در مورد مانومتری آنورکتال چه می دانید؟ آیا می دانید عوارض آزمایش مانومتری آنورکتال چیست و در چه زمینه هایی کاربرد دارد؟ مانومتری آنورکتال آزمایشی است که میزان عملکرد رکتوم و اسفنکتر مقعد را اندازه گیری می کند. آزمایش مانومتری آنورکتال معمولاً برای افرادی تجویز می شود که بی اختیاری مدفوع، یبوست دارند. در این مقاله از بخش بیماری ها و پزشکی دکتر سلام به بررسی مانومتری آنورکتال می پردازیم. همچنین مراقبت های لازم قبل و بعد از آزمایش مانومتری آنورکتال را به شما آموزش خواهیم داد.
مانومتری آنورکتال – نمای کلی از مقعد و رکتوم
مقعد در انتهای دستگاه گوارش است که مدفوع از بدن خارج می شود. روده بزرگ بخشی از دستگاه گوارش در بالای مقعد است که مدفوع بعد از عبور از دستگاه گوارش از مقعد خارج می شود. مقعد از بخشی از لایه های سطحی بدن از جمله پوست و بخشی از روده نیز تشکیل می شود. پوشش روده شامل بافت قرمز درخشان و غده های مخاطی است – دقیقاً مانند سایر قسمت های روده. پوشش روده نسبت به درد نسبتاً بی حس است، اما اعصاب ناحیه مقعد و پوست خارجی نزدیک به مقعد نسبت به درد بسیار حساس هستند.
رگ ها عمدتاً از راست روده و مقعد وارد ورید پورتال می شوند، که به گردش خون کوچک و سپس به گردش خون بزرگ می رسد. برخی از این رگها مستقیماً در رگهای لگن و سپس به گردش خون کلی تخلیه می شوند. رگهای لنفاوی روده بزرگ به غدد لنفاوی در قسمت تحتانی شکم تخلیه می شود. رگهای لنفاوی مقعد به غدد لنفاوی در کشاله ران می ریزد.
یک حلقه عضلانی (اسفنکتر مقعد) مقعد را بسته نگه می دارد. این اسفنکتر به صورت ناخودآگاه توسط سیستم عصبی خودمختار کنترل می شود. با این حال، بخشی از اسفنکتر را می توان در صورت تمایل شل تر یا سفت تر کرد.
اسفنکترهای مقعد
در انتهای کانال مقعد یک اسفنکتر داخلی و خارجی وجود دارد. اسفنکتر داخلی اطمینان می دهد که مثلاً هنگام خواب، روده باز نمی شود. به صورت حلقه ای شکل است و از عضلات صاف تشکیل شده است.
اسفنکتر خارجی از اسفنکتر داخلی پشتیبانی می کند و به عملکرد آن کمک می کند. برخلاف اسفنکتر داخلی، اسفنکتر بیرونی را می توان داوطلبانه کنترل کرد. این امر باعث می شود روده های خود را خالی کنید یا مدفوع خود را به میل خود نگه دارید. اما اسفنکتر خارجی به طور غیر ارادی عمل کند، به عنوان مثال برای کمک یا جلوگیری از عبور مدفوع.
مانومتری آنورکتال چیست؟
دستگاه گوارش تحتانی شامل روده بزرگ (روده بزرگ طولی، روده بزرگ عرضی، روده پایینی و روده بزرگ سیگموئید)، و مقعد است. روده به عنوان یک محل ذخیره موقت برای مدفوع – ضایعات دستگاه گوارش – عمل می کند. روده به مقعد وصل می شود و پایان دستگاه گوارش است.
مانومتری آنورکتال آزمایشی است که میزان عملکرد رکتوم و اسفنکتر مقعد را اندازه گیری می کند. اسفنکتر مقعد حلقه ای از عضلات است که کنترل باز و بسته شدن مقعد را کنترل می کند.
مانومتری آنورکتال برای بررسی اینکه رکتوم چقدر حساس است و چقدر خوب کار می کند، انجام می شود. مانومتری آنورکتال همچنین قدرت عضلات مقعد را بررسی می کند. این ماهیچه ها باز و بسته شدن مقعد را کنترل می کنند.
مانومتری آنورکتال روشی بی خطر و کم خطر محسوب می شود، اما سؤالاتی در مورد سودمندی بالینی آن وجود دارد. برخی معتقدند که تشخیص اختلالات دفع مدفوع فقط براساس گزارش علائم قابل انجام است. امید است با استفاده از فناوری های جدید، یعنی استفاده از کاتترهای با وضوح بالا و کیفیت بالا، پیشرفت در پاسخگویی نتایج و سودمندی نتایج آزمون به وجود بیاید، اگرچه تحقیقات هنوز از این امید کاملاً پشتیبانی نکرده است.
