در کنار خانواده بودن مهم‌ترین درخواست سالمندان

به گزارش بهداشت نیوز، مسلم کاملی  با اشاره به این‌که سالمندی مرحله‌ای از چرخه زندگی و اجتناب‌ناپذیر است و مسائل رشدی خاص خود را هم دارد، اظهار کرد: پیر شدن به معنای پیرشدن سلول‌هاست و با افزایش سن تغییرات ساختمانی در سلول‌ها روی می‌دهد و به همین دلیل نیاز افراد به توجه و مراقبت بیشتر می‌شود.

وی ادامه داد: هر سالمندی ممکن است مشکلات و بیماری‌های جسمانی خاصی پیدا کند که نیاز به رسیدگی، درمان و مراقبت دارد اما در کنار آن‌ها نباید از نیازهای عاطفی آن‌ها غافل شد، اگر سالمند در شرایط خوبی باشد هم روحیه بهتری خواهد داشت و هم سلامت روان او می‌تواند روی جسمش هم تأثیر بگذارد و بیماری‌ها و مشکلات اجتناب‌ناپذیر سالمندی کمتر آزارش می‌دهد. ‌

کاملی با اشاره بیان این‌که مهم‌ترین چیزی که باید به یاد داشته باشیم این است که سالمندی درست است با مشکلات و از بین رفتن توان جسمی همراه است اما در مقابل انباشت خردمندی را هم دارد و فرصتی است که فرد می‌تواند تجربیاتش را به نسل‌های بعد منتقل کند، عنوان کرد: این مسأله معمولاً مورد توجه خانواده‌ها قرار نمی‌گیرد و به همین دلیل سالمندان معمولاً از خانواده کنار گذاشته شده و به مرور مشکلات روحی زیادی پیدا می‌کنند.

این روانشناس با اشاره به این‌که ‌احساسات مشترکی بین سالمندان وجود دارد، بیان کرد: احساس غم و اندوه به خاطر عدم توجه فرزندان و اطرافیان، احساس تنهایی به علت طرد شدن، احساس یأس و نااُمیدی، احساس اضطراب و نگرانی، احساس هرز رفتن و بیهوده بودن و احساس سر بار بودن ازجمله این احساسات است. ‌

وی با اشاره به این‌که جدی‌ترین خطری که سالمندان را تهدید می‌کند در انزوا قرار گرفتن از سوی اطرافیان است، مخصوصاً اگر امکان ارتباط صمیمی و نزدیک با دیگران را از دست بدهد، تصریح کرد: شاید شما به آنها به چشم انسانی ناتوان نگاه کنید اما سالمندان به اندازه شما خود را ضعیف و ناتوان احساس نمی‌کنند، به همین دلیل دلشان می‌خواهد در جریان اتفاقاتی که برای افراد خانواده می‌افتد قرار بگیرند و کمک‌شان کنند، به‌عنوان مثال از نوه‌هایشان نگهداری کنند.

کاملی با اشاره به این‌که از دست دادن یکی از دوستان و هم‌سن‌وسالان که در این دوره اتفاق می‌افتد هم بیش از پیش احساس تنهایی به او دست می‌دهد، عنوان کرد: اولین راهکار حل این مسائل این است که هوای سالمندان را داشته باشید، کنارشان باشید و با حمایت عاطفی کمک کنید روحیه بهتری داشته باشند، اگر پدر و مادر یا پدربزرگ و مادربزرگ سالمند دارید باید بیشتر به آن‌ها توجه کنید چراکه دوستی با جوانان و وقت گذرانی با آن‌ها حال‌شان را خوش‌ می‌کند. ‌

این روانشناس با بیان این‌که خود سالمندان هم می‌توانند در این زمینه به خودشان کمک کنند، افزود: به‌عنوان مثال محققان می‌گویند یاد گرفتن موضوعات تازه می‌تواند احساس جوانی، سرزندگی و شادی را در آن‌ها تقویت کند، شما تشویق‌شان کنید در مسیر علایق‌شان قدم بردارند و آنچه که دوست دارند یاد بگیرند بدون اینکه به شناسنامه‌شان نگاه کنند و فکر کنند از آن‌ها گذشته است.

