در این نوشته از پرتال دلبرانه قصد داریم به بررسی کلی سوره مریم بپردازیم.
سوره مریم یکی از سوره های مهم قرآن است که برای رفع بسیاری از مشکلات قرائت آن سفارش شده است.
ما هم سعی کرده ایم در این نوشته به نکاتی چون خواص سوره مریم ، تفسیر و فضائل این سوره بپردازیم.
امیدواریم که مرود توجه شما عزیزان قرار گیرد. با ما همراه باشید…..
سوره مریم {متن و ترجمه ، فواید و فضائل + تفسیر}
سورهٔ مریم
شماره سوره: ۱۹
جزء : ۱۶
نزول
ترتیب نزول: ۴۴
مکی/مدنی: مکی
اطلاعات آماری
تعداد آیات: ۹۸
تعداد کلمات: ۹۷۲
تعداد حروف: ۳۹۳۵
سوره مریم نوزدهمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء شانزدهم قرآن جای دارد.
این سوره به‌دلیل نقل داستان حضرت مریم(س) به نام «مریم» نام‌گذاری شده است.
پیام اصلی این سوره بشارت و انذار است که در قالب داستان‌هایی از پیامبران از جمله داستان حضرت زکریا(ع)، یحیی(ع)، ابراهیم(ع)، موسی(ع) و عیسی(ع) بیان شده است.
بررسی مسائل مربوط به قیامت و چگونگی رستاخیز، نفی فرزند از خداوند و بیان مسئله شفاعت از موضوعات محوری این سوره است.
آیه ۹۶ سوره مریم با نام آیه ود از آیات مشهور این سوره است. مداومت بر خواندن سوره مریم را باعث بی‌نیازی انسان از جان، مال و فرزند دانسته‌اند.
معرفی سوره مریم
نام‌گذاری
پرداختن به داستان زندگی حضرت مریم(س) در آیات ۱۶ تا ۲۷ و ۳۴ دلیل نام‌گذاری این سوره به نام «مریم» است.
نام دیگر این سوره را کهیعص دانسته‌اند؛
چراکه با همین حروف آغاز می‌شود.
سوره مریم را به صورت اختصار سوره «کٰهـٰ» نیز می‌نامند.
محل و ترتیب نزول
سوره مریم جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است.
این سوره در چینش کنونی مُصحَف، نوزدهمین سوره است و در جزء ۱۶ قرآن جای دارد.
تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها
سوره مریم ۹۸ آیه، ۹۷۲ کلمه و ۳۹۳۵ حرف دارد.
این سوره از نظر حجمی جزو سوره‌های مَثانی و کمتر از نیم جزء قرآن است.
سوره مریم دهمین سوره از سوره‌های بیست و نه‌گانه مقطعات است که با حروف مُقَطَّعه «کهیعص» آغاز می‌شوند.
سوره مریم دارای دو ویژگی است:
نخست اینکه به هنگام بیان داستان پیامبران بزرگ و داستان مریم از واژه «اُذْکُر» به معنای فرمان به یادآوری و یادکرد استفاده کرده است
دوم اینکه واژه «رحمان» از صفات خداوند ۱۶ بار در این سوره به کار رفته تا به گفته برخی رحمت و مهر گسترده خداوند را نسبت به همه پدیده‌ها و موجودات به ویژه پیامبران و مؤمنان نشان دهد.
داستان‌ها و رویات‌های تاریخی
سوره مریم حاوی داستان‌ها و روایات تاریخی متعددی درباره انبیاء و حضرت مریم است.
داستان زکریا(ع) و تولد معجزه‌آسای یحیی(ع): آیه‌های ۲-۱۵
داستان مریم و تولد عیسی(ع) و سخن گفتن او با مردم در گهواره: آیه‌های ۱۶-۳۷
گفتگوی ابراهیم و آزر و استغفار ابراهیم برای آزر، تولد اسحاق و یعقوب(ع): آیه‌های ۴۰-۵۰
ندا از جانب طور به موسی(ع) و پیامبری هارون: آیه‌های ۵۲-۵۳
رسالت اسماعیل(ع): آیه‌های ۵۴-۵۵
رسالت ادریس: آیه‌های ۵۶-۵۷
داستان‌هایی از حضرت ابراهیم و حضرت موسی: آیه‌های ۴۱-۵۳.
شأن نزول برخی آیات
پیرامون چند آیه از سوره مریم شأن نزول‌هایی روایت شده است.
نزول فرشته وحی به امر پروردگار
درباره سبب نزول آیه ۶۴ سوره مریم «وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَ‌بِّکَ…؛و [ما فرشتگان] جز به فرمان پروردگارت نازل نمى‌شویم…» آمده است
پس از آنکه از پیامبر اسلام(ص) درباره داستان اصحاب کهف، ذوالقرنین و روح سوال شد،
مدتی جبرئیل نیامد و این امر بر پیامبر سخت و گران می‌گذشت چراکه نمی‌دانست چه جوابی دهد.
بعد از مدتی که فرشته وحی نازل شد پیامبر از تأخیر او در آوردن وحی سوال کرد که جبرئیل پاسخ داد
من به دیدار تو مشتاق‌ترم ولی هرگاه از طرف خدا مأمور شوم می‌آیم.
