داستان ضرب المثل دوغ و دوشاب یکی است

داستان ضرب المثل دوغ و دوشاب یکی است

وقتي که به فداکاري هاي افراد توجه نشود و خوب و بد در يک کفه قرار گيرد

به ضرب المثل بالا تمثيل مي کنند و يا به عبارت ديگر مي گويند : دوغ و دوشاب پيشش يکي است

دوغ که متفرع از ماست است و پس از گرفتن کره از ماست باقي مي ماند

در محيط گله داري بيشتر به مصرف تغذيۀ سگان گله مي رسيد

دوشاب همان شيره است که با پختن آب انگور به دست مي آيد

داستان ضرب المثل دوغ و دوشاب یکی است

اما وجه تناسب دوغ و دوشاب و توجه به اهميت يکي بر ديگري را در سرزمين لرستان بايد جستجو کرد

زيرا به قرار تحقيق لرهاي گله دار براي دوغ که کره آن گرفته شده ارزش و اهميتي قابل نبوده اند و غالباً آن را به دور مي ريختند

دوشاب که به اصطلاح ديگر آن را شيره مي گويند چون مواد اوليه و وسايل تهيه و تدارک آن براي گله دارها فراهم نبود

بدون ترديد عزت و اهميت بيشتر داشت و هرگز دوغ بي خاصيت در نزد لرها نمي توانست جاي دوشاب را بگيرد

لرهاي گله دار و به طور کلي طبقۀ حشم دار، دوشاب را به سبب شيريني و حلاوتش دوست دارند

زيرا علاوه بر آنکه ذائقه را شيرين مي کند در سرماي سخت زمستان در کوهستان ها بر ميزان کالري و حرارت بدن مي افزايد

خلاصه این ضرب المثل کنایه از این دارد که کسی فرق دوغ و دوشاب را نمی شناسد عمل شما را در هر صورتی بی اهمیت می داند

داستان ضرب المثل دوغ و دوشاب یکی است