سیاهه تیم‌‌هایی که با مالکیت خصوصی رو به اضمحلال رفتند یا سقوط کردند و جایگاه مطلوب و مناسب‌شان را از دست دادند بسیار طولانی است؛ از استقلال اهواز تا برق شیراز و از شیرین‌فراز کرمانشاه تا استیل‌آذین و راه‌آهن و نفت تهران. حداقل ۲۰ مورد دیگر را هم می‌شود اضافه کرد. آسیب‌شناسی باشگاه‌های خصوصی در ایران یک بحث مفصل است که جنبه‌های گوناگون را در بر می‌گیرد. گاهی داستان غم‌انگیز رقابت نابرابر بین بخش‌خصوصی و دولتی در میان است و گاهی با مالک شهرت‌طلب و اهل سوءاستفاده مواجه هستیم. این مطلقا ربطی به مصداق اخیر گزارش یعنی شهرخودرو ندارد و در این مورد نمی‌توان پیش‌داوری کرد، اما لااقل بخشی از حرف‌هایی که احسان اصولی، رئیس هیات فوتبال استان خراسان رضوی می‌زند قابل تامل است. او بعد از اتفاق عجیب راه ندادن شهرخودرو به ورزشگاه با گلایه از مالک شهرخودرو گفته: «پیش از ورود حمیداوی به عرصه تیم‌داری، چه کسی ایشان و مجموعه تحت مدیریتش را می‌شناخت؟ ایشان به‌جای صرف هزینه‌های کلان بابت این حجم از تبلیغات برند شخصی، وارد عرصه تیم‌داری شد و اعتبار گرفت ولی وظیفه دارد تا به میزان همین اعتبار برای این باشگاه هزینه کند. به‌عنوان متولی فوتبال استان هیچ‌گاه اجازه نخواهم داد کسی این‌گونه به فوتبال ضربه بزند و در کنارش از این ظرفیت برای پیشبرد منافع و برندسازی شخصی خود استفاده کند.»
آنچه مسلم است اینکه از رهگذر تیم‌داری در لیگ برتر، شخص حمیداوی و کسب‌وکارش در این مدت به شدت در معرض توجه قرار گرفته است، اما حالا کم‌کم بنیه تیم رو به تحلیل می‌رود. ابتدا بین دو نیم‌فصل گذشته مجوز جدایی یحیی گل‌محمدی از شهرخودرو و حضورش در پرسپولیس در ازای دریافت مبلغی پول صادر شد و سپس در نقل‌وانتقالات امسال بازیکنان موثری همچون محمدحسین مرادمند، میلاد سرلک، محمد قاضی، محمدرضا خلعتبری و... از این تیم جدا شدند. این هم که وضعیت رقت‌بار کنونی است؛ آیا باید اسم شهرخودرو را هم به فهرست شکست‌های مالکیت خصوصی در فوتبال ایران بیفزاییم یا هنوز زود است؟ چه غم‌انگیز که همزمان با داستان کشدار خصوصی شدن پرسپولیس و استقلال، تیمی دیگر در آستانه خروج از مالکیت غیردولتی قرار گرفته است.