چه زمانی مانومتری آنورکتال لازم خواهد بود؟
تست منومتری آنورکتال معمولاً به افرادی داده می شود که:
- بی اختیاری مدفوع (نمی توان روده ها را کنترل کرد، منجر به نشت مدفوع می شود)
- یبوست (کمتر از سه بار دفع مدفوع در هفته)
- بیماری هیرشپرونگ در کودکان (بیماری که می تواند باعث انسداد در روده بزرگ شود)
چگونه آزمایش مانومتری آنورکتال انجام می شود؟
آزمایش تقریباً 30 دقیقه طول می کشد. از شما خواسته می شود لباس راحتی بیمارستان را بپوشید. یک تکنسین یا پرستار روند کار را برای شما توضیح می دهد، تاریخچه مختصری در مورد سلامتی می گیرد و به هر سؤالی که ممکن است پاسخ دهید. سپس بیمار در سمت چپ خود قرار می گیرد. یک لوله کوچک و انعطاف پذیر، به اندازه یک دماسنج، با یک بادکنک در انتها وارد روده می شود.
کاتتر به ماشینی وصل شده است که فشار را اندازه گیری می کند. در طول آزمایش، ممکن است بالون کوچک متصل به سوند برای ارزیابی مسیرهای طبیعی رفلکس در رکتوم متورم شود. همچنین ممکن است پرستار یا تکنسین از فرد بخواهد در مواقع مختلف به خود فشار بیاورد، استراحت کند و فشار بیاورد. فشار عضلات اسفنکتر مقعد در طول هر یک از این مانورها اندازه گیری می شود. برای فشار آوردن، بیمار عضلات اسفنکتر را محکم می کند انگار سعی می کند از بیرون آمدن هر چیزی جلوگیری کند.
برای فشار آوردن یا تحمل پایین، بیمار به گونه ای فشار وارد می کند که گویی تلاش می کند حرکت روده داشته باشد. دو آزمایش دیگر ممکن است انجام شود: اول، یک الکترومیوگرافی اسفنکتر مقعد (EMG)، یک آزمایش برای ارزیابی میزان انتقال اعصاب به عضله مقعد. دوم، اندازه گیری زمان لازم برای بیرون راندن بادکنک از روده. بعد از معاینه، ممکن است به خانه بروید و به فعالیتهای عادی خود برگردید.
از مانومتری آنورکتال چه می توان متوجه شد؟
ناحیه مقعد و رکتال شامل ماهیچه های تخصصی است که برای تنظیم صحیح عبور حرکات روده مفید هستند. به طور معمول، هنگامی که مدفوع وارد روده می شود، عضله اسفنکتر مقعد سفت می شود تا از ورود مدفوع در زمان ناخوشایند جلوگیری شود. اگر این عضله ضعیف باشد یا به موقع منقبض نشود، ممکن است بی اختیاری (نشت مدفوع) ایجاد شود.
به طور معمول، هنگامی که یک فرد برای تحریک روده فشار می آورد، عضلات اسفنکتر مقعد شل می شوند. این امر باعث می شود فشارها باعث تخلیه مدفوع شوند. اگر هنگام فشار آوردن عضلات اسفنکتر سفت شوند، این می تواند به یبوست کمک کند. فشارسنج مقعد ماهیچه های اسفنکتر چقدر قوی است و آیا در حین عبور از مدفوع، آرامش دارند را اندازه گیری می کند.
اطلاعات مفیدی را در مورد بیماران مبتلا به بی اختیاری مدفوع یا یبوست شدید به پزشک ارائه می دهد. دلایل بسیاری از بی اختیاری مدفوع وجود دارد. عضلات اسفنکتر مقعد ضعیف یا احساس ضعف در روده می تواند به بی اختیاری مدفوع کمک کند. اگر این ناهنجاری ها وجود داشته باشد، می توان آنها را درمان کرد. تکنیک های بیوفیدبک با استفاده از مانومتری مقعد و تمرین های ویژه عضلات کف لگن می توانند ماهیچه ها را تقویت کرده و احساس را بهبود ببخشند.