وی ادامه داد: کمک و تشویق‌شان کنید زیاد در خانه نمانند و از خانه بیرون بیایند، مثلاً به پارک بروند و قدم بزنند، ناهار را با دوستان‌شان بخورند و حتی با آن‌ها به سینما یا موزه بروند، بیرون رفتن گروهی، ملاقات با دوستان و آشنایان، رفتن به اجتماعات و گروه‌های همسالان می‌تواند به فرد سالمند در مقابله با تنهایی و انزوا کمک کند، ‌ممکن است ابتدا برایشان سخت باشد یا فکر کنند کارشان از نگاه اطرافیان بد است اما به مرور آنقدر عادت می‌کنند که این کارها جزو زندگی‌شان می‌شود و می‌توانید ببینید چقدر شرایط روحی و جسمی‌شان بهتر شده است، حتی اگر قادر به حرکت نیستند از کسانی‌که دوست‌شان دارند دعوت کنید تا به دیدن‌شان بیایند و یا حداقل با تلفن با آن‌ها در تماس باشند. ‌

کاملی افزود: ورزش کردن‌ هم در روحیه‌شان بسیار تأثیر می‌گذارد، سعی کنید تشویق‌شان کنید ورزش کنند حتی اگر روی ویلچر هستند، حرکات را کنارشان انجام دهید تا به این کار عادت کنند. ‌

این روانشناس تأکید کرد: مهمتر از همه این‌ها بودن کنار خانواده است که سالمندان را از احساس‌های بد دور نگه می‌دارد، نباید بگذارید سالمندان ارتباط شان با خانواده قطع شود حتی اگر در خانه سالمندان زندگی می‌کنند، با دیگر اعضای خانواده در خانه آن‌ها قرار بگذارید و معاشرت کنید یا آن‌ها را به خانه و به میهمانی‌هایتان دعوت کنید، کمک کنید بچه‌ها با داشتن دید درست از سالمندی بتوانند ارتباط خوبی با پدربزرگ و مادربزرگ داشته باشند بدون این‌که آن ها را ضعیف و ناتوان ببینند.

وی افزود:  ‌اگر قرار است تصمیمی در خانواده گرفته شود حتماً آن‌ها را هم به این کار دعوت کنید و نظرشان را بپرسید و به آن اهمیت دهید، بگذارید حس کنند هنوز مفید هستند و نظرشان مورد احترام است. ‌

کاملی با اشاره به این‌که احساس تنهایی یکی‌از قوی‌ترین احساسات زمان سالمندی است که اگر سالمند همسرش را از دست داده باشد ممکن است او را به فکر ازدواج مجدد بیندازد، عنوان کرد: سالمندان متأهل، احساس تنهایی کمتری نسبت به سالمندان مطلقه و بیوه دارند.

این روانشناس با اشاره به این‌که طبق آخرین آمار منتشر شده درحال حاضر در ایران ۹ درصد مردان سالمند و ۴۹ درصد زنان سالمند بدون همسر و تنها زندگی می‌کنند، درحالی که بیش‌از ۷۰ درصد مردان تنهای سالمند و ۳۰ درصد از زنان تنهای سالمند، تأمین نیازهای عاطفی، نگرانی از مرگ در تنهایی، گرفتاری فرزندان و عدم امکان رسیدگی و مراقبت از والدین از مهمترین انگیزه‌ها و علل اصلی گرایش سالمندان به ازدواج مجدد است. ‌

وی با اشاره به این‌که زمانی این کار اصلاً  پذیرفته نبود و فرزندان سالمندان را منع یا حتی طرد می‌کردند یا حداقل بسیار سخت با ازدواج مجدد پدر یا مادرشان کنار می‌آمدند، بیان کرد: اما وقتی درک کنیم در این سن و در شرایطی که ما درگیر کارها و مشکلات خودمان هستیم چقدر آن‌ها نیاز به همراهی دارند نه‌تنها از کار آن‌ها ناراحت نمی‌شویم بلکه استقبال هم می‌کنیم کسی کمک کند پدر یا مادرمان از این دورانش احساس بهتری داشته باشد و خیال خودمان هم بابت بسیاری از مسائل مانند تنها بودن آن‌ها و دسترسی نداشتن در بعضی ساعت راحت می‌شود.

کاملی افزود: ‌داشتن همسر در سالمندی نیازهای روحی افراد مانند دوست داشته شدن، همدلی، حمایت و احساس نیاز به صمیمیت را برطرف می‌کند و سالمند زندگی سالم و پرنشاطی خواهد داشت، پس اگر پدر یا مادرمان تصمیم گرفت دوباره ازدواج کند فقط کنارش باشیم و همراهی‌اش کنیم بدون اینکه او را سرزنش کنیم و نگذاریم ازدواجش سر بگیرد! ‌