گرانولوماتوز با پالانژییت نوعی اختلال شایع است که باعث التهاب رگ های خونی در بینی، سینوس ها، گلو، ریه ها و کلیه ها می شود. این اختلال که قبلاً گرانولوماتوز وگنر نامیده می شد، یکی از گروه های اختلالات رگ های خونی به نام واسکولیت است. این اختلال جریان پیدا کردن خون را به برخی از اندام های شما کند می کند. بافت های آسیب دیده می توانند مناطقی ملتهب به نام گرانولوم ایجاد کنند که می تواند بر عملکرد این اندام ها تأثیر بگذارد. تشخیص زودرس و درمان گرانولوماتوز همراه با پالانژییت ممکن است به بهبودی کامل منجر شود. بدون انجام درمان، این بیماری، می تواند کشنده باشد. در ادامه این مقاله ار بخش بیماری های دکتر سلام به توضیح کامل درباره بیماری گرانولوماتوز وگنر پرداخته و با آن آشنا می شویم.
گرانولوماتوز وگنر نوع خاصی از واسکولیت
واسکولیت یک اصطلاح عمومی است که به التهاب رگ های خونی اشاره دارد. در صورت التهاب، رگ خونی ممکن است ضعیف و کشیده شده و آنوریسم را ایجاد کند، یا آنقدر نازک شود که پاره شود و در نتیجه خونریزی در بافت ایجاد شود. واسکولیت همچنین می تواند باعث تنگ شدن رگ های خونی، تا مرز بسته شدن کامل رگ شود. این مشکل می تواند باعث از بین رفتن اکسیژن و مواد مغذی بدن که توسط خون تامین می شود، شود.
علل واسکولیت
واسکولیت زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به رگ های خونی خود حمله کند. کارشناسان مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می افتد.
برخی از محرک های شناخته شده عبارتند از:
- عفونت
- برخی از سرطان ها
- برخی از اختلالات سیستم ایمنی بدن
- عکس العمل های آلرژیتیک
به طور معمول، هنگامی که رگ های خونی از واسکولیت رنج می برند، ملتهب می شوند.
این امر باعث می شود:
- دیواره رگ های خونی ضخیخ شوند
- رگ های خونی باریک می شوند
- جریان خون کاهش یابد
جریان خون کمتر به معنای رسیدن اکسیژن و مواد مغذی کمتر به اندام ها و بافت های بدن است. در نتیجه، رگ خونی آسیب دیده بیشتر مستعد لخته شدن خون می شود. اگر رگ های خونی ضعیف شوند، آنوریسم یا برآمدگی ایجاد می شود.
انواع واسکولیت
دو دسته اصلی واسکولیت وجود دارد. واسکولیت اولیه که واسکولیتی است که هیچ علت شناخته شده ای ندارد.
واسکولیت ثانویه که به دلیل بیماری دیگری مانند موارد زیر ایجاد می شود:
عفونت
عفونت ویروس هپاتیت C می تواند باعث کرایوگلوبولینمی شود.
اختلال سیستم ایمنی
آرتریت روماتوئید و لوپوس نمونه هایی از آن هستند.
واکنش آلرژیک
برخی از داروها می توانند باعث واسکولیت شوند.
برخی سرطان ها
سرطان خون و لنفوم نمونه هایی از آن هستند.
برخی از انواع خاص واسکولیت:
- بیماری بهجت
- بیماری بوجر
- واسکولیت سیستم عصبی مرکزی (CNS)
- سندرم چورگ-اشتراوس
- کرایوگلوبولینمی
- سرخرگ غول پیکر
- پورپورای هنوخ شوئن لاین
- بیماری کاوازاکی
- شریان تاکایاسو
- گرانولوماتوز وگنر
- گلومرولونفریت پیشرونده
این بیماری ها قسمت های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار داده و علائم متنوعی را در پی خواهند داشت.
تشخیص واسکولیت
پزشک یا متخصص مراقبت های اولیه از شخص در مورد علائم و سابقه پزشکی سؤال می کند و معاینه فیزیکی انجام می دهد.
آزمایشات تشخیصی زیر نیز قابل انجام است:
آزمایش خون
این آزمایش ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1-آزمایش میزان رسوب گلبول های قرمز (ESR)
نمونه ای از گلبول های قرمز در لوله آزمایش قرار می گیرد. زمانی که گلبول های قرمز به پایین می رسند، اندازه گیری می شود. اگر سریعتر از حد طبیعی به پایین برسند، می تواند به معنای یک بیماری التهابی باشد.
