زندگی نیکی کریمی بازیگر آقازاده ؛ از بازیگری تا فیلمسازی عروس سینما (۳۹۷)

نیکی کریمی سوپراستار سینمای ایران در درهه ۷۰ این روزها در زمینه فیلمسازی فعالیت دارد و جزو بهترین کارگردان های کشور می باشد. وی بعد از ممنوعه دومین تجربه خود را در شبکه نمایش خانگی با آقازاده تجربه می کند و در این سریال در نقش تینا بازی می کند. در ادامه مروری داریم بر زندگی نیکی کریمی ستاره سینمای ایران با پرشین وی همراه شوید.

زندگی نیکی کریمی

نیکی کریمی ۱۹ آبان سال ۱۳۵۰ در تهران به دنیا آمد. وی بازیگر، کارگردان و مترجم می باشد. عکاسی می کند و تهیه کننده نیز می باشد داور جشنواره کن نیز بوده است. وی در عرصه سینما تلویزیون به عنوان کارگردان تهیه کننده و بازیگر حضور دارد.

نیکی کریمی همچنین در جشنواره‌ های مختلف داخلی و بین‌ المللی فیلم به عنوان داور حضور داشته‌ است. وی در سال ۱۳۸۶ (۲۰۰۷) از داوران بخش فیلم کوتاه شصتمین جشنواره فیلم کن فرانسه بود. او د ر زمینه عکاسی و ترجمه کتاب نیز فعالیت داشته‌ است و در سال ۲۰۱۷، نیکی کریمی در لیست «۳۰ تن از زیباترین زنان جهان» از سوی وبگاه بازنت قرار گرفت.

خانواده نیکی کریمی

شایعات زیادی درباره زندگی شخصی وی مطرح می باشد و گفته می شود وی ازدواج کرده و جدا شده است اما آنچه مشخص است وی یک خواهر به نام نازنین و یک برادر به نام خشایار دارد که هر دو به همراه پدر و مادرشان در خارج از کشور و گفته می شود ساکن انگلستان هستند.

شروع فعالیت هنری نیکی کریمی

وی از دوران دبستان بازی در گروه‌های کوچک تئاتری را آغاز کرد. نخستین نقش سینمایی‌ اش
را در سال ۱۳۶۸ در فیلم وسوسه به کارگردانی جمشید حیدری بازی کرد.

نخستین حضور جدی او در فیلم عروس به کارگردانی بهروز افخمی در سال ۱۳۶۹ است.
او و ابوالفضل پورعرب را اولین ستارگان سینمای ایران پس از انقلاب می‌ دانند.‍

پس از آن، کریمی در دو فیلم مهم از داریوش مهرجویی به نام‌های سارا و پری بازی کرد.
بازی در فیلم سارا برایش جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره‌ های سن سباستین و نانت را به ارمغان آورد.

وی بهترین بازیگر زن برای فیلم های دیوانه‌ای از قفس پرید و واکنش پنجم در جشنواره فیلم فجر می باشد. و برای کارگردانی فیلم شیفت شب نیز سیمرغ دریافت کرده است.

برای بازیگر شدن سختی نکشیدم،خوش‌ ‌شانس بودم

فیلم عروس برای من تصویر گنگ و شاداب تابستانی گرم و دلنشین از نوزده سالگی است که مقدمه ورودم به دنیای بازیگری شد. برخلاف عده‌ای، من برای بازیگر شدن سختی زیادی متحمل نشدم و دوره‌ های طولانی بازیگری را نگذراندم.

می‌توانم راحت بگویم خوش شانس بودم و سینما که وابسته به ادبیات، علاقه ازلی و ابدی من است، خیلی اتفاقی در مسیرم قرار گرفت.
از آنجایی که پدر و مادرم مشوق من در این زمینه بودند همین کار را برای من راحت می‌کرد.

