دمپایی انگشتی Flip flop: همه چیز راجع به صندل‌های قدیمی و محبوب دنیا

دمپایی انگشتی یا فلیپ فلاپ Flip flop نوع متداولی از پوشش پاها هستند که دارای رویه‌ی با یک زبانه Y شکل هستند. این زبانه از بین انگشت شست و انگشتهای کناری شروع شده و به کناره‌های پا می‌رسد. نوع صندل آن به جز این زبانه‌ی کوچک دارای یک بند به دور مچ است و البته در بعضی موارد کفی‌های ضخیم تری دارد. در این متن به صورت جامع به بررسی جزییات دقیقی از انواع دمپایی انگشتی خواهیم پرداخت، با نت نوشت همراه باشید.

دمپایی انگشتی یا Flip flop

فلیپ فلاپ‌ها معمولاً ارزان هستند و برای پوشیدن در کنار ساحل، استخر یا رخت کن هم چنین آب و هوای گرم، بسیار مناسبند. این نوع صندل‌ها برای تیپ‌های کژوآل مناسبند و معمولا کفی صافی دارند. همچنین به این صندل‌های انگشتی اسلایدر نیز می‌گویند Slider.

تاریخچه‌ی دمپایی انگشتی

این سبک از صندل توسط بسیاری از فرهنگ‌ها در سراسر جهان در زمان‌های مختلف پوشیده شده‌اند. نمونه‌های تاریخی موجود به مصر باستان به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. فلیپ فلاپ مدرن از zōri ژاپنی سرچشمه می‌گیرد، زوری‌ها پس از جنگ جهانی دوم، توسط سربازان از ژاپن به ایالات متحده آورده شدند و بعد از مدتی محبوبیت پیدا کردند. دمپایی انگشتی از دهه ۱۹۶۰ میلادی کفش‌های تابستانی پرطرفداری بودند که هم زن‌ها و هم مرد‌ها می‌پوشیدند.

بیشتر بخوانید: کفش کلاگ Clogs: کفش‌های پینوکیوی یا پاپوش‌های سنتی چوبی سراسر دنیا!

دمپایی انگشتی Flip Flop هزاران سال است که در دنیا پوشیده می‌شود. قدیمی ترین فلیپ فلاپ‌های در عکس‌های نقاشی‌های دیواری مصرباستان که مربوط به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد است می‌رسد. صندل‌های انگشتی باقی مانده از ۱۵۰۰ سال پیش اروپا از برگ‌های پاپیروس ساخته شده اند.

دمپایی انگشتی در مصر باستان از برگ‌های پاپیروس و نخل ساخته می‌شدند و در ماسای آفریقا از پوست‌های دباغی شده ساخته می‌شدند. در هندوستان چوبی بودند(نمونه آنها در مقاله‌ی کفش‌های چوبی کلاگ هست) و در چین و ژاپن از نی برنج ساخته می‌شدند. در آمریکای جنوبی از برگ‌های گیاه سیزال صندل انگشتی می‌ساختند درحالی که بومیان مکزیک از گیاه یوکا استفاده می‌کردند.

در صندل‌های یونانی، بند انگشتی بین انگشتان اول و دوم بود، در حالی که در صندل‌های رومی بند بین انگشتان دوم و سوم بود. و صندل‌های بین النهرین بند انگشتی بین انگشتان سوم و چهارم بود. در هند، صندل انگشتی به نام چاپال معروف هستند و صندل انگشتی سنتی آنها بدون بند است اما یک دستگیره کوچک بین انگشتان اول و دوم قرار دارد. این صندل‌ها پادوکا نام دارند و تماما از چوب ساخته شده اند.

بیشتر بخوانید: میول: مروری بر انواع Mule، کفش‌های پشت باز یا دمپایی‌های جلو بسته!

