عفونت گوش میانی (اوتیت میانی)؛ 2 ویدیو نکات مفید درمانی

منبع: آسان طب

181

1398/4/3

11:50


عفونت گوش میانی یکی از بیماری های مرتبط با گوش است که باید به موقع درمان شود تا به گوش و شنوایی آسیب نرساند. این عفونت میتواند از عفونت گلو باشد که به گوش رسیده است. این عفونت علاوه بر دردی که دارد میتواند موجب کاهش شنوایی هم شود. در این بخش از مجله پزشکی آسان طب درباره عفونت گوش، اطلاعاتی را تقدیم می کنیم.

همه چیز در مورد درمان عفونت گوش میانی

 

اطلاعات مهم در مورد عفونت گوش میانی

 

عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) چیست؟

اوتیت میانی التهاب یا عفونت گوش میانی است که اغلب هنگامی آغاز می شود که عفونت های ایجاد کننده گلو درد، سرماخوردگی یا سایر عفونت های تنفسی به گوش میانی انتشار می یابند. این عفونت ها ممکن است ویروسی یا باکتریایی باشند.

هفتاد و پنج درصد کودکان تا 3 سالگی حداقل یک بار دچار عفونت گوش میانی ( اوتیت میانی ) می شوند. حدود نیمی از این کودکان طی 3 سال اول زندگی، 3 بار یا بیشتر به عفونتهای گوش مبتلا می شوند. با اینکه عفونت گوش، عمدتاً بیماری شیرخواران و بچه های کوچک است ممکن است بزرگسالان را نیز مبتلا کند.

انواع عفونت گوش میانی

عفونت گوش

بله. دو نوع اصلی عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) وجود دارد. نوع اول، عفونت گوش میانی حاد و نوع دوم، عفونت گوش میانی همراه با ترشح یا گوش چسبناک نامیده می شود.

در عفونت گوش میانی حاد، بخش هایی از گوش عفونی و متورم و مایع و مخاط در داخل گوش محبوس می شوند. عفونت گوش میانی حاد (اوتیت میانی حاد) می تواند دردناک باشد. در اوتیت میانی همراه با ترشح (مایع) یا گوش چسبناک، حتی پس از رفع عفونت، مایع و مخاط در داخل گوش محبوس باقی می مانند.

در اوتیت میانی همراه با ترشح گوش، به سختی می تواند با عفونت های جدید مبارزه کند. این مایع می تواند بر شنوایی بیمار هم تاثیر بگذارد.

علت ایجاد این نوع عفونت

معمولاً عفونت گوش(اوتیت میانی) در اثر ورود ویروس ها و یا باکتری ها به داخل گوش و ایجاد عفونت به وسیله آن ها روی می دهد. اغلب عفونت گوش، در نتیجه بیماری دیگری مانند سرماخوردگی ایجاد می شود. مبارزه با بیماری برای کودکان سخت تر از بزرگسالان است، از این رو شیوع عفونت های گوش در کودکان بیشتر است.به گزارش آسان طب؛بعضی از پژوهشگران معتقد هستند که عوامل دیگر، مانند حضور در محیط آلوده به دود سیگار می تواند منجر به بروز عفونت های گوش شود.

چرا کودکان بیش از بزرگسالان به اوتیت میانی مبتلا می شوند؟

علل زیادی برای بالاتر بودن میزان ابتلای کودکان به عفونت گوش میانی (اوتیت میانی)، در مقایسه با بزرگسالان وجود دارد. نخست آنکه کودکان سر سخت تر با عفونت ها مبارزه می کنند. زیرا هنوز سیستم ایمنی بدن کودک تکامل نیافته است. علت دیگر آن است که در کودکان، لوله (شیپور) استاش که مسیر کوچکی است که بخش بالایی حلق را به گوش میانی مرتبط می کند کوتاه تر و مستقیم تر از بزرگسالان است. این ویژگی از چند طریق موجب بروز اوتیت میانی میشود. معمولاً لوله اُستاش بسته است ولی به طور منظم برای تهویه ی هوای داخل گوش میانی باز می شود. این لوله همچنین فشار هوای موجود در گوش میانی را در واکنش به تغییرات فشار هوای محیط متعادل میکند. با این حال لوله اُستاش بسته شده در اثر تورم لایه مفروش کننده آن یا در اثر تجمع مخاط حاصل از سرماخوردگی یا بنابر علل دیگر، قادر به باز شدن به منظور تهیه گوش میانی نیست. عدم تهویه مزبور به مایع ترشح شده از بافت مفروش کننده گوش میانی اجازه می دهد تجمع پیدا کند. در صورت مسدود باقی ماندن لوله استاش ، مایع قادر به تخلیه شدن نخواهد بود و شروع به تجمع در گوش میانی میکند.

عامل دیگری که کودکان را نسبت به ابتلا به عفونت گوش، مستعد تر می سازد، بزرگ تر بودن لوزه سوم در کودکان، نسبت به بزرگسالان است. قسمت اعظم لوزه سوم از سلول هایی موسوم به « لنفوسیت » تشکیل می شود که به مبارزه با عفونت ها کمک می کند.