2-آزمایش پروتئین واکنش (CRP)
سطح بالاتر از حد معمول CRPخون نشان دهنده التهاب در بدن است.
3-شمارش پلاکت ها
پلاکت ها سلول هایی در خون هستند که برای متوقف کردن خونریزی به هم می پیوندند. پلاکت ها بخشی از سیستم لخته شدن یا انعقاد خون ما هستند.
4-شمارش کامل سلول های خونی
علاوه بر تست آنتی بادی سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل.
بیشتر بخوانید: سلول های خونی چطوری شمرده می شوند
آزمایش ادرار
این آزمایش ممکن است میزان پروتئین موجود در ادرار یا وجود گلبول های قرمز را نشان دهد. آزمایش ادرار می تواند تعیین کند که آیا مشکل کلیوی وجود دارد یا خیر.
اسکن تصویربرداری
این آزمایش ممکن است مورد استفاده قرار گیرد تا به بررسی رگ های بزرگتر و شاخه های آن ها بپردازد. ممکن است از اشعه X ، سونوگرافی، سی تی اسکن یا اسکن MRI استفاده شود.
آنژیوگرام
آنژیوگرام، اشعه ایکس رگ های خونی است. یک لوله باریک و انعطاف پذیر بلند، یا سوند، داخل رگ بزرگی وارد می شود. از طریق سوند، رنگی به داخل رگ های خونی تزریق می شود. این رنگ در تصاویر اشعه ایکس مشخص است و به پزشک اجازه می دهد تا رگ های خونی را ببیند.
بیوپسی
بیوپسی هنگامی انجام می شود که پزشک نمونه کوچکی از رگ خونی بیمار را جراحی کند. سپس این نمونه برای یافتن علائم واسکولیت بررسی می شود.
درمان واسکولیت
درمان واسکولیت به عوامل مختلفی از جمله اینکه چه نوع واسکولیتی در فرد وجود دارد، شدت علائم، سن و سلامت عمومی بیمار بستگی دارد. بعضی اوقات، همانطور که در مورد پورپورای هنوخ شوئن لاین اتفاق می افتد، بیماری بدون معالجه پزشکی از بین می رود.
در اینجا برخی از داروهای متداول برای درمان واسکولیت آورده شده است:
استروئیدها
از این دارو برای کاهش التهاب استفاده می شود. مثال ها شامل پردنیزون یا متیل پردنیزولون (Medrol) است. اگر این دارو برای طولانی مدت مصرف شود ممکن است عوارض جانبی شدیدی به همراه داشته باشد.
این عوارض شامل موارد زیر است:
- افزایش وزن
- دیابت
- پوکی استخوان (نازک شدن استخوان ها)
داروهای سیستم ایمنی
اگر فرد به خوبی به درمان با استروئید پاسخ ندهد، پزشك ممكن است داروهای سیتوتوكسیك را برای جلوگیری از از کار افتادن سلول های سیستم ایمنی بدن كه باعث التهاب می شوند، تجویز كند.
مثال ها عبارتند از:
- آزاتیوپرین (ایموران)
- سیکلوفسفامید (سیتوکسان)
گرانولوماتوز وگنر (GPA) چیست؟
گرانولوماتوز همراه با پالانژییت (GPA ، که قبلاً وگنر نامیده می شد) یک بیماری نادر و با علت نامشخص است. این بیماری نتیجه التهاب در بافت هایی به نام التهاب گرانولوماتوز و التهاب رگ های خونی (“واسکولیت”) است که می تواند به سیستم های بدن آسیب برساند. مناطقی که معمولاً تحت تأثیر گرانولوماتوز وگنر قرار می گیرند شامل سینوس ها، ریه ها و کلیه ها هستند، اما ممکن است هر مکانی تحت تأثیر قرار گیرد.
علل گرانولوماتوز وگنر
متخصصان نمی دانند چه عواملی باعث گرانولوماتوز وگنر می شود. به نظر می رسد وقتی یک رویداد التهابی اولیه باعث ایجاد واکنش غیر طبیعی سیستم ایمنی می شود، منجر به التهاب و انقباض عروق خونی و گرانولوم ها، یا توده های بافتی التهابی می شود. گاهی اوقات نیز بیماری به دلیل عفونت، برگشت می کند. سایر عوامل کمک کننده ممکن است سموم محیطی، عوامل ژنتیکی یا ترکیبی از هر دو باشند. این بیماری با پاروویروس و حضور طولانی مدت استافیلوکوکوس اورئوس (S. aureus) در مجاری بینی مرتبط است.
