ژاله صامتی بازیگر کشورمان که نامزد دریافت سیمرغ برای بازی در فیلم سینمایی درخونگاه شده است در سریال طنز زیرخاکی که برای رمضان ۹۹ انتخاب شده هنرنمایی کرده است. این بازیگر باتجربه ازدواج کرده و دو دختر دارد که دختر بزرگتر وی یاس ازدواج کرده است. در ادامه به بهانه هنرنمایی وی در سریال زیر خاکی در نقش پریچهر به کارگردانی جلیل سامان مروری داریم بر زندگی ژاله صامتی که در پرشین وی مشاهده می کنید.
زندگی ژاله صامتی
ژاله صامتی متولد در سال ۱۳۵۱ و فارغالتحصیل رشته تئاتر از دانشکده هنر است. فعالیت هنری خود را با حضور کوتاه در فیلم «دت یعنی دختر» به کارگردانی ابوالفضل جلیلی آغاز کرد و پس از آن در سال ۱۳۷۳ به عنوان بازیگر نقش اول فیلم «دشت ارغوانی» به کارگردانی نادر مقدس انتخاب شد.
شروع فعالیت حرفه ای ژاله صامتی
او فعالیت حرفه ای را با بازی در فیلم های سینمایی «سایه به سایه»، «از جنوب تا شمال»، «خفاش»، «آخرین نبرد»، «فرار مرگبار» و «مربای شیرین» در پی گرفت. وی همچنین در مجموعه های تلویزیونی متعددی از جمله «یحیی و گلابتون»، «سفر به سرزمین ملائک»، «هتل»، «فکر پلید»، «مجتمع فرخ و فرج»، «آژانس دوستی» و «این زمینی ها» حضور داشته است.
ژاله صامتی تا کنون در جشنواره فیلم فجر، موفق به دریافت سیمرغ بلورین نشده است. اما در سال ۱۳۹۴ برای بازی در فیلم آخرین بار کی سحر را دیدی، نامزد دریافت سمیرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. ژاله صامتی در سال ۱۳۹۸ برای بازی در فیلم در وجه حامل، برنده جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره شهر شد.
ازدواج ژاله صامتی و دخترانش یاس و نیاز
ایرج سنجری بازیگر ، مترجم و دوبلور کشورمان همسر ژاله صامتی است تحصیلات وی در رشته کارگردانی از کشور کانادا می باشد و سال هاست که در کنار همسرش عاشقانه زندگی را سپری می کنند و از زوج های ماندگار سینمای ایران هستند. این زوج دو دختر به نام های یاس متولد دهه ۷۰ و نیاز متولد دهه ۸۰ می باشند و لازم به ذکر است که دخترش یاس ازدواج کرده است.
همسر ژاله صامتی، دوبلور و مدیر دوبلاژ بوده و فرزند علی اصغر سنجری، کارگردان می باشد. همسر ژاله صامتی نیز دانش اموخته رشته هنر است و در زمینه کارگردانی تحصیل کرده است.
بازی ژاله صامتی در سریال طنز زیرخاکی
«زیرخاکی» با کارگردانی جلیل سامان، تهیه کنندگی رضا نصیری و بازی پژمان جمشیدی،
ژاله صامتی، هادی حجازی فر، نادر فلاح، امید روحانی، ایرج سنجری، اصغر نقی زاده و...
از تولیدات گروه فیلم و سریال سیما فیلم است که در این شب های ماه رمضان روی
آنتن شبکه یک رفته است.
قصه این مجموعه درباره مردی است که دنبال «زیرخاکی» است و برای یافتن گنج درگیر ماجراهای
خنده داری می شود. این سریال در دو مقطع تاریخی به تحولات ایران پیش و پس از پیروزی
انقلاب شکوهمند اسلامی خواهد پرداخت.
ژاله صامتی در سریال زیر خاکی در نقش پریچهر که نقش اول زن سریال می باشد. در مقابل پژمان جمشیدی هنرنمایی کرده است.