بیشتر بدانید: عدم کنترل مدفوع با این عوامل
این می تواند به درمان بی اختیاری مدفوع کمک کند. علل بسیاری از یبوست وجود دارد. برخی شامل حرکت کم در کل روده هستند، در حالی که برخی دیگر عضلات اسفنکتر مقعد را درگیر می کنند. در برخی از بیماران مبتلا به یبوست، عضلات اسفنکتر مقعد هنگام تحمل یا فشار آوردن به حرکت روده به طور مناسب شل نمی شوند.
این عملکرد عضلانی غیر طبیعی ممکن است یک نوع انسداد عملکردی ایجاد کند. ماهیچه هایی که تحمل سختی و سفت بودن را ندارند، می توانند با استفاده از روش سنجش بیوفیدبک با استفاده از مانومتری مقعد درمان شوند.
مراقبت های لازم قبل از آزمون مانومتری آنورکتال
بعد از نیمه شب قبل از آزمایش، چیزی نخورید و ننوشید.
قبل از آزمایش باید روده شما خالی باشد. شما باید 2 یا 3 ساعت قبل از قرار ملاقات از ویتامین ناوگان استفاده کنید (شما می توانید ناوگان را در فروشگاه دارویی یا سوپر مارکت محلی خود خریداری کنید.)
در بیشتر موارد، مانومتری آنورکتال با هیچ دارویی که مصرف می کنید تداخل نخواهد داشت. از پزشک خود بپرسید که آیا بهتر است داروهای تجویز شده خود را صبح معاینه مصرف کنید.
در طول تست مانومتری آنورکتال
در طول تست آرام باشید.
از پزشک شما خواسته می شود كه در كنار شما قرار بگیرد.
یک لوله انعطاف پذیر کوچک (به قطر 1/4 اینچ) به آرامی از طریق اسفنکتر مقعد و داخل روده شما وارد می شود.
ممکن است هنگام وارد شدن لوله، احساس ناراحتی کمی داشته باشید، اما نباید احساس درد کنید.
پس از نصب لوله، انتهای لوله به دستگاهی متصل می شود که تغییرات فشار (انقباضات عضلانی و آرامش) را در روده و اسفنکتر مقعد شما ثبت می کند.
پس از اندازه گیری ها، لوله به آرامی خارج می شود. متخصص گوارش ضبط هایی را که در طول آزمایش انجام شده است، تفسیر می کند.
آزمایش بین 10 تا 20 دقیقه طول می کشد.
مانومتری آنورکتال کودکان
در طول آزمایش میزان هوا در بالون چندین بار افزایش یافته و کاهش می یابد. با افزایش هوا، کودک شما احساس می کند که باید حرکات روده ای داشته باشد. این فشار تنها چند ثانیه دوام خواهد داشت و به محض تغییر مقدار هوا در بالون از بین می رود.
ممکن است از کودک خواسته شود که در طول آزمایش به پرستار بگوید چه احساسی دارد.
مراقبت های لازم بعد از تست مانومتری آنورکتال
پزشک شما نتایج آزمایش مانومتر را با شما در میان خواهد گذاشت.
شما به خانه می روید و ممکن است رژیم غذایی و فعالیتهای عادی خود را از سر بگیرید.
اگر فکر می کنید ممکن است علائم غیر عادی یا عوارض جانبی را تجربه کرده اید، با پزشک خود تماس بگیرید.
لطفا موارد زیر را با خود بیاورید:
- کارت بیمه
- دفترچه بیمه
- لیست داروهای فعلی خود
- نام، آدرس و شماره پزشک مراقبت های اولیه
خطرات مانومتری آنورکتال
مانومتری آنورکتال یک روش کم خطر و بی خطر است و بعید است که درد ایجاد کند. عوارض نادر است: ممکن است سوراخ شدن (پارگی) یا خونریزی از روده ایجاد شود. خرابی تجهیزات یک امکان کم است. اگر به لاتکس حساسیت دارید، باید قبل از آزمایش به پرستار / تکنسین اطلاع دهید تا بتوان از بادکنک بدون لاتکس استفاده کرد.
بی اختیاری مدفوع
بی اختیاری مدفوع ناتوانی در کنترل حرکات روده است و باعث نشت مدفوع از روده می شود. بی اختیاری مدفوع از نشتی مدفوع هنگام عبور گاز تا از بین رفتن کامل کنترل روده متغیر است.
علل شایع بی اختیاری مدفوع شامل اسهال، یبوست و آسیب عضلات یا عصب است. آسیب عضله یا عصب ممکن است با پیری یا زایمان ایجاد شود.
