به گزارش بهداشت نیوز، چرا در روایات از استشفاء با آبگرمهای معدنی نهی شده است؟ «إِنَّ النَّبِیَّ ( صلی الله علیه و آله و سلم ) نَهَى أَنْ یُسْتَشْفَى بِالْحَمَّاتِ الَّتِی تُوجَدُ فِی الْجِبَالِ».
در روایتی از این نوع درمان نهی شده و دلیل آن نیز در ادامه روایت ذکر شده است که این آب‌ها به نوعی نشانگر حرارت جهنم‌اند: «فَإِنَّهَا مِنْ فَوْحِ جَهَنَّمَ»،[1] و این به جهت شدت جوشش و گرمی آن است.اجمالاً باید گفت؛ آبگرم – چه معدنی و چه غیر معدنی – می‌تواند تسکین موقتی برای دردهای استخوانی و مفاصل باشد، اما این‌که آیا آبگرمهای معدنی واقعاً خاصیت درمانی بلند مدت دارند یا خیر؟ موضوعی است که جامعه پزشکی باید بدان بپردازد.
گفتنی است؛ در روایات نه تنها توصیه‌ای به استفاده از آب گرم معدنی نشده، بلکه نهی تنزیهی – و نه تحریمی - از چنین درمانی در روایات وجود دارد. با این حال، روایتی وجود ندارد که استفاده توریستی از چنین آبگرمهایی را بدون انگیزه درمانی ممنوع اعلام نماید.
[1]. برقى، احمد بن محمد بن خالد المحاسن، ج2، ص: 580، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.