زندگی ژاله صامتی بازیگر سریای زیرخاکی
واکنش ژاله صامتی به حاشیه های سریال «زیرخاکی»
ژاله صامتی درباره هم بازی بودن با بازیگران حرفهای سینما گفت: پیشتر با هادی حجازیفر همبازی نبودم، اما کار با وی برایم تجربه خوبی بود. با پژمان جمشیدی پیشتر تئاتر و فیلم کار کرده بودم؛ زوایای بازی وی را میشناختم و به همین دلیل به زبان مشترک در بازی رسیدیم.
بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره قسمت های پخش شده سریال زیرخاکی بیان کرد:
تاکنون سه قسمت از سریال پخش شده از کامنتهایی که دارم خدا را شکر مخاطب کار
را پسندیده و با سریال ارتباط برقرار کرده است. به نظرم در ادامه هم سریال میتواند
مخاطب را با خود همراه کند، زیرا کار بسیار جذاب و دوست داشتنی است
وی درباره نقش خود توضیح داد: من پریچهر را بازی کردم و برای ایفای آن تمام تلاش و توانم را به کار بردم تا ببینیم مخاطب چه قضاوتی درباره آن خواهد داشت.
صامتی درباره حواشی اخیری که برای سریال پیش آمد گفت: خدا را شکر سریال پخش شد. ما همه نگران بودیم. افراد از من جویا بودند که سریال چه سرنوشتی خواهد داشت و من جوابی نداشتم. از این که به خاطر خطا، صحبت و یا رفتار یک فرد تمام افراد مورد مواخذه قرار بگیرند و زحمات یک عده زیر سوال برود بسیار سخت و طاقت فرساست.
وی در پایان افزود: جدای این که چقدر رفتار یا کردار فرد غلط است و چقدر درست، اما در این
موقعیتتر و خشک با هم میسوزند. حاصل ۲ سال تلاش افراد به خاطر یک رفتار سلیقهای
تحت تاثیر قرار میگیرد. خدا را شکر در این موضوع درایت شد و سریال پخش شد.
از کامنتهایی که به من می رسد متوجه شدم مخاطب پیگیر پخش سریال بود.
امیدوارم برای لحظاتی بیننده تلویزیون حالش خوب باشد.
زندگی ژاله صامتی و گفتگو با وی درباره فضای مجازی و بازیگران
انتقاد ژاله صامتی از فعالیت مجازی بازیگران
ژاله صامتی میگوید: اگر میخواهید مردمی باشید، اتوبوس و مترو سوار شوید. شما نمیتوانید در برج فلان بنشینید و با ماشین آخرین مدل از پارکینگ بیرون بیایید و از مکانهای خاص خرید کنید و هیچ ارتباطی با مردم هم نداشته باشید، بعد ادعادی مردمی بودن کنید.
واکنش سلبریتیها در مسائل مختلف اجتماعی و سیاسی به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در جامعه تنها مختص ایران نبوده و سلبریتیها در مقیاس جهانی نیز از چنین ابزاری برخوردار هستند اما تفاوت از جایی آغاز میشود که هجمهای شدید علیه سلبریتیها به راه افتاد. درباره این موضوع با ژاله صامتی (بازیگر سینما، تئآتر و تلویزیون) گفتگو کردیم.
شما مخالف حرف زدن در فضای مجازی هستید. آیا معتقدید که هنرمند باید این توانایی را داشته باشد که از طریق هنرش مشکلات جامعه خود را به نمایش بگذارد؟
دقیقا. ما اصلا آدم حرف زدن نیستیم، ما آدم اجرایی هستیم. اگر قرار بود که آدم حرف زدن باشیم،
به پشت میزهایمان میرفتیم و در مورد مسائل مختلف حرف میزدیم. کار بازیگر کار اجرایی است
و نیازی به حرف زدن ندارد. میتوان یک خط داستان را برداشت، به صحنه رفت و دو
ساعت قصه را تحویل تماشاگر داد.