علت هرچه باشد، بی اختیاری مدفوع می تواند شرم آور باشد. اما از صحبت کردن با پزشک خودداری نکنید. درمان ها می توانند بی اختیاری مدفوع و کیفیت زندگی شما را بهبود بخشند.
آیا بی اختیاری مدفوع یک بیماری معمول است؟
بله بیش از 5.5 میلیون آمریکایی بی اختیاری مدفوع دارند. این بیماری بیشتر در افراد مسن و زنان دیده می شود. با این حال، بسیاری از افراد دوست ندارند در مورد بی اختیاری مدفوع صحبت کنند، و شاید به نظر نرسد بی اختیاری مدفوع نسبتاً شایع است. اگر بی اختیاری مدفوع دارید و در مورد این علامت با پزشک یا اعضای خانواده صحبت نکرده اید، تنها نیستید.
علائم بی اختیاری مدفوع چیست؟
بی اختیاری مدفوع ممکن است به طور موقت در طی دوره ای از اسهال اتفاق بیفتد، اما برای برخی از افراد، بی اختیاری مدفوع مزمن یا عود کننده است. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نتوانند جلوی اضطراب را بگیرند، که ناگهان بی اختیاری مدفوع اتفاق می افتد و به موقع نمی توانند خود را به توالت برسانند. به این بی اختیاری urge گفته می شود.
نوع دیگری از بی اختیاری مدفوع در افرادی رخ می دهد که از لزوم عبور مدفوع آگاهی ندارند. به این بی اختیاری غیرفعال گفته می شود.
بی اختیاری مدفوع ممکن است با مشکلات دیگر روده همراه باشد، مانند:
چه عواملی باعث بی اختیاری مدفوع می شوند؟
برای بسیاری از افراد، بیش از یک علت بی اختیاری مدفوع وجود دارد.
علل می تواند شامل موارد زیر باشد:
آسیب عضلانی
آسیب دیدگی به حلقه های عضله در انتهای رکتوم (اسفنکتر مقعد) ممکن است نگه داشتن مدفوع را دشوار کند. این نوع آسیب می تواند در هنگام زایمان ایجاد شود، به خصوص اگر شما اپیزوتومی یا فورسپس در هنگام زایمان استفاده کرده باشید.
آسیب عصبی
آسیب به عصبی که مدفوع را در روده احساس می کند یا آنهایی که اسفنکتر مقعد را کنترل می کنند می تواند منجر به بی اختیاری مدفوع شود. آسیب عصبی می تواند در اثر زایمان، فشار شدید در حین حرکات روده، آسیب نخاعی یا سکته مغزی ایجاد شود. برخی از بیماری ها مانند دیابت و بیماری اسکلروز متعدد نیز می توانند بر روی این اعصاب تأثیر بگذارد و باعث آسیب شود که منجر به بی اختیاری مدفوع می شود.
یبوست
یبوست مزمن ممکن است باعث شود که یک توده خشک و سخت مدفوع (مدفوع آسیب دیده) در روده ایجاد شود و برای عبور بیش از حد بزرگ شود. عضلات رکتوم و روده ها کشیده شده و در نهایت ضعیف می شوند، به این ترتیب مدفوع آبکی از قسمت بالاتر دستگاه گوارش به حرکت در می آید تا مدفوع درگیر شده حرکت کرده و خارج شود. یبوست مزمن همچنین ممکن است باعث آسیب عصبی شود که منجر به بی اختیاری مدفوع می شود.
بیشتر بدانید: بیماری اسهال را باهم مرور میکنیم
اسهال
نگه داشتن مدفوع جامد آسانتر از مدفوع سست در روده است، بنابراین مدفوع سست (اسهال) می تواند بی اختیاری مدفوع را ایجاد یا بدتر کند.
بواسیر
هنگامی که رگهای روده شما متورم می شود، باعث بواسیر می شود، این باعث می شود که مقعد شما به طور کامل بسته نشود، که می تواند باعث بیرون آمدن مدفوع شود.
از دست دادن ظرفیت ذخیره سازی روده بزرگ
به طور معمول، رکتوم در محل خروج مدفوع امتداد دارد. اگر روده شما زخم باشد یا دیواره رکتوم شما از عمل جراحی، درمان پرتودرمانی یا بیماری التهابی روده سفت شده باشد، روده به اندازه نیاز نیست و مدفوع اضافی می تواند بیرون بیفتد.
عمل جراحی
جراحی برای درمان رگهای بزرگ شده در راست روده یا مقعد (بواسیر) و همچنین جراحی های پیچیده تر که شامل روده و مقعد است می تواند باعث آسیب عضلات و عصب شود که منجر به بی اختیاری مدفوع می شود.