‎بازی در فیلم عروس پر از خاطرات شیرین و به یادماندنی اما سخت است.
برای ضبط صحنه‌ های این فیلم سه ماه در لوکیشن‌ های متفاوت و پیچ در پیچ
و صعب‌ العبور جاده‌ ها کار می‌ کردیم؛ از محلی که در آن مستقر بودیم تا شمال
و جاده هراز و جاده چالوس سه ماه مداوم در رفت و آمد بودیم، اما سختی کار
به خاطر حال و هوای فیلم چندان آزاردهنده نبود چون یک انرژی مثبت مثال زدنی
در طول فیلمبرداری و حتی تا پایان اکران جریان داشت که این فیلم را به خاطره‌ای شیرین بدل کرد.

‎بعد از بازی در عروس پیشنهادهای زیادی داشتم که نپذیرفتم. شاید اگر هر بازیگر دیگری در سن نوزده سالگی نقش عروس را بازی می‌کرد و در همان سال فیلمش جنجالی و پرفروش می‌شد، نمی‌ توانست در این حرفه دوام بیاورد

اما من مراقب بودم و آگاهانه و محتاط در مسیری که انتخاب کرده بودم قدم بر می‌ داشتم
و می‌دانستم که می‌خواهم در سینما بمانم اما درست آن زمانی که فیلم عروس
ساخته شد، فیلم‌ها بیشتر جنگی و حادثه‌ای بودند و عروس در این میان طراوتی
داشت که مخاطب را به خود جذب می‌ کرد.

تازگی موضوع این فیلم و داستان عاشقانه‌ اش و لحن منحصر به‌ فردش
به دل تماشاگران می‌ نشست. با اینکه فیلم‌ های خوبی در آن سال‌ ها
ساخته شد – از جمله پرده آخر واروژ کریم مسیحی یا فیلم‌های عباس کیارستمی
– عروس در ژانر خودش با تم عاشقانه‌ ای که داشت، به یاد ماندنی شد.

زندگی نیکی کریمی بازیگر آقازاده

سریال «آقازاده» درباره آقازاده‌ای فاسد به نام «نیما» (با بازی امیر آقایی) است. فردی که تابلو های هنری خرید و فروش می‌ کند. او به‌واسطه رابطه‌ اش با افراد مهم نظام ثروت قابل‌ توجهی به جیب زده است. در طرف مقابل، آقازاده‌ ای دیگر به نام «حامد» (با بازی سینا مهراد) حضور دارد که مأمور امنیتی است. حامد قصد دارد هرطور شده به فعالیت‌ های غیرقانونی نیما خاتمه دهد اما موانع بسیارند…

امیر آقایی ، نیکی کریمی، امین حیایی، کامبیز دیرباز، امین تارخ، مهدی سلطانی،
جمشید هاشم‌پور، ثریا قاسمی، لعیا زنگنه، سینا مهراد، دیبا زاهدی،
مهدی کوشکی، سامیه لک، محمدحسین لطیفی، مسعود فروتن، کاوه خداشناس،
سعید داخ، روزبه معینی از بازیگران این سریال هستند. نیکی کریمی در نقش تینا در این سریال حضور دارد.

امین حیایی، امیر آقایی، نیکی کریمی و مهدی سلطانی می‌توانند با سریال بهرنگ توفیقی،
آخرین تجربه ناموفق خود در نمایش خانگی را جبران کنند؟

سال ۹۷، نیکی کریمی تصمیم گرفت برای اولین بار با سریال «ممنوعه» به کارگردانی امیر پورکیان، وارد نمایش خانگی شود. ممیزی و توقف پخش آن در اوایل انتشار، توزیع این سریال را با حاشیه‌ هایی روبه‌رو کرد و پس از آن هم خود سریال، قصه، ریتم کند و زمان مفید کم در هر قسمت، باعث شد مخاطبان به آن انتقادات فراوانی کنند و از «ممنوعه» رضایت نداشته باشند.

ضربه آخر این مجموعه به اعتماد و رضایت تماشاگر، پایان ناگهانی و سرهم‌بندی‌
شده آن بود که خاطره بدی از تماشای این سریال در ذهن مخاطبان و ورود
ناموفق به نمایش خانگی را در کارنامه نیکی کریمی ثبت کرد. اکنون پس از گذشت
تقریبا یک سال از انتشار سریال «ممنوعه» نیکی کریمی بار دیگر با مجموعه
«آقازاده» در نمایش خانگی، دیده می‌ شود.