علائم گرانولوماتوز وگنر
در گرانولوماتوز وگنرعلائم سینوس و ریه، شایع ترین علائم هستند. سایر علائم اولیه شامل تب، تعریق شبانه، خستگی و احساس بیماری عمومی (ضعف) است. برای برخی از افراد، این بیماری محدود به سیستم تنفسی است و کلیه را درگیر نمی کند. درگیری کلیه معمولاً در اوایل بیماری علائمی ایجاد نمی کند. این بیماری فقط با آزمایش خون و ادرار قابل تشخیص است. با گذشت زمان، اغلب نارسایی کلیه و کم خونی اتفاق می افتد.
علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد و التهاب سینوس
- آبریزش بینی، همراه با ترشحات پر از چرک
- خونریزی از بینی
- تب
- احساس بیماری عمومی (ضعف)
- کاهش وزن ناخواسته
- عفونت گوش
- سرفه کردن
- درد قفسه سینه
- سرفه خونی
- تنگی نفس
- درد مفاصل و تورم
- وجود خون در ادرار
- زخم های پوستی
- قرمزی چشم، سوزش یا درد
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید
اگر آبریزش بینی ای دارید که با داروهای بدون نسخه سرماخوردگی برطرف نمی شود، به پزشک مراجعه کنید. اگر همراه با آبریزش، خونریزی بینی و ترشح چرک، سرفه خونی و یا سایر علائم هشدار دهنده گرانولوماتوز همراه با پالانژییت وجود داشته باشد، باید آن را جدی بگیرید. از آنجا که این بیماری می تواند به سرعت بدتر شود، تشخیص زودهنگام به درمان موثر کمک زیادی می کند.
خصوصیات گرانولوماتوز وگنر
گرانولوماتوز وگنر در درجه اول بر دستگاه تنفسی فوقانی (سینوس ها، بینی، نای [لوله هوای فوقانی])، ریه ها و کلیه ها تأثیر می گذارد. هر اندام دیگری در بدن نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد. علائم گرانولوماتوز وگنر و شدت آن ها در بین بیماران متفاوت است.
علائم عمومی بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- از دست دادن اشتها
- کاهش وزن
- تب
- خستگی
بیشتر بیماران ابتدا علائم دستگاه تنفسی را مشاهده می کنند.
علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آبریزش مداوم بینی (به آن رینوره نیز گفته می شود) یا تشکیل پوسته ها و زخم ها بر روی بینی
- درد بینی یا صورت
- خونریزی بینی یا ترشحات غیرمعمول بینی، ناشی از التهاب بینی یا سینوس ها
- سرفه که ممكن است شامل خلط خونی ناشی از التهاب راه هوایی فوقانی یا مشکل در راه هوایی (ریه) باشد
- ناراحتی قفسه سینه، با یا بدون تنگی نفس
- التهاب گوش میانی (همچنین اوتیت مدیا)، درد یا کم شنوایی
- تغییر صدا، خس خس سینه یا تنگی نفس ناشی از التهاب نای
سایر خصوصیات ممکن عبارتند از:
- التهاب چشم و / یا فشار پشت چشم، که باعث می شود حرکت چشم و یا دید، با مشکل مواجه شود.
- درد مفاصل (آرتروز) یا درد عضلانی
- بثورات یا زخم های پوستی
- التهاب کلیه (اگرچه التهاب کلیه شایع است، اما معمولاً با علائمی مانند درد همراه نیست).
عوامل خطر گرانولوماتوز وگنر
گرانولوماتوز همراه با پالانژیت ممکن است در هر سنی رخ دهد. این بیماری اغلب در افراد بین 40 تا 65 سال مشاهده می شود.
عوارض
این بیماری علاوه بر این که بر بینی، سینوس ها، گلو، ریه ها و کلیه ها تأثیر می گذارد، می تواند بر روی پوست، چشم ها، گوش ها، قلب و سایر اندام های شما نیز تأثیر بگذارد.
عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- از دست دادن شنوایی
- زخم پوستی
- آسیب دیدگی کلیه
- از بین رفتن ارتفاع پل بینی (زین) ناشی از ضعف غضروف
- لخته شدن خون در یک یا چند رگ عمیق، معمولاً در پای شما
چه کسی تحت تأثیر گرانولوماتوز وگنر قرار می گیرد؟
GPA ممکن است در هر سنی رخ دهد. گروه های سنی متداول بین 40 تا 60 سال هستند. به نظر می رسد که این بیماری به طور یکسان بر زنان و مردان تأثیر می گذارد.
تشخیص گرانولوماتوز وگنر
پزشک از شما در مورد علائم و نشانه های شما سؤال خواهد کرد، یک معاینه فیزیکی انجام داده و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند.
آزمایشات آزمایشگاهی
آزمایش خون می تواند موارد زیر را بررسی کند:
- علائم التهاب مانند سطح بالای پروتئین واکنشی C یا میزان رسوب زیاد گلبول های قرمز
- آنتی بادی های ضد سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل، که در خون اکثر افرادی که گرانولوماتوز فعال همراه با پالانژییت دارند ظاهر می شود.
- کم خونی، که در افراد مبتلا به این بیماری شایع است.
- علائمی که نشان دهد که کلیه های شما به طور صحیح مواد زاید را از خون شما فیلتر نمی کنند.
آزمایشات ادرار می تواند نشان دهد که آیا ادرار شما حاوی گلبول های قرمز است یا پروتئین زیادی دارد، که ممکن است نشانگر تاثیر این بیماری بر کلیه های شما باشد یا خیر.
تست های تصویربرداری
اشعه X قفسه سینه، سی تی اسکن یا MRI می تواند در تعیین اینکه در چه مواردی رگ های خونی و اندام ها تحت تاثیر قرار می گیرند، کمک کند. آنها همچنین می توانند به پزشک شما کمک کنند تا بفهمد که آیا به درمان پاسخ می دهید یا خیر.
بیوپسی
این یک عمل جراحی است که در آن پزشک شما نمونه کوچکی از بافت را از ناحیه آسیب دیده بدن خارج می کند. بیوپسی می تواند تشخیص گرانولوماتوز همراه با پالانژییت را تأیید کند.
بیشتر بخوانید: مقدار رسوب گلبول قرمز با چه آزمایشی سنجیده می شود؟
درمان گرانولوماتوز وگنر
از آنجا که گرانولوماتوز وگنر اغلب یک بیماری تهدید کننده زندگی است، با انواع داروهای قدرتمندی که به نظر می رسد نجات دهنده زندگی است، درمان می شود. داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند، اساس درمان گرانولوماتوز وگنر را تشکیل می دهند. شدت این بیماری در هر مورد جداگانه بیانگر این است که باید چه داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدنی استفاده شود. انواع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن برای درمان گرانولوماتوز وگنر استفاده می شود که هر یک از آن ها عوارض جانبی مشخصی دارد.
مبتلایان به گرانولوماتوز وگنر که درگیر سیستم ارگانیک بحرانی هستند، معمولاً با کورتیکواستروئیدها همراه با داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی دیگری مانند سیکلوفسفامید (سیتوکسان) یا ریتوکسیماب (Rituxan) درمان می شوند. در بیمارانی که دارای گرانولوماتوز وگنر شدیدتر هستند، ابتدا می توان از کورتیکواستروئیدها و متوترکسات استفاده کرد.
هدف از درمان، متوقف کردن تمام آسیب هایی است که در نتیجه ایجاد GPA رخ می دهد. اگر فعالیت بیماری کاملاً “متوقف” شود، به این حالت “بهبودی” گفته می شود. وقتی مشخص شد که این بیماری در حال بهبود است، پزشکان به آرامی دوز کورتیکواستروئید را کاهش داده و در نهایت آن را به طور کامل قطع می کنند.
هنگامی که سیکلوفسفامید استفاده می شود، فقط تا زمان بهبودی (معمولاً حدود 3 تا 6 ماه) تجویز می شود و پس از آن زمان، ماده سرکوب کننده سیستم ایمنی دیگری مانند متوترکسات، آزاتیوپرین (Imuran) یا مایکوفنولات مفتیل (Cellcept) مصرف می شود. برای حفظ بهبودی، مدت زمان مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است در بین افراد متفاوت باشد. در اکثر موارد، حداقل تا 2 سال دارو مصرف می شود. همه این داروها برای درمان سایر مشکلات پزشکی نیز استفاده می شود.