پرولاپس رکتال
بی اختیاری مدفوع می تواند نتیجه این بیماری باشد، که در آن رکتوم به داخل مقعد فرو می رود.
رکتوسل
در خانم ها، اگر روده از طریق مهبل بیرون بیاید،بی اختیاری مدفوع ایجاد می شود.
عوامل خطر بی اختیاری مدفوع
تعدادی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به بی اختیاری مدفوع را افزایش دهد، از جمله:
سن
اگرچه بی اختیاری مدفوع در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما در بزرگسالان بالای 65 سال شایع است.
زن بودن
بی اختیاری مدفوع می تواند عارضه زایمان باشد. تحقیقات اخیر همچنین نشان داده است که زنانی که درمان جایگزینی هورمون یائسگی را انجام می دهند، بیشتر احتمال دارد که بی اختیاری مدفوع داشته باشند.
آسیب عصبی
افرادی که به دیابت طولانی مدت یا مولتیپل اسکلروز مبتلا هستند – شرایطی که باعث آسیب به اعصاب می شود و به کنترل دفع مدفوع آسیب می رساند – ممکن است در معرض بی اختیاری مدفوع باشند.
دمانس
بی اختیاری مدفوع اغلب در اواخر مرحله بیماری آلزایمر و زوال عقل وجود دارد.
ناتوانی جسمی
ناتوانی جسمی ممکن است دستیابی به موقع توالت را دشوار کند. جراحتی که باعث ناتوانی جسمی شود نیز ممکن است باعث آسیب عصب رکتال شود و منجر به بی اختیاری مدفوع شود.
عوارض بی اختیاری مدفوع
عوارض بی اختیاری مدفوع ممکن است شامل موارد زیر باشد:
پریشانی احساسی
از بین رفتن عزت نفس همراه با از دست دادن کنترل عملکردهای بدن می تواند به شرمساری، ناامیدی و افسردگی منجر شود. معمول است که افراد مبتلا به بی اختیاری مدفوع سعی کنند مشکل را پنهان کنند یا از درگیریهای اجتماعی خودداری کنند.
تحریک پوست
پوست اطراف مقعد ظریف و حساس است. تماس مکرر با مدفوع می تواند به درد و خارش و به طور بالقوه به زخم منجر شود که نیاز به معالجه پزشکی دارد.
تشخیص بی اختیاری مدفوع
پزشک در مورد وضعیت شما سؤالاتی خواهد پرسید و معاینه جسمی را انجام می دهد که معمولاً شامل معاینه بینایی مقعد شما می شود. از یک پروب برای بررسی این ناحیه برای آسیب عصبی استفاده می شود. به طور معمول، این لمس کردن باعث انقباض اسفنکتر مقعد شما می شود.
آزمایش های پزشکی
تعدادی آزمایش وجود دارد که به کمک آنها می تواند علت بی اختیاری مدفوع را مشخص کنند:
امتحان دیجیتال رکتال. پزشک برای ارزیابی قدرت عضلات اسفنکتر و بررسی هرگونه ناهنجاری در ناحیه رکتال، انگشت با دستکش و مواد روانکاری شده به داخل روده شما وارد می کند. در طول معاینه پزشک ممکن است از شما بخواهد که تحمل کنید تا پرولاپس روده را بررسی کنید.
آزمایش بالون. یک بادکنک کوچک درون روده وارد شده و با آب پر می شود. از شما خواسته می شود برای بیرون راندن بالون به توالت بروید. اگر انجام این کار بیش از یک یا سه دقیقه طول بکشد، به احتمال زیاد دچار اختلال در دفع مدفوع هستید.
مانومتری مقعد. یک لوله باریک و انعطاف پذیر درون مقعد و روده وارد می شود. یک بالون کوچک در نوک لوله ممکن است بزرگ شود. این آزمایش به اندازه گیری سفتی اسفنکتر مقعد و حساسیت و عملکرد رکتوم شما کمک می کند.
سونوگرافی آنورکتال. ابزاری باریک مانند گره در مقعد و روده وارد می شود. این ابزار تصاویر ویدئویی تولید می کند که به پزشک شما امکان می دهد ساختار اسفنکتر شما را ارزیابی کند.
پروکتوگرافی. تصاویر ویدئویی با اشعه ایکس ساخته می شوند. این آزمایش اندازه گیری می کند که چه میزان مدفوع را می توانید نگه داشته و ارزیابی کند که بدن شما چگونه مدفوع را بیرون می کشد.
