فیلم John Wick: Chapter 2 به کارگردانی چاد استاهلسکی؛ خون به میزان کافی!

فیلم John Wick: Chapter 2 قسمت دوم فیلم اول جان ویک به کارگردانی چاد استاهلسکی Chad Stahelski است. فیلمی اکشن که به گواه عده‌ای دور نمای ژانر اکشن را وارد مرحله‌ای جدید کرد. مرحله‌ای آن قدر هیجان انگیز که طرفدارانش همچون یک تک سلولی در حال افزایش و از خود بی خود شدن هستند.

فیلم John Wick: Chapter 2

وقتی کمپانی برادران وارنر در سال ۲۰۱۴ سکان هدایت فیلمی اکشن را به دو بدلکار فوق حرفه‌ای به نام‌های چاد استاهلسکی و دیوید لیتچ David Leitch داد، کمتر کسی دورنما و انتظار خاصی برای این فیلم متصور بود.

هر چند که کیانو ریوز Keanu Reeves که پس از دوران افولش درباره موفقیت دوباره‌اش تردیدهای زیادی را پیرامون جان ویک به وجود آورده بود. اما نتیجه کار فرای تصور بود. جان ویک فیلمی متولد شده‌ای بود که طیف وسعی از طرفداران آدرنالین را همراه خود کرد.

داستانی روان به همراه صحنه‌های نفسگیر و جذاب در کنار کارگردانی فراتر از تصور استاهلسکی و لیتچ همراه شد با بازگشت شکوهمند ستاره سابق ماتریکس. کیانو ریوز که به خاطر زندگی مصیبت بار شخصی و روحیاتش چنان با انزوا و غم شکست جان ویک در هم آمیخته شد که کمتر نقشی را در سال‌های اخیر سراغ داریم که همچون جان ویک بدون جایگزین باشد.

فیلم John Wick: Chapter 2 دنباله همان عصیانگری‌های فیلم اول است. اگر در فیلم اول غم از دست دادن عشق همچون جرقه‌ای در دزدیدن ماشین خودنمایی می‌کند که وی شهری را به هم بریزد تا از بازنشستگی‌اش بیرون آید، این بار پیمان قدیمی وصول نشده ماشه‌ای می‌شود تا این کهنه آدم کش حرفه‌ای برای همیشه قید آزادی را از سر بیرون کند و به دنبال شکار برود.

همان قدر که هالیوود به هنر احترام نمی‌گذارد همان قدر نیز به وجه فیلم‌های به یادمانانی‌اش هم بی تفاوت است. ساخت دنباله معمولا سریع ترین واکنشی است که در هالیوود نسبت به فیلم‌های موفق وجود دارد و اعلام ساخت قسمت دوم جان ویک کنار علاقه‌ای که به وجود آورد استرسی مضاعف نیز در دل دوستاران قسمت اول ایجاد کرد.

اما بر خلاف انتظارات فیلم John Wick: Chapter 2 در دسته معدود فیلم هایی قرار می‌گیرد که قسمت دوم آن در همه جوانب از فیلم اول پیشی می‌گیرد. لیتچ که پس از فیلم اول از گروه جان ویک کنار رفت و دنیای دِدپول را تا مرز انفجار به موفقیت رسانید و همچنین جان ویک خودش یعنی Atomic Blonde را ساخت تا نشان دهد چقدر استایل این دو کارگردان شبیه به هم است.

فیلم John Wick: Chapter 2 سرشار از لحظاتی است که مردم این روزهای جهان دیوانه وار عطش چشیدنش را دارند. اگر سه ضلع خون، خشونت و س.ک.س را به عنوان مثلث پول ساز سینمای این روز جهان در نظر بگیریم جان ویک به طرز سادیستیکی دو فرض اول را به مخاطبانش پیش کش می‌کند. اگر فکر می‌کردید جان ویک یک آن سوی خشونت جدید در سینمای اکشن است، فیلم John Wick: Chapter 2 خودش را یک پله بالا تر میبیند.

سکانس‌های طولانی تعقیب و گریز کوبنده و پُر از امعا و احشا و خونی که مانند سمفونی خوش نُتی بر هوا رقصانیده می‌شود. فیلم با روایتی ناتمام از اتفاقات قسمت اول آغاز می‌شود و جان ویکی که کار ناتمامش را با روس‌ها تمام می‌کند. سکانس پُر زد و خورد پیش از ابتدای فیلم مخاطب را به یک نکته یاد آوری می‌کند که کمر بندهایش را سفت تر ببندد زیرا که جان ویک به اوج پوچی‌اش رسیده است.

بیشتر بخوانید: فیلم Venom ساخته‌ی روبن فلیشر

اما سانتیو دی آنتونیو فردی است که مزاحم آرامش نسبی جان می‌شود و با پیمان خونینی که از وی در دست دارد از وی طلب کاری می‌کند. جان که می‌خواهد باز نشسته بماند درخواست را رد  و آتش خشم آنتونیو را  شعله ور می‌کند.

جان این بار نه سگ، نه ماشین بلکه خانه و تمام خاطراتش را از دست می‌دهد. اما سیستم قوانین خودش را دارد. ابتدا باید طلبش را صاف کند و سپس انتقامش را از سانتیو بگیرد. طلب و انتقامی که تماما پاپوش و بازی دو سر باخت برای جاناتان است.