آزاتیوپرین و مایکوفنولات مفتیل برای جلوگیری از خونریزی ناشی از پیوند عضو استفاده می شود. متوترکسات برای درمان آرتریت روماتوئید و پسوریازیس استفاده می شود. سیکلوفسفامید و متوترکسات در دوزهای زیاد به عنوان درمانی برای انواع خاصی از سرطان تجویز می شوند و به همین دلیل گاهی به آنها “شیمی درمانی” نیز گفته می شود. در درمان سرطان، این داروها با كاهش رشد سلول های سرطانی فعالیت می کنند.
در واسکولیت، این داروها با دوزهایی تجویز می شوند که 10 تا 100 برابر کمتر از داروهایی است که برای درمان سرطان استفاده می شود و اثر اصلی آنها تأثیر بر رفتار سیستم ایمنی بدن به شکلی است که منجر به سرکوب سیستم ایمنی شود. ریتوکسیماب متعلق به طبقه ای از داروها تحت عنوان عوامل بیولوژیکی است که عنصر خاصی از سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می دهد. مطالعات اخیر نشان داد که برای درمان گرانولوماتوز وگنر شدید ریتوکسیماب به اندازه سیکلوفسفامید مؤثر است.
تبادل پلاسما
همچنین تحت عنوان پلاسمافریزس نیز شناخته می شود. این درمان بخش مایع خون شما (پلاسما) که حاوی مواد تولید کننده بیماری است را از بین می برد. پلاسمای تازه یا پروتئینی ساخته شده توسط کبد (آلبومین) دریافت می شود که به بدن امکان تولید پلاسمای جدید را می دهد. پلاسمافیزس در افرادی که گرانولوماتوز بسیار جدی همراه با پالانژییت دارند، می تواند به بهبود کلیه ها کمک کند.
عوارض جانبی درمان گرانولوماتوز وگنر
از آنجا که این داروها سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند، خطر ابتلا به عفونت های جدی وجود دارد. هر داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی نیز مجموعه ای از عوارض جانبی بالقوه را به همراه دارد. نظارت بر عوارض جانبی مرتبط با هر دارو برای جلوگیری یا به حداقل رساندن وقوع آنها بسیار مهم است. صرف نظر از داروهای مورد استفاده، نظارت مداوم بر بیمار در ضمن معالجه این بیماری ها ضروری است. متوترکسات، آزاتیوپرین و سیکلوفسفامید می تواند توانایی بدن در ساخت سلول های خونی را کاهش دهد.
اگر آزمایش های دوره ای معمول بر روی بیمار انجام شود، سرکوب تولید سلول کشف می شود و بسته به شدت، دوز دارو قابل تنظیم یا قطع است. سیکلوفسفامید نیز دارای عوارض جانبی مهمی از جمله کاهش باروری در بیماران جوان و همچنین افزایش خطر ابتلا به سرطان مثانه است. استفاده از ریتوکسیماب خطر ابتلا به عفونت مغزی بسیار نادر که می تواند تهدید کننده زندگی باشد، را به همراه دارد.
مراقبت از خود
در گرانولوماتوز وگنر پیروی از برنامه درمانی ضروری است، زیرا بدون درمان، بیماری می تواند منجر به عوارض شدید و حتی مرگ شود. این بیماری در تقریبا نیمی از بیماران، در عرض 2 سال پس از قطع درمان، مجدد باز می گردد.
مقابله و پشتیبانی
گرانولوماتوز همراه با پالانژییت، احتمالاً با درمان بهبود خواهد یافت. ممکن است احساس فشار روانی در مورد عود مجدد یا آسیب از طریق بیماری وجود داشته باشد.
در اینجا چند پیشنهاد برای مقابله با این موارد وجود دارد:
شرایط خود را درک کنید
کسب اطلاعات در مورد گرانولوماتوز همراه با پالانژییت ممکن است به شما در مقابله با علائم، عوارض جانبی دارو و بازگشت مجدد بیماری کمک کند. علاوه بر صحبت با پزشک، ممکن است نیاز باشد تا با مشاور یا مددکار اجتماعی مشورت کنید.
