زندگینامه گابریل گارسیا مارکز و آشنایی با زندگی وی در ۸ دقیقه!

حوزه فعالیت گابریل گارسیا مارکز در زمینه رمان نویسی، نویسندگی، روزنامه نگاری بوده و از ناشران و فعالان سیاسی کلمبیا به شمار می رفته است. گابریل گارسیا در پی اختلاف با رئیس جمهور کلمبیا تحت تعقیب قرار گرفت و راهی کشور مکزیک شد، اهالی این کشور به سبب مهر ورزی وی را گابو(گابیتو) خطاب می کردند. در ادامه، بیشتر با زندگینامه گابریل گارسیا مارکز آشنا خواهید شد.

زندگینامه گابریل گارسیا مارکز

گابریل خوزه گارسیا مارکز در ۶ مارس سال ۱۹۲۷ میلادی در کشور کلمبیا، ایالت سانتامارا و دهکده آرکاتاکا متولد شد. او دوران کودکی اش را نزد پدربزرگ و مادربزگش، سپری کرد. نوشتن را در مدرسه ای در بوگتا(پایتخت کلمبیا) آموخت و بعدها به پیشنهاد خانواده در رشته حقوق، تحصیلاتش را ادامه داد، ولی پس از گذشت مدت زمانی اندک دریافت که خلاء روحی و روانی وی فقط با نوشتن و ورود به رشته ادبیات پر خواهد شد. وی در کتاب خاطرات خود با نام «زنده ام که روایت کنم» بیان می کند که داستان هایش الهام و برگرفته شده از دوران کودکی وی می باشد.

فعالیت سیاسی او به دلیل تاثیر پذیری از شخصیت پدربزرگش بوده است. پدر بزرگ وی در جنگ های داخلی کلمبیا شرکت داشت و فردی بسیار آزادی خواه بود.

روزنامه نگاری و نویسندگی

ورود به حرفه روزنامه نگاری در اواسط دهه ۱۹۴۰ میلادی و در دوران جوانی مارکز اتفاق افتاد و در این برهه زمانی علاوه بر نوشتن گزارش های واقعی، داستان های کوتاه نیز می نوشت. در واقع نخستین نوشته های مارکز در یک روزنامه مختص شاگردان دبیرستانی تحت عنوان «Juventude» انتشار یافت.

در سال ۱۹۴۷ میلادی علاوه بر تحصیل در دانشگاه پایتخت کلمبیا در رشته حقوق، در روزنامه «ال اسپکتادور» مشغول به کار بود. از گزارش های داستانی چاپ شده وی در این روزنامه به شکل پاورقی می توان «سرگذشت یک غریق» را نام برد.

انتشار اولین کتاب مارکز که با استقبال خوبی از سوی منتقدان همراه بود در سن ۲۳ سالگی اتفاق افتاد،او در رمان نویسی علاقه بسیار زیادی به آثار ویلیام کاتبرت فاکنر(نویسنده آمریکایی) داشت.

مارکز از سوی روزنامه «ال‌اسپکتادور» در سال ۱۹۵۴ میلادی به عنوان خبرنگار راهی رم شد و پس از توقیف این روزنامه در سال ۱۹۹۵ میلادی به پاریس سفر کرد.

در سال ۱۹۵۸ میلادی سفری کوتاه به کلمبیا داشت و در همان زمان با نامزدش که ساکن کلمبیا بود ازدواج کرد. وی با مرسدس بارکاپاردو(همسرش) در سن ۱۳ سالگی آشنا شده و تقاضای ازدواج کرده بود، زندگی مشترک این دو بیشتر از ۵۰ سال به طول انجامید.

مارکز سال های زیادی از زندگیش را ساکن مکزیک بوده است و در طی سال های ۱۹۶۱-۱۹۹۵ را به اروپا و به کشور بلوک شرق مهاجرت کرد و پس از آن دوباره به مکزیک بازگشت.

در ادامه زندگینامه گابریل گارسیا مارکز باید گفت او را می توان یکی از پشگامان رئالیسم جادویی(یک سبک ادبی در شاخه واقع گرایی  یا رئالیسم) را برشمرد، هر چند که همه آثارش نباید را در این سبک ادبی طبقه بندی نمود.

مارکز رمان صد سال تنهایی را در طی سال های ۱۹۶۷-۱۹۶۶ نوشت. این کتاب از رمان های مشهور و شاهکار قرن بیستم میلادی می باشد که انتشار آن در بوینس آیرس بود و بنیاد نوبل، ضمن اهدای این جایزه، در بیانیه اش وی را «شعبده باز کلام و بصیرت» خطاب کرد. مارکز این رمان را بدین گونه شروع کرده است :

«وقتی سال‌ها بعد سرهنگ آئورلیانو بوئندیا در برابر دستهٔ سربازانی که قرار بود اعدامش کنند، ایستاده بود، بعد از ظهر دوری را به یاد آورد که پدرش او را برای کشف یخ برده بود.»

