اثر پذیری سخن انسان در دیگران با به همراه داشتن این آیه ها

همه انسان ها تاثیر روی هم می گذارند. آنها با کلام و رفتار خود می توانند باعث تغییر  و تحول به هر شکل در یکدیگر شوند. قرآن آیات مهمی دارد که می توانید آنها را همراه خود داشته باشید. آیه ای برای اثر پذیری انسان را در پرشین وی بخوانید.

آیه ای برای اثر پذیری انسان

برای اثر پذیری سخن انسان در دیگران :
اگر کسی آیه ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره آل عمران را نوشته و با خود داشته باشد سخن او در همه
اثر

تمام خواهد داشت

ایه ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره آل عمران  :
وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ

فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَهٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمْ

آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿۱۰۳﴾

وَلْتَکُن
مِّنکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۱۰۴﴾

آفرینش انسان و ویژگی‌های خاصّ او در قرآن

قبل از خلقت انسان، خداوند موجودات بسیاری را آفریده بود. این موجودات به دو دسته تقسیم می‌شدند: موجودات مجرّد مانند فرشتگان و جنّیان و موجودات مادّی مانند حیوانات و دیگر موجودات دنیای مادّه. آفرینش انسان، امری عظیم بود که قرآن حتّی فرشتگان را از درک آن ناتوان می‌داند. انسان موجودی مرکّب از مادّه و معناست. جسم خاکی او از عالم مادّه و روح او که به فرموده قرآن از روح خدا نشأت گرفته، به عالم مجرّدات مربوط است. برای آفرینش انسان در قرآن ویژگی‌های زیر مطرح شده است:

۱ـ خداوند متعال درباره آفرینش هیچ موجودی جز انسان، اعلام قبلی نفرموده است و امر خلقت او را با فرشتگان در میان ننهاده است (ر.ک؛ جوادی آملی، ۱۳۹۰: ۱۶): «وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلاَئِکَهِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَهً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ: هنگامى که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من در روى زمین جانشینى [= نماینده‏اى‏] قرار خواهم داد. فرشتگان گفتند: پروردگارا! آیا کسى را در آن قرار مى‏دهى که فساد و خونریزى کند؟! (زیرا موجودات زمینى دیگر که قبل از این آدم وجود داشتند نیز به فساد و خونریزى آلوده شدند. اگر هدف از آفرینش این انسان، عبادت است،) ما تسبیح و حمد تو را به‌جا مى‏آوریم و تو را تقدیس مى‏کنیم. پروردگار فرمود: من حقایقى را مى‏دانم که شما نمى‏دانید» (البقره/۳۰).

یاتی چون (ص/ ۷۱ و ۷۲) و (الحجر/ ۲۸و ۲۹) نیز به این اعلام قبلی خداوند به
فرشتگان، اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که من بشری از گِل خواهم آفرید، سپس
چون او را کاملاً درست نمودم و از روح خود در او دمیدم، بر او سجده کنید.
این مسأله هم تفاوت در خلقت و هم اهمیّت خلقت انسان را مشخّص می‌سازد.

۲ـ نوع انسان (البتّه نه تمامی انواع انسان‌ها که حتّی شامل سایر ادوار
بشریّت هم بشود، بلکه نوعی که فعلاً در روی زمین زندگی می‌کند)، نوعی
نیست که از تکامل موجودات دیگر به وجود آمده باشد، بلکه نوعی است
مستقل که خدای متعال او را بدون الگو از موادّ زمین آفرید (ر.ک؛ طباطبائی، ۱۳۷۸، ج۲: ۱۶۹ـ ۱۶۸).

در قرآن کریم بیان شده که انسان را از دو مبدأ آفریده شده است؛ خاک یا گِل و گاهی
حماءِ مَسنون و صَلصَال که مبدأ مادّی است و جسم او را شامل می‌شود و
مبدأ ماورای طبیعی که همان روح الهی است و روح انسان را شامل می‌شود (ر.ک؛ جوادی آملی، ۱۳۹۰: ۱۶ و طباطبائی، ۱۳۷۸، ج ۱۷: ۳۴۲ و ج ۱۲: ۲۲۸ ـ ۲۲۶): «…إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَهِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِینٍ: و به خاطر بیاور هنگامى را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من بشرى را از گِل مى‏آفرینم» (ص/۷۱)؛ « وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلاَئِکَهِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ * فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِینَ: و (به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من بشرى را از گِل خشکیده‏اى که از گِل بدبویى گرفته شده، مى‏آفرینم. * پس هنگامى که کار آن را به پایان رساندم و در او از روح خود (یک روح شایسته و بزرگ) دمیدم، همگى براى او سجده کنید» (الحجر/۲۹ و ۲۸).

تأکید و صراحت قرآن کریم به این امر، دو بُعدی بودن وجود انسان، مادّی و معنوی، جسمی و روحی را مشخّص می‌سازد و بر تمام نظریّات که انسان را فاقد روح و بُعد معنوی می‌دانند، خطّ بطلان می‌کشد.

وبلاگ دعا ـ پزوهشنامه قرانی