تغییرات فیزیولوژیک بدن با افزایش سن در زن و مرد اجتناب‌ناپذیر است که ممکن است منجر به اختلالات ادراری شود.
در واقع، دو مشکل شایع زنان مسن، تکرر ادرار و بی‌اختیاری ادراری است.
با کاهش ظرفیت مثانه، به‌خصوص در زنان چاق، فرد در حجم کمتری از ادرار حس فوریت خواهد داشت و در نتیجه دفعات ادرار کردن بالا می‌رود. گاهی این مشکل با ضعف عضلات خود مثانه یا تنگی مجرا نیز همراه است و فرد علاوه بر دستشویی رفتن مکرر، به‌صورت کامل نمی‌تواند مثانه‌اش را تخلیه کند و مشکلش دوچندان می‌شود.
متاسفانه در افراد مسن به‌خصوص در طول خواب، این مشکل، کیفیت خواب را مختل می‌کند و ممکن است چندین بار برای دستشویی کردن بیدار شود.
اصلی‌ترین علل آسیب لگن و استخوان ران در این افراد، افتادن در شب بعد از بیدار شدن برای دستشویی است که اهمیت رفع این مشکل را دوچندان می‌کند.
مشکل نسبتا شایع دیگر در زنان مسن، به‌خصوص با سابقه زایمان مکرر و جراحی‌های لگنی و چاق، تضعیف عضلات کف لگن و عضلات دور مجرای ادراری است که ممکن است منجر به بی‌اختیاری ادراری شود.
با کاهش قدرت این عضلات، فرد متعاقب عطسه، سرفه، خم و راست شدن و سایر تغییرات ناگهانی فیزیکی، توانایی کنترل ادرار ندارد و دچار بی‌اختیاری ادراری می‌شود که می‌تواند در حد چند قطره یا در حد تخلیه زیاد ادرار شود.
نکته مهم در برخورد با این مشکلات، تقویت عضلات کف لگن است. کاهش وزن، قدم اول این درمان است. در ادامه ورزش‌های مخصوص مثل کگل، انجام فیزیوتراپی عضلات لگن و درمان دارویی، روش‌های درمانی کارآمد است که می‌تواند با بهبود عملکرد عضلات، کنترل ادراری را بهبود بخشد.
جایگاه درمان جراحی در این موارد، برای بی‌اختیاری‌های ادراری شدید با عطسه و سرفه است و همچنین در موارد بیرون‌زدگی مثانه و وجود تنگی مجرای ادراری که نیاز به جراحی دارد.
پس در مجموع لازم است ابتدا با اخذ شرح حال دقیق و معاینه و سونوگرافی سیستم ادراری و آزمایش ادرار، علت مشکلاتمان
مشخص شود.
همچنین برنامه ورزشی دقیق برای تقویت عضلات لگن به همراه فیزیوتراپی لگنی انجام شود. در صورت لزوم نیز پزشک، درمان‌های دارویی معمول را شروع می‌کند و در موارد خاص انجام جراحی توصیه می‌شود.