گفتیم ژانر این سریال سیاسی و با ملودرام‌ هایی که در این مدیوم دیده‌ ایم متفاوت است، علاوه بر این حضور ستاره‌ هایی مانند امین حیایی و امیر آقایی در «آقازاده»، قطعا در دیده شدن سریال تاثیر مهمی خواهد داشت، بنابراین می‌ توان به دومین تجربه نیکی کریمی امیدوار بود.

نیکی کریمی و دردسر‌های یک تبلیغ لاکچری

روی آوردن سلبریتی‌ ها به تبلیغ کردن برای برندهای معروف در دنیا امری معمول و جا افتاده است. این روند چند سالی است که در بین چهره‌ های معروف ایرانی هم گسترش زیادی پیدا کرده است.

نیکی کریمی از جمله بازیگرانی است که در سال‌ های گذشته به عرصه تبلیغات به صورت جدی وارد شده است.

ویدئویی از این بازیگر که در حال تبلیغ برای برند مشهور خارجی منتشر شد،
که به لحاظ کیفیت و لاکچری بودن تفاوت‌های زیادی با آنچه که سلبریتی‌ ها
در ایران تبیلغ می‌کنند، داشت.

کریمی مترجم و نویسنده

اولین کتابی که نیکی کریمی ترجمه کرد «آوازهایی که مادرم به من آموخت» بود که زندگی نامه مارلون براندو اثر «رابرت لینزی» است و در سال ۱۳۸۰ منتشر شد. این ترجمه البته در سال های قبل از آن به صورت دنباله دار در مجله فیلم منتشر شده بود.

کریمی در سال ۱۳۸۳ «بار دیگر، تولدی دیگر» را منتشر کرد که اشعار برگزیده فروغ فرخزاد
به همراه برگردان اشعار به انگلیسی و لوح فشرده ای محتوی دکلمه اشعار توسط خود ایشان بود.

«نزدیکی» (رمان، اثر حنیف قریشی ۱۳۸۴)، «نور ماه بر درختان کاج» (ذن هایکو، اثر جاناتان کلمنتش – ۱۳۸۵)، «مجموعه اشعار یکصد شاعر زن چینی» و «عشق زمان غم» (مجموعه ۱۰ داستان کوتاه از حنیف قریشی) آثار دیگر او در زمینه ترجمه و تالیف بودند.

کتاب «عشق سال های غم» نوشته حنیف قریشی که توسط انتشارات افراز منتشر شد
در کمتر از یک ماه به چاپ دوم رسید. کتابی که شامل ۱۰ قصه است که در لندن
می گذرد و در آن عشق، نفرت، غم و شادی در روابط بین آدم ها روایت می شود.
حالا، در روزهایی که «شیفت شب» هم اکران می شود، کتاب شیفت شب
هم منتشر خواهد شد که شامل فیلمنامه این فیلم و دو فیلم دیگر
نیکی کریمی، «یک شب» و «سوت پایان» است.

زندگی نیکی کریمی کارگردان فیلم سینمایی آتابای

صریح و بی‌ پرده با نیکی کریمی از سوپراستار بودن تا عاشقانه تازه‌اش

نیکی کریمی، بازیگر، کارگردان، تهیه‌ کننده، مترجم و داور بین‌ المللی، به هیچ معرفی و توضیحی احتیاج ندارد. او به معنی واقعی کلمه در دهه ۷۰ و ۸۰ سوپر استار سینمای ایران بود و حالا توانسته با ساخت پنجمین فیلم سینمایی خود با نام «آتابای»، توجه مخاطبان خاص‌ تر و منتقدان را به خود جلب کند.

به بهانه نمایش فیلم «آتابای» که در هفتمین روز از جشنواره فیلم فجر
(جمعه ۱۸ بهمن ۹۸) در سینمای رسانه اکران شده بود؛ خبرآنلاین سراغ این ستاره
شناخته شده رفت و سعی کرده است به راز ماندگاری‌ اش در سینما و هنر
و سیر تحولی فیلمسازی‌ اش پی ببرد.

«آتابای» فیلمی متفاوت در کارنامه کاری شماست و نکته مهم‌ تر آن این است که به زبان ترکی است!

