الهه منصوریان قهرمان ووشو ایران در کنار مادرش

خواهران منصوریان در رشته ووشو قهرمان هستند. این سه خواهر قهرمان در مسابقات مختلفی مدال های رنگی بسیاری گرفتند. در ادامه در پرشین وی می خواهیم عکسی از الهه منصوریان قهرمان ووشو ایران را در کنار مادرش ببینیم.

الهه منصوریان قهرمان ووشو ایران

الهه منصوریان با انتشار عکس مادرش نوشت:

خدا فارغ از جنسیت است. مسلما خدا می خواست انتخابی داشته باشد، مادر بودن،
انتخاب اولش بود. خدا را از دریچه نگاه مادر، مهربان تر از همیشه، می توان دید.
مهر مادری، آیت حضور خداوند در هر خانه ای است. نگاه اش، سکوت اش و دعاهایش،
بارش مهر است و محبت. محبتی که هر مانعی را هموار و هر خاری را گل می کند.

او همچنین با انتشار عکسی جالب با خواهرش نوشت:

رقابت، رفاقت، محبت، حسادت، حمایت، باهم بودن و در مقابل هم بودن. چرخش روزگار و دور گردون فلک بر این مدار چرخید که ما سه خواهر، در یک رشته ورزشی و تیم ملی ووشو، باهم باشیم. ما دو نفر به قدرت جنگندگی و اراده شهربانو اعتقاد داشته و در رشته ووشو، بی رقیب بودنش را پذیرفتیم.زمان هابی وجود دارد که برای شرکت در مسابقات جهانی، یا آسیایی، بدلیل شرایط سهمیه و… می بایست یک نفر از ما دو خواهر، به مسابقات اعزام شویم. ناچار به رقابت و مسابقه هستیم!

اولین درس برای حرفه ای بودن، تلاش برای قهرمانی و پیروزی، بدون در نظر گرفتن شخصیت، نسبیت، ملیت و… حریف مسابقه هست. پیروزی در این مسابقه،چقدر شیرینی تلخی است برای خارج کردن، خواهر از دور مسابقات. ما ایرانی هستیم و ناگزیر ما را به احساسات مون می شناسند. همانگونه که تختی از ضعف ناخواسته حریفان اش، سواستفاده نکرد، ما هم با الگو گرفتن از الگوی پهلوان قهرمان مان، تختی بزرگ، ناگزیر از رعایت اصول اخلاقی و انسانی، در مسابقات ورزشی هستیم. تناقض، کلمه ای است که مسابقات من و خواهرم را با سایر مسابقات، بیشتر متفاوت می کند. این حس برای هر دو ما، یکی است.

خواهران منصوریان

هر کدام از ما، فن و ضربه ای می زنیم، تا امتیاز بیشتری بگیریم. امتیاز گرفتن از حریف،
بسیار خوشایند و رضایت بخش است. اما چگونه می توان راضی بود که به خواهر
دوست داشتنی خودت، ضربه بزنی-ضربه ای که می تواند خشن و ناکار کننده باشد-
تا امتیازی خوشایند کسب کنی!!! این روزهای کرونایی که فارغ از رینگ و مسابقه،
بیشتر در کنار هم هستیم، لبخند ها و محبت های همدیگر را بیش از پیش حس
می کنیم و آهنگ های خواهرانه زندگی بر موسیقی رقابت ها، غلبه کرده است.
این روزها حس خوب در کنار هم بودن، سنگ صبور بودن، محبت کردن و محبت
دیدن و نهایتاً خواهر بودن، بیش از همیشه در زندگی مان جاری شد.

کاش آینده آنطور رقم بخورد که فدراسیون و مسوولان ورزشی، تلاش کنند و راضی شوند تا تیم ملی بانوان، بتواند از حداکثر سهمیه خود برای حضور در مسابقات استفاده کند که این تناقض از زندگی ما جدا شود و بتوانیم خواهرانه، در یک تیم و باهم و درکنارهم، پرچم کشور عزیزمان را یک بار بیشتر از همه دوره ها، بالا ببریم. سهیلای عزیزاز بودن در کنارت حس می کنم، آرامترین دختر جهانم که با قدرت ارامش، تمام سکوهای قهرمانی را فتح خواهم کرد.

اینستاگرام