کولونوسکوپی. یک لوله انعطاف پذیر به داخل روده شما وارد می شود تا کل روده بزرگ را معاینه کند.
تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI می تواند تصاویر واضحی از اسفنکتر برای تعیین اینکه ماهیچه ها در چه وضعیتی هستند ارائه دهد و همچنین می تواند در حین دفع مدفوع (defecography) تصاویر را ارائه دهد.
درمان بی اختیاری مدفوع
داروها
بسته به علت بی اختیاری مدفوع، گزینه ها عبارتند از:
داروهای ضد اسهال مانند لوپرامید هیدروکلراید (ImodiumA-D) و دیفنوکسیلات و سولفات آتروپین (لوموتیل)
در صورتی که یبوست مزمن باعث بی اختیاری شما شود، ملین ها مانند متیل سلولز (سیتروسل) و پیسیلوم (Metamucil)
تغییرات رژیم غذایی
آنچه می خورید و می نوشید بر قوام مدفوع شما تأثیر می گذارد. اگر یبوست باعث بی اختیاری مدفوع است، پزشک ممکن است نوشیدن زیاد مایعات و خوردن غذاهای سرشار از فیبر را توصیه کند. اگر اسهال در ایجاد مشكل نقش دارد، غذاهای پر فیبر نیز می توانند به میزان زیادی مدفوع شما را خشک كنند و آب آنها كمتر شود.
ورزش و سایر روش های درمانی بی اختیاری مدفوع
اگر آسیب عضله باعث بی اختیاری مدفوع می شود، پزشک ممکن است برای بازیابی قدرت عضله، برنامه ورزش و سایر روش های درمانی را توصیه کند. این درمان ها می توانند کنترل اسفنکتر مقعد و آگاهی از نیاز به دفع مدفوع را بهبود بخشند.
گزینه ها عبارتند از:
متخصصان فیزیوتراپی مخصوص آموزش دیده، تمرینات ساده ای را آموزش می دهند که می تواند قدرت عضلات مقعد را افزایش دهد. افراد می آموزند که چگونه ماهیچه های کف لگن را تقویت کنند، وقتی که مدفوع آماده رهایی شود و در صورت داشتن حرکت روده در یک زمان مشخص، عضلات را منقبض می کنیم. بعضی اوقات این آموزش با کمک مانومتری مقعد و یک بالون رکتال انجام می شود.
آموزش روده
پزشک شما ممکن است یک توصیه آگاهانه برای انجام حرکت روده را در یک ساعت مشخص از روز توصیه کند: مثلاً بعد از غذا. استفاده به موقع از توالت می تواند به شما در کنترل بیشتر کمک کند.
عوامل دیگر
تزریق مواد حجیم کننده غیر قابل جذب می تواند دیواره های مقعد شما را ضخیم تر کند. این به جلوگیری از نشت مدفوع کمک می کند.
تحریک عصب ساکارال (SNS)
اعصاب ساکرال از نخاع شما به عضلات لگن شما منتهی می شود و احساس و قدرت عضلات اسفنکتر رکتوم و مقعد را تنظیم می کند. کاشت وسیله ای که ضربان های الکتریکی کوچکی را به طور مداوم به اعصاب می فرستد می تواند ماهیچه های روده را تقویت کند. این درمان معمولاً فقط پس از آزمایش سایر درمانها انجام می شود و برای نشان دادن اینکه آیا به اندازه سایر درمانها مؤثر است یا خیر، مطالعه بیشتری لازم است.
تحریک عصب تیبیال خلفی (PTNS / TENS)
این درمان با حداقل تهاجم، عصب تیبیال خلفی در مچ پا را تحریک می کند. این ممکن است برای بعضی از افراد مبتلا به بی اختیاری مدفوع که هفته ای به مدت چند ماه انجام می شود مفید باشد.
بالون واژینال (سیستم گرفتگی)
این وسیله ای از نوع پمپ است که در مهبل وارد شده است. بادکنک متورم باعث فشار بر ناحیه رکتوم می شود و منجر به کاهش بی اختیاری مدفوع می شود.
عمل جراحی بی اختیاری مدفوع
برای درمان بی اختیاری مدفوع ممکن است نیاز به عمل جراحی برای اصلاح مشکل اساسی مانند پرولاپس رکتوم یا آسیب اسفنکتر ناشی از زایمان باشد. گزینه ها عبارتند از:
اسفنکتروپلاستی
این روش یک اسفنکتر مقعد آسیب دیده یا ضعیف را که هنگام زایمان رخ داده ترمیم می کند. پزشکان یک ناحیه آسیب دیده از عضله را شناسایی کرده و لبه های آن را از بافت اطراف آزاد می کنند. آنها سپس لبه های ماهیچه ها را به هم می چسبانند و آنها را به صورت همپوشانی می دوزند، که باعث تقویت عضله و سفت شدن اسفنکتر می شوند.
درمان پرولاپس رکتال، رکتوسل یا بواسیر
اصلاح این مشکلات با جراحی احتمالاً بی اختیاری مدفوع را کاهش داده یا از بین خواهد برد.
جایگزینی اسفنکتر
اسفنکتر مقعد آسیب دیده را می توان با اسفنکتر مقعد مصنوعی جایگزین کرد. این دستگاه در واقع یک کاف بادی است که در اطراف کانال مقعد شما کاشته می شود.
هنگام تورم، دستگاه اسفنکتر مقعد را محکم بسته نگه می دارد تا زمانی که شما آماده دفع آن هستید. برای رفتن به توالت، از یک پمپ خارجی کوچک برای جدا کردن دستگاه استفاده می کنید و اجازه می دهید مدفوع آزاد شود. دستگاه سپس خودش را مجدداً تنظیم می کند.
ترمیم اسفنکتر (گرسیلوپلاستی پویا)
در این عمل جراحی، پزشکان از ران داخلی عضله می گیرند و آن را در اطراف اسفنکتر قرار می دهند و باعث ترمیم عضلات اسفنکتر می شوند.
کولوستومی (انحراف روده)
این عمل جراحی مدفوع را از طریق جراحی باز در شکم انجام می دهند. پزشکان برای جمع آوری مدفوع یک کیسه مخصوص به این دهانه می چسبانند. معمولاً پس از موفقیت آمیز بودن سایر درمانها، کلستومی مورد توجه قرار نمی گیرد.
اگر بی اختیاری مدفوع دارید
ممکن است از ترس اینکه به موقع خود را به توالت نرسانید، تمایلی به ترک خانه نداشته باشید. برای غلبه بر این ترس، این نکات عملی را امتحان کنید:
- درست قبل از بیرون رفتن از توالت استفاده کنید.
- اگر انتظار دارید بی اختیاری داشته باشید، یک پد یا لباس زیر یکبار مصرف بپوشید.
- وسایل لازم برای تمیز کردن و تغییر لباس را با خود به همراه داشته باشید.
- قبل از اینکه به توالت احتیاج داشته باشید بدانید که آن ها در کجا واقع شده اند تا بتوانید به سرعت به آنجا بروید.
- از قرص ها برای کاهش بوی مدفوع و گاز (دفع کننده مدفوع) موجود در مقعد استفاده کنید.
- از آنجا که بی اختیاری مدفوع می تواند ناراحت کننده باشد، لازم است برای مقابله با آن اقداماتی انجام شود. درمان می تواند به بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند و عزت نفس شما را بالا ببرد.
آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک
ممکن است با دیدن ارائه دهنده مراقبت های اولیه پزشکی خود شروع کنید. یا ممکن است شما فوراً به پزشک متخصص در معالجه دستگاه گوارشی (متخصص گوارش) مراجعه کنید.
در اینجا برخی از اطلاعات به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.
