افراد نمی تواند کمک کند اما برخی از تکنیک استفاده می کنند تا ماهیچه های آسیب دیده را کنترل کنند و گرفتگی ماهیچه را کم کنند.
ممکن است در مورد حوزه گسترده ای از درمان های بحث برانگیز شنیده باشید، که برخی باعث مشکلاتی می شوند. درمان های زیادی مانند تحریک الکتریکی و رژیم های خاص وجود دارد. حتما در این رابطه با پزشک کودک خود صحبت کنید.

آمادگی برای زندگی مستقل
اگر بعضی ها از خانواده و جامعه حمایت خوبی دریافت کنند می توانند مشاغلی را به دست اورند. می توانید نوجوان خود را در مشاغل درمانی به صورت آمادگی تدریجی برای زندگی مستقل ثبت نام کنید. ممکن است کودک شما به کمک و تشویق برای انتظارات و مسئولیت های بیشتر نیاز داشته باشد.