سلول‌های بدن، سامانه‌های هوشمندی هستند که هنگام گرسنگی، مواد زائد و رسوبات سلولی را تجزیه کرده و از آن، انرژی تولید می‌کنند و بعد از یک ماه روزه داری، تمام سلول‌های بدن پاکسازی می‌شوند.
همه اعضای بدن از مو تا ناخن از سلول تشکیل شده و کار سلول‌ها به موتورهای بنزینی شباهت دارد به آن معنا که ابتدا سوخت وارد آن شده و سپس با اکسیژن ترکیب می‌شود و انرژی تولید می‌کند و همانگونه که هر موتوری پس از مدتی کار کردن، دچار ته نشین شدن رسوبات می‌شود، در سلول‌ها نیز این اتفاق می افتد که اسامی مختلفی مانند رسوب مواد کربنی و رنگدانه های پیری دارند و موجب می‌شوند که بدن درست کار نکند.
بنابراین بدن انسان مانند موتورخودرو نیاز به پاکسازی سالانه دارد؛ سلول‌های بدن، سامانه‌های هوشمندی هستند به آن معنا که هنگام گرسنگی، مواد زائد و رسوبات سلولی را تجزیه کرده و از آن، انرژی تولید می‌کنند و بعد از یک ماه، تمام سلول‌های بدن پاکسازی می‌شوند.
«برای هر چیزی زکاتی است وزکات بدن روزه است»،بدن ما به ازای هر مولکول، گلوکز (نوعی قند) می‌سازد یعنی همه مواد خوردنی در بدن ابتدا باید تبدیل به گلوکز شده و سپس داخل سلول، بسوزد. به ازای سوختن هر یک دانه مولکول گلوکز، بدن ۶ مولکول دی اکسید کربن – که از طریق تنفس دفع می‌شود -، ۶ مولکول آب خالص و ۳۸ مولکول آدنوزین تری فسفات یا ATP (نوعی حامل انرژی در بدن) تولید می‌کند.
برخی‌ها، آب نخوردن هنگام روزه داری را سخت می‌دانند اما هنگامی که بدن ۱۸ ساعت، تشنه می‌ماند، سلول‌ها تمام مواد زائد گوشه و کنار سلول‌ها را می‌سوزانند و آب تولید می‌کنند.