زنده کردن مردگان (۶۶ – ۶۷)
نزول آیات ۶۶ و ۶۷ سوره مریم «وَیَقُولُ الْإِنسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَ‌جُ حَیًّا…؛و انسان مى‌گوید:
«آیا وقتى بمیرم، راستى زنده [از قبر] بیرون آورده مى‌شوم؟»
را درباره ابیّ بن خلف جمحی دانسته‌اند که استخوانی پوسیده را در دست گرفته و خورد می‌کرد
و می‌گفت محمد مدعی است که ما بعد از مرگ برانگیخته می‌شویم در حالی که مثل این استخوان پودر شده‌ایم؛
قطعاً چنین چیزی امکان‌پذیر نیست.
این آیات در جواب او نازل شد و بر زنده شدن مردگان پس از مرگ تاکید می‌کند همانگونه که در ابتدای خلقت،
زمانی که هیچ چیزی نبود آنان را خلق کرده است.
حواله طلب به قیامت (۷۷-۸۰)
ابواسحاق ثعالبی با اسناد به خباب بن ارت روایت می‌کند که طلبی از عاص بن وائل داشتم.
به تقاضای طلب خود رفتم که او گفت تا منکر محمد نشوی طلبت را نمی‌دهم.
خباب می‌گوید به او گفتم به خدا تا تو بمیری و دوباره زنده شوی منکر محمد نخواهم شد و او گفت
شما می‌گویید بعد از مرگ زنده می‌شویم و در بهشت طلا و نقره و حریر است؛
پس مرا مهلت بده تا در بهشت طلبت را پرداخت کنم؛
چراکه اگر حرف شما راست باشد سهم من از بهشت بیش از تو خواهد بود.
نزول آیات ۷۷ تا ۸۰ سوره مریم را در جواب عاص بن وائل دانسته‌اند.
منظور از کهیعص در این سوره مبارکه
درباره معنای حروف مُقَطَّعۀ آغاز سوره مریم (کهیعص)، دو دسته روایات در منابع اسلامی نقل شده است:
روایاتی که هر یک از این حروف را اشاره به یکی از اسما بزرگ خداوند می‌دانند:
«ک» اشاره به کافی، «ه» اشاره به هادی، «ی» اشاره به ولی، «ع» اشاره به عالم و «ص»اشاره به «صادق الوعد» (کسی که در وعدۀ خود صادق است) دارد.
روایاتی که این حروف مقطعه را به واقعه کربلا تفسیر کرده‌اند:
«ک» اشاره به «کربلا»، «هاء» اشاره به «هلاک‌شدن خاندان پیامبر(ص)»، «ی» اشاره به «یزید»، «ع» اشاره به «عطش» و «ص» اشاره به «صبر و استقامت» امام حسین و یارانش دارد.
علامه طباطبایی روایات دسته نخست را به دلیل اینکه حرف «ی» ربطی به «ولی» ندارد، ناصحیح می‌داند.
برخی اهل سنت نیز حروف مقطعه آغازین سوره مریم را از اسامی خداوند دانسته‌اند.
آیات مشهور سوره مریم
«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا﴿۹۶﴾»
ترجمه: بگو: «خدای رحمان کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، محبوب همه می‌گرداند.»
آیه ۹۶ سوره مریم به آیه ود شهرت دارد. عالمان و مفسران شأن نزول آیه را در حق امام علی(ع) دانسته و روایات فراوانی در این زمینه ذکر کرده‌اند.
در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است که پیامبر(ص) در حق امام علی(ع) دعا کرد
و از خداوند خواست تا محبت علی(ع) در دل‌های مؤمنان و هیبت و عظمت وی در دل‌های منافقان قرار بگیرد. بعد از این دعا آیه نازل شد.
فضیلت و خواص سوره مریم
از امام صادق(ع) نقل شده است:
هر کس مداومت بر خواندن سوره مریم داشته باشد از دنیا نخواهد رفت مگر اینکه خدا به برکت این سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بی‌نیاز می‌کند.
منابع
قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران: دارالقرآن الکریم،۱۳۷۶ش.
بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسه البعثه، قسم الدراسات الاسلامیه، ۱۳۸۹ش.
ثعلبى، احمد بن ابراهیم، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، بیروت، دار احیا التراث العربی، ۱۴۲۲ق.
جرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمن، درج الدرر فی تفسیر القرآن العظیم، اردن، دارالفکر، ۱۴۳۰ق.
حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۴۱۱ق.
خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، تهیه مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، ۱۳۹۲ش.
خرمشاهی، قوام الدین، «سوره مریم»، در دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، انتشارات دوستان، تهران، ۱۳۷۷ش.
سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، قم، کتابخانه عمومی آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
صفوی، سلمان، «سوره مریم»، در دانشنامه معاصر قرآن کریم، قم، انتشارات سلمان آزاده، ۱۳۹۶ش.
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه محمدجواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.
عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، تحقیق هاشم رسولی محلاتی، تهران، المطبعه العمیه، ۱۳۸۰ق.
قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، قم، دارالکتاب، چاپ سوم، ۱۳۶۳ش.
کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۴۱۰ق.
معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآنی، ترجمه ابومحمد وکیلی، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۱ش.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، ۱۳۷۱ش.
واحدی، علی بن احمد، اسباب نزول القرآن، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۱ق.