این آدمهایی که اکنون در فضای مجازی، مدام دربارهشان حرف میزنند، اصلا آدمهایی نیستند
که در حال انجام کار باشند. خیلی از آنها حتی سالهاست که جلوی دوربین نرفته و شخصا
اسم آنها را از همین طریق (فضای مجازی) میشناسم.
به نوعی وقتی میگویند که همکار شما هستند، واقعا نمیدانم آن خانم یا شخص دیگر، بازیگر هستند یا به کار دیگری مشغولند. اما برخی دوستان آمدهاند که مطرح باشند و میخواهند با حاشیهسازی آدمهای بزرگی شوند.
در صورتی که اگر شما بازیگران، نویسندگان و کارگردانانی که در حال کار هستند را رصد کنید، خواهید دید که یک خط اضافه هم در این فضا نمینویسند و کار عجیب و غریب انجام نمیدهند.
یعنی رویکرد برخی از بازیگرانی سبب شده تا این هجمه علیه هنرمندان شکل بگیرد. حالا چه باید کرد؟
برخی افراد از رستوران رفتن، سفر رفتن و موارد مختلف زندگی شخصی خود پست میگذارند.
در مقابل من سالی به ۱۲ ماه هیچ پستی را نشر نمیدهم، مگر اینکه بخواهم از شغلی
یا کسی حمایت کنم.
فردی به من میگفت تو این همه از کارهای دانشجویان تئاتر تبلیغ میگذاری، ممکن است که سوءتفاهم شود و عدهای بگویند که احتمالا از آنها پول میگیرد، گفتم اگر با یک پست از یک گروه ناشناخته تئاتر کسی فکر میکند که من از آنها پول گرفتهام، بگذار هر فکری که دوست دارد بکند.
من کار همه هنرجوها و دانشجویان را میبینم و از آنها حمایت میکنم. چون معتقدم نسل ما در حال رفتن است و نسل دیگری باید جای ما بیایند. پس بهتر اینکه آدمهایی بیایند که متخصص باشند.
چند وقت قبل تهیهکننده برنامهای تلویزیونی با من تماس گرفت و پیشنهاد اجرا به من داد. به تهیهکننده برنامه گفتم خیلی متاسفم که این را میگویم ولی راه را غلط میروید.
اجرای برنامه و بهطور کل مجریگری یک تخصص بوده و بازیگری تخصصی دیگر است که با هم خیلی فرق میکنند. متاسفانه ایشان هم تقصیر نداشت و میگفت که این در جامعه ما جا نیفتاده و برای آن تعریفی وجود ندارد. گفتم تعریف نشده، چون برای آن تعریف نکردهاید که اکنون برخی متوجه این تفاوت نیستند.
بازیگری و اجرا هیچ ارتباطی به هم ندارند. بله میشود که شما بازیگر باشید، مجری هم باشید.
ولی این به آن معنا نیست که من هم بتوانم آن کار را انجام دهم. یعنی فکر کنم چون
بازیگر هستم، مجری هم میتوانم باشم.
اگر همه چیز تفکیک شود و ما یاد بگیریم که هر کس کار خودش را درست انجام دهد و افراد در جایگاه خودشان باشند، اتفاق خیلی خوبی خواهد افتاد. کار بازیگر روی صحنه بوده و رسالت دیگری دارد.
یک زمان هست که من در حال تئاتر کار کردن هستم، برای تبلیغات و جذب مخاطب،
از پشت صحنه تئاتر و یا تمرینهای کار فیلم میگذارم، آن یک تعریف دیگر بوده که در راستای
کار است. ولی وقتی از آبگوشت خوردن در خانهام و خوش و بش کردن با خانوادهام فیلم بگیرم
و برای مردم منتشر کنم، اسم آن مردمی نمیشود؛ این یعنی من حدود خانوادگیام را رعایت نکردم.
بعد جالب است که همین دوستان وقتی که در کامنتها برایشان چیزهایی مینویسند، معترض میشوند. اگر میخواهید مردمی باشید، اتوبوس و مترو سوار شوید.
