ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، کشف سفالهای منقوش لوندو در خراسان جنوبی صورت گرفت.
داستان چیست؟
محمد فرجامی گفت: محوطه گبری مود در دشت مود شامل دو تپه با ارتفاع کم و نزدیک به هم است که تپه شمالی دارای ارتفاع بیشتری نسبت به تپه جنوبی است.
او با بیان اینکه این تپه در سال 1376 از طرف اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان گمانه زنی و تعیین حریم و در سال 1381 با شماره 6364 در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده، افزود: با بررسی های سطحی که در محدوده محوطه صورت گرفته سفالهایی مربوط به بازه زمانی هزاره چهارم تا ساسانی بدست آمده که نشان از اهمیت این تپه و مشابهت داده های آن با یافته های بدست آمده با مناطق همجوار دارد.
وی خاطرنشان کرد: خراسان جنوبی بدلیل قرار گرفتن در محدوده خراسان بزرگ یکی از مهمترین استقرارگاه های دوره اشکانی بوده که محوطه های دیگری را هم دوره با محوطه گبری مود در محدوده پیرامونی دشت بیرجند می توان معرفی کرد، ولی از لحاظ کیفیت، داده های فرهنگی محوطه گبری مود یکی از بهترین محوطه ها در سطح استان متعلق به دوره اشکانی است.
این باستان شناس افزود: در حال حاضر مطالعاتی در زمینه شناخت فرم، شکل و نقش سفالینه های این محوطه صورت گرفته که دو پایان نامه دانشجویی و یک طرح تحقیقی مطالعه سفال سطحی محوطه از آن جمله است که مقالاتی از آن منتشر شده اند.
او گفت: فصل دوم کاوش آموزشی گروه باستان شناسی دانشگاه بیرجند به منظور شناخت سازه های معماری این محوطه باستانی در محدوده تپه شماره دو (B) به انجام خواهد رسید.
سرپرست هیئت باستان شناسی اظهار داشت: دومین فصل کاوش محوطه گبری به منظور انجام فرآیند آموزشی گروه باستانشناسی دانشکده هنر دانشگاه بیرجند و در قالب تفاهم نامه با پژوهشگاه میراث فرهنگی با حضور 20 نفر از دانشجویان و کارشناسان دانشگاه بیرجند و اداره کل میراث فرهنگی خراسان جنوبی در تپه جنوبی محوطه گبری (مود B) و با هدف شناخت سازه های معماری آن به انجام رسید.
فرجامی در تشریح نتایج این پروژه تصریح کرد: نتایج فصل دوم کاوش محوطه گبری مود (مود B) ترانشه فصل دوم کاوش ها به عنوان ترانشه C در شمال برجستگی تپه جنوبی و با ابعاد 5×8 متر ایجاد شده است.
او افزود: در پایان کاوش فضاهای دو فاز معماری در ترانشه کشف شد که فاز متاخر مربوط به دیوارهای خشت و گلی با خشت هایی در ابعاد 10 × 40 × 40 و 8 × 38 × 38 سانتی متر و فاز قدیم تر که در ساخت فضاهای معماری آن از قلوه سنگ استفاده شده است.
این باستان شناس اظهار داشت: یکی از نکات جالب توجه در بین فضاهای معماری این فصل کاوش وجود آوار سنگی که به صورت انباشت و فاقد چیدمان بوده و از آنجایی که در این فصل سنگهای ساب و مشته های سنگی زیادی بدست آمد، احتمال می رود که از این فضاها بعنوان کارگاهی جهت ساخت این مصنوعات استفاده می شده است.
فرجامی خاطرنشان کرد: علاوه بر این موارد استخوانهای زیادی (حیوانی) مربوط به دندان، مفصل، استخوان دست و پا از سطح ترانشه بدست آمده که در ارتباط با تغذیه ساکنان این محوطه بود. وجود تعداد زیاد سرباره کوره در محدوده مورد کاوش نیز نشان از فعالیت های صنعتی در این تپه دوران تاریخی دارد.
او در ادامه مهمترین داده فرهنگی بدست آمده از این فصل از کاوشها را سفال عنوان کرد و افزود: که سفالهای بدست آمده در دو گروه ساده و منقوش و به صورت چرخ ساز و دست ساز است. به گفته این باستان شناس، سفال منقوش این محوطه سبک معروف به سفال لوندو است که در حوزه جغرافیایی جنوب جنوب شرق ایران فرهنگی در محوطه های باستانی شناخته شده است، نقوش بکار رفته برای تزئین در این سفالها، اکثرا هندسی و به ندرت نمونه های حیوانی برای تزئین بر می خوریم.