متن سوره مریم به صورت کامل
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
کهیعص ﴿١﴾
ذِکْرُ رَ‌حْمَتِ رَ‌بِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِ‌یَّا ﴿٢﴾
إِذْ نَادَىٰ رَ‌بَّهُ نِدَاءً خَفِیًّا ﴿٣﴾
قَالَ رَ‌بِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّ‌أْسُ شَیْبًا وَلَمْ أَکُن بِدُعَائِکَ رَ‌بِّ شَقِیًّا ﴿۴﴾
وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِن وَرَ‌ائِی وَکَانَتِ امْرَ‌أَتِی عَاقِرً‌ا فَهَبْ لِی مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا ﴿۵﴾
یَرِ‌ثُنِی وَیَرِ‌ثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَ‌بِّ رَ‌ضِیًّا ﴿۶﴾
یَا زَکَرِ‌یَّا إِنَّا نُبَشِّرُ‌کَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا ﴿٧﴾
قَالَ رَ‌بِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَکَانَتِ امْرَ‌أَتِی عَاقِرً‌ا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا ﴿٨﴾
قَالَ کَذَٰلِکَ قَالَ رَ‌بُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُکَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَکُ شَیْئًا ﴿٩﴾
قَالَ رَ‌بِّ اجْعَل لِّی آیَهً ۚ قَالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَیَالٍ سَوِیًّا ﴿١٠﴾
فَخَرَ‌جَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَ‌ابِ فَأَوْحَىٰ إِلَیْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُکْرَ‌هً وَعَشِیًّا ﴿١١﴾
یَا یَحْیَىٰ خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّهٍ ۖ وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا ﴿١٢﴾
وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَکَاهً ۖ وَکَانَ تَقِیًّا ﴿١٣﴾
وَبَرًّ‌ا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَکُن جَبَّارً‌ا عَصِیًّا ﴿١۴﴾
وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ﴿١۵﴾
وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْ‌یَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْ‌قِیًّا ﴿١۶﴾
فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْ‌سَلْنَا إِلَیْهَا رُ‌وحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرً‌ا سَوِیًّا ﴿١٧﴾
قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّ‌حْمَـٰنِ مِنکَ إِن کُنتَ تَقِیًّا ﴿١٨﴾
قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَ‌سُولُ رَ‌بِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلَامًا زَکِیًّا ﴿١٩﴾
قَالَتْ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَکُ بَغِیًّا ﴿٢٠﴾
قَالَ کَذَٰلِکِ قَالَ رَ‌بُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آیَهً لِّلنَّاسِ وَرَ‌حْمَهً مِّنَّا ۚ وَکَانَ أَمْرً‌ا مَّقْضِیًّا ﴿٢١﴾
فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَکَانًا قَصِیًّا ﴿٢٢﴾
فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَهِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَـٰذَا وَکُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا ﴿٢٣﴾
فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَ‌بُّکِ تَحْتَکِ سَرِ‌یًّا ﴿٢۴﴾
وَهُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَهِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُ‌طَبًا جَنِیًّا ﴿٢۵﴾
فَکُلِی وَاشْرَ‌بِی وَقَرِّ‌ی عَیْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَ‌یِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِی إِنِّی نَذَرْ‌تُ لِلرَّ‌حْمَـٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنسِیًّا ﴿٢۶﴾
فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا یَا مَرْ‌یَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْئًا فَرِ‌یًّا ﴿٢٧﴾
یَا أُخْتَ هَارُ‌ونَ مَا کَانَ أَبُوکِ امْرَ‌أَ سَوْءٍ وَمَا کَانَتْ أُمُّکِ بَغِیًّا ﴿٢٨﴾
فَأَشَارَ‌تْ إِلَیْهِ ۖ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَن کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا ﴿٢٩﴾
قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا ﴿٣٠﴾
وَجَعَلَنِی مُبَارَ‌کًا أَیْنَ مَا کُنتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاهِ وَالزَّکَاهِ مَا دُمْتُ حَیًّا ﴿٣١﴾
وَبَرًّ‌ا بِوَالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّارً‌ا شَقِیًّا ﴿٣٢﴾
وَالسَّلَامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدتُّ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا ﴿٣٣﴾
ذَٰلِکَ عِیسَى ابْنُ مَرْ‌یَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِی فِیهِ یَمْتَرُ‌ونَ ﴿٣۴﴾
مَا کَانَ لِلَّـهِ أَن یَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ ۖ سُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرً‌ا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ ﴿٣۵﴾
وَإِنَّ اللَّـهَ رَ‌بِّی وَرَ‌بُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَـٰذَا صِرَ‌اطٌ مُّسْتَقِیمٌ ﴿٣۶﴾
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَیْنِهِمْ ۖ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُ‌وا مِن مَّشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿٣٧﴾
أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ یَوْمَ یَأْتُونَنَا ۖ لَـٰکِنِ الظَّالِمُونَ الْیَوْمَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿٣٨﴾
وَأَنذِرْ‌هُمْ یَوْمَ الْحَسْرَ‌هِ إِذْ قُضِیَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِی غَفْلَهٍ وَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿٣٩﴾
إِنَّا نَحْنُ نَرِ‌ثُ الْأَرْ‌ضَ وَمَنْ عَلَیْهَا وَإِلَیْنَا یُرْ‌جَعُونَ ﴿۴٠﴾
وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِبْرَ‌اهِیمَ ۚ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَّبِیًّا ﴿۴١﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ یَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا یَسْمَعُ وَلَا یُبْصِرُ وَلَا یُغْنِی عَنکَ شَیْئًا ﴿۴٢﴾
یَا أَبَتِ إِنِّی قَدْ جَاءَنِی مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ یَأْتِکَ فَاتَّبِعْنِی أَهْدِکَ صِرَ‌اطًا سَوِیًّا ﴿۴٣﴾
یَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّیْطَانَ ۖ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلرَّ‌حْمَـٰنِ عَصِیًّا ﴿۴۴﴾
یَا أَبَتِ إِنِّی أَخَافُ أَن یَمَسَّکَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّ‌حْمَـٰنِ فَتَکُونَ لِلشَّیْطَانِ وَلِیًّا ﴿۴۵﴾
قَالَ أَرَ‌اغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِی یَا إِبْرَ‌اهِیمُ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْ‌جُمَنَّکَ ۖ وَاهْجُرْ‌نِی مَلِیًّا ﴿۴۶﴾
قَالَ سَلَامٌ عَلَیْکَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَکَ رَ‌بِّی ۖ إِنَّهُ کَانَ بِی حَفِیًّا ﴿۴٧﴾
وَأَعْتَزِلُکُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَأَدْعُو رَ‌بِّی عَسَىٰ أَلَّا أَکُونَ بِدُعَاءِ رَ‌بِّی شَقِیًّا ﴿۴٨﴾
فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ ۖ وَکُلًّا جَعَلْنَا نَبِیًّا ﴿۴٩﴾
وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّ‌حْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا ﴿۵٠﴾
وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مُوسَىٰ ۚ إِنَّهُ کَانَ مُخْلَصًا وَکَانَ رَ‌سُولًا نَّبِیًّا ﴿۵١﴾
وَنَادَیْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ وَقَرَّ‌بْنَاهُ نَجِیًّا ﴿۵٢﴾
وَوَهَبْنَا لَهُ مِن رَّ‌حْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُ‌ونَ نَبِیًّا ﴿۵٣﴾
وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ ۚ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَکَانَ رَ‌سُولًا نَّبِیًّا ﴿۵۴﴾
وَکَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاهِ وَالزَّکَاهِ وَکَانَ عِندَ رَ‌بِّهِ مَرْ‌ضِیًّا ﴿۵۵﴾
وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِدْرِ‌یسَ ۚ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَّبِیًّا ﴿۵۶﴾
وَرَ‌فَعْنَاهُ مَکَانًا عَلِیًّا ﴿۵٧﴾
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ مِن ذُرِّ‌یَّهِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّ‌یَّهِ إِبْرَ‌اهِیمَ وَإِسْرَ‌ائِیلَ وَمِمَّنْ هَدَیْنَا وَاجْتَبَیْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُ الرَّ‌حْمَـٰنِ خَرُّ‌وا سُجَّدًا وَبُکِیًّا ۩ ﴿۵٨﴾
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاهَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا ﴿۵٩﴾
إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَـٰئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهَ وَلَا یُظْلَمُونَ شَیْئًا ﴿۶٠﴾
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّ‌حْمَـٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ ۚ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیًّا ﴿۶١﴾
لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِ‌زْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَ‌هً وَعَشِیًّا ﴿۶٢﴾
تِلْکَ الْجَنَّهُ الَّتِی نُورِ‌ثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن کَانَ تَقِیًّا ﴿۶٣﴾
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَ‌بِّکَ ۖ لَهُ مَا بَیْنَ أَیْدِینَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَیْنَ ذَٰلِکَ ۚ وَمَا کَانَ رَ‌بُّکَ نَسِیًّا ﴿۶۴﴾
رَّ‌بُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیًّا ﴿۶۵﴾
وَیَقُولُ الْإِنسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَ‌جُ حَیًّا ﴿۶۶﴾
أَوَلَا یَذْکُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَلَمْ یَکُ شَیْئًا ﴿۶٧﴾
فَوَرَ‌بِّکَ لَنَحْشُرَ‌نَّهُمْ وَالشَّیَاطِینَ ثُمَّ لَنُحْضِرَ‌نَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا ﴿۶٨﴾
ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن کُلِّ شِیعَهٍ أَیُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّ‌حْمَـٰنِ عِتِیًّا ﴿۶٩﴾
ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِینَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِیًّا ﴿٧٠﴾
وَإِن مِّنکُمْ إِلَّا وَارِ‌دُهَا ۚ کَانَ عَلَىٰ رَ‌بِّکَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا ﴿٧١﴾
ثُمَّ نُنَجِّی الَّذِینَ اتَّقَوا وَّنَذَرُ الظَّالِمِینَ فِیهَا جِثِیًّا ﴿٧٢﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُ‌وا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَیُّ الْفَرِ‌یقَیْنِ خَیْرٌ مَّقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِیًّا ﴿٧٣﴾
وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْ‌نٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِ‌ئْیًا ﴿٧۴﴾
قُلْ مَن کَانَ فِی الضَّلَالَهِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّ‌حْمَـٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَ‌أَوْا مَا یُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَهَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّکَانًا وَأَضْعَفُ جُندًا ﴿٧۵﴾
وَیَزِیدُ اللَّـهُ الَّذِینَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَ‌بِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ مَّرَ‌دًّا ﴿٧۶﴾
أَفَرَ‌أَیْتَ الَّذِی کَفَرَ بِآیَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَیَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿٧٧﴾
أَطَّلَعَ الْغَیْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّ‌حْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٧٨﴾
کَلَّا ۚ سَنَکْتُبُ مَا یَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿٧٩﴾
وَنَرِ‌ثُهُ مَا یَقُولُ وَیَأْتِینَا فَرْ‌دًا ﴿٨٠﴾
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَهً لِّیَکُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿٨١﴾
کَلَّا ۚ سَیَکْفُرُ‌ونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَیَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا ﴿٨٢﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْ‌سَلْنَا الشَّیَاطِینَ عَلَى الْکَافِرِ‌ینَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿٨٣﴾
فَلَا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿٨۴﴾
یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَى الرَّ‌حْمَـٰنِ وَفْدًا ﴿٨۵﴾
وَنَسُوقُ الْمُجْرِ‌مِینَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْ‌دًا ﴿٨۶﴾
لَّا یَمْلِکُونَ الشَّفَاعَهَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّ‌حْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّ‌حْمَـٰنُ وَلَدًا ﴿٨٨﴾
لَّقَدْ جِئْتُمْ شَیْئًا إِدًّا ﴿٨٩﴾
تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْ‌نَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْ‌ضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ﴿٩٠﴾
أَن دَعَوْا لِلرَّ‌حْمَـٰنِ وَلَدًا ﴿٩١﴾
وَمَا یَنبَغِی لِلرَّ‌حْمَـٰنِ أَن یَتَّخِذَ وَلَدًا ﴿٩٢﴾
إِن کُلُّ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ إِلَّا آتِی الرَّ‌حْمَـٰنِ عَبْدًا ﴿٩٣﴾
لَّقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ﴿٩۴﴾
وَکُلُّهُمْ آتِیهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ فَرْ‌دًا ﴿٩۵﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّ‌حْمَـٰنُ وُدًّا ﴿٩۶﴾
فَإِنَّمَا یَسَّرْ‌نَاهُ بِلِسَانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِینَ وَتُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا ﴿٩٧﴾
وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْ‌نٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِ‌کْزًا ﴿٩٨﴾
ترجمه فارسی سوره مریم به صورت کامل
کاف، ها، یا، عین، صاد. (۱)
[این] یادى از رحمت پروردگار تو [در باره] بنده‌اش زکریاست. (۲)
آنگاه که [زکریا] پروردگارش را آهسته ندا کرد. (۳)
گفت: «پروردگارا، من استخوانم سست گردیده و [موى] سرم از پیرى سپید گشته، و -اى پروردگار من- هرگز در دعاى تو ناامید نبوده‌ام.» (۴)
و من پس از خویشتن از بستگانم بیمناکم و زنم نازاست، پس از جانب خود ولىّ [و جانشینى] به من ببخش، (۵)
که از من ارث برد و از خاندان یعقوب [نیز] ارث برد، و او را -اى پروردگار من- پسندیده گردان. (۶)
اى زکریا، ما تو را به پسرى -که نامش یحیى است- مژده مى‌دهیم، که قبلاً همنامى براى او قرار نداده‌ایم. (۷)
گفت: «پروردگارا، چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شده‌ام؟» (۸)
[فرشته] گفت: «[فرمان] چنین است. پروردگار تو گفته که این [کار] بر من آسان است، و تو را در حالى که چیزى نبودى قبلاً آفریده‌ام.» (۹)
گفت: «پروردگارا، نشانه‌اى براى من قرار ده» فرمود: «نشانه تو این است که سه شبانه [روز] با اینکه سالمى با مردم سخن نمى‌گویى.» (۱۰)
پس، از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید که روز و شب به نیایش بپردازید. (۱۱)
اى یحیى، کتاب [خدا] را به جد و جهد بگیر، و از کودکى به او نبوّت دادیم. (۱۲)
و [نیز] از جانب خود، مهربانى و پاکى [به او دادیم] و تقواپیشه بود. (۱۳)
و با پدر و مادر خود نیک‌رفتار بود و زورگویى نافرمان نبود. (۱۴)
و درود بر او، روزى که زاده شد و روزى که مى‌میرد و روزى که زنده برانگیخته مى‌شود. (۱۵)
و در این کتاب از مریم یاد کن، آنگاه که از کسان خود، در مکانى شرقى به کنارى شتافت. (۱۶)
و در برابر آنان پرده‌اى بر خود گرفت. پس روح خود را به سوى او فرستادیم تا به [شکل] بشرى خوش‌اندام بر او نمایان شد. (۱۷)
[مریم] گفت: «اگر پرهیزگارى، من از تو به خداى رحمان پناه مى‌برم.» (۱۸)
گفت: «من فقط فرستاده پروردگار توام، براى اینکه به تو پسرى پاکیزه ببخشم.» (۱۹)
گفت: «چگونه مرا پسرى باشد با آنکه دست بشرى به من نرسیده و بدکار نبوده‌ام؟» (۲۰)