ممنونم و خوشحالم که مردم با فیلم «آتابای» ارتباط برقرار کردند.

چه شد که دنبال چنین سوژه‌ای رفتید؟

به نظرم فیلمسازی یک امر ناخودآگاه هست، حداقل در زمینه فیلم‌ هایی
که ما کار می‌ کنیم برآیند تجربه، زیبایی شناسی، ادبیات، شعر و آن چیزی
که به آن علاقه دارم، است. در ارتباط با «آتابای» نیز همین موضوع وجود دارد،
دلم می‌خواست مخاطب نیز به این کشف و شهودی که خودم در قصه دارم، برسد.
فیلم «آتابای» یک قصه کشف و شهودی است، قصه درونیات و تفکرات انسانی، قصه تنهایی است.

کارگردان جوان فیلم سینمایی آتابای

البته فیلم از نظر من بسیار شبیه شعر است، به همین دلیل لاجرم کسانی که به این سبک فیلم علاقه دارند، به دل‌شان می‌نشیند و کسانی که به این سبک از سینما علاقه ندارند از آن استقبال نمی‌کنند.

شما خودتان تُرک نیستید، اما چگونه توانستید یک فیلم به زبان تُرکی بسازید؟

به نظر من سینما زبان ندارد، چه در ایران باشد، چه در یک کشور دیگر، زبانِ سینما،
خود سینما است. بنابراین این‌ که من در آذربایجان فیلم ساختم، از لحاظ ساختار
سینمایی فرقی با اینکه فیلم را در تهران ساخته باشم، ندارد.

آن کاری که ما کردیم، این بود که می‌ خواستیم تنها روح آن منطقه در فیلم دیده شود؛ نه زبان، نه تفکر و نه خوی آن منطقه جغرافیایی. این تمام دغدغه ما در زمان نوشتن فیلمنامه و در زمان ساخت فیلم بود. همین موضوع کار را یک مقدار سخت می‌ کرد.

کارگردان‌های بسیاری در جاهای مختلف ایران فیلم ساخته‌ اند؛ حتی در خود آذربایجان.
اما من دنبال فیلمی نبودم که مخاطب جایی را که می‌بیند، قبلا دیده باشد،
اتفاقا دنبال آشنایی‌زدایی نسبت به تمام فیلم‌ها و آنچه دیده شده است بودم.
به همین دلیل روح منطقه و نزدیک شدن به درونیات آدم و مردی به نام آتابای
در این مقطع از زندگی بسیار مهم بود.

چه شد که دنیای کارگردانی این فیلم نسبت به فیلم قبلی شما این همه تغییر کرد؟

من اعتقاد ندارم که تغییر پیدا کرده است و فکر می‌کنم فیلم‌های «یک شب» و «چند روز بعد»
هم درباره تنهایی انسان است و همان شاعرانگی در آن وجود دارد. البته انسان‌ها
با گذشت زمان و زندگی به یک پختگی می‌رسند که آن چیزی که در نگاهشان است،
صیقل پیدا می‌کند و یا اینکه بنا به هزار دلیل دیگری که من نمی‌دانم، ممکن است
این تغییر حاصل شود.

گفتگویی متفاوت با نیک کریمی کارگردان و بازیگر

همانطور که ممکن است یک نویسنده، در مقطعی از زندگی‌اش کتابی بنویسد و آن کتاب از تمام کتاب‌ هایی که نوشته است بهتر باشد و کتاب بعدی‌اش به آن اندازه خوب نباشد، هنر خیلی پیچیده است و بنا به همین پیچیدگی‌ اش است که تولید جادو و شگفتی می‌ کند.

شما سوپر استار دهه ۷۰ و ۸۰ سینما هستید و حالا هم فیلمسازی هستید که نسبت به هم‌نسلان خودتان جز معدود افرادی هستید که هم در امر بازیگری و هم فیلمسازی همچنان سر پا است، چه چیزی باعث شده  که خانم نیکی کریمی بتواند هم خودش را در امر بازیگری و هم در امر فیلمسازی سرپا نگه دارد؟

من برای خودم یک ارزش‌ ها و یک سری آرمان‌ های شخصی و یک سری اهداف در ذهنم قرار دادم که شاید سقفش فقط بازیگری یا فقط دیده شدن یا موارد این‌ گونه نباشد.

بنابراین همان جست‌وجویی که آدم‌ هایی مثل شخصیت‌ هایی که من دوست دارم
و جست‌وجوهایی که از لحاظ روانی روی خودشان انجام می‌ دهند، مثل همین آتابای،
در من هم وجود دارد و من روز به روز در جهت کشف خودم و خودشناسی پیش
می‌ روم و در مقام یک هنرمند بیش‌تر و بیش‌تر به خودم نزدیک می‌ شوم
چون می‌ دانم هر هنرمندی هر چه قدر به خود واقعی‌اش نزدیک‌تر باشد،
اثر هنری بهتری را خلق می‌کند.

ابوالفضل پور عرب در جشنواره حضور داشتند اما زمانی که با ایشان صحبت کردم احساس کردم میل و انگیزه خود را برای ادامه مسیر بازیگری از دست داده‌اند و نسبت به واژه سلبریتی که اخیرا موضع گیری‌هایی نسبت به آن می‌شود، حساس شده‌اند. شما درباره واژه سلبریتی صحبتی دارید؟

من خیلی متاسفم که چنین چیزهایی را در فضای مجازی یا هر جای دیگر می‌ شنوم، عذرخواهی می‌ کنم که این‌ گونه می‌ گویم ولی من این موارد را از اشخاصی می‌ بینم که به جای اینکه روی فرهنگ، ارزش و حتی روی خودشان کار کنند، در ارتباط با اشخاص مشهور موضع گیری‌ هایی انجام می‌ دهند.

قضاوت بسیار امر سخت و سنگینی است و فقط می‌ توانم بگویم دعا می‌ کنم که هیچ گاه
خودم نتوانم درباره دیگران قضاوت کنم و برای آن اشخاصی که در مورد همکارانم یا هر
شخص مشهوری، که تفاوت نمی‌کند در عرصه سینما باشد یا هر عرصه دیگری،
آنقدر سطحی در فضای مجازی صحبت می‌کنند حداقل من را بسیار متاسف می‌کند
و فکر می‌ کنم یکی از مسائل و مشکلات جامعه ما این است که آدم‌ ها
به جای اینکه فِلش را طرف خودشان بگیرند و از خودشان بپرسند که ما برای جامعه
چه کار می‌کنیم و یا اینکه روی خودشان کار کنند یک فرافکنی انجام می‌ دهند
و آدم‌ های دیگر را قضاوت می‌ کنند.

چرا شما در فضای مجازی حضور خیلی کمرنگی دارید؟

چون مجازی است و من بیش‌تر سعی می‌کنم در فضای حقیقی کارم را انجام دهم.

بعد از فیلم «آتابای» چه برنامه‌ ای برای ادامه مسیرتان دارید؟

باید منتظر ماند یک بازتاب‌ هایی از «آتابای» بیاید بعد از آن یک قصه‌ ای در ذهنم است و باید دید که ان‌شاالله برای کار بعدی چه اتفاقی خواهد افتاد.

شما بسیار رابطه خوبی با سینمای خارج از کشور دارید و همیشه در جشنواره‌ ها به عنوان داور حضور پیدا می‌کنید برنامه شما برای ادامه داوری چیست؟

داوری را دوست دارم و تجربه جالبی است. اینکه شما از همه جای جهان فیلم می‌بینید
و درباره آن نظر می‌ دهید. هرچند قضاوت آن سخت است اما بازهم جذابیت‌ های
خودش را دارد و بیش‌ تر هدف آشنا شدن با نگاه‌ها و فرهنگ‌ های متعدد است.

قصد ندارید که کار مشترک با دیگر کشورها انجام دهید؟

چرا که نه! به موقعش اگر موقعیت مناسب و پیشنهاد مناسبی باشد حتما این کار را انجام خواهم داد.

همشهری آنلاین , خراسان , روزنامه اعتماد , برترین ها , خبرآنلاین , مجله دیده بان , آپارات