فلیپ فلاپ یا دمپایی انگشتی مدرن در ایالات متحده زمانی محبوب شد که سربازانی که از جنگ جهانی دوم بازگشته بودند، Zori زوری‌های ژاپنی را با خود به همراه داشتند. در دهه ۱۹۵۰ در جریان رونق پس از جنگ و پس از پایان خصومت‌های جنگ فلیپ فلاپ‌ها مورد توجه عموم مردم قرار گرفت و به فرهنگ عامه آمریکا تبدیل شد، صندل‌های انگشتی دوباره طراحی شدند و به رنگ‌های روشن و حاکم بر طراحی دهه ۱۹۵۰ تغییر یافتند.

انواع دمپایی انگشتی به دلیل راحتی به سرعت محبوب شدند و در فروشگاههای با مضامین ساحلی و کفشهای تابستانی در معرض فروش قرار گرفتند. در دهه ۱۹۶۰ ، فلیپ فلاپها کاملاً با سبک زندگی ساحلی در کالیفرنیا تطبیق یافته بودند و به عنوان یک لوازم جانبی معمولی به همراه مایو، لباس حمام یا لباس تابستانی پوشیده می‌شدند. هرچه صندل‌های انگشتی محبوبیت بیشتری پیدا کرد، افراد بیشتری آنها را برای مناسبت‌های رسمی مورد استفاده قرار دادند.

در سال ۱۹۶۲ ، آلپارگاتس نسخه‌ای از دمپایی انگشتی را با نام هاوایاناس Havaianas در برزیل به بازار عرضه کرد این فلیپ فلاپ‌ها بسیار محبوب شدند به طوری که تا سال ۲۰۱۰، بیش از ۱۵۰ میلیون جفت Havaianas هر سال تولید می‌شد.

بیشتر بخوانید: اسلیپر: مروری بر انواع Slippers، دمپایی روفرشی مخصوص خانه

دمپایی انگشتی به سرعت به عنوان صندل‌های کژوآل در بزرگسالان محبوب شدند. دختران هم غالباً فلیپ فلاپ‌های انگشتی خود را با تزیینات فلزی، زنجیره، مهره، بدلیجات یا سایر جواهرات تزئین می‌کنند.

فلیپ فلاپ‌های با کیفیت و گران تر معمولا از چرم یا مواد مصنوعی یه صورت استاندارد و روزانه به جای کفش‌های ورزشی یا کفش‌های راحتی پوشیده می‌شوند، که این صندل‌ها به ویژه در بین نوجوانان و جوانان بسیار متداول است، گرچه جای تعجب نیست که افراد مسن تر هم فلیپ فلاپ‌های رنگی با پاشنه‌های خاص و متفاوت را بپوشند.

در سال ۲۰۰۵ زمانی که بعضی از اعضای تیم لاکروز بانوان که قهرمانان ملی بودند در کاخ سفید با صندل‌های انگشتی ظاهر شدند با انتقاد شدید روبرو شدند که بعد از آن در پاسخ به منتقدین فلیپ فلاپ هایشان را حراج کرده و مبلغ ۱۶۵۳ دلار که از فروش صندل‌ها به دست آوردند را صرف امور خیریه کردند.

بیشتر بخوانید: جوراب: همه چیز راجع به این پوشیدنی ساده!

دمپایی انگشتی با خود فرهنگ خاصی به همراه آورد. بسیاری از جوانان معتقدند که پوشیدن فلیپ فلاپ‌ها بسیار جذاب و با کلاس است و می‌توان آن را در انواع مراسم‌های اجتماعی پوشید، در حالی که نسل‌های قبل معتقدند که پوشیدن صندل‌های انگشتی در مواقع رسمی نشان دهنده‌ی تنبلی و راحتی بیش از حد است.

در سال ۲۰۱۱، باراک اوباما اولین رئیس جمهور آمریکا بود که در هنگام تعطیلات در هاوایی در حالی که فلیپ فلاپی در پاهایش بود عکاسی کرد. دالایی لاما نیز همچنین یکی از طرفداران دمپایی انگشتی است و در حالی که صندل انگشتی پوشیده بود با چندین رئیس جمهور آمریکا از جمله جورج دبلیو بوش و باراک اوباما دیدار کرده است.