آنچه شما می توانید انجام دهید
وقتی قرار ملاقات را می گذارید، قبل از انجام آزمایش خاص، از کاری که باید انجام دهید، بپرسید. لیستی از:
- علائم شما، از جمله مواردی که حتی به نظر شما مهم نیست را در اختیار داشته باشید
- اطلاعات شخصی اصلی، از جمله استرسهای اساسی، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانواده
- تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل های مصرفی و همچنین دوز مصرفی آنها
- در صورت امکان با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود همراه شوید تا به شما در یادآوری اطلاعاتی که داده شده کمک کند
- لیستی از سؤال ها را برای سوال از پزشک خود تهیه کنید
برای بی اختیاری مدفوع، برخی از سؤالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- چه چیزی ممکن است باعث ایجاد علائم من شود؟
- به غیر از محتمل ترین علل، علل احتمالی دیگر من چیست؟
- به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
- آیا شرایط من موقتی است یا مزمن؟
- بهترین دوره عمل چیست؟
- گزینه های اصلی برای درمان اصلی که پیشنهاد می کنید چیست؟
- شرایط پزشکی دیگری دارم. آیا درمان بی اختیاری مدفوع مراقبت من از این شرایط را پیچیده خواهد کرد؟
- آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید انجام دهم؟
- آیا باید یک متخصص را ببینم؟
- از چه محل هایی می توانم اطلاعات بیشتری کسب کنم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟
- از پزشک چه انتظاری دارید؟
- پزشک احتمالاً چندین سؤال از شما خواهد پرسید ، مانند:
- چه زمانی علائم شما شروع شد؟
- آیا علائم شما مداوم بوده است یا می آیند و می روند؟
- علائم شما چقدر شدید است؟
- آیا به نظر می رسد هر چیزی علائم شما را بهبود ببخشد؟
- اگر به نظر می رسد هر نوع ماده مصرفی علائم شما را بدتر می کند؟
- آیا به دلیل علائم خود از فعالیتهای روزانه باید خودداری کنید؟
- آیا شرایط دیگری مانند دیابت، مولتیپل اسکلروزیس یا یبوست مزمن دارید؟
- آیا اسهال دارید؟
- آیا تاکنون به کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون مبتلا شده اید؟
- آیا تاکنون تابش پرتودرمانی در ناحیه لگن خود انجام داده اید؟
- آیا در هنگام زایمان از فورسپس استفاده شده یا اپیزوتومی انجام دادید؟
- آیا شما بی اختیاری ادرار نیز دارید؟
رژیم غذایی مناسب بی اختیاری مدفوع
اگر بی اختیاری مدفوع دارم باید چه غذایی بخورم؟
شما باید یک رژیم غذایی سالم و متعادل بخورید. پزشک یا متخصص تغذیه شما می تواند یک برنامه غذایی سالم را برای شما تهیه کند.
اگر بی اختیاری مدفوع شما در اثر یبوست یا بواسیر ایجاد می شود،خوردن فیبر بیشتر و نوشیدن مایعات بیشتر می تواند علائم شما را بهبود بخشد. درمورد میزان فیبر و مایعات مناسب برای شما با پزشک یا متخصص تغذیه صحبت کنید.
در صورت بروز بی اختیاری مدفوع، باید از خوردن چه چیزهایی خودداری کنم؟
اگر بی اختیاری مدفوع شما به دلیل اسهال ایجاد می شود، باید از غذاهایی که علائم شما را وخیم تر می کند، مانند موارد زیر خودداری کنید:
- نوشیدنی های الکلی
- نوشیدنی ها و غذاهای حاوی کافئین
- محصولات لبنی مانند شیر، پنیر و بستنی
- غذاهای چرب و سرخ شده
- نوشیدنی ها و غذاهای حاوی فروکتوز
- میوه هایی مانند سیب، هلو و گلابی
- غذاهای ادویه دار
- محصولاتی، از جمله آب نبات و صمغ، با شیرین کننده هایی که به “-ol” ختم می شوند، مانند سوربیتول، مانیتول، زایلیتول و مالتیتول
پزشک یا متخصص تغذیه شما ممکن است یک دفتر رژیم غذایی را توصیه کند، که می تواند به شما کمک کند دریابید که کدام غذاها و نوشیدنی ها باعث بهتر شدن یا بدتر شدن علائم شما می شوند. بعد از گذشت چند روز، این دفتر ممکن است بین برخی غذاها و نوشیدنی ها و بی اختیاری مدفوع شما ارتباط برقرار کند. تغییر غذاها و نوشیدنی های مرتبط با بی اختیاری مدفوع شما ممکن است علائم شما را بهبود بخشد.
رژیم غذایی من چگونه می تواند به جلوگیری یا تسکین بی اختیاری مدفوع کمک کند؟
بسته به علت، تغییر آنچه شما می خورید و می نوشید می تواند به جلوگیری یا تسکین بی اختیاری مدفوع کمک کند.
جلوگیری از بی اختیاری مدفوع
بسته به علت ممکن است از بروز بی اختیاری مدفوع جلوگیری شود. این اقدامات ممکن است به شما کمک کند:
یبوست را کاهش دهید: ورزش خود را افزایش دهید، غذاهای پر فیبر بخورید و مایعات زیادی بنوشید.
اسهال را کنترل کنید: درمان یا از بین بردن علت اسهال مانند عفونت روده ممکن است در جلوگیری از بی اختیاری مدفوع به شما کمک کند.
از کرنش جلوگیری کنید: کرنش هنگام حرکات روده سرانجام می تواند باعث ضعف عضلات اسفنکتر مقعد یا آسیب به اعصاب شود، احتمالاً منجر به بی اختیاری مدفوع می شود.