لوزه سوم در پشت قسمت بالایی حلق، در نزدیکی لوله های اُستاش قرار دارد. بزرک شدن لوزه سوم با باز شدن لوله استاش تداخل می کند . علاوه بر این ممکن است لوزه سوم عفونی شود و عفونت به داخل لوله های استاش انتشار یابد.

باکتری ها از طریق لایه مفروش کننده یا مسیر عبور لوله استاش به گوش میانی میرسند و تولید عفونت می کنند که این عفونت موجب تورم لایه مفروش کننده گوش میانی، انسداد لوله استاش و مهاجرت گلبول های سفید از طریق گردش خون به منظور کمک به مبارزه با عفونت می شود. در این فرایند، گلبول های سفید تجمع می یابند و اغلب موجب کشته شدن باکتری ها می شوند. مجموعه باکتری ها و گلبول های سفید کشته شده، تشکیل چرک در گوش میانی را که مایعی به رنگ سفید متمایل به خاکستری است سبب می شود. با افزایش مایع ممکن است پرده صماخ و استخوانچه های گوش میانی نتوانند به راحتی حرکت کنند و در نتیجه، اشکال شنوایی ایجاد می شود. با تشدید عفونت در بسیاری از کودکان درد شدید گوش نیز به وجود می آید. وجود مایع خیلی زیاد در گوش می تواند به پرده صماخ فشار وارد آورد و سرانجام به پارگی آن منجر شود.

عوارض عفونت گوش میانی(اوتیت میانی) 

عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) علاوه بر درد شدید در صورت عدم درمان موجب بروز عوارض جدی می شود. عفونت درمان نشده می تواند از گوش میانی به قسمت های مجاور سر، از جمله مغز انتشار یابد. اگر چه معمولاً کاهش شنوایی ناشی از عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) موقتی است، ممکن است اوتیت درمان نشده منجر به اختلال شنوایی دایمی شود. باقی ماندن مایع در گوش میانی و اوتیت میانی مزمن می تواند شنوایی کودک را در زمانی که فراگیری تکلم و آموزش زبان نقش حیاتی دارد کاهش دهد. کودکانی که به دلیل عفونت های مکرر گوش دچار اختلال شنوایی زودرس می شوند مستعد ایجاد ناتوانی در گویش هستند.

چگونه می توان احتمال وجود عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) در کودک را مطرح کرد؟

اغلب تشخیص وجود عفونت گوش، به دلیل آنکه هنوز کودک قادر به صحبت کردن و بیان ناراحتی خود نیست دشوار است.

علایم عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) عبارتند از:

  • تحریک پذیری غیر عادی
  • اشکال در به خواب رفتن
  • احساس کشش در یک یا هر دو گوش
  • تب
  • ترشح مایع از گوش
  • تب
  • کاهش تعادل

عدم واکنش به صداهای ملایم یا خلی نزدیک نشستن به تلویزیون برای بهتر شنیدن صدای آن یا بی توجه بودن.

راهی برای پیشگیری از عفونت گوش میانی

عفونت گوش

در حال حاضر روش پیشگیری از عفونت گوش، شامل واکسیناسیون علیه عفونت های تنفسی ویروسی یا باکتریایی در دسترس نیست. از سویی مشخص شده است که کودکانی که در مراکز گروهی به سر می برند یا همواره با بزرگسالان سیگاری زندگی می کنند بیشتر دچار عفونت های گوش می شوند. بنابراین کودکان مستعد به عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) باید از این شرایط دور نگه داشته شوند . همچنین کودکانی که در حالت خوابیده با شیشه شیر می خورند بیشتر دچار عفونت گوش(اوتیت میانی) می شوند و موارد بروز این بیماری در کودکانی که شیر مادر میخورند کمتر است.

داروهای ضد سرماخوردگی و ضد حساسیت مانند آنتی هیستامین ها و ضد احتقان ها کمکی به پیشگیری از عفونت های گوش نمیکنند. امروزه دانشمندان در حال تهیه واکسن هایی هستند که در پیشگیری از اوتیت میانی امیدوار کننده به نظر می آیند. البته حصول اطمینان در زمینه موثر و بی خطر بودن این واکسن ها به زمان بیشتری نیاز دارد.

چگونه پزشک ، وجود عفونت گوش، (اوتیت میانی) در کودک را تشخیص می دهد؟

ساده ترین راه برای تشخیص عفونت فعال گوش میانی، مشاهده گوش با استفاده از « اتوسکوپ » است که وسیله ای نورانی شبیه به چراغ قوه است که به کمک آن می توان مجرای گوش خارجی و پرده صماخ را معاینه کرد التهاب پرده صماخ نشان دهنده عفونت آن است. استفاده از اتوسکوپ تخصصی موسوم به «اتوسکوپ پنوماتیک» پزشک را قادر می سازد تا با وارد کردن یک پاف هوا بر روی پرده صماخ از موجود بودن حرکت پرده آگاهی پیدا کند (اگر در پشت پرده صماخ مایع جمع شده باشد به خوبی زمانی که هوا در پشت آن موجود است حرکت نمیکند).

