محمدرضا زائری؛ فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت: نمی‌دانم، اسمش را مهم نيست چي مي گذاريد! من به عنوان يك شهروند مسلمان از اين كه می‌بينم توی اخبار تلويزيون، همه به زبان عربي- آيه و حديث می‌خوانند، اما در همان حال كارهايی كه مسئولش بوده اند روی هواست آزرده می‌شوم!
معتقدم رييس اداره آبفا بايد آب شرب شهروندان را درست تأمين كند، می‌خواهد نماز بخواند يا بی نماز باشد! مسئول تعزيرات بايد جلوی گرانفروشی را بگيرد، ريش دارد يا نه فرقی نمی كند! فرمانده انتظامی بايد امنيت شهر را فراهم سازد می‌خواهد در روضه شركت بكند يا نه! اين را هم از اوليای دين ياد گرفته ام كه پيش پزشك يهودی می‌رفتند! برای اين كه پزشك بايد طبابتش خوب باشد، ولی وقتی امنيت شهر مشكل دارد و دزدها جولان می‌دهند و در همان حال نيروی انتظامی دارد حسينيه می سازد و مراسم عزاداری برگزار می‌كند! اين را اسلامی و دينی نمی‌دانم!
معروف است كه در اوج جنگ، امام راحل مطلع شدند كه قرار است يكی از فرماندهان ارشد ارتش بركنار شود، چون در خلوت خانه خودش مرتكب خلاف شرع می‌شده، امام پرسيده بودند: كارش را درست انجام می دهد يا نه؟ وقتی پاسخ مثبت شنيدند، گفته بودند او بايد اين كار را درست انجام بدهد شما به مسايل شخصيش چه كار داريد؟
اين كه از خودم شروع كنم بسيار حرف درستی است؛ برای همين هيچ وقت تسليم اصرارها و فشارها نشدم و نماينده مجلس و عضو شورای شهر نبودم، هيچ وقت هم در باره صنعت خودرو، مكانيزم ماشه، غنی‌سازی اورانيوم يا راههای درمان كرونا حرف نزدم! تازه مدت‌ها هم هست كه عكس پروفايلم را بدون عمامه گذاشته‌ام تا همين چندكلمه حرف فرهنگی اجتماعی در حوزه تجربه و تخصصم، به عنوان يك روزنامه‌نگار شنيده شود! نه يك روحانی.
