ایرج ناظریان در سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. در سال ۱۳۳۵ وارد عرصه دوبله شد.
وی دارای صدای منحصر به فردی بود و بیشتر به‌‌جای هنرپیشگانی چون «راک هادسن»، «چارلز برانسون»، «رابرت میچام»، «بهمن مفید»، «آرمان هوسپیان» و «داود رشیدی» که معرف شمایل مردان قدرتمند در سینما بودند صداپیشگی می‌نمود. صداپیشگی متفاوت و ماندگار او به جای مارلون براندو در نسخه ویدئویی فیلم پدرخوانده از شاخص ترین آثار وی است.
نصرالله مدقالچی از او به عنوان صاحب صدایی بسیار بسیار پر قدرت در دوبلاژ یاد می کند که مهارتش در دوبلاژ و دیالوگ گویی از دلایل فروش بالای فیلم های زیادی در پیش از انقلاب بوده، هر جند در برخی مواقع متلک گویی هایی خارج از قائده فیلم داشته و این رفتار با واکنش منفی مخاطبان مواجه بوده است.
وی مبدع و گوینده تیپ نقش‌های کوتوله، مانند اسداله یکتا بود که بعدها این تیپِ گویندگی توسط بعضی دوبلورها، تقلید و گفته شد ولی هیچ‌کدام به اندازه خود ناظریان نتوانستند حق مطلب آن نوع تیپ را ادا کند.ایرج ناظریان با دیگر هنرمند این عرصه خانم شهلا ناظریان نسبت فامیلی دارن پدر خانم ناظریان (جلال ناظریان) پسر عمه شان بودن. او بسیار پرکار بود و تا زمان رفتنش از کشور دوبلورهای انگشت شماری بودند که به اندازه وی گویندگی کرده بودند.
ایرج ناظریان در سال ۶۷ با خانواده اش ایران را به مقصد سوئد ترک کرد. در سال ۱۳۷۰ طی بیماری سرطان کبد درگذشت و در سوئد به خاک سپرده شد.
به بهانه نهمین سالگرد درگذشت ایرج ناظریان، بخش هایی از صداپیشگی این دوبلور ماندگار را با هم بشنویم.