یک آزمایش مفید برای تشخیص عملکرد گوش میانی «تمپانومتری» نام دارد برای این کار، توپی نرم کوچکی را به داخل مجرای گوش وارد می کنند. این توپی از یک بلند گو، یک میکروفون و وسیله ای که می تواند فشار هوا در مجرای گوش را تغییر دهد تشکیل می شود. کودک مورد معاینه تغییرات فشار هوا را در گوش خود حس می کند یا تون های کوتاهی را می شنود. با اینکه آزمایش مزبور اطلاعاتی درباره وضعیت گوش میانی در اختیار قرار می دهد، میزان شنوایی را تعیین نمی کند.

ممکن است در کودکانی که به عفونت های مکرر گوش مبتلا می شوند، به منظور تعیین میزان کاهش شنوایی، آزمایش شنوایی پیشنهاد شود. معمولاً آزمایش شنوایی به وسیله «شنوایی سنج» «اُدیولوژیست» یعنی فردی که در زمینه اندازه گیری شنوایی آموزش تخصصی دیده است انجام می شود.

راه های درمان عفونت گوش میانی (اوتیت میانی)

بسیاری از پزشکان در هنگام وجود عفونت فعال گوش میانی، استفاده از آنتی بیوتیک را توصیه می کنند. در صورت وجود درد، مسکن هم تجویز می شود. مصرف آنتی بیوتیک باید تا انتها ادامه یابد. اغلب پزشکان توصیه می کنند که بیمار برای معاینه پیگیری مراجعه نماید.

متاسفانه باکتری های بسیاری موجب عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) می شوند و بعضی از آنها به برخی از آنتی بیوتیک ها مقاوم شده اند. علت این مساله تجویز بی مورد آنتی بیوتیک برای سرفه، سرماخوردگی، آنفلوآنزا، یا عفونت ها ویروسی است که به مصرف آنتی بیوتیک نیاز ندارند. آنتی بیوتیک ها می توانند با عوارض مانند: تهوع، اسهال و بثورات جلدی همراه باشند.

ممکن است تا چند ماه پس از برطرف شدن عفونت، مایع در گوش میانی باقی بماند. اغلب مایع گوش میانی که آلوده به عفونت نیست پس از 3 تا 6 هفته محو می شود. آنتی هیستامین ها و ضد احتقان ها در درمان عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) در هیچ مرحله ای از روند بیماری مفید نیستند. چنانچه مایع به مدت بیش از 3 ماه باقی بماند و با کاهش شنوایی همراه باشد، بسیاری از پزشکان وارد کردن «لوله های مخصوص» در گوش مبتلا را پیشنهاد می کنند. این کار «میرنگوتومی» نام دارد و معمولاً متخصص گوش و حلق و بینی می تواند آن را به طور سرپایی انجام دهد. در حالی که بیمار تحت بی هوشی عمومی قرار گرفته است، منفذ کوچکی در پرده صماخ وی قرار داده می شود و لوله فلزی با پلاستیکی کوچکی داخل این منفذ، در پرده صماخ قرار داده می شود. این لوله موجب تهویه گوش میانی می شود و کمک می کند تا فشار هوا در گوش میانی با فشار هوای محیط مساوی نگه داشته شود. لوله به طور معمول به مدت 6 تا 12 ماده در پرده صماخ باقی می ماند و سپس معمولاً خود به خود خارج می شود. در صورت بزرگ یا عفونی بودن لوزه سوم کودک، ممکن است متخصص گوش و حلق و بینی توصیه کند که همزمان با قرار دادن لوله، لوزه سوم کودک برداشته شود. نشان داده شده است که برداشتن لوزه سوم در بعضی از کودکان بالای 4 سال، تعداد موارد ابتلا به عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) را کاهش می دهد ولی برداشتن لوزه های کودک، میزان موارد ابتلا به عفونت گوش، را کمتر نمی کند.

وقتی مایع خارج می شود باید شنوایی کاملاً بهبود یابد. ممکن است در بعضی بچه ها میرنگوتومی دوباره در صورت عود عفونت گوش، پس از خارج شدن لوله ضرورت یابد. تا زمانی که لوله ها در گوش قرار دارند باید آب وارد گوش بیمار نشود. بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که بیمار در هنگام شنا یا استحمام از گوشی های محافظ مخصوص استفاده نماید تا آب به گوش میانی آنها وارد نشود.

همچنین شما میتوانید روشهای پاکیزه کردن گوش بدون صدمه به آن را در اینجا ( تمیز کردن گوش ) را مطالعه و استفاده لازم رو ببرید.

عفونت گوش، موضوع این بخش از آسان طب بود. امیدواریم از مطالعه این مقاله بهره کافی را برده باشید. اگر گوشتان میخارد ف یا مواد چرکی از ان خارج می شود یا صدا را بد می شنوید ممکن است گوشتان عفونت کرده باشد.

در این موارد سعی کنید به پزشک مراجعه کنید تا گوش شما را چک کرده و مشکلتان را شناسایی کند.

منبع : AsanTeb.com

0/5 ( 0 نظر )
برچسب ها

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو