غلامعلی رجایی فعال سیاسی اصلاح‌طلب در سرمقاله امروز روزنامه آرمان ملی با عنوان استراتژی تضعیف و تخریب دولت نوشت: مجلس خیلی زود شروع به مخالفت با دولت کرد و مشت خود را زودتر از آنچه انتظار می‌رفت، باز نمود که چه برنامه‌هایی دارد.
قاعدتا عقبه اصولگرایی مجلس و کسانی که لیست بسته و حمایت کردند باید پاسخگوی عملکرد چنین افرادی که با عنوان نمایندگی به مجلس فرستادند باشند. هرکسی مذاکرات مجلس و برخورد نمایندگان با آقای ظریف را ببیند و بشنود تردیدی نخواهد کرد که این مجلس در تشخیص مساله دچار اشتباه شده است.
معمولا وزرای امور خارجه پیش از دولت با مقام معظم رهبری هماهنگ هستند. رئیس دولت اصلاحات می‌گفت که وقتی وزیر از سفر خارجی می‌آمد به وی می‌گفتم اول به دفتر مقام معظم رهبری رفته و به ایشان گزارش کار دهید و سپس نزد من بیاید. از زمان امام (ره) نیز معمولا وزرای خارجه با نظر امام و مقام معظم رهبری تعیین می‌شده است. حال اینگونه برخورد مجلس که آقای ظریف را عصبانی کردند و همین امر موجب شد تا آقای ظریف از خود دفاع کند خلاف منافع ملی بود. مجلس صرفا به‌خاطر این نوع برخورد با وزیر امور خارجه نمره منفی می‌گیرد.
این‌ها حق سوال و مواخذه دارند، اما نه به این سرعت که وزیری که به مجلس رفته تا توضیح دهد اینگونه مورد مواخذه قرار گیرد. ظریف در چه چیز دروغ گفته است؟ بهتر بود نمایندگان به جای داد و هوار کشیدن می‌گفتند که ظریف چه دروغی گفته و آن‌ها را برمی‌شمردند. اینکه وزیر امور خارجه بخواهد برای اثبات حقانیت خود از جلسات خود با شهید سردار سلیمانی بگوید ریسک بزرگی بود که لازم نبود این مسائل حتی در مجلس عنوان شود. مجلس هزینه کشور را در اتفاق اخیر بالا برد. فرمولی وجود دارد که می‌گوید کشور در حوزه‌های مختلف گران اداره می‌شود و بابت این قطع ارتباط سیاسی هزینه‌های زیادی می‌دهیم.
مثل حرکت نابخردانه‌ای که با عربستان شد و هنوز هزینه‌اش را می‌دهیم. درست مثل اینکه یک وام ۱۰۰ میلیونی گرفته باشیم و در عوض ۲۰۰ میلیارد اقساط پس دهیم. این مجلس هزینه‌های اداره کشور را بالا برده و به‌نظر می‌رسد کسانی که به این نمایندگان رای دادند به‌زودی آثار ندامت و پشیمانی را در خود خواهند دید. این نگرانی می‌رود که این انتخاب نادرست در حجم مراجعه و مشارکت مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری و شورا‌های ۱۴۰۰ نیز تاثیر بگذارد. از طرف دیگر در مورد مواجهه مجلس با دولت به‌خصوص رئیس‌جمهور آقای روحانی روز‌های سختی را در این فرصت باقی‌مانده از دولت خود با این مجلس خواهد داشت.
آقای روحانی شخصیتی است که ممکن است او را در مجلس عصبانی کنند؛ لذا وی باید پختگی خود را داشته باشد و شرایط را مدیریت کند. استراتژی دولت در قبال مجلس باید توام با صبر و متانت باشد. چراکه در حال حاضر مصلحت ملی این است که چهره یکدیگر را نخراشیم و اگر هم یک طرف به این امر مبادرت ورزید، طرف مقابل باید بردباری و صبوری از خود به خرج دهد. رئیس‌جمهور و مردانش باید در رفتن به مجلس صبوری به خرج دهند و این مدت باقی‌مانده را هرچند مظلومانه، اما با سر‌فرازی ادامه دهند. هر چند که استراتژی مجلس نیز این است که دولت را ضعیف کرده و مورد تخریب مداوم قرار دهد.
