میکل آنجلو آنتونیونی (Michelangelo Antonioni) در سال 1912 در شهر فررا ایتالیا به دنیا آمد
وی در خانواده‌ای کارگر متولد شد و از همان کودکی علاقه‌اش به هنر از جمله موسیقی و نقاشی نمایان شد.
آنتونیونی به‌عنوان یک ویولنیست متبحر، اولین کنسرت خود را در 9 سالگی اجرا کرد اما با ورود به عالم سینما، از نواختن ویولن فاصله گرفت.
وی در رشته اقتصاد و در دانشگاه بولونیا ایتالیا تحصیل کرده و در سال 1940 در رم به عنوان یک روزنامه نگار مشغول به کار شد.
آنتونیونی اولین فعالیت‌های سینمایی خود را در سال 1942 آغاز کرد و با همکاری روبرتو روسلینی، فیلم‌نامه بازگشت خلبان را نوشت و بعد از آن به‌عنوان دستیار کارگردان انریکو فولچینونی، خود را به عنوان کارگردان مطرح کرد.
وی اولین فیلم کوتاه خود را در سال 1947 با نام «مردمان پو» ساخت و اولین فیلم بلندش در سال 1950 با عنوان «دروغ‌های عشق» به‌تصویر کشیده شد.
آنتونیونی سپس فیلم «شکست‌خورده» را در سال 1952 ساخت که در 3 کشور فرانسه، ایتالیا و انگلیس فیلم‌برداری شد.
زنی بدون کاملیا (1953)، و گریه (1957) از فیلم‌های بعدی آنتونیونی بودند که هریک از آنها به مباحث اجتماعی طبقه کارگر پرداخته‌اند.
اولین موفقیت بین‌المللی آنتونیونی در سال 1960 با فیلم «ماجرا» رقم خورد که در جشنواره کن با استقبال رو به رو شد. او موفقیت‌های جهانی‌اش را با فیلم «شب» (1961) و کسوف (1962) ادامه داد.
اولین فیلم رنگی بنیان‌گذار سینمای مدرن ایتالیا در سال 1964 با نام «صحرای سرخ» ساخته شد.
آنتونیونی یک سال، با امضای قراردادی با یک تهیه‌کننده انگلیسی، ساخت 3 فیلم انگلیسی‌زبان برای استودیو «ام جی ام» را برعهده گرفت. اولین فیلم، آگراندیسمان بود که در سال 1966 ساخته شد و موفقیت زیادی کسب کرد.
پس از آن فیلم «نقطه زابریسکی» را در سال 1970 در آمریکا ساخت و سومین فیلم «مسافر» نام داشت که در سال 1975 با حضور «جک نیکلسون» ساخته شد.
آنتونیونی در سال 1980 فیلم «راز اوبروالد» و 2 سال پس از آن «شناسایی یک زن» را در ایتالیا ساخت. وی در سال 1985 دچار عارضه سکته مغزی شد، اما با وجود فلج نسبی و مشکل تکلم، همچنان به فیلم‌سازی ادامه داد.
فراسوی ابرها، در سال 1995 اولین فیلم «آنتونیونی» پس از این عارضه بود که «ویم وندرس»، کارگردان آلمانی چند صحنه از آن را کارگردانی کرد که نتیجه آن کسب جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره فیلم ونیز بود.
آنتونیونی در سال 1996 جایزه یک عمر دستاورد شغلی را از آکادمی اسکار از دستان «جک نیکلسون» دریافت کرد، اما چندماه بعد از آن دزدان این تندیس را به سرقت بردند. این کارگردان فقید آخرین فیلم خود را در سال 2004 با نام «اروس» ساخت.
آنتونیونی در سال 1975 به‌عنوان خبرنگار برای حضور در جشنواره جهانی فیلم تهران به ایران سفر کرده بود.
میکل آنجلو آنتونیونی در روز 30 جولای سال 2007، روزی که اینگمار برگمان، دیگر فیلم‌ساز بزرگ سینمای جهان چشم از جهان فروبست، درگذشت.
برخی از افتخارات میکل آنجلو آنتونیونی:
- جایزه افتخاری آکادمی اسکار برای یک عمر دستاورد شغلی در سال 1995
- نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی و فیلم‌نامه اصلی برای «آگراندیسمان» در سال 1966
- جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره برلین برای مجموع آثار در سال 1961
- جایزه خرس طلایی جشنواره برلین برای فیلم «شب» در سال 1961
- جایزه بهترین فیلم اروپا از جوایز فیلم «بودیل» دانمارک برای فیلم «حرفه خبرنگار» در سال 1976
- جایزه سی‌وپنجمین سالگرد جشنواره کن برای «شناسایی یک زن» در سال 1982
- جایزه نخل طلای جشنواره کن برای «آگراندیسمان» در سال 1967
- جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کن برای «کسوف» در سال 1962
- جایزه هیات داوران جشنواره کن برای «ماجرا» در سال 1960
- جایزه لوچینو ویسکونتی در سال 1976
- جایزه فیلم اروپا برای یک عمر دستاورد شغلی در سال 1993
- جایزه بهترین فیلم خارجی از انجمن منتقدین فیلم فرانسه برای «آگراندیسمان» در سال 1968
- جایزه یک عمر دستاورد شغلی از جشنواره فیلم استانبول در سال 1996
- جایزه بهترین کارگردانی از انجمن ملی روزنامه‌نگاران سینمایی ایتالیا برای فیلم «حرفه خبرنگار» در سال 1976
- جایزه ربان نقره‌ای بهترین کارگردان فیلم خارجی برای «آگراندیسمان» در سال 1968
- جایزه یوزپلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو برای گریه، درسال 1957
- جایزه گرند پریکس جشنواره فیلم مونترال برای دستاورد هنری در سینما در سال 1995
- جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره ونیز برای فراسوی ابرها در سال 1995
برخی از آثار میکل آنجلو آنتونیونی:
- مردم پو (۱۹۴۳)
- مردان غبار (۱۹۴۸)
- اولتر لوبلیو (۱۹۴۸)
- خرافات (۱۹۴۹)
- دروغ‌های عشق (۱۹۴۹)
- بومارزو (۱۹۴۹)
- خانه اشباح (۱۹۵۰)
- بند فالوریا (۱۹۵۰)
- داستان عشق (Cronaca di un Amore - (۱۹۵۰
- زنی بدون کاملیا (۱۹۵۳)
- شکست خورده (۱۹۵۳)
- عشق در شهر (۱۹۵۳)
- دوست دختر (۱۹۵۵)
- گریه (۱۹۵۷)
- نشانه رم (۱۹۵۹)
- ماجرا (L"Avventura - (۱۹۶۰
- شب (۱۹۶۱)
- کسوف (۱۹۶۲)
- صحرای سرخ (۱۹۶۴) - Deserto rosso
- سه چهره (۱۹۶۵)
- آگراندیسمان (۱۹۶۶)
- نقطه زابریسکی (۱۹۷۰)
- چونگ کو (۱۹۷۲)
- حرفه: خبرنگار (۱۹۷۵)
- راز اوبروالد (۱۹۸۱)
- شناسایی یک زن (۱۹۸۲)
- آنسوی ابرها (Beyond the Clouds - (۱۹۹۵
- اروس (۲۰۰۴)
