دعوت محسن تنابنده به ماندن در خانه به سبک متفاوت !

محسن تنابنده که در نوروز امسال با سریال پایتخت مهمان خانه های شما بود در سالی که گذشت بسیار پرکار بود. فیلم های سینمایی سه کام حبس و عنکبوت آثار برگزیده ای بود که او در آنها ایفای نقش کرد. او در اینستاگرامش با انتشار عکسی مردم را به در خانه ماندن تشویق کرد. در پرشین وی دعوت محسن تنابنده را ببینید

دعوت محسن تنابنده به ماندن در خانه

محسن تنابنده، بازیگر نقش نقی معمولی در سریال پایتخت با انتشار پست طنزی
در فضای مجازی از مردم خواست در خانه‌های خود بمانند.

روزهای تعطیلات سال جدید، سریال پایتخت برای چندمین سال میهمان خانه‌ها بود. البته این
سریال به طور ناقص باقی ماند؛ زیرا هنوز قسمت های پایانی آن به دلیل شیوع ویروس کرونا
ضبط نشده است. کارگردان این فیلم اعلام کرده است که پس از اینکه وضعیت کشور به
حالت مناسبی بازگردد، ادامه سریال ساخته می‌شود.

محسن تنابنده بازیگر نقش نقی معمولی در سریال پایتخت با انتشار پستی در اینستاگرام
به خود صورت طنز از مردم خواست در خانه‌های خود بمانند.

محسن تنابنده در اینستاگرام خود نوشت:

“در خانه بمانید حتی اگر این دو نفر گفتند پایین منتظرتون هستند

چون شاید آدمهای صفحه دوم منتظرتان باشند

محسن تنابنده در پستی دیگر با انتشار تصویری از پوستر سه کام حبس اینگونه نوشت:

یادداشت پوریا ذوالفقاری درباره «سه کام حبس»

این فیلم تراژدی ست و تراژدی هرگز شیرین نبوده است!

«سه کام حبس» یک تراژدی ست. داستان تقلای ناگزیر یک انسان پس از پی بردن به واقعیت هولناک جاری در پس زندگی به ظاهر رو به سعادتش. محدودیت زمانی ای که شخصیت اصلی برای تهیه مبلغی پول با آن مواجه است، ما را با موقعیتی استثنائی مواجه می کند. راه حل فیلمساز برای تعمیم پذیر کردن این موقعیت، سرک کشیدن به گوشه و کنار شهر همراه با شخصیت هاست. تمهیدی که هم از فراگیری یک بحران خبر می دهد و هم پتانسیل خوبی برای خلق موقعیت های نمایشی دارد. شاید اگر نگرانی فیلمسازان ایرانی از محدودیت زمانی فیلم نبود، می شد انتظار گسترش تعدادی از این موقعیت ها و بهره ی بیشتر گرفتن از آنها را داشت. مثل اتفاقی که در سکانس سرقت مواد می افتد. ولی خب قانونی نانوشته در سینمای ایران می گوید فیلم باید زیر صد دقیقه باشد!

پوستر سه کام حبس

نمی دانم چنین قاطع بر «تلخی» فیلمی پای فشردن چه حاصلی دارد؟ تاکید بر این که در یک فیلم انبوهی مصیبت می بینیم، چه چیزی را درباره فیلم ثابت می کند؟ تلخی که امری نسبی ست و چیزی که برای من تلخ جلوه می کند شاید برای دیگری چنین نباشد. انبوه اتفاقات سیاه هم متر و معیاری قابل اندازه گیری ندارد. این که بگوییم فیلمی تلخ و سیاه است اصلا چه اتهامی ست؟ اگر فیلمساز بگوید من اصلا همین را می خواستم، چه پاسخی داریم؟ ناگزیریم بگوییم که سینما باید امید بدهد.

اینجا هم بحث تعریف سینما از نگاه شخصی مطرح می شود و باز اگر فیلمساز جواب بدهد که من به تعریف دیگری از سینما معتقدم، این ماییم که پاسخی نخواهیم داشت. برای من سه کام حبس سامان سالور آزمون مهمی برای سنجش عیار نقد است. برخی واکنش ها به این فیلم به من می گوید منتقدان ثابت تلویزیونی موفق شده اند تعدادی از گزاره های نادرست و خودساخته شان را با تکرار، در ناخودآگاه ما بنشانند و ما ناخواسته و گاه حتی با تصور داشتن رویکردی متفاوت از آنها در نقد، در عمل دقیقا شبیه آنها تصور می کنیم با اثبات تلخ بودن یک اثر، بد بودنش را ثابت کرده ایم!

سه کام حبس یک تراژدی ست با سه بازی خوب تنابنده و ایزدیار و حسن پور (که از بهترین مکمل های زن جشنواره بوده است.) با فیلمبرداری قابل توجه مسعود سلامی. با یک کارگردانی غیرجلوه گرانه و البته قطعا و مثل هر فیلمی با ایرادهایی که «سیاهی و «تلخی» جزء آنها نیستند. سه کام حبس یک تراژدی ست. تراژدی هرگز شیرین نبوده است!

اینستاگرام