یک سیستم پشتیبانی قوی را حفظ کنید
خانواده و دوستان می توانند به شما در مقابله با بیماری کمک کنند. ممکن است مکالمه با افراد دیگری که با این شرایط زندگی می کنند، آموزنده باشد. در مورد ارتباط با یک گروه پشتیبانی از اعضای تیم مراقبت های بهداشتی خود کمک بگیرید.
آماده شدن برای قرار ملاقات
احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه، که ممکن است شما را به یک متخصص ریه، گوش و بینی و گلو (متخصص گوش و حلق و بینی)، کلیه ها (نفرولوژیک) یا استخوان ها و مفاصل (روماتولوژیست) ارجاع دهد، شروع می کنید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید. از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. وقتی قرار ملاقات را می گذارید، سؤال کنید که آیا لازم است کار خاصی، مانند محدود کردن رژیم غذایی خود را انجام دهید یا خیر.
اگر آزمایش خون یا اشعه X قفسه سینه جدیدی را در مطب پزشک یا بیمارستان دیگری انجام داده اید، از پرسنل بخواهید تا نتایج آزمایش و اشعه X را به پزشک مورد نظر شما منتقل کنند. در صورتی که شرکت بیمه شما برای مراجعه به متخصصان نیاز به مراجعه حضوری دارد، این کار را انجام دهید.
لیستی شامل موارد زیر تهیه کنید:
- علائم و زمان شروع آن ها
- اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر مشکلات سلامتی
- داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید
- از پزشک خود سؤالاتی بپرسید
یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان را برای ملاقات با خود ببرید تا به شما در یادآوری اطلاعات دریافتی کمک کند.
سؤالاتی که باید در مورد گرانولوماتوز همراه با پالانژیت، از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- چه چیزی ممکن است باعث بروز علائم شود؟ علل احتمالی چیست؟
- به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ چگونه می توانم برای آن ها آماده شوم؟
- آیا مشکل من موقتی است؟
- چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
- روش های اولیه ای که شما پیشنهاد می دهید چه مواردی هستند؟
- درمان تا چه مدت ادامه خواهد یافت؟
- مشکل پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین شکل این مشکلات را در کنار هم مدیریت کنم؟
- آیا بروشور یا کاغذ چاپی دیگری دارید که به من بدهید؟ برای کسب اطلاعات چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
پزشک شما احتمالاً سؤالاتی از جمله موارد زیر را می پرسد:
- آیا علائم شما مداوم یا موقتی هستند؟
- علائم تان چقدر شدید است؟
- آیا تب داشتید؟
- در صورت بروز علائم چه چیزی باعث بهبود علائم شما می شود؟
- چه چیزهایی علائم شما را بدتر می کند؟
- آیا سیگار می کشید؟
اگر علائم شما رو به وخامت است، به پزشک مراقبت های اولیه خود بگویید تا او سریعا شما را به یک متخصص ارجاع دهد.
بیشتر بخوانید: مبتلایان به کم خونی بخوانند
چشم انداز افراد مبتلا به گرانولوماتوز وگنر
پس از دستیابی به بهبودی، ممکن است بیماری مجدداً باز گردد (که اغلب به آن “عود” گفته می شود). عود ممکن است شبیه آنچه بیمار هنگام تشخیص خود تجربه کرده است باشد یا ممکن است علائم متفاوت باشد. با گزارش سریع بروز هرگونه علائم جدید، پیگیری منظم پزشک و نظارت مداوم با آزمایشات آزمایشگاهی و تصویربرداری، احتمال بروز عود شدید به حداقل می رسد. روش درمانی برای بازگشت مجدد، شبیه به بیماری تازه تشخیص داده شده است.
گرانولوماتوز وگنر یک بیماری بسیار جدی است و عدم درمان آن خطرات قابل توجهی را به همراه دارد. با این حال، در صورت تشخیص به موقع و شروع به درمان مناسب، درمان می تواند نجات دهنده زندگی باشد. قبل از تشخیص درمانی موثر در دهه 1970 ، نیمی از بیماران مبتلا به این بیماری در طی 5 ماه پس از تشخیص فوت می کردند. امروزه، بیش از 80٪ از بیماران تحت درمان، حداقل تا هشت سال زنده می مانند. در بسیاری از افراد مبتلا به GPA ، دیده شده است که بسیاری از آن ها قادر به زندگی نسبتاً عادی هستند.