در فیلم John Wick: Chapter 2 به طور تقریبی نیمی از فیلم صرف مأموریت جان برای دینی است که به گردن دارد و نیمه دوم فیلم صرف تصویه حساب شخصیه وی با سانتیو می‌شود. این خط شاید مهم ترین خط داستانی فیلم باشد و از فیلمی مانند جان ویک نباید انتظار  انتظار داستانی پیچیده با درون مایه‌های فلسفی بود. اگرچه که پیچش پایانی فیلم مخاطب را برای جان ویک سوم آماده می‌کند و به نوعی انتظارات را به اوج خود می‌رساند.

در دنیای جان ویک دو قانون وجود دارد که لازم الاجرا است. ادای دین و ممنوعیت خون ریزی در هتل کنتیننتال که شعباتش در سراسر دنیا به مأمورینش سرویس می‌دهد. چیزی که مخاطب طی دو قسمت از این دنیا می‌فهمد ساختار و نظرم سیستماتیک بنیان گذاران این نوع گرایش از آدم کشی است. اما در پایان جاناتان با تیر خلاصی که بر مغز سانتیو دی آنتونیو در هتل کنتیننتال می‌کوبد، نه تنها یکی از بزرگترین خاندان شورا را بر علیه خود می‌کند بلکه با زیر پا گذاشتن اصول اولیه به طور رسمی از جهان مأمورین آدم کش خارج می‌شود.

بیشتر بخوانید: فیلم Stalker ساخته آندری تارکوفسکی؛ وهم زمان

نوع جایزه و عنوان شخصیی مانند جان ویک اعلامیه‌ای سراسری می‌شود برای کشتنش و در همینجا است که فیلم به پایان می‌رسد و حالا  و این بار در قسمت سوم قرار است جان ویک بی هیچ حمایتی از پس کل آدم کشانی که سراغش فرستاده می‌شود بر آید.

فیلم John Wick: Chapter 2 اصول ظریفی برای موفقیت دارد. نوع روایتی که ما توسط کارگردان در فیلم شاهد آن هستیم بی شباهت به بازی‌های کاپیوتری سوم شخص نیست. یاد آوری بازی مانند مکس پین، نوع درگیری‌ها و اکشن نابی که ارائه می‌دهد حتما برای مخاطب جذاب است. نکته‌ای که در نمونه قوی تر آن در فیلم ساخته کشور اندونذی یعنی قسمت اول و دوم فیلم The Raid شاهد نمونه افسار گسیخته تر و نفس گیر تر آن هستیم.

بیشتر بخوانید: فیلم Cold War ساخته‌ی پاول پاولیکوفسکی؛ زمانی بودن و مکانی نبودن

اکشن هایی بی وقفه و خشن که حد مرزی برای اخلاقیات در آن دیده نمی‌شود. اما جان ویک چیزی دارد که Raid از آن محروم است. پتانسیل خود کیانو ریوز به عنوان پدیده دوباره نو ظهوری که بی گمان در اذهان به عنوان بازیگری فوتوژنیک از آن یاد خواهد شد.

پیش تر گفته شد که همزاد پنداری کیانو ریوز و جان ویک این شخصیت را به آدمکشی دوست داشتنی بدل کرده است. و ریوز این بار در قامت یک همه فن حریف هم ظاهر می‌شود و اکثر اکشن‌های فیلم را بدون بدل کار ضبط می‌کند که خود آمادگی بدنی و تمرینات بالایی می‌طلبد.

در دنیای سینما و به خصوص دنیای اکشن مهم نیست که دروغ گفته می‌شود. مهم این است که دروغ چنان باور پذیر قوام یابد که تحسین بر انگیز باشد. جان ویک همان دروغ باور پذیر است که شخصیت بی رحمش یعنی جان ویک را از ضد قهرمان به قهرمانی بدل می‌کند که همزاد پنداری عمیقی در جوامع به وجود می‌آورد.

بیشتر بخوانید: فیلم Border ساخته‌ی علی عباسی؛ عذاب، شکنجه، زجر و درد

فیلم John Wick: Chapter 2 صرفا از جنبه سینماتیک وارد بحث روانشناسی خاصی نمی‌شود. اما جنبشی که به وجود می‌آورد قابل بررسی و واکاوی از سوی متخصصین است. تمایل بی حد و حصر به خشونت افسار گسیخته اگرچه نوعی پرده دری و جذابیت  چیزی را در خود دارد که در زندگی عادی دیدنش به محال می‌نماید، اما این علاقه سادیستی و گسترش این نوع توجهات همان چیزی است که سبب عادی سازی خشونت و فجایع انسانی در سطح جهانی می‌شود.

جان ویک از آن نظر فیلم جذابی است که مورد علاقه ذات پنهان انسان قرار می‌گیرد و جلوه بیرونی را کنار می‌زند. مخاطب را وارد بازی بقا می‌کند و با او ادامه می‌دهد درست مانند اسپارتاکوسی که در میدان زمین و زمان را به خون می‌کشد تا رها شود. جان ویک اکنون رهاست و در قسمت سوم باید برای آزادی‌اش بجنگد. نبردی نا برابر که برای بابایاگا حکم بقا و برای مخاطب دندانی است که بر لب فشرده می‌شود!