رفتار ما با فرزندانمان، ریشه در تمام عواملِ تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و سبک های فرزندپروری و نوع تربیت کودکان رایج در یک خاندان و خانواده دارد. باورهای غلط والدین درباره تربیت فرزندان چون میراثی شوم از ما به نسل های بعدی خواهد رسید، مگر آن که معایب و آسیب های آن را بشناسیم و هر یک در خانواده ی خود برای برطرف نمودن آن و اصلاحش قدم هایی برداریم.
بعضی از باورهای غلط در تربیت کودکان می تواند بسیار مخرب بوده و باعث بروز مشکلات در روابط والدین و کودکان شود که به آنها اشاره می کنیم.
بعضی والدین فکر می کنند کودک رفتار نامناسب را فقط به این جهت انجام می دهد که آنها را اذیت کند و با این تفکر کودک مقصر شناخته می شود و باعث بروز یک خشم شدید از طرف پدر و مادر می شود.
والدین فرزندانشان را بخشی از مالکیت خود می دانند که حق دارند و لازم است در آن دخل و تصرف کامل نمایند.
باورهای غلط والدین درباره تربیت فرزندان
والدین به علت سن و تجربه و قدرت بیشتر، به صورت یک تصمیم گیرنده و فرمانده ی یک طرفه باید عمل کنند، چون بیشتر می دانند و صلاح بچه را می خواهند.
برخی از والدین توقع زیادی از کودکان خود دارند یعنی دوست دارند که کودکشان عالی و کامل باشند در این صورت است که با دیدن بعضی از رفتارهای کودک که حتی می تواند متناسب با سن کودک باشد برافروخته و عصبانی شوند.
والدین، اغلب به توانمندی ها و به خصوص طبیعت کودکان خود اعتماد لازم را ندارند و در نتیجه بایست برای آینده ی آنها از همین حالا مراقب باشند تا طبیعت تخریبی و شر طلب و سرکش کودک، رام و تربیت شود که در آینده کودکان به همین خاطر سپاسگزار آنها خواهند بود.
کودکان، آیینه و انعکاس خانواده ی خود هستند پس در نتیجه بایست حتما جوری باربیایند که باعث سربلندی و افتخار همه ی فامیل باشند.
فرزندان باید تابع تمام سنت ها و روش های آبا و اجداد خود باشند و تحت هیچ شرایطی از آنها سرپیچی نکنند.
باورها و نگرش های غلط والدین در رابطه با فرزندان
والدین انتظار دارند فرزندانشان در قالب جنسیتی خود که زن یا مرد است، مطابق عرف و هنجارهای موجود، زنانه یا مردانه بار بیایند و عمل کنند. مثلاً اگر توپ فوتبال برای پسر بچه ای باشد عالی است و مطابق انتظار والدین است ولی اگر به جای آن، عروسک باشد باید پسر بچه را تحقیر، توبیخ و از این کار منصرف کرد و خجالت داد.
از جمله باورهای غلط فرزند پروری انجام هر موضوع خارج از انتظار و رسم و سنت و جامعه و فرهنگ، بد است و برای والدین شرم آور و ترس انگیز است و سرشکستگی به همراه می آورد.
رشته ی تحصیلی، ازدواج، تشکیل و خانواده و فرزند و حتی شغل فرزندان بایستی با رضایت و توافق و صلاحدید والدین باشد و احترام بدون قید و شرط به والدین و عقاید آنها، باعث خوشبختی و عاقبت بخیری فرزندان است.
هر نوع مخالفتی با والدین، به معنای بی احترامی به آنهاست.
فرزندان باید آرزوهای ناکام والدین را برآورده سازند.
از جمله اشتباه والدین در تربیت فرزند این است که برخی والدین فکر می کنند خود کودک به تدریج و به مرور زمان و به طور خودکار (بدون آموزش و تمرین) مهارت های لازم را کسب می کند که باید توجه داشت که ممکن است بعضی از یادگیری ها بدون آموزش و از طریق مشاهده صورت گیرد ولی بیشتر مهارت ها نیاز به آموزش فعال، تمرین و صرف وقت از سوی والدین دارد.