گفت: « [فرمان] چنین است، پروردگار تو گفته که آن بر من آسان است، و تا او را نشانه‌اى براى مردم و رحمتى از جانب خویش قرار دهیم، و [این] دستورى قطعى بود.» (۲۱)
پس [مریم] به او [عیسى] آبستن شد و با او به مکان دورافتاده‌اى پناه جست. (۲۲)
تا درد زایمان، او را به سوى تنه درخت خرمایى کشانید. گفت: «اى کاش، پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش‌شده بودم.» (۲۳)
پس، از زیرِ [پاى] او [فرشته] وى را ندا داد که: غم مدار، پروردگارت زیر [پاى] تو چشمه آبى پدید آورده است. (۲۴)
و تنه درخت خرما را به طرف خود [بگیر و] بتکان، بر تو خرماى تازه مى‌ریزد. (۲۵)
و بخور و بنوش و دیده روشن دار. پس اگر کسى از آدمیان را دیدى، بگوى: «من براى [خداى] رحمان روزه نذر کرده‌ام، و امروز مطلقاً با انسانى سخن نخواهم گفت.» (۲۶)
پس [مریم] در حالى که او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد. گفتند: «اى مریم، به راستى کار بسیار ناپسندى مرتکب شده‌اى.» (۲۷)
اى خواهر هارون، پدرت مرد بدى نبود و مادرت [نیز] بدکاره نبود. (۲۸)
[مریم] به سوى [عیسى] اشاره کرد. گفتند: «چگونه با کسى که در گهواره [و] کودک است سخن بگوییم؟» (۲۹)
[کودک] گفت: «منم بنده خدا، به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است، (۳۰)
و هر جا که باشم مرا با برکت ساخته، و تا زنده‌ام به نماز و زکات سفارش کرده است، (۳۱)
و مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است، (۳۲)
و درود بر من، روزى که زاده شدم و روزى که مى‌میرم و روزى که زنده برانگیخته مى‌شوم.» (۳۳)
این است [ماجراى] عیسى پسر مریم، [همان] گفتار درستى که در آن شک مى‌کنند. (۳۴)
خدا را نسزد که فرزندى برگیرد. منزّه است او؛ چون کارى را اراده کند، همین قدر به آن مى‌گوید: «موجود شو»، پس بى‌درنگ موجود مى‌شود. (۳۵)
و در حقیقت، خداست که پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستید. این است راه راست. (۳۶)
اما دسته‌ها[ى گوناگون] از میان آنها به اختلاف پرداختند، پس واى بر کسانى که کافر شدند از مشاهده روزى دهشتناک. (۳۷)
چه شنوا و بینایند روزى که به سوى ما مى‌آیند، ولى ستمگران امروز در گمراهى آشکارند. (۳۸)
و آنان را از روز حسرت بیم ده، آنگاه که داورى انجام گیرد، و حال آنکه آنها [اکنون] در غفلتند و سر ایمان آوردن ندارند. (۳۹)
ماییم که زمین را با هر که در آن است، به میراث مى‌بریم و [همه] به سوى ما بازگردانیده مى‌شوند. (۴۰)
و در این کتاب به یاد ابراهیم پرداز، زیرا او پیامبرى بسیار راستگوى بود. (۴۱)
چون به پدرش گفت: «پدر جان، چرا چیزى را که نمى‌شنود و نمى‌بیند و از تو چیزى را دور نمى‌کند مى‌پرستى؟ (۴۲)
اى پدر، به راستى مرا از دانش [وحى، حقایقى به دست] آمده که تو را نیامده است. پس، از من پیروى کن تا تو را به راهى راست هدایت نمایم، (۴۳)
پدر جان، شیطان را مپرست، که شیطان [خداى] رحمان را عصیانگر است، (۴۴)
پدر جان، من مى‌ترسم از جانب [خداى] رحمان عذابى به تو رسد و تو یار شیطان باشى.» (۴۵)
گفت: «اى ابراهیم، آیا تو از خدایان من متنفّرى؟ اگر باز نایستى تو را سنگسار خواهم کرد، و [برو] براى مدّتى طولانى از من دور شو.» (۴۶)
[ابراهیم] گفت: «درود بر تو باد، به زودى از پروردگارم براى تو آمرزش مى‌خواهم، زیرا او همواره نسبت به من پر مهر بوده است، (۴۷)
و از شما و [از] آنچه غیر از خدا مى‌خوانید کناره مى‌گیرم و پروردگارم را مى‌خوانم. امیدوارم که در خواندن پروردگارم ناامید نباشم.» (۴۸)
و چون از آنها و [از] آنچه به جاى خدا مى‌پرستیدند کناره گرفت، اسحاق و یعقوب را به او عطا کردیم و همه را پیامبر گردانیدیم. (۴۹)
و از رحمت خویش به آنان ارزانى داشتیم، و ذکر خیرِ بلندى برایشان قرار دادیم. (۵۰)
و در این کتاب از موسى یاد کن، زیرا که او پاکدل و فرستاده‌اى پیامبر بود. (۵۱)
و از جانب راست طور، او را ندا دادیم، و در حالى که با وى راز گفتیم او را به خود نزدیک ساختیم. (۵۲)
و به رحمت خویش برادرش هارون پیامبر را به او بخشیدیم. (۵۳)
و در این کتاب از اسماعیل یاد کن، زیرا که او درست‌وعده و فرستاده‌اى پیامبر بود. (۵۴)
و خاندان خود را به نماز و زکات فرمان مى‌داد و همواره نزد پروردگارش پسندیده[رفتار] بود. (۵۵)
و در این کتاب از ادریس یاد کن که او راستگویى پیامبر بود. (۵۶)
و [ما] او را به مقامى بلند ارتقا دادیم. (۵۷)
آنان کسانى از پیامبران بودند که خداوند بر ایشان نعمت ارزانى داشت:
از فرزندان آدم بودند و از کسانى که همراه نوح [بر کشتى] سوار کردیم؛
و از فرزندان ابراهیم و اسرائیل و از کسانى که [آنان را] هدایت نمودیم و برگزیدیم؛
[و] هر گاه آیات [خداى] رحمان بر ایشان خوانده مى‌شد، سجده‌کنان و گریان به خاک مى‌افتادند. (۵۸)
آنگاه، پس از آنان جانشینانى به جاى ماندند که نماز را تباه ساخته و از هوس‌ها پیروى کردند، و به زودى [سزاى] گمراهى [خود] را خواهند دید. (۵۹)
مگر آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند، که آنان به بهشت درمى‌آیند و ستمى بر ایشان نخواهد رفت. (۶۰)
باغهاى جاودانى که [خداى] رحمان به بندگانش در جهان ناپیدا وعده داده است. در حقیقت، وعده او انجام‌شدنى است. (۶۱)
در آنجا سخن بیهوده‌اى نمى‌شنوند، جز درود. و روزى‌شان صبح و شام در آنجا [آماده] است. (۶۲)
این همان بهشتى است که به هر یک از بندگان ما که پرهیزگار باشند به میراث مى‌دهیم. (۶۳)
و [ما فرشتگان] جز به فرمان پروردگارت نازل نمى‌شویم.