در حالی که آمار دقیق فروش دمپایی انگشتی به دلیل وجود تعداد زیادی فروشگاه و تولیدکننده درگیر در دست نیست، یک شرکت مستقر در آتلانتا، Flip Flop Shops ادعا کرد که این کفش در سال ۲۰۰۹، ۲۰ میلیارد دلاری در آمد داشته است. اگر این آمار دقیق باشد، با توجه به قیمت پایین اکثر انواع دمپایی انگشتی مبلغی قابل توجه است.

دمپایی انگشتی امروزی و مدرن دارای طراحی بسیار ساده‌ای هستند که شامل یک لاستیک نازک با دو تسمه است که به شکل Y از طرفین کف پا تا شکاف بین انگشت بزرگ و انگشت‌های کناری قرار گرفته اند.

آنها به طور معمول بندهایی در اطراف پاشنه ندارند ، اما انواع بند دار آنها نیز موجود است. همین طور مدل‌های با پاشنه‌ی تخت و پاشنه دار آن نیز موجود است. ساده ترین نوع دمپایی انگشتی که نوع مدرن آن هستند بسیار ارزان قیمتند. قیمت آنها در برخی از نقاط جهان ۵ دلار یا کمتر است.

ریشه‌ی کلمه‌ی Flip flop

اصطلاح flip-flop از دهه ۱۹۶۰ در انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی برای صندل‌های تانگ (یا زبانه دار) بندی و بدون پاشنه مورد استفاده قرار می‌گرفت. کلمه فلیپ فلاپ از صدای ساخته شده توسط این صندل‌ها در هنگام راه رفتن گرفته شده است.

به صندل‌های انگشتی در استرالیا تانگ Thong می‌گویند. کلمه‌ی تانگ برای جوراب‌هایی که در آنها انگشت شست از باقی انگشتان جداست نیز به کار می‌رود. در نیوزیلند به این صندل‌ها جندال jandals گفته می‌شود که از “Japanese sandals”  نامیده می‌شوند. در آفریقای جنوبی به صندل‌های انگشتی slop می‌گویند.

در زبان ژاپنی به این صندل‌ها Zori گفته می‌شود. و در زبان‌های مختلف نام‌های متفاوتی دارند.

صندل‌های انگشتی سنتی ژاپن

گیتا، یک نوع کلاسیک پوشش ژاپنی است که شبیه دمپایی انگشتی و کلاگ هاست. انگشتی و چوبی. دارای بیس پاشنه‌ی بلند است و با یک زبانه‌ی انگشتی که پا را به خوبی نگه می‌دارد. این نوع صندل‌ها به طور سنتی از چوب Cryptomeria کریپتومریا درختی که مختص ژاپن و چین است تهیه می‌شود؛

crosspiece به قسمت‌های افقی گتاها می‌گویند که دندان ترجمه می‌شود. Geta دو عدد پاشنه‌ی چوبی عمودی در قسمت زیره‌ی کفش دارد، اما نوع دیگر صندل انگشتی ژاپنی Zōri است که دارای زیره صاف و رویه‌ای مشابه گیتا است. به دلیل بند بین انگشتان پا، فلیپ فلاپ‌ها معمولاً با جوراب پوشیده نمی‌شوند.

با این حال، در هوای سردتر، برخی از افراد با جوراب‌های انگشتی فلیپ فلاپ‌ها را میپوشند. ژاپنی‌ها که برای صندل‌های زوری Zori جوراب‌های مخصوص سنتی تابی را به پا می‌کنند. این نوع جوراب‌ها دارای یک شکاف میان انگشت شصت و انگشتان دیگر پا است.

گیتاها به دلیل ارتفاع از سطح زمین به نسبت زوری، در باران پوشیده می‌شود تا پا خشک نگه بماند. این صندل‌ها در هنگام راه رفتن صدایی شبیه دمپایی انگشتی ایجاد می‌کنند. موقع پوشیدن در گل و لای فلیپ فلاپ‌ها یا دمپایی انگشتی‌ها ممکن است آب را به پشت شلوار یا پا بپاشند اما هنگام پوشیدن گیتای ژاپنی به دلیل سنگین تر بودن آن این اتفاق نمی‌افتد.

گیتای ژاپنی معمولا در برف پوشیده نمی‌شود، زیرا برف اغلب به دندان‌های زیره‌ی گیتا گیر کرده و راه رفتن را سخت می‌کند. با این حال، در زمان‌های گذشته ، آنها را در برف نیز می‌پوشیدند.

مایکو لباس‌های سنتی ژاپنی همراه با یک صندل انگشتی با پاشنه‌ی بلند چوبی شبیه چوپین‌های ونیزی (که در طول رنسانس پوشیده می‌شدند) پوشیده می‌شوند. به این صندل‌ها Okobo می‌گویند.

نام‌های دیگر این صندل‌ها “pokkuri” و “koppori” است. این صندل‌ها یک زنگ کوچک درون حفره در پاشنه‌ی ضخیم خود دارند. اکوبو‌ها دندانه ندارند و از یک تکه کامل چوب تشکیل شده اند. زیره‌ی اکوبو‌ها از جلو به سمت پشت دارای یک شیب است که راه رفتن را راحت می‌کند. Pokkuri‌ها معمولا رنگ قرمز دارند و معمولا با tabi پوشیده می‌شود.

زیره‌ی گتاها از یک قطعه چوب ساخته شده است که دارای دو بلوک چوبی در زیر است. این بلوک‌ها ممکن است دارای یک صفحه فلزی در قسمت زیرین و محل برخورد با زمین داشته باشند که سبب افزایش طول عمر گتاها می‌شود. در قسمت رویه‌ی گتا نیز دوزبانه‌ی وی شکل قرار دارد.

دندان‌های زیره در کفش‌های گتا معمولا جدا نیستند، بلکه از یک قطعه چوب یک دست ساخته شده است. با این حال، دندانه‌های زیره توسط اتصالات محکمی به قسمت صاف آن متصل می‌شوند که از هرگونه جدایش احتمالی جلوگیری کنند در زیر دندانه‌ها کفی‌های لاستیکی قرار دارند که با چسب متصل شده اند.

Hanao هاناو یا رویه‌ی وی شکل گتا می‌تواند عریض و نرم و یا باریک و سفت.  هاناو را از انواع جنس‌ها تهیه می‌کنند، پنبه‌های چاپی با اشعار سنتی ژاپنی بسیار پرطرفدار هستند. هاناو‌های با جنس Vinyle و چرم نیز موجود هستند. در داخل هاناو‌ها یک سیم  است،

اما گوا نیز با وینیل و چرمی هاناو وجود دارد. در داخل هانا یک رشته قرار دارد که در انواع جدید هاناو از الیاف مصنوعی ساخته شده است اما در مدل‌های سنتی آن از الیاف طبیعی کنف استفاده می‌شد.

که این الیاف به سه سوراخ رویه‌ی صندل گره می‌خورند و قابلیت تعویض دارند. با پیشرفت‌های در زمینه‌ی صندل‌ها و انواع مختلف کلاگ‌ها گتاها نیز دچار تغییر در زیره و رویه شده اند. رویه‌ها و زیره‌های ارگونومیک جایگزین مدل‌های سرسخت و سنگین تر شدند. شکستن رویه‌ی گتا در ژاپن باعث بدشانسی صاحب آن می‌شود.

بیشتر بخوانید: جوراب زنانه / جوراب مردانه / جوراب بچه / جوراب ورزشی

ساختار دمپایی انگشتی

دمپایی انگشتی فلیپ فلاپ، از طیف گسترده‌ای از مواد ساخته شده اند، این صندل‌های با استفاده از تمام مواد تازه کشف شده شاخته شدند. موادی مانند: لاستیک، فوم، پلاستیک، چرم، جیر و حتی پارچه ساخته شده اند.

زبانه‌های ساخته شده از پلی اورتان در دوره‌های مختلف باعث نگرانی‌های زیست محیطی شدند، چرا که پلی اورتان یک رزین غیر قابل بازیافت است. شرکت‌های زیادی به دنبال حل این مشکل فلیپ فلاپ‌هایی از لاستیک‌های بازیافتی تولید کردند، برای مثال فلیپ فلاپ‌های ساخته شده از لاستیک دوچرخه‌ها و یا حتی کنف.

معایب دمپایی انگشتی

صندل‌های انگشتی به دلیل ساختار متفاوتشان پوشیدگی کمی برای پا دارند و همین باعث می‌شود که پا در برابر خطرات محیطی مانند شن و ماسه‌های داغ سواحل، خورده شیشه‌ها و… آسیب پذیر باشند. هم چنین قارچ ها، زگیل‌ها و ویروس‌های مختلف در محیط‌های سوناها و استخرها به راحتی با پا در تماس قرار می‌گیرند. و علت تمامی اینها تنها ساختار و طراحی ساده‌ی آنهاست .

هم چنین پیاده روی برای مدت طولانی با دمپایی انگشتی می‌تواند برای پاها بسیار سخت و دردناک باشد. و موجب پادرد و مچ درد شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹ در دانشگاه آبرن نشان داد که در هنگام پوشیدن صندل و دمپایی انگشتی گامهای کوتاهتری می‌توانیم برداریم.

هم چنین پاشنه‌ی پا با نیروی عمودی کمتری نسبت به کفش‌های ورزشی به زمین برخورد می‌کند.  فلیپ فلاپ گامهای کوتاهتری برداشته و پاشنه آنها با نیروی عمودی کمتری نسبت به کسانی که کفش ورزشی دارند ، به زمین برخورد می‌کنند. به افرادی که دارای کف پا صاف و یا سایر مشکلات پا هستند توصیه می‌شود کفش‌هایی با پوشش و ساپورت بیشتری بپوشند.

علت اصلی مشکلاتی که برای پا ایجاد می‌شوند، اغلب به دلیل عدم پوشیدگی کافی دمپایی‌های انگشتی است. برخی از فلیپ فلاپ‌ها دارای یک کفپوش اسفنجی هستند و همین موضوع باعث می‌شود که پا در هنگام برخورد با زمین نسبت به حالت عادی بیش از حد به سمت داخل پا بچرخد. دمپایی انگشتی باعث می‌شود که فرد بیش از حد از تاندون‌های پا استفاده کند و در نتیجه فرد دچار عارضه‌ی تاندونیت شود.

رگ به رگ شدن و یا شکستگی استخوان پا نیز از صدمات ناشی از پیچ خوردن پا و یا محار کردن پا توسط صندل‌های انگشتی است. در هنگام خم شدن پا دمپایی انگشتی نه می‌توانند پا را محکم نگه دارند و نه از آن محافظت کنند. زبانه‌ی Y شکل صندل انگشتی ممکن است باعث اصطکاک با پا در بین انگشتان شود و منجر به خراش، بریدگی و یا کبودی بین انگشتان پا شود.

با وجود همه این مسائل، نمی‌توان تمام صندل‌های انگشتی را کنار گذاشت. بسیاری از متخصصان قلب و عروق توصیه می‌کنند که از پوشیدن انواع ارزان قیمت آنها خودداری شود و به جای آن از صندل‌های گران قیمت تر که دارای کفی‌های ضخیم تر هستند و هم چنین بند مچی دارند استفاده شود.