از جاده اقلید فارس که به سمت شیراز می روی در منطقه سرحدات چهار دانگه چادر های عشایر قشقایی خودنمایی می کنند. در میان سفیدی چادر ها صدای آقای معلم سکوت دشت را می شکند. دختر ها و پسر های کوچ نشین با ماسک هایی که چهره های آفتاب سوخته شان را پنهان کرده، روی گلیم ساده دو زانو نشسته اند و چشم های درشتشان را به تخته سیاه دوخته اند؛ باوقار و متانتی که ریشه در اصالت قومی شان دارد. نه از ظواهر مدرسه شهری خبری است نه موبایل و تبلت آموزش مجازی.
عکس : کوشا مهشید فلاحی
