ایوبی‌نژاد: "دم آخر" نگاهی متفاوت به موضوع اعدام دارد / فضای فیلم کوتاه دلنشین اما سخت است

سرویس سینمایی هنرآنلاین: فرشید ایوبی‌نژاد کارگردان فیلم کوتاه "دم آخر" در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره داستان این فیلم توضیح داد: قصه درباره اعدام است، البته نگاهی متفاوت دارد و خیلی به این موضوع نمی‌پردازیم که اعدام درست یا غلط است. در واقع موقعیت ما درباره آدمی است که دوستش را ناخواسته کشته و محکوم به اعدام شده است. حالا سربازی که علاقه‌ای به اجرای حکم اعدام ندارد، باید برحسب وظیفه صندلی زیر پای این جوان را بزند، سرباز می‌ترسد و در روز حکم، حاضر نمی‌شود و قصه ادامه می‌یابد.

 او درباره چگونگی رسیدن به این قصه گفت: قصه اولیه را یکی از دوستانم نوشت و به من داد تا بخوانم. موقعیت آن را دوست داشتم، بنابراین شروع به بازنویسی کردیم تا به این فیلمنامه رسیدیم.

این کارگردان جوان درباره لوکیشن فیلم نیز توضیح داد: مدت طولانی درگیر یافتن لوکیشن بودیم، چرا که 95 درصد از فیلم در زندان می‌گذرد و ما می‌خواستیم از فضای زندان قصر به‌عنوان لوکیشن استفاده کنیم. تلاش‌های بسیاری کردیم، اما از آنجا که مستقل هستیم از عهده هزینه‌ها برنمی‌آمدیم و به همین دلیل کار ما کمی در مرحله پیش‌تولید طول کشید.

ایوبی‌نژاد درباره بازیگران این فیلم نیز اظهار کرد: بازیگران ما عموماً در فیلم کوتاه بازی کرده‌اند و عده‌ای هم کار سینما انجام داده‌اند. مرتضی نجفی، حامد شیخی، فرید احمدی، امید شاهمرادی همگی از بازیگران خوبی هستند که در طی این سال‌ها در فضای فیلم کوتاه و سینما فعالیت کرده‌اند.

این فیلمساز فیلم کوتاه همچنین درباره پخش بین‌الملل فیلم و حضور در جشنواره‌های بین‌المللی نیز گفت: دوستان خوبی دارم که از آن‌ها در این بخش مشاوره می‌گیرم، اما قرار بر این است که از این پس خانم الهه گودرزی کار پخش بین‌الملل ما را بر عهده داشته باشند و در حال حاضر در حال رایزنی برای حضور در جشنواره‌های مختلف هستیم.

ایوبی‌نژاد در ادامه در پاسخ به این سؤال که آیا فیلم کوتاه می‌سازد برای اینکه مستقل کار کند و یا از این طریق وارد فضای سینمای بدنه شود، توضیح داد: اگر بخواهم صادقانه پاسخ دهد فیلم کوتاه را دوست دارم و این ربطی به ورود من به سینما ندارد. متأسفانه در جامعه ما عرف شده است که برای ورود به سینما دوستان را وادار به ساخت فیلم کوتاه می‌کنند و حتی تهیه‌کنندگان نیز به فیلمسازان این پیشنهاد را می‌دهند که برو چند فیلم کوتاه بساز کسب تجربه کن، رزومه بساز و بعد بیا. این در حالی است که فیلم کوتاه یک روند کاملاً مجزا دارد و یک شاخه متفاوت و بشدت سخت است، چون قرار است شما قصه‌ای را در مدت زمانی کوتاه بیان کنید. بنابراین باید درست تعریف شود تا مخاطب را حفظ کند. فیلم بلند ساختن نیز سخت است، اما فضای فیلم کوتاه متفاوت است و هیچ ربطی به سینمای بدنه و بلند داستانی ندارد. شاید چون زمان کمتری صرف ساخت آن می‌شود و هزینه کمتری به همراه دارد و می‌توان در آن آزمون و خطا انجام داد، برخی وارد این فضا می‌شوند. فضای فیلم کوتاه بسیار دوست‌داشتنی است. سیستم تولید در کشور ما به‌گونه‌ای نیست که متخصصان در آن شما را حمایت کنند، بنابراین خود کارگردان و تهیه‌کننده مجبور هستند همه کارها را بر عهده بگیرند و تلاش می‌کنند تا به نتیجه مطلوب برسند اشتیاقی که بعد از تمام شدن کار به وجود می‌آید حس خوبی دارد. چرا که فیلم کوتاه نیز یک نوع خلق کردن است و این خلق همیشه جذاب است.

او در خاتمه درباره وضعیت اکران فیلم‌های کوتاه، در بسته فیلم‌های کوتاه گروه هنر و تجربه نیز گفت: اکران فیلم‌های کوتاه حرکت بسیار خوبی است. در حالت ایده‌آل باید یکسری سالن و سینمای خاص داشته باشید که بتوانید به شکل مداوم فیلم کوتاه در آن اکران کنید تا مخاطب با فیلم کوتاه آشنا شود و آن را دنبال کند. در شرایط فعلی هنوز اکران فیلم کوتاه با وجود این حرکت خوب برای مخاطب جا نیفتاده و تنها بخش کوچکی از مخاطبان از اکران این فیلم‌ها آگاه هستند، به این دلیل که تبلیغات در این حوزه بسیار کم است و سود مالی نیز برای فیلمسازان به همراه ندارد. از سوی دیگر پراکندگی که در اکران وجود دارد و تک سئانس بودن آن باعث می‌شود تا مخاطب به شکل ثابت برای فیلم کوتاه وجود نداشته باشد. بنابراین مخاطب عادی به سراغ اکران فیلم‌ها نمی‌آید و اگر شانسی هم بخواهد مخاطب فیلم کوتاه شود ضریب آن بسیار پایین است.