زندگی ژاله صامتی بازیگر مطرح کشورمان
شما نمیتوانید در برج فلان بنشینید و با ماشین آخرین مدل از پارکینگ بیرون بیایید و از مکانهای
خاص خرید کنید و هیچ ارتباطی با مردم هم نداشته باشید، ولی نمیتوان اینطور فکر کنید،
چون هنگام شام خوردن در بالکن خانه از طریق فضای مجازی با مردم حرف زدید،
مردمی شدید؛ نه اینطور نیست.
هروقت با مردم اتوبوس و تاکسی سوار شدید و بین آنها چرخیدید و باهم به پارک و پاساژ و جاهای مختلف رفتید، میتوانید بگویید که من مردمی هستم. همین دوستان با این سبک از زندگی در مورد همه چیز هم اظهارنظر میکنند. خب این رفتارها غلط است.
فضای مجازی که به سلبریتیها چنین قدرتی را داده، چقدر میتواند علیه آنها عمل کند مثلا موجب سقوط یک بازیگر و حذف او شود؟
از شما میپرسم اکنون مگر چنین اتفاقی رخ نداده و افرادی حذف نشدهاند؟
اتفاقا این موضوع برای خیلیها رخ داده و اکنون نیز برای برخی دیگر در حال اتفاق افتادن است.
دلیل این مسئله همین فضای مجازی بوده که به ضررشان عمل کرده است.
چراکه وقتی مردم این افراد را نمیدیدند و از آنها خبر نداشتند، مقداری دلشان برای آنها تنگ میشد. اما الان که آنها را مرتب از نزدیک میبینند، این موضوع کمکم دافعه ایجاد کرده و برایشان چندشآور میشود. به نوعی از یک جا به بعد دیگر برای تماشاگر جاذبهای ندارد.
فضای مجازی قطعا به همان اندازه که فکر میکنند مفید بوده، میتواند مخرب باشد.
از نظر من اتفاقا از شروعش مخرب است. اگر در فضای مجازی دوری بزنید،
متوجه میشوید که چه کسانی در این فضا اینقدر فعال هستند و درباره همه چیز اظهارنظر میکنند.
خیلی از این افراد کسانی هستند که یا کاری به آنها پیشنهاد نمیشود یا سالهاست که به صحنه نرفتهاند. یعنی جزو افرادی بودند که خیلی فعال نبودند. این دوستان فکر میکنند حاشیه داشتن برای آنها خیلی بهتر است.
زندگی ژاله صامتی و دخترانش یاس و نیاز
گفت وگوی مادر و دختری با ژاله صامتی
دنیای مادران و دختران دنیایی زنانه، لطیف و زیباست. بخصوص اگر مادرها به نحوی با فرزندشان رفتار کنند که حس دوستانهای هم در این میان شکل بگیرد. همه دخترها به مادرانشان وابسته هستند و همه مادران از اینکه در کنار دختران خود وقت بگذرانند لذت میبرند.
دخترها در هر سن و سالی همدم مادر هستند و حتی ازدواج و بچهدار شدن هم نهتنها آنها را از مادرشان دور نمیکند که باعث هرچه نزدیکتر شدنشان هم میشود.
دنیای زنانه ژاله صامتی و دختران مهربانش یاس و نیاز هم یکی از همین دنیاهای زیبا و خواستنی است. صامتی جمع خودش و دخترانش را اکیپی زنانه میداند که در کنار هم حسابی خوش و شادند.
در یکی از روزهای بهاری میزبان ژاله صامتی بازیگر خوب کشورمان و دختران دوست داشتنیاش شدیم و با آنها گپ و گفت جالبی داشتهایم در مورد دنیای مادرانه / دخترانهشان. خواندن این گفتوگوی صمیمانه را به همه مادران و دختران ایدهآلی پیشنهاد میکنیم.
دنیای مادر بودن
ژاله صامتی: اگر یک بازیگر دنیای مادر بودن را تجربه کند به او در ایفای نقش یک مادر خیلی
کمک خواهد کرد. ما بازیگران بسیاری داشتهایم که نقش مادر را داشته اند و خوب هم
بازی کردهاند اما اگر تجربه مادر بودن در دنیای حقیقی را داشته باشند حسی که روی
صحنه یا جلوی دوربین ظاهر میشود هم حقیقی خواهد بود.
خود مادر بودن خارج از هر شغل و هر حیطهای به نظرم از موهبتهای بزرگی است که خداوند به یک زن بخشیده. این حس آنقدر شیرین و خوشایند است که با هیچ چیز دیگری نمیتوانم مقایسهاش کنم.
یاس برایم مثل عروسک بود
ژاله صامتی: فاصله سنی من با یاس بیست و شش سال است و این فاصله سنی نسبتا
کم باعث شد در ابتدا مادر شدن برایم شکل خاله بازی باشد. (میخندد) به خصوص
اینکه فانتزیهای بامزهای از مادر شدن در ذهن داشتم و یاس برایم هم حکم بچه
را داشت و هم مانند عروسک و اسباب بازیام بود. (میخندد) داشتن یاس برایم
تجربهای هیجانانگیز بود که تا مدتها وقتی او را تر و خشک میکردم و شیر میدادم
با خود میگفتم « یعنی این بچه منه؟» و باورم نمیشد که صاحب یک دختر کوچولو شدهام.
مادر و دختر فروردینی
ژاله صامتی: من و یاس چون متولد ماه فروردین هستیم عواطفی شبیه به هم داریم. ما اینطور نیستیم که محبت مان را در کلام بروز دهیم. اما نیاز برعکس ماست و محبت کلامی دارد و خیلی به من میچسبد.
(میخندد) من کلا خیلی اهل چلاندن بچهها نیستم و زیاد بغلشان نمیکنم؛ به همین خاطر
هم همه بچهها ارتباط خیلی خوبی با من دارند چون از اینکه مرتب کسی بغلشان کند
و ماچشان کند خوششان نمیآید. در مورد بچههای خودم هم این طور بودم.
اتفاقا خواهرهایم میگفتند چطور میتوانی بچههایت را محکم بغل نکنی و نچلانی و من هم میگفتم من از تماشایشان بیشتر لذت میبرم و کیف میکنم. البته نیاز اخلاقش با یاس فرق دارد و دوست دارد در آغوش من باشد.
اتفاقا روزی هم که به دنیا آمده بود بخش را با جیغ و هوار روی سرش گذاشته بود. (میخندد)
و به محض اینکه برای شیر دادن به آغوش من دادند آرام شد. خلاصه کل روز در آغوش من
بود و تا از من جدا میشد جیغ میکشید و گریه میکرد.
نام نیاز را یاس انتخاب کرد
ژاله صامتی: نام یاس را من انتخاب کردم. همه از تک سیلابی بودن این اسم تعجب کرده بودند
و فکر میکردند تلفظش سخت است اما خیلی زود عادت کردند. نام نیاز را اما خواهرش انتخاب کرد.
کلی اسم انتخاب کرده بودیم و کاندیدا داشتیم اما یک بار که داشتم خاطرهای را برای یاس تعریف
میکردم نام نیاز را بردم و به یاس گفتم: « راستی نیاز هم اسم دختر است» و یاس هم
سریع گفت همین اسم را روی خواهرم میگذاریم.
اهل تئاتر دیدن هستیم
ژاله صامتی: ما با هم به سینما، کنسرت و تئاتر میرویم. تماشای تئاتر از برنامههای همیشگیمان است و ماهی حداقل سه، چهار بار به دیدن تئاتر میرویم.
بچههای من از نوزادی به تئاترشهر رفتهاند. وقتی یاس کوچک بود با خودم به محل تمرین میبردم و در محل کوچکی با اسباببازیهایش آرام بازی میکرد. هر دو عاشق تئاترشهر هستند چون در این محیط بزرگ شده و بازی کردهاند و کلی خاطره دارند.