آنچه پیش روى ما و آنچه پشت سر ما و آنچه میان این دو است، [همه] به او اختصاص دارد، و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است. (۶۴)
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است. پس او را بپرست و در پرستش او شکیبا باش. آیا براى او همنامى مى‌شناسى؟ (۶۵)
و انسان مى‌گوید: «آیا وقتى بمیرم، راستى زنده [از قبر] بیرون آورده مى‌شوم؟» (۶۶)
آیا انسان به یاد نمى‌آورد که ما او را قبلاً آفریده‌ایم و حال آنکه چیزى نبوده است؟ (۶۷)
پس، به پروردگارت سوگند که آنها را با شیاطین محشور خواهیم ساخت، سپس در حالى که به زانو درآمده‌اند، آنان را گرداگرد دوزخ حاضر خواهیم کرد. (۶۸)
آنگاه از هر دسته‌اى، کسانى از آنان را که بر [خداى] رحمان سرکش‌تر بوده‌اند، بیرون خواهیم کشید. (۶۹)
پس از آن، به کسانى که براى درآمدن به [جهنّم] سزاوارترند خود داناتریم. (۷۰)
و هیچ کس از شما نیست مگر [اینکه] در آن وارد مى‌گردد. این [امر] همواره بر پروردگارت حکمى قطعى است. (۷۱)
آنگاه کسانى را که پرهیزگار بوده‌اند مى‌رهانیم، و ستمگران را به زانو درافتاده در [دوزخ] رها مى‌کنیم. (۷۲)
و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود، کسانى که کفر ورزیده‌اند به آنان که ایمان آورده‌اند مى‌گویند:
«کدام یک از [ما] دو گروه جایگاهش بهتر و محفلش آراسته‌تر است؟» (۷۳)
و چه بسیار نسلها را پیش از آنان نابود کردیم، که اثاثى بهتر و ظاهرى فریباتر داشتند. (۷۴)
بگو: «هر که در گمراهى است [خداى] رحمان به او تا زمانى مهلت مى‌دهد، تا وقتى آنچه به آنان وعده داده مى‌شود:
یا عذاب، یا روز رستاخیز را ببینند؛ پس به زودى خواهند دانست جایگاه چه کسى بدتر و سپاهش ناتوان‌تر است.» (۷۵)
و خداوند کسانى را که هدایت یافته‌اند بر هدایتشان مى‌افزاید، و نیکیهاى ماندگار، نزد پروردگارت از حیث پاداش بهتر و خوش‌فرجام‌تر است. (۷۶)
آیا دیدى آن کسى را که به آیات ما کفر ورزید و گفت: «قطعاً به من مال و فرزند [بسیار] داده خواهد شد»؟ (۷۷)
آیا بر غیب آگاه شده یا از [خداى] رحمان عهدى گرفته است؟ (۷۸)
نه چنین است. به زودى آنچه را مى‌گوید، مى‌نویسیم و عذاب را براى او خواهیم افزود. (۷۹)
و آنچه را مى‌گوید، از او به ارث مى‌بریم و تنها به سوى ما خواهد آمد. (۸۰)
و به جاى خدا، معبودانى اختیار کردند تا براى آنان [مایه] عزّت باشد. (۸۱)
نه چنین است. به زودى [آن معبودان] عبادت ایشان را انکار مى‌کنند و دشمن آنان مى‌گردند. (۸۲)
آیا ندانستى که ما شیطانها را بر کافران گماشته‌ایم، تا آنان را [به گناهان] تحریک کنند؟ (۸۳)
پس بر ضد آنان شتاب مکن، که ما [روزها] را براى آنها شماره مى‌کنیم. (۸۴)
[یاد کن] روزى را که پرهیزگاران را به سوى [خداى] رحمان گروه گروه محشور مى‌کنیم. (۸۵)
و مجرمان را با حال تشنگى به سوى دوزخ مى‌رانیم. (۸۶)
[آنان] اختیار شفاعت را ندارند، جز آن کس که از جانب [خداى] رحمان پیمانى گرفته است. (۸۷)
و گفتند: «[خداى] رحمان فرزندى اختیار کرده است.» (۸۸)
واقعاً چیز زشتى را [بر زبان] آوردید. (۸۹)
چیزى نمانده است که آسمانها از این [سخن] بشکافند و زمین چاک خورد و کوهها به شدت فرو ریزند. (۹۰)
از اینکه براى [خداى] رحمان فرزندى قایل شدند. (۹۱)
[خداى] رحمان را نسزد که فرزندى اختیار کند. (۹۲)
هر که در آسمانها و زمین است جز بنده‌وار به سوى [خداى] رحمان نمى‌آید. (۹۳)
و یقیناً آنها را به حساب آورده و به دقت شماره کرده است. (۹۴)
و روز قیامت همه آنها تنها، به سوى او خواهند آمد. (۹۵)
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند، به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دلها] قرار مى‌دهد. (۹۶)
در حقیقت، ما این [قرآن] را بر زبان تو آسان ساختیم تا پرهیزگاران را بدان نوید، و مردم ستیزه‌جو را بدان بیم دهى. (۹۷)
و چه بسیار نسلها که پیش از آنان هلاک کردیم. آیا کسى از آنان را مى‌یابى یا صدایى از ایشان مى‌شنوى؟ (۹۸)
آثار و برکات سوره مریم در زندگی
- زیاد شدن خیر و برکت
روایت از امام صادق علیه السلام:
هر کس سوره مریم را بنویسد و آن را در ظرفی شیشه ای که دهانه تنگ دارد گذاشته و در منزلش بگذارد خیر خانه و روزی اش زیاد شود و در خوابش چیزهای خوب می بیند.