بعد از انتشار رمان صد سال تنهایی که رکوردار فروش را در ۳۰ سال بعد از نخست اولین چاپش را از آن خود کرد و به سی زبان ترجمه شد، کتاب «سرگذشت یک غریق» را در سال ۱۹۷۰ میلادی  و در شهر بارسلون به چاب رسانید.

او پس از انتشار این کتاب با پیشنهاد کنسولگری سفارت کلمبیا در کشور اسپانیا مواجهه شد، اما با رد این پیشنهاد اسپانیا را ترک کرد و عازم کشورهای کارئیب شد،  وی در حدود دو سال در آنجا اقامت داشت. این سفر بهترین فرصت ممکن برای نوشتن رمان «داستان های باور نکردنی و شگفت انگیز ارندیرای ساده و مادر بزرگ سنگدلش» بود، که پس از چاپ و انتشار آن، موفق به دریافت جایزه «رومولوگایه گوس» گردید.

بعد از بازگشت به اسپانیا، گابریل گارسیا تمرکزش را بر روی مطالعه دیکتاتوری فرانکو قرار داد  و حاصل این مطالعات، رمان پاییز پدر سالار شد.

او در دهه هشتاد به همراه همسر و دو فرزند خود، به کشوری که در آن متولد شده و رشد یافته بود، بازگشت. اما به واسطه تهدید ارتش این کشور، دوباره مجبور به ترک کلمبیا شد.

سال های پایانی زندگی مارکز

نوشتن کتاب «خاطرات روسپیان غمگین من» تا سال ۲۰۰۴ و در حدود ده سال به طول انجامید. سپس مارکز در سال ۲۰۰۶ عنوان کرد که دیگر میلی به نوشتن در وی باقی نمانده است. آخرین کتابی که از وی به چاپ رسیده است، کتاب *نیامدم که سخنرانی کنم* می باشد که در برگیرنده ۲۲ سخنرانی مارکز در مناطق مختلف جهان و به مناسبت های گوناگون بود.

در سال ۲۰۱۲، به گفته پزشکان وی از بیماری آلزایمر رنج می برد و دو سال بعد و در تاریخ ۱۷ آوریل سال ۲۰۱۴، زمانی که ۸۷ سال سن داشت، در مکزیکو سیتی دیده از جهان فرو بست و یک روز بعد از مرگش که متقارن با روز آدینه بود، جسد وی را سوزاندند و قسمتی از خاکستر جسدش را به کلمبیا انتقال دادند.

رمان های ترجمه شده مارکز در ایران

• ۱۳۶۳/ ساعت شوم
• ۱۹۶۷/ صدسال تنهایی
• ۱۹۷۵/ پاییز پدرسالار
• ۱۹۸۱/ گزارش یک مرگ
• ۱۹۸۵/ عشق سالهای
• ۱۹۸۹/ ژنرال در هزار توی خود
• ۲۰۰۴/ خاطرات روسپیان غمگین

داستان های کوتاه مارکز

• ۱۹۹۵/ طوفان مرگ
• ۱۹۶۱/ کسی به سرهنگ نامه نمی نویسد
• ۱۹۶۲/ تشییع جنازه مادربزرگ
• ۱۹۷۲/ داستان باور نکردنی و غم انگیز ارندیرای ساده دل و مادربزرگ سنگدلش
• ۱۹۸۱/ گزارش یک مگ
• ۱۹۹۲/ زائران غریب
• ۱۹۹۴/ از عشق و شیاطین دیگر

دیگر کتاب های مارکز

• ۱۹۷۰/ سرگذشت یک غریق
• ۱۹۸۰/ بوی خوش گواوا چاپ
• سفر پنهانی میگل لیتین به شیلی
• ۱۹۹۶/ گزارش یک آدم‌ربایی
• ۲۰۰۰/ یاداشت های روزهای تنهایی
• ۲۰۰۲/ زنده‌ام که روایت کنم

در مطلب بالا زندگینامه گابریل گارسیا مارکز را مورد مطالعه قرار دادید، برای آشنایی با دیگر شخصیت های بزرگ ادبی جهان و آگاهی از نحوه زندگی و فعالیت های آنان می توانید از قسمت شعر و ادبیات آرگا دیدن نمایید.