پس از اینکه سومریان و آکدیان از کنار رود دجله و فرات رفتند، برخی از فرزندان آنان زندگی در مناطق تالابی را آغاز کردند. این مردم به عنوان اعراب هور عراق یا معدان شناخته می شدند. در طول قرن ها، این مردم فرهنگی بی نظیر را براساس منابع طبیعی به وجود آوردند. معدان ها در دهکده های پراکنده در تالاب ها که تنها راه دسترسی به آنان استفاده از قایق بوده، زندگی می کردند. خانه های اعراب هور عراق مضیف نام داشتند. آنها خانه ها را با استفاده از نی هایی که از تالاب محل زندگی خود چیده اند، می ساختند. کار معدان نگهداری گاو میش های اهلی بوده که مصارفشان برای غذا، شیر و کود است. آن ها محصولاتی از قبیل برنج، جو، گندم و ارزن را نیز پرورش می دادند. بعضی از معدان با ساخت خانه های موقت و زندگی به سبک عشایر با توجه به فصل، گاوها را در اطراف تالاب می گرداندند. برخی از ساکنین این منطقه برای تجارت ماهیگیری می کردند، به نحوی که حدود 60 درصد ماهی های صید شده داخل کشور عراق مربوط به تالاب ها بودند. در سال 1990 زمانیکه صدام حسین تالاب ها را خشک کرد و صدها هزار نفر را از این مناطق راند، خیلی از این روش های زندگی سنتی نابود شدند. بعد از شکست صدام در سال 2003، برخی از اعراب هور به زمین های خود بازگشتند و سد و خاکریزهایی که جلوی رودخانه ها را گرفته بودند را شکستند. دولت موقت عراق با سازمان ملل متحد کنار آمد و شروع به احیای تالاب ها کردند. در عرض چند ماه این مناطق شروع به رشد کرده و تا سال 2008، 75 درصد این مناطق احیا شدند. تعداد زیادی از اعراب هور در حال حاضر در کمپ هایی در ایران زندگی می کنند. آنها در ایران آینده بسیار روشن تری نسبت به کسانی که هنوز بدون هیچ مراقبت بهداشتی و با محدودیت در تأمین آب و غذا، در تالاب ها زندگی می کنند، دارند.