ترس از فرد قدرتمند
امام صادق علیه السلام فرموده اند:
هرکس بر شخصی وارد شود که از او خوف و ترس دارد هنگام مواجهه با او حروف «ک ه ی ع ص
را یکی یکی گفته و بعد از گفتن هر حرف یکی از انگشتان دست راستش را ببندد،
آنگاه حروف «ح م ع س ق » را یکی یکی گفته و انگشتان دست چپش را ببندد و دو دست خود را مشت کند
آنگاه آیه ۱۱۰ سوره طه «و عنت الوجوه للحی….ظلماً» را قرائت نماید
و هنگام روبه رو شدن با آن شخص دو دستش را بگشاید هیچ آسیبی از جانب وی به او نخواهد رسید.
خواب خوش
در تفسیر البرهان به نقل از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و اله وسلم آمده است:
هر کس سوره مریم را نوشته و به همراه خود داشته باشد،
در خوابش جز چیزهای خوب نمی بیند و اگر بر دیوار خانه نوشته شود از خطرات حفظ شده و آنچه در خانه است در امنیت می باشد
و اگر خائف، آن را بشوید و بنوشد امنیت یابد.
دفع دشمن
در حاشیه زادالمعاد آمده است برای دفع دشمن «کهیعص» را ۷۷۵ بار بخواند که به نتیجه خواهد رسید.
پیدا شدن همسر مناسب
اگر این سوره را بنویسند و بشویند و آبش را بر دختر ریزند او را شوهر پیدا شود.
بهبود سردرد
جهت رفع سردرد و میگرن آیات [۵-۱] سوره مریم و آیه[۲۹] سوره فتح را بخواند برطرف خواهد شد.
منابع:
(۱)مجمع البیان، ج۶،ص ۳۹۷
(۲) مستدرک الوسائل، ج۴، ص۳۴۴
(۳) درمان با قرآن، ص۵۶ به نقل از مجمع البیان
(۴)تفسیرالبرهان، ج۳، ص۶۹۵
(۵)عدّه الداعی، ص۲۷۶
(۶)تفسیرالبرهان، ج۳، ص۶۹۵
(۷)تعطیرالانام فی تعبیرالمنام، ج۱، ص۳۴۳
(۸)درمان با قرآن، ص۵۶
(۹)همان
محتوای سوره مریم
محتوای این سوره در سه بخش خلاصه می‌شود:
سرگذشت زکریا و مریم و عیسی، یحیی، ابراهیم و فرزندش اسماعیل، ادریس و بعضی دیگر از پیامبران بزرگ الهی، تشکیل می‌دهد
که دارای نکات تربیتی است.
مسائل مربوط به قیامت و چگونگی رستاخیز و سرنوشت مجرمان و پاداش پرهیزکاران و مانند آن
نفی فرزند از خداوند و مسئله شفاعت
سوره مریم، مردم را به سه طائفه تقسیم می‌کند:
کسانی که خداوند به آنها نعمت داده که یا جزء انبیاء بودند یا اهل هدایت
اهل غی یعنی کسانی که استعداد رشد خود را از دست داده‌اند
کسانی که توبه کرده و ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و به زودی به اهل نعمت و رشد می‌پیوندند
ثواب خواندن سوره مریم
پیامبر اکرم (ص)
هر کس سوره مریم را قرائت نماید به تعداد تصدیق کنندگان و تکذیب کنندگان حضرت زکریا و یحیی و مریم و عیسی
و موسی و هارون و ابراهیم و اسحاق و یعقوب و اسماعیل ده حسنه به او عطا می شود
و به تعداد کسانی که برای خداوند فرزند قائل شده و قائل نشده اند نیز ده حسنه به او داده می شود.
به کسی که سوره مریم را قرائت کند، ۱۰ برابر تعداد کسانی که پیامبران و رسولان نام برده شده در این سوره را تصدیق یا تکذیب کردند،
حسنه و درجه داده می شود که هر درجه ای، هزار هزار مرتبه بزرگ تر از ما بین زمین و اسمان است
و به همین تعداد، همسران بهشتی در فردوس به او داده می شود و در روز قیامت، همراه متقیان در اولین گروه سابقین، محشور می شود.
امام صادق (ع)
هر کس مداومت به خواندن این سوره کند از دنیا نخواهد رفت مگر اینکه خدا به برکت این سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بی‌نیاز می‌کند.
و نیز در آخرت از یاران عیسی بن مریم (ع) باشد و در آن روز دارای سلطنتی شود مثل سلطنت سلیمان در دنیا.
سوره مریم صوتی
ترتیل سوره مبارکه مریم
قاری: محمد صدیق منشاوی
پخش آنلاین
منابع : راسخون / ویکی‌شیعه / ستاره
🔔 مطلب مرتبط دیگر 🔔
دعای قرآنی برای فروختن سریع خانه و ملک و زمین
آیا گناه زناکار بخشیده می شود؟
