احتمال ابتلای مجدد بیمارانی که تست کرونای آن ها مثبت بوده چقدر است؟

به گزارش بهداشت نیوز،  روشی که برای تشخیص ویروس کرونا به نام واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) استفاده می شود، نمی تواند بین ماده ژنتیکی (RNA یا DNA) و ویروس عفونی و قطعات ویروس "مرده" که مدت طولانی پس از بهبودی در بدن می ماند، تمایز قائل شود.

کارول شوشک ریس، استاد زیست شناسی و علوم عصبی در دانشگاه نیویورک گفت: این آزمایشات بسیار ساده است. اگرچه مبتلایان می توانند بهبود یابند و دیگر عفونی نباشند، اما ممکن است هنوز هم قطعات کمی از RNA ویروس [غیرفعال] در بدن آن ها وجود داشته باشد که در آن تست ها مثبت باشد.

برای تعیین این که آیا کسی قبلا به ویروس عفونی مبتلا شده است یا اکنون به ویروس مبتلا می باشد، به یک آزمایش کاملاً متفاوت دیگر نیاز است، آزمایشاتی که به طور معمول انجام نمی شود. به جای آزمایش ویروس آن گونه که هست، تکنسین های آزمایشگاه مجبورند آن را کشت داده یا ویروس را در یک آزمایشگاه تحت شرایط ایده آل قرار دهند تا ببینند آیا ویروس توانایی رشد دارد یا خیر.

بیماران کره جنوبی که آزمایش مجدد آن ها مثبت گزارش شده بود، توانایی انتشار ویروس را نداشتند. این مطالعات نشان داد که نتیجه مثبت آزمایشات افراد برای بار دوم یا سوم، تنها به دلیل خطای آزمایشات است و این افراد بیش از یک بار مبتلا نشده اند.

علاوه بر این، فرآیندی که ویروس جدید را تولید می کند، فقط در سلول های میزبان اتفاق می افتد و به هسته نفوذ نمی کند.

برخی از ویروس ها مانند ویروس نقص ایمنی بدن انسان (HIV) و ویروس آبله مرغان، می توانند با ساختن مسیر خود به هسته سلول های انسانی، خود را در ژنوم میزبان ادغام کنند، جایی که می توانند سال ها در آن بمانند و سپس دوباره فعال شوند. اما کرونا ویروس یکی از این ویروس ها نیست و در خارج از هسته سلول میزبان می ماند.

این بدان معنی است که ویروس کرونا باعث ایجاد عفونت مزمن یا عود مجدد نمی گردد. به عبارت دیگر بعید به نظر می رسد که این ویروس پس از ایجاد عفونت، دوباره فعال شود.

نظریه عدم عود مجدد برای کوتاه مدت صحیح است، اما برای عود مجدد بیماری پس از یک سال، اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. تغییرات ژنتیکی باید به اندازه کافی قابل ملاحظه باشند تا آنتی بادی های بدن شخص مبتلا، دیگر به ویروس کرونا واکنش نشان ندهند. اگر این ویروس همچنان باقی بماند (با تغییرات کم)، بسیار بعید است که فرد مبتلا، سال آینده دوباره دچار این عفونت شود.

در بهترین حالت احتمالاً ویروس مانند ویروسی که باعث ایجاد آبله مرغان می شود، "بر روی حافظه ایمنی میزبان" اثر می گذارد. سپس حتی اگر سطح آنتی بادی با گذشت زمان کاهش یابد، جمعیت سلول های حافظه را حفظ می کنند که می توانند در صورت مواجهه مجدد با ویروس، به سرعت تولید بیشتر آنتی بادی ها را تقویت کنند. البته این هنوز یک فرض است و مدتی طول خواهد کشید تا بتوانیم قدرت سیستم ایمنی بدن را علیه این ویروس به طور کامل بفهمیم.