یاس: وقتی هنوز نیاز به دنیا نیامده بود تنها گوشهای بازی میکردم اما با تولد نیاز همبازی پیدا کردم و با هم در کنار گروه تئاتر آرام بازی میکردیم و خیلی بهمان خوش میگذشت.
نیاز: هنوز هم با مامان زیاد به تماشای تئاتر میرویم. رفتن به کافه هم از برنامههای تفریحیمان است.
ژاله صامتی: بچهها کافه را خیلی دوست دارند و کافه زیاد میرویم. حُسن داشتن دختر این
است که میتوانم با آنها ورزشهای مشترک داشته باشم. با دخترهایم زیاد استخر میرویم.
برنامه پیادهروی با نیاز هم همیشه برقرار است. چون هر دو تپل هستیم و پیادهروی
مشترکمان هم زیاد است. (میخندد)
به مادرم افتخار می کنم
یاس: به مادرم افتخار میکنم اما پُز بازیگر بودن ایشان را نمیدهم؛ حتی در مدرسه هم هیچ وقت
نمیگویم مادرم بازیگر است و بچهها بعدا خودشان میفهمند. بعضی وقتها با تعجب میپرسند
« چرا قبلا نگفته بودی مامانت بازیگره؟» و من هم جواب میدهم چون این هم یک شغل
است و فرقی با بقیه کارها ندارد.
دوستان و همکلاسیهایم معمولا در مورد بازیگری یا پشت صحنه کارها از من سوال میکنند؛ مثلا میپرسند: « فلان بازیگر هم کنار مامانت بازی میکنه ؟ » یا اینکه دوست دارند در مورد دیگر بازیگرها و زندگیشان بدانند.
در خواست ویژه از خدا
ژاله صامتی: من همیشه تا قبل از تولد نیاز میگفتم فقط یک بچه کافی است و تکفرزندی خوب است. همیشه هم دوست داشتم دختر داشته باشم. اتفاقا وقتی یاس را باردار بودم سونوگرافی تا به آخر جنسیت بچه را نشان نداد و من همیشه با خودم میگفتم خدایا بچهام سالم باشد اما دختر هم باشد. (میخندد)
راستش من اصلا روحیه پسر داشتن ندارم و در دوران بارداریام هم اول اسم یاس را انتخاب کردم.
با اینکه دوست داشتم تنها یک فرزند داشته باشم اما بعد از گذشت چند سال یاس مرتب
به ما میگفت تنهاست و دوست دارد خواهر یا برادر داشته باشد.
تصمیمگیری برای داشتن فرزند دوم سخت بود چون هم دوست داشتم ادامه تحصیل بدهم و هم پایاننامه تحصیلیام با زایمان اولم مصادف شده بود و میدانستم با داشتن یک نوزاد چقدر درس خواندن سخت است.
ضمن اینکه شغل ما به خاطر عدم نظم زمانی سختتر است و مادر بودن یک بازیگر شاید
به نسبت سایر زنان حتی دشوارتر باشد. من از یک ماهگی یاس را با خودم سر صحنه
فیلمبرداری یا تمرین تئاتر میبردم و مرتب با خودم فکر میکردم حالا با دو بچه کارم
سختتر هم میشود اما در ختم مادربزرگم در یک لحظه تصمیمام را گرفتم.
در شلوغی آن مراسم با خودم خلوت کردم و دیدم من و خواهرهایم در کنار مادرمان هستیم که به تازگی مادرش را از دست داده و دخترخالههایم همراه و همدل خالهام هستند.
دیدن این جمع گرم و صمیمی و همدلی بسیار زیادی که بین همه ما بود و فکر کردن به این موضوع که بالاخره من و همسرم این دنیا را ترک میکنیم و خوب است یک همخون در کنار یاس باشد، باعث شد تصمیم بگیرم باز هم بچهدار شوم و حالا هم از اینکه این تصمیم را گرفتم و نیاز عزیزم را به این دنیا آوردم خیلی خوشحالم.
سلام سینما , روزیاتو , روابط عمومی سیما فیلم , برنا , خبرآنلاین , ایلنا , مجله زندگی